- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Independent clausesHe saw her. The
Independent clauses
He saw her. The Washingtons hurried home. Free speech has a price. Grammatically complete statements like these are sentences and can stand alone. When they are part of longer sentences, they are referred to as independent (or main) clauses.
Two or more independent clauses can be joined by using coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) or by using semicolons. The most important thing to remember is that an independent clause can stand alone as a complete sentence.
In the following example, the independent clause is a simple sentence.
Erica brushed her long, black hair.
Next, the coordinating conjunction and joins two independent clauses.
Fernando left, and Erica brushed her long, black hair.
Next, a semicolon joins two independent clauses.
Fernando left; Erica brushed her long, black hair.
All sentences must include at least one independent clause.
After she told Fernando to leave, Erica brushed her long, black hair.
In the previous sentence, the independent clause is preceded by a clause that can't stand alone: After she told Fernando to leave.
Erica brushed her long, black hair while she waited for Fernando to leave.
Here, the independent clause is followed by a clause that can't stand alone: while she waited for Fernando to leave.
Beginning sentences with coordinating conjunctions
Any of the coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) can be used to join an independent clause to another independent clause. Can you begin a sentence with one of these conjunctions?
No one knew what to do. But everyone agreed that something should be done.
An old rule says that you shouldn't. But beginning a sentence with a coordinating conjunction is acceptable today. (Notice the preceding sentence, for example.) Sometimes beginning a sentence this way creates exactly the effect you want. It separates the clause and yet draws attention to its relationship with the previous clause.
Subordinate clauses
A subordinate clause has a subject and verb but, unlike an independent clause, cannot stand by itself. It depends on something else in the sentence to express a complete thought, which is why it's also called a dependent clause. Some subordinate clauses are introduced by relative pronouns ( who, whom, that, which, what, whose) and some by subordinating conjunctions ( although, because, if, unless, when, etc.). Subordinate clauses function in sentences as adjectives, nouns, and adverbs.
Relative clauses
A relative clause begins with a relative pronoun and functions as an adjective.
In the following sentence, the relative pronoun that is the subject of its clause and won the Pulitzer Prize is the predicate. This clause couldn't stand by itself. Its role in the complete sentence is to modify novel, the subject of the independent clause.
The novel that won the Pulitzer Prize didn't sell well when it was first published.
In the next example , which is the relative pronoun that begins the subordinate clause. Celebrities is the subject of the clause and attended is the verb. In the complete sentence, this clause functions as an adjective describing ceremony.
The ceremony, which several celebrities attended, received widespread media coverage.
Note that in a relative clause, the relative pronoun is sometimes the subject of the clause, as in the following sentence, and sometimes the object, as in the next sentence.
Arthur, who comes to the games every week, offered to be scorekeeper.
Who is the subject of the clause and comes to the games every week is the predicate. The clause modifies Arthur.
In the following sentence , mothers is the subject of the clause, adored is the verb, and whom is the direct object of adored. Again, the clause modifies Arthur.
Arthur, whom the team mothers adored, was asked to be scorekeeper.
Noun clauses
A noun clause functions as a noun in a sentence.
What I want for dinner is a hamburger. (subject of the verb is)
The host told us how he escaped. (direct object of the verb told)
A vacation is what I need most. (complement of the linking verb is)
Give it to whoever arrives first. (object of the preposition to)
Pronoun case in subordinate clauses
Who, whom, whoever, whomever. In deciding which case of who you should use in a clause, remember this important rule: The case of the pronoun is governed by the role it plays in its own clause, not by its relation to the rest of the sentence. Choosing the right case of pronoun can be especially confusing because the pronoun may appear to have more than one function. Look at the following sentence.
They gave the money to whoever presented the winning ticket.
At first, you may think whomever is correct rather than whoever, on the assumption that it is the object of the preposition to. But in fact the entire clause, not whoever, is the object of the preposition. Refer to the basic rule: The case should be based on the pronoun's role within its own clause. In this clause, whoever is the subject of the verb presented.
A good way to determine the right pronoun case is to forget everything but the clause itself: whoever presented the winning ticket is correct; whomever presented the winning ticket is not.
The following two sentences show how you must focus on the clause rather than the complete sentence in choosing the right pronoun case.
We asked whomever we saw for a reaction to the play.
We asked whoever called us to call back later.
In each sentence the clause is the direct object of asked. But in the first sentence, whomever is correct because within its clause, it is the object of saw. In the second sentence, whoever is correct because it is the subject of called.
Adverbial clauses
Many subordinate clauses begin with subordinating conjunctions. Examples of these conjunctions are because, unless, if, when, and although. What these conjunctions have in common is that they make the clauses that follow them unable to stand alone. The clauses act as adverbs, answering questions like how, when, where, why, to what extent, and under what conditions.
When Mauna Loa began erupting and spewing lava into the air, we drove away as quickly as we could.
In the preceding sentence , when is a subordinating conjunction introducing the adverbial clause. The subject of the clause is Mauna Loa and the predicate is began erupting and spewing lava into the air. This clause is dependent because it is an incomplete thought. What happened when the volcano began erupting? The independent clause we drove away as quickly as we could completes the thought. The adverbial clause answers the question “When did we drive?”
In the following sentence, because introduces the adverbial clause in which van is the subject and needed the verb. This clause is an incomplete thought. What happened because the van needed repairs? The independent clause The group of tourists decided to have lunch in the village is necessary to complete the thought. Again, the subordinate clause as a whole acts as an adverb, telling why the tourists decided to have lunch in the village.
He saw her. The Washingtons hurried home. Free speech has a price. Grammatically complete statements like these are sentences and can stand alone. When they are part of longer sentences, they are referred to as independent (or main) clauses.
Two or more independent clauses can be joined by using coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) or by using semicolons. The most important thing to remember is that an independent clause can stand alone as a complete sentence.
In the following example, the independent clause is a simple sentence.
Erica brushed her long, black hair.
Next, the coordinating conjunction and joins two independent clauses.
Fernando left, and Erica brushed her long, black hair.
Next, a semicolon joins two independent clauses.
Fernando left; Erica brushed her long, black hair.
All sentences must include at least one independent clause.
After she told Fernando to leave, Erica brushed her long, black hair.
In the previous sentence, the independent clause is preceded by a clause that can't stand alone: After she told Fernando to leave.
Erica brushed her long, black hair while she waited for Fernando to leave.
Here, the independent clause is followed by a clause that can't stand alone: while she waited for Fernando to leave.
Beginning sentences with coordinating conjunctions
Any of the coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) can be used to join an independent clause to another independent clause. Can you begin a sentence with one of these conjunctions?
No one knew what to do. But everyone agreed that something should be done.
An old rule says that you shouldn't. But beginning a sentence with a coordinating conjunction is acceptable today. (Notice the preceding sentence, for example.) Sometimes beginning a sentence this way creates exactly the effect you want. It separates the clause and yet draws attention to its relationship with the previous clause.
Subordinate clauses
A subordinate clause has a subject and verb but, unlike an independent clause, cannot stand by itself. It depends on something else in the sentence to express a complete thought, which is why it's also called a dependent clause. Some subordinate clauses are introduced by relative pronouns ( who, whom, that, which, what, whose) and some by subordinating conjunctions ( although, because, if, unless, when, etc.). Subordinate clauses function in sentences as adjectives, nouns, and adverbs.
Relative clauses
A relative clause begins with a relative pronoun and functions as an adjective.
In the following sentence, the relative pronoun that is the subject of its clause and won the Pulitzer Prize is the predicate. This clause couldn't stand by itself. Its role in the complete sentence is to modify novel, the subject of the independent clause.
The novel that won the Pulitzer Prize didn't sell well when it was first published.
In the next example , which is the relative pronoun that begins the subordinate clause. Celebrities is the subject of the clause and attended is the verb. In the complete sentence, this clause functions as an adjective describing ceremony.
The ceremony, which several celebrities attended, received widespread media coverage.
Note that in a relative clause, the relative pronoun is sometimes the subject of the clause, as in the following sentence, and sometimes the object, as in the next sentence.
Arthur, who comes to the games every week, offered to be scorekeeper.
Who is the subject of the clause and comes to the games every week is the predicate. The clause modifies Arthur.
In the following sentence , mothers is the subject of the clause, adored is the verb, and whom is the direct object of adored. Again, the clause modifies Arthur.
Arthur, whom the team mothers adored, was asked to be scorekeeper.
Noun clauses
A noun clause functions as a noun in a sentence.
What I want for dinner is a hamburger. (subject of the verb is)
The host told us how he escaped. (direct object of the verb told)
A vacation is what I need most. (complement of the linking verb is)
Give it to whoever arrives first. (object of the preposition to)
Pronoun case in subordinate clauses
Who, whom, whoever, whomever. In deciding which case of who you should use in a clause, remember this important rule: The case of the pronoun is governed by the role it plays in its own clause, not by its relation to the rest of the sentence. Choosing the right case of pronoun can be especially confusing because the pronoun may appear to have more than one function. Look at the following sentence.
They gave the money to whoever presented the winning ticket.
At first, you may think whomever is correct rather than whoever, on the assumption that it is the object of the preposition to. But in fact the entire clause, not whoever, is the object of the preposition. Refer to the basic rule: The case should be based on the pronoun's role within its own clause. In this clause, whoever is the subject of the verb presented.
A good way to determine the right pronoun case is to forget everything but the clause itself: whoever presented the winning ticket is correct; whomever presented the winning ticket is not.
The following two sentences show how you must focus on the clause rather than the complete sentence in choosing the right pronoun case.
We asked whomever we saw for a reaction to the play.
We asked whoever called us to call back later.
In each sentence the clause is the direct object of asked. But in the first sentence, whomever is correct because within its clause, it is the object of saw. In the second sentence, whoever is correct because it is the subject of called.
Adverbial clauses
Many subordinate clauses begin with subordinating conjunctions. Examples of these conjunctions are because, unless, if, when, and although. What these conjunctions have in common is that they make the clauses that follow them unable to stand alone. The clauses act as adverbs, answering questions like how, when, where, why, to what extent, and under what conditions.
When Mauna Loa began erupting and spewing lava into the air, we drove away as quickly as we could.
In the preceding sentence , when is a subordinating conjunction introducing the adverbial clause. The subject of the clause is Mauna Loa and the predicate is began erupting and spewing lava into the air. This clause is dependent because it is an incomplete thought. What happened when the volcano began erupting? The independent clause we drove away as quickly as we could completes the thought. The adverbial clause answers the question “When did we drive?”
In the following sentence, because introduces the adverbial clause in which van is the subject and needed the verb. This clause is an incomplete thought. What happened because the van needed repairs? The independent clause The group of tourists decided to have lunch in the village is necessary to complete the thought. Again, the subordinate clause as a whole acts as an adverb, telling why the tourists decided to have lunch in the village.
0/5000
อนุประโยคอิสระเขาเห็นเธอ Washingtons จะรีบหน้าแรก เสียราคาได้ คำตามหลักไวยากรณ์ทำเช่นนี้เป็นประโยค และสามารถยืนคนเดียว เมื่อพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของประโยคยาว พวกเขาจะอ้างอิงถึงเป็นอนุประโยคอิสระ (หรือหลัก)อนุประโยคอิสระสอง ตัวขึ้นไปสามารถรวม โดยใช้สันธาน coordinating (และ แต่ สำหรับ หรือ หรือ นั้น และยัง) หรือ โดยการใช้เครื่องหมายอัฒภาคได้ สิ่งสำคัญจำเป็นที่มีอนุประโยคอิสระสามารถยืนคนเดียวเป็นประโยคที่สมบูรณ์ในตัวอย่างต่อไปนี้ อนุประโยคอิสระเป็นประโยคที่ง่าย Erica ทาสีผมยาว สีดำถัดไป coordinating ร่วม และรวมสองอิสระประโยค Fernando ซ้าย และ Erica ทาสีผมยาว สีดำเครื่องหมายอัฒภาครวมอนุประโยคอิสระสอง Fernando ซ้าย Erica ทาสีผมยาว สีดำทุกประโยคต้องมีอนุประโยคอิสระน้อย หลังจากที่เธอบอก Fernando ผละ Erica ทาสีผมยาว สีดำในประโยคก่อนหน้า อนุประโยคอิสระจะนำหน้า ด้วยอนุประโยคที่ไม่สามารถยืนอยู่คนเดียว: หลังจากที่เธอบอก Fernando ไป Erica ทาสีผมยาว สีดำในขณะที่เธอรอ Fernando ไปที่นี่ อนุประโยคอิสระตาม ด้วยอนุประโยคที่ไม่สามารถยืนอยู่คนเดียว: ในขณะที่เธอรอ Fernando ไปเริ่มต้นประโยค ด้วยสันธาน coordinatingสันธาน coordinating ใด ๆ (และ แต่ สำหรับ หรือ หรือ นั้น และยัง) สามารถใช้เพื่อเข้าร่วมการอนุประโยคอิสระกับอนุประโยคอิสระอื่นได้ คุณสามารถเริ่มต้นประโยค ด้วยสันธานเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือไม่ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ทุกคนเห็นว่า สิ่งที่ควรทำกฎเก่าบอกว่า คุณไม่ควร แต่เริ่มต้นประโยค ด้วยร่วม coordinating เป็นยอมรับวันนี้ (โปรดสังเกตประโยคก่อนหน้านี้ เช่นนั้น) บางครั้งเริ่มประโยคลักษณะนี้สร้างตรงผลที่คุณต้องการ มันแยกอนุประโยค และยัง ดึงความสนใจไปที่ความสัมพันธ์กับอนุประโยคก่อนหน้านี้ประโยคย่อยอนุประโยคหัวเรื่องและคำกริยา ได้ ซึ่งแตกต่างจากการอนุประโยคอิสระ ไม่สามารถยืน ด้วยตัวเอง ขึ้นอยู่กับสิ่งอื่นในประโยคเพื่อแสดงความคิดสมบูรณ์ ซึ่งเป็นเหตุผลที่มันได้เรียกว่าอนุประโยคขึ้นอยู่กับ บางประโยคย่อยที่นำ ด้วยสรรพนาม (ผู้ ที่ ที่ ใด อะไร ) และบางส่วน โดย subordinating สันธาน (แม้ว่า เนื่อง จาก ถ้า ถ้า เมื่อ ฯลฯ .) ฟังก์ชันอนุประโยคย่อยในประโยค เป็นคำคุณศัพท์ คำนาม คำนามอนุส่วนญาติที่เริ่มต้น ด้วยประพันธสรรพนาม และหน้าที่เป็นคุณศัพท์ในประโยคต่อไปนี้ ประพันธสรรพนามที่เป็นเรื่องของส่วนตัว และได้รับรางวัลรางวัลพูลิตเซอร์ เป็นเพรดิเคตการ นี้ไม่สามารถยืน ด้วยตัวเอง บทบาทของมันในประโยคให้สมบูรณ์คือการ แก้ไขนิยาย เรื่องของอนุประโยคอิสระนวนิยายที่ได้รับรางวัลรางวัลพูลิตเซอร์ไม่ได้ขายดีเมื่อถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในตัวอย่างถัดไป ซึ่งเป็นประพันธสรรพนามที่อนุประโยคเริ่มต้น ดาราเป็นเรื่องของอนุประโยค และเข้าร่วมเป็นกริยา ในประโยคสมบูรณ์ นี้หน้าที่เป็นคุณศัพท์อธิบายพิธีพิธี ซึ่งดาราหลายร่วม รับแพร่หลายสื่อมวลชนสังเกตว่า ในส่วนคำสั่งญาติ ประพันธสรรพนามเป็นบางครั้งเรื่องของอนุประโยค ในประโยคต่อไปนี้ และในบางครั้งวัตถุ ในประโยคถัดไป Arthur มาถึงเกมทุกสัปดาห์ เสนอให้ scorekeeperซึ่งเป็นเรื่องของอนุประโยค และเกมมาทุกสัปดาห์เป็นเพรดิเคตการ ส่วนการปรับเปลี่ยน Arthurในประโยคต่อไปนี้ แม่เป็นเรื่องของอนุประโยค เคารพเป็นกริยา และเป็นวัตถุโดยตรงของผู้เคารพ อีก ส่วนปรับเปลี่ยน Arthur Arthur แม่ทีมเคารพ ผู้ที่ถูกถามเป็น scorekeeperประโยคคำนามนามานุประโยคหน้าที่เป็นคำนามในประโยคสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับอาหารเย็นจะเป็นแฮมเบอร์เกอร์ (เป็นประธานของกริยา)เจ้าบอกว่า เขาหลบหนีไป (วัตถุทางตรงของกริยาบอก)วันหยุดคือ สิ่งที่ฉันจำเป็นมากที่สุด (เป็นส่วนเติมเต็มของกริยาเชื่อมโยง)ให้กับใครมาก่อน (วัตถุของวิเศษณ์ไป)กรณีคำสรรพนามในประโยคย่อยใคร ใคร ใคร whomever ในการตัดสินใจกรณีใดที่คุณควรใช้ในส่วนคำสั่ง จำกฎนี้สำคัญ: กรณีของคำสรรพนามเป็นไปตามบทบาทที่ได้เล่นในส่วนของตัวเอง ไม่ใช่โดยความสัมพันธ์ของประโยค เลือกกรณีด้านขวาของคำสรรพนามได้สับสนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากคำสรรพนามอาจจะ มีมากกว่าหนึ่ง ดูที่ประโยคต่อไปนี้ เขาให้เงินให้ใครนำบัตรชนะตอนแรก คุณอาจคิดว่า whomever ถูกต้องมากกว่าใคร สมมุติฐานว่าเป็นของวิเศษณ์เพื่อ แต่ในความเป็นจริงส่วนทั้งหมด ไม่ อยู่ของวิเศษณ์ที่ หมายถึงกฎพื้นฐาน: กรณีนี้ควรขึ้นอยู่กับบทบาทของคำสรรพนามในประโยคของตัวเอง ในประโยคนี้ ใครเป็นประธานของกริยาที่แสดงวิธีดีเพื่อตรวจสอบกรณีสรรพนามขวาจะลืมทุกอย่างแต่ส่วนตัวเอง: ผู้นำเสนอบัตรชนะถูกต้อง whomever นำเสนอบัตรชนะไม่ได้ประโยค 2 ประโยคต่อไปนี้แสดงว่าคุณต้องโฟกัสในอนุประโยคแทนที่เป็นประโยคสมบูรณ์ในการเลือกเช่นคำสรรพนามที่เหมาะสม เราถาม whomever เราเห็นสำหรับปฏิกิริยาการเล่น เราถามใครเรียกเราจะโทรกลับในภายหลังในอนุประโยคแต่ละประโยค คือวัตถุทางตรงของถาม แต่ในประโยค whomever ถูกต้องเนื่องจากภายในอนุประโยคของ เป็นวัตถุของเลื่อย ในประโยค ใครถูกเพราะเรื่องของเรียกว่าการประโยค adverbialในอนุประโยคเริ่มต้น ด้วย subordinating สันธาน ตัวอย่างของสันธานเหล่านี้คือเนื่องจาก เว้น แต่ ถ้า เมื่อ และแม้ว่าการ สันธานเหล่านี้มีอะไรที่เหมือนกันคือ ว่า พวกเขาทำอนุประโยคที่ทำตามพวกเขาไม่สามารถยืนอยู่คนเดียว อนุประโยคทำหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์ ตอบคำถามเช่นว่า เมื่อ ที่ ทำไม ขอบเขต และเงื่อนไขเมื่อมอ Loa เริ่ม spewing และ erupting ลาวาไปในอากาศ เราขับรถไปเป็นอย่างที่เราไม่ในประโยคก่อนหน้านี้ เมื่อเป็นสันธาน subordinating แนะนำอนุประโยค adverbial เรื่องของอนุประโยคคือ Loa มอ และเพรดิเคตจะเริ่ม erupting และ spewing ลาวาไปในอากาศ ส่วนนี้จะขึ้นอยู่เนื่องจากเป็นความคิดไม่สมบูรณ์ เมื่อภูเขาไฟเริ่ม erupting เกิดอะไรขึ้น อนุประโยคอิสระที่เราขับรถไปเป็นอย่างที่เราสามารถเสร็จสิ้นคิด อนุประโยค adverbial ตอบคำถาม "เมื่อได้เราขับรถหรือไม่"ในประโยคต่อไปนี้ เนื่องจากอนุประโยค adverbial ซึ่งเป็นเรื่อง และจำกริยาวานแนะนำ นี้เป็นความคิดไม่สมบูรณ์ เกิดอะไรขึ้น เพราะรถต้องซ่อมแซม อนุประโยคอิสระกลุ่มนักท่องเที่ยวตัดสินใจที่จะมีอาหารกลางวันในหมู่บ้านจำเป็นต้องคิดให้เสร็จสมบูรณ์ อีก อนุประโยคทั้งหมดทำหน้าที่เป็นคำกริยาวิเศษณ์ แจ้งเหตุนักท่องเที่ยวตัดสินใจที่จะมีอาหารกลางวันในหมู่บ้าน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Independent clauses
He saw her. The Washingtons hurried home. Free speech has a price. Grammatically complete statements like these are sentences and can stand alone. When they are part of longer sentences, they are referred to as independent (or main) clauses.
Two or more independent clauses can be joined by using coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) or by using semicolons. The most important thing to remember is that an independent clause can stand alone as a complete sentence.
In the following example, the independent clause is a simple sentence.
Erica brushed her long, black hair.
Next, the coordinating conjunction and joins two independent clauses.
Fernando left, and Erica brushed her long, black hair.
Next, a semicolon joins two independent clauses.
Fernando left; Erica brushed her long, black hair.
All sentences must include at least one independent clause.
After she told Fernando to leave, Erica brushed her long, black hair.
In the previous sentence, the independent clause is preceded by a clause that can't stand alone: After she told Fernando to leave.
Erica brushed her long, black hair while she waited for Fernando to leave.
Here, the independent clause is followed by a clause that can't stand alone: while she waited for Fernando to leave.
Beginning sentences with coordinating conjunctions
Any of the coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) can be used to join an independent clause to another independent clause. Can you begin a sentence with one of these conjunctions?
No one knew what to do. But everyone agreed that something should be done.
An old rule says that you shouldn't. But beginning a sentence with a coordinating conjunction is acceptable today. (Notice the preceding sentence, for example.) Sometimes beginning a sentence this way creates exactly the effect you want. It separates the clause and yet draws attention to its relationship with the previous clause.
Subordinate clauses
A subordinate clause has a subject and verb but, unlike an independent clause, cannot stand by itself. It depends on something else in the sentence to express a complete thought, which is why it's also called a dependent clause. Some subordinate clauses are introduced by relative pronouns ( who, whom, that, which, what, whose) and some by subordinating conjunctions ( although, because, if, unless, when, etc.). Subordinate clauses function in sentences as adjectives, nouns, and adverbs.
Relative clauses
A relative clause begins with a relative pronoun and functions as an adjective.
In the following sentence, the relative pronoun that is the subject of its clause and won the Pulitzer Prize is the predicate. This clause couldn't stand by itself. Its role in the complete sentence is to modify novel, the subject of the independent clause.
The novel that won the Pulitzer Prize didn't sell well when it was first published.
In the next example , which is the relative pronoun that begins the subordinate clause. Celebrities is the subject of the clause and attended is the verb. In the complete sentence, this clause functions as an adjective describing ceremony.
The ceremony, which several celebrities attended, received widespread media coverage.
Note that in a relative clause, the relative pronoun is sometimes the subject of the clause, as in the following sentence, and sometimes the object, as in the next sentence.
Arthur, who comes to the games every week, offered to be scorekeeper.
Who is the subject of the clause and comes to the games every week is the predicate. The clause modifies Arthur.
In the following sentence , mothers is the subject of the clause, adored is the verb, and whom is the direct object of adored. Again, the clause modifies Arthur.
Arthur, whom the team mothers adored, was asked to be scorekeeper.
Noun clauses
A noun clause functions as a noun in a sentence.
What I want for dinner is a hamburger. (subject of the verb is)
The host told us how he escaped. (direct object of the verb told)
A vacation is what I need most. (complement of the linking verb is)
Give it to whoever arrives first. (object of the preposition to)
Pronoun case in subordinate clauses
Who, whom, whoever, whomever. In deciding which case of who you should use in a clause, remember this important rule: The case of the pronoun is governed by the role it plays in its own clause, not by its relation to the rest of the sentence. Choosing the right case of pronoun can be especially confusing because the pronoun may appear to have more than one function. Look at the following sentence.
They gave the money to whoever presented the winning ticket.
At first, you may think whomever is correct rather than whoever, on the assumption that it is the object of the preposition to. But in fact the entire clause, not whoever, is the object of the preposition. Refer to the basic rule: The case should be based on the pronoun's role within its own clause. In this clause, whoever is the subject of the verb presented.
A good way to determine the right pronoun case is to forget everything but the clause itself: whoever presented the winning ticket is correct; whomever presented the winning ticket is not.
The following two sentences show how you must focus on the clause rather than the complete sentence in choosing the right pronoun case.
We asked whomever we saw for a reaction to the play.
We asked whoever called us to call back later.
In each sentence the clause is the direct object of asked. But in the first sentence, whomever is correct because within its clause, it is the object of saw. In the second sentence, whoever is correct because it is the subject of called.
Adverbial clauses
Many subordinate clauses begin with subordinating conjunctions. Examples of these conjunctions are because, unless, if, when, and although. What these conjunctions have in common is that they make the clauses that follow them unable to stand alone. The clauses act as adverbs, answering questions like how, when, where, why, to what extent, and under what conditions.
When Mauna Loa began erupting and spewing lava into the air, we drove away as quickly as we could.
In the preceding sentence , when is a subordinating conjunction introducing the adverbial clause. The subject of the clause is Mauna Loa and the predicate is began erupting and spewing lava into the air. This clause is dependent because it is an incomplete thought. What happened when the volcano began erupting? The independent clause we drove away as quickly as we could completes the thought. The adverbial clause answers the question “When did we drive?”
In the following sentence, because introduces the adverbial clause in which van is the subject and needed the verb. This clause is an incomplete thought. What happened because the van needed repairs? The independent clause The group of tourists decided to have lunch in the village is necessary to complete the thought. Again, the subordinate clause as a whole acts as an adverb, telling why the tourists decided to have lunch in the village.
He saw her. The Washingtons hurried home. Free speech has a price. Grammatically complete statements like these are sentences and can stand alone. When they are part of longer sentences, they are referred to as independent (or main) clauses.
Two or more independent clauses can be joined by using coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) or by using semicolons. The most important thing to remember is that an independent clause can stand alone as a complete sentence.
In the following example, the independent clause is a simple sentence.
Erica brushed her long, black hair.
Next, the coordinating conjunction and joins two independent clauses.
Fernando left, and Erica brushed her long, black hair.
Next, a semicolon joins two independent clauses.
Fernando left; Erica brushed her long, black hair.
All sentences must include at least one independent clause.
After she told Fernando to leave, Erica brushed her long, black hair.
In the previous sentence, the independent clause is preceded by a clause that can't stand alone: After she told Fernando to leave.
Erica brushed her long, black hair while she waited for Fernando to leave.
Here, the independent clause is followed by a clause that can't stand alone: while she waited for Fernando to leave.
Beginning sentences with coordinating conjunctions
Any of the coordinating conjunctions ( and, but, for, nor, or, so, and yet) can be used to join an independent clause to another independent clause. Can you begin a sentence with one of these conjunctions?
No one knew what to do. But everyone agreed that something should be done.
An old rule says that you shouldn't. But beginning a sentence with a coordinating conjunction is acceptable today. (Notice the preceding sentence, for example.) Sometimes beginning a sentence this way creates exactly the effect you want. It separates the clause and yet draws attention to its relationship with the previous clause.
Subordinate clauses
A subordinate clause has a subject and verb but, unlike an independent clause, cannot stand by itself. It depends on something else in the sentence to express a complete thought, which is why it's also called a dependent clause. Some subordinate clauses are introduced by relative pronouns ( who, whom, that, which, what, whose) and some by subordinating conjunctions ( although, because, if, unless, when, etc.). Subordinate clauses function in sentences as adjectives, nouns, and adverbs.
Relative clauses
A relative clause begins with a relative pronoun and functions as an adjective.
In the following sentence, the relative pronoun that is the subject of its clause and won the Pulitzer Prize is the predicate. This clause couldn't stand by itself. Its role in the complete sentence is to modify novel, the subject of the independent clause.
The novel that won the Pulitzer Prize didn't sell well when it was first published.
In the next example , which is the relative pronoun that begins the subordinate clause. Celebrities is the subject of the clause and attended is the verb. In the complete sentence, this clause functions as an adjective describing ceremony.
The ceremony, which several celebrities attended, received widespread media coverage.
Note that in a relative clause, the relative pronoun is sometimes the subject of the clause, as in the following sentence, and sometimes the object, as in the next sentence.
Arthur, who comes to the games every week, offered to be scorekeeper.
Who is the subject of the clause and comes to the games every week is the predicate. The clause modifies Arthur.
In the following sentence , mothers is the subject of the clause, adored is the verb, and whom is the direct object of adored. Again, the clause modifies Arthur.
Arthur, whom the team mothers adored, was asked to be scorekeeper.
Noun clauses
A noun clause functions as a noun in a sentence.
What I want for dinner is a hamburger. (subject of the verb is)
The host told us how he escaped. (direct object of the verb told)
A vacation is what I need most. (complement of the linking verb is)
Give it to whoever arrives first. (object of the preposition to)
Pronoun case in subordinate clauses
Who, whom, whoever, whomever. In deciding which case of who you should use in a clause, remember this important rule: The case of the pronoun is governed by the role it plays in its own clause, not by its relation to the rest of the sentence. Choosing the right case of pronoun can be especially confusing because the pronoun may appear to have more than one function. Look at the following sentence.
They gave the money to whoever presented the winning ticket.
At first, you may think whomever is correct rather than whoever, on the assumption that it is the object of the preposition to. But in fact the entire clause, not whoever, is the object of the preposition. Refer to the basic rule: The case should be based on the pronoun's role within its own clause. In this clause, whoever is the subject of the verb presented.
A good way to determine the right pronoun case is to forget everything but the clause itself: whoever presented the winning ticket is correct; whomever presented the winning ticket is not.
The following two sentences show how you must focus on the clause rather than the complete sentence in choosing the right pronoun case.
We asked whomever we saw for a reaction to the play.
We asked whoever called us to call back later.
In each sentence the clause is the direct object of asked. But in the first sentence, whomever is correct because within its clause, it is the object of saw. In the second sentence, whoever is correct because it is the subject of called.
Adverbial clauses
Many subordinate clauses begin with subordinating conjunctions. Examples of these conjunctions are because, unless, if, when, and although. What these conjunctions have in common is that they make the clauses that follow them unable to stand alone. The clauses act as adverbs, answering questions like how, when, where, why, to what extent, and under what conditions.
When Mauna Loa began erupting and spewing lava into the air, we drove away as quickly as we could.
In the preceding sentence , when is a subordinating conjunction introducing the adverbial clause. The subject of the clause is Mauna Loa and the predicate is began erupting and spewing lava into the air. This clause is dependent because it is an incomplete thought. What happened when the volcano began erupting? The independent clause we drove away as quickly as we could completes the thought. The adverbial clause answers the question “When did we drive?”
In the following sentence, because introduces the adverbial clause in which van is the subject and needed the verb. This clause is an incomplete thought. What happened because the van needed repairs? The independent clause The group of tourists decided to have lunch in the village is necessary to complete the thought. Again, the subordinate clause as a whole acts as an adverb, telling why the tourists decided to have lunch in the village.
การแปล กรุณารอสักครู่..
อนุประโยคอิสระ
เขาเห็นเธอ ที่ วอชิงตัน รีบกลับบ้าน พูดได้ราคา เสร็จสมบูรณ์ตามหลักไวยากรณ์ งบแบบนี้ประโยคและสามารถยืนอยู่คนเดียว เมื่อพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของประโยคที่ยาวขึ้น พวกเขาจะเรียกว่าเป็นอิสระ ( หรือหลัก ) ส่วน
สองหรือมากกว่าสองอนุประโยคอิสระสามารถเข้าร่วมโดยใช้คำสันธาน ( และการประสานงาน แต่ , สำหรับ , และ , หรือ , ดังนั้น ,และยัง ) หรือโดยการใช้อัฒภาค . สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องจำคืออนุประโยคอิสระสามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นประโยคสมบูรณ์
ในตัวอย่างต่อไปนี้ , อนุประโยคอิสระเป็นประโยคง่ายๆ
เอริก้าแปรงของเธอยาวดำผม
ต่อไป ประสานงานร่วมกับ และรวมสองอนุประโยคอิสระ
เฟอร์นันโด ซ้าย และเอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ต่อไปเครื่องหมายอัฒภาค รวมสองอนุประโยคอิสระ
เฟอร์นันโดเหลืออยู่ เอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ทุกประโยคต้องมีอย่างน้อยหนึ่งอนุประโยคอิสระ
หลังจากเธอบอกเฟอร์นันโดไป เอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ในประโยคก่อนหน้า นำโดยอนุประโยคอิสระคือ ข้อที่ไม่สามารถยืนอยู่คนเดียว : หลังจากเธอบอกเฟอร์นันโดทิ้ง
เอริก้าแปรงของเธอนานผมสีดำในขณะที่เธอรอคอยเฟอร์นันโดทิ้ง
ที่นี่ , อนุประโยคอิสระตามด้วยอนุประโยคที่ไม่ยืนอยู่คนเดียว : ในขณะที่เธอรอคอยเฟอร์นันโดทิ้ง
เริ่มต้นประโยคด้วยการประสานงานของการประสานงานคำสันธานคำสันธาน
( และ แต่ หรือ หรือ และยัง ) สามารถใช้กับอนุประโยคอิสระอิสระไปอีกข้อคุณสามารถเริ่มต้นประโยคด้วยคำเชื่อมเหล่านี้
ไม่มีใครรู้ว่าต้องทำอะไร แต่ทุกคนเห็นพ้องกันว่าอะไรควรจะทำ
กฎเก่ากล่าวว่าคุณไม่ควรทำ แต่การเริ่มต้นประโยคด้วยการประสานงานร่วมกับเป็นที่ยอมรับในวันนี้ ( แจ้งให้ทราบก่อนหน้าประโยคตัวอย่างเช่น . ) บางครั้งเริ่มต้นประโยคด้วยวิธีนี้สร้างตรงผลที่คุณต้องการมันแยกประโยคและยังดึงความสนใจไปยังความสัมพันธ์กับข้อก่อนหน้านี้
เป็นอนุประโยคอนุประโยครองได้ ประธาน และ กริยา แต่แตกต่างจากอนุประโยคอิสระ ไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง มันขึ้นอยู่กับอย่างอื่นในประโยคเพื่อแสดงความคิดที่สมบูรณ์ ซึ่งเป็นเหตุให้มันเรียกว่าข้อขึ้นอยู่กับบางผู้ใต้บังคับบัญชา ส่วนจะแนะนำโดยประพันธ์สรรพนาม ( ที่ , ซึ่ง , ที่ซึ่ง อะไร ของใคร และภาค subordinating สันธาน ( บ้าง ) แต่เพราะ ว่า เว้นแต่ เมื่อ ฯลฯ ) ผู้ใต้บังคับบัญชา ส่วนฟังก์ชันในประโยคที่เป็นคำคุณศัพท์ คำนามและกริยาวิเศษณ์ญาติเบ็ดเตล็ด
.
ข้อญาติเริ่มต้นด้วยเครือญาติสรรพนามและฟังก์ชันเช่นคำคุณศัพท์ .
ในประโยคต่อไปนี้สรรพนามญาติที่เป็นประธานของประโยค และชนะรางวัลพูลิตเซอร์เป็นภาคแสดง ประโยคนี้ ไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง บทบาทของมันในประโยคที่สมบูรณ์คือการดัดแปลงนวนิยายเรื่องของอนุประโยคอิสระ
นวนิยายที่ได้รับรางวัลรางวัลพูลิตเซอร์ไม่ได้ขายดีเมื่อมันถูกตีพิมพ์ครั้งแรก
ในตัวอย่างต่อไปซึ่งเป็นเครือญาติสรรพนามที่เริ่มอนุประโยค . ดาราที่เป็นหัวเรื่องของประโยคและเข้าร่วมเป็นคำกริยา ในประโยคที่สมบูรณ์ ประโยคนี้เป็นคำคุณศัพท์ที่อธิบายฟังก์ชันพิธี
หลายๆ คนดัง เข้าร่วมพิธี ซึ่งได้รับความคุ้มครองสื่ออย่างกว้างขวาง .
ทราบว่าญาติคําสรรพนามเปรียบเทียบบางครั้งเป็นเรื่องของข้อ ,ในประโยคต่อไปนี้และบางครั้งวัตถุในประโยคถัดไป
อาเธอร์ ที่มากับเกมทุกสัปดาห์ เสนอ จะทำหน้าที่ เป็นคนบันทึกผลการแข่งขัน
ใครคือประธานของประโยค และมาเกมส์ทุกสัปดาห์เป็นภาคแสดง ประโยคขยายความอาเธอร์
ในประโยคต่อไปนี้ มารดาเป็นหัวเรื่องของประโยค , adored เป็นกริยา และผู้ที่เป็นกรรมตรงของรักอีกประโยคที่ปรับเปลี่ยนอาเธอร์
อาเธอร์ ซึ่งทีมแม่รัก ก็ขอให้ทำหน้าที่ เป็นคนบันทึกผลการแข่งขัน
นามอนุประโยค
นามานุประโยคทำหน้าที่เป็นคำนามในประโยค
สิ่งที่ฉันต้องการสำหรับอาหารแฮมเบอร์เกอร์ ( เรื่องของคำกริยา )
โฮสต์บอกเราว่าเขาหนีออกมาได้ ( กรรมตรงของคำกริยาบอก )
วันหยุดคือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุด ( ส่วนเติมเต็มของคำกริยาเชื่อม )
ให้คนที่มาถึงก่อน ( กรรมของบุพบท )
" ในกรณีที่ผู้ใต้บังคับบัญชาข้อ
ใคร ใคร ใคร ใคร . ในการตัดสินใจกรณี ที่คุณควรใช้ในประโยค จำกฎสำคัญนี้ : กรณีของสรรพนามจะถูกควบคุมโดยเล่นบทบาทในประโยคของตัวเองไม่ได้ โดยความสัมพันธ์กับส่วนที่เหลือของประโยคการเลือกกรณีใช่สรรพนามจะสับสนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะสรรพนามอาจปรากฏให้เห็นได้มากกว่าหนึ่งฟังก์ชัน ดูประโยคต่อไปนี้
เขาจะมอบเงินที่เสนอบัตรชนะ
ตอนแรกคุณอาจคิดว่าใครก็ตามที่ถูกต้องมากกว่าใคร สันนิษฐานว่า มันเป็นกรรมของบุพบท . แต่ในความเป็นจริงทั้งประโยค ไม่ใช่ใครเป็นกรรมของบุพบท อ้างถึงกฎพื้นฐาน : กรณีควรอยู่บนพื้นฐานของสรรพนามบทบาทภายในข้อของตัวเอง ในประโยคนี้ ใครคือประธานของคำกริยาแสดง
เป็นวิธีที่ดีเพื่อตรวจสอบกรณีสรรพนามที่เหมาะสมคือลืมทุกอย่าง แต่ประโยคที่ตัวเอง : ใครก็ตามที่เสนอตั๋วที่ชนะถูกต้อง ; ใครก็ตามที่เสนอตั๋วที่ชนะไม่ได้
ต่อไปนี้สองประโยคที่แสดงวิธีการที่คุณจะต้องมุ่งเน้นไปที่ข้อมากกว่าประโยคที่สมบูรณ์ในการเลือกกรณีสรรพนามถูก
เราถามใครก็ตามที่เราได้เห็นปฏิกิริยาที่ให้เล่น
เราถามใครก็ตามที่โทรมาให้เราโทรกลับ
ในแต่ละประโยคเงื่อนไขเป็นกรรมตรงของถาม . แต่ในประโยคแรก ที่ถูกต้อง เพราะภายในข้อ มันเป็นวัตถุของเห็นในประโยคที่สอง ใครถูก เพราะมันเป็นเรื่องของการเรียก
หลายกริยาวิเศษณานุประโยคลูกน้องประโยคเริ่มต้นด้วยภาค subordinating สันธาน ตัวอย่างคำเชื่อมเหล่านี้ เพราะ ถ้า ถ้า ถ้า และแม้ว่า . มีคำเชื่อมเหล่านี้มีเหมือนกันคือว่าพวกเขาให้ส่วนที่ปฏิบัติตามพวกเขาไม่สามารถที่จะยืนอยู่คนเดียว ทำหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์ในประโยค ,ตอบคำถามยังไง เมื่อไหร่ ที่ไหน ทำไม มันแค่ไหน และภายใต้เงื่อนไขอะไร
เมื่อภูเขาไฟเมานาโลอา เริ่มปะทุพ่นลาวาและในอากาศ เราขับรถออกไปเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้
ในประโยคก่อนหน้า เมื่อเป็นภาค subordinating สันธานแนะนำข้อคำวิเศษณ์ . ประธานของประโยคคือภูเขาไฟเมานาโลอาและภาคแสดง คือ เริ่มปะทุพ่นลาวาและในอากาศประโยคนี้ขึ้นเพราะมันเป็นความคิดที่ไม่สมบูรณ์ เกิดอะไรขึ้นเมื่อภูเขาไฟเริ่มปะทุ ? อนุประโยคอิสระเราขับออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถเสร็จสิ้นการคิด มาตราการตอบคำถาม " ทำไมเราขับ "
ต่อไปนี้ในประโยค เพราะแนะนำข้อคำวิเศษณ์ที่รถตู้เป็นเรื่องเป็นกริยาประโยคนี้เป็นความคิดที่ไม่สมบูรณ์ เกิดอะไรขึ้น เพราะรถต้องซ่อม อนุประโยคอิสระกลุ่มนักท่องเที่ยวตัดสินใจกินข้าวในบ้านเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้คิด อีกครั้ง , อนุประโยคที่เป็นทั้งทำหน้าที่เป็นคำกริยาวิเศษณ์บอกทำไมนักท่องเที่ยวจึงต้องกินข้าวในบ้าน
เขาเห็นเธอ ที่ วอชิงตัน รีบกลับบ้าน พูดได้ราคา เสร็จสมบูรณ์ตามหลักไวยากรณ์ งบแบบนี้ประโยคและสามารถยืนอยู่คนเดียว เมื่อพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของประโยคที่ยาวขึ้น พวกเขาจะเรียกว่าเป็นอิสระ ( หรือหลัก ) ส่วน
สองหรือมากกว่าสองอนุประโยคอิสระสามารถเข้าร่วมโดยใช้คำสันธาน ( และการประสานงาน แต่ , สำหรับ , และ , หรือ , ดังนั้น ,และยัง ) หรือโดยการใช้อัฒภาค . สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องจำคืออนุประโยคอิสระสามารถยืนอยู่คนเดียวเป็นประโยคสมบูรณ์
ในตัวอย่างต่อไปนี้ , อนุประโยคอิสระเป็นประโยคง่ายๆ
เอริก้าแปรงของเธอยาวดำผม
ต่อไป ประสานงานร่วมกับ และรวมสองอนุประโยคอิสระ
เฟอร์นันโด ซ้าย และเอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ต่อไปเครื่องหมายอัฒภาค รวมสองอนุประโยคอิสระ
เฟอร์นันโดเหลืออยู่ เอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ทุกประโยคต้องมีอย่างน้อยหนึ่งอนุประโยคอิสระ
หลังจากเธอบอกเฟอร์นันโดไป เอริก้าปัดผมยาวสีดำของเธอ . . . . .
ในประโยคก่อนหน้า นำโดยอนุประโยคอิสระคือ ข้อที่ไม่สามารถยืนอยู่คนเดียว : หลังจากเธอบอกเฟอร์นันโดทิ้ง
เอริก้าแปรงของเธอนานผมสีดำในขณะที่เธอรอคอยเฟอร์นันโดทิ้ง
ที่นี่ , อนุประโยคอิสระตามด้วยอนุประโยคที่ไม่ยืนอยู่คนเดียว : ในขณะที่เธอรอคอยเฟอร์นันโดทิ้ง
เริ่มต้นประโยคด้วยการประสานงานของการประสานงานคำสันธานคำสันธาน
( และ แต่ หรือ หรือ และยัง ) สามารถใช้กับอนุประโยคอิสระอิสระไปอีกข้อคุณสามารถเริ่มต้นประโยคด้วยคำเชื่อมเหล่านี้
ไม่มีใครรู้ว่าต้องทำอะไร แต่ทุกคนเห็นพ้องกันว่าอะไรควรจะทำ
กฎเก่ากล่าวว่าคุณไม่ควรทำ แต่การเริ่มต้นประโยคด้วยการประสานงานร่วมกับเป็นที่ยอมรับในวันนี้ ( แจ้งให้ทราบก่อนหน้าประโยคตัวอย่างเช่น . ) บางครั้งเริ่มต้นประโยคด้วยวิธีนี้สร้างตรงผลที่คุณต้องการมันแยกประโยคและยังดึงความสนใจไปยังความสัมพันธ์กับข้อก่อนหน้านี้
เป็นอนุประโยคอนุประโยครองได้ ประธาน และ กริยา แต่แตกต่างจากอนุประโยคอิสระ ไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง มันขึ้นอยู่กับอย่างอื่นในประโยคเพื่อแสดงความคิดที่สมบูรณ์ ซึ่งเป็นเหตุให้มันเรียกว่าข้อขึ้นอยู่กับบางผู้ใต้บังคับบัญชา ส่วนจะแนะนำโดยประพันธ์สรรพนาม ( ที่ , ซึ่ง , ที่ซึ่ง อะไร ของใคร และภาค subordinating สันธาน ( บ้าง ) แต่เพราะ ว่า เว้นแต่ เมื่อ ฯลฯ ) ผู้ใต้บังคับบัญชา ส่วนฟังก์ชันในประโยคที่เป็นคำคุณศัพท์ คำนามและกริยาวิเศษณ์ญาติเบ็ดเตล็ด
.
ข้อญาติเริ่มต้นด้วยเครือญาติสรรพนามและฟังก์ชันเช่นคำคุณศัพท์ .
ในประโยคต่อไปนี้สรรพนามญาติที่เป็นประธานของประโยค และชนะรางวัลพูลิตเซอร์เป็นภาคแสดง ประโยคนี้ ไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง บทบาทของมันในประโยคที่สมบูรณ์คือการดัดแปลงนวนิยายเรื่องของอนุประโยคอิสระ
นวนิยายที่ได้รับรางวัลรางวัลพูลิตเซอร์ไม่ได้ขายดีเมื่อมันถูกตีพิมพ์ครั้งแรก
ในตัวอย่างต่อไปซึ่งเป็นเครือญาติสรรพนามที่เริ่มอนุประโยค . ดาราที่เป็นหัวเรื่องของประโยคและเข้าร่วมเป็นคำกริยา ในประโยคที่สมบูรณ์ ประโยคนี้เป็นคำคุณศัพท์ที่อธิบายฟังก์ชันพิธี
หลายๆ คนดัง เข้าร่วมพิธี ซึ่งได้รับความคุ้มครองสื่ออย่างกว้างขวาง .
ทราบว่าญาติคําสรรพนามเปรียบเทียบบางครั้งเป็นเรื่องของข้อ ,ในประโยคต่อไปนี้และบางครั้งวัตถุในประโยคถัดไป
อาเธอร์ ที่มากับเกมทุกสัปดาห์ เสนอ จะทำหน้าที่ เป็นคนบันทึกผลการแข่งขัน
ใครคือประธานของประโยค และมาเกมส์ทุกสัปดาห์เป็นภาคแสดง ประโยคขยายความอาเธอร์
ในประโยคต่อไปนี้ มารดาเป็นหัวเรื่องของประโยค , adored เป็นกริยา และผู้ที่เป็นกรรมตรงของรักอีกประโยคที่ปรับเปลี่ยนอาเธอร์
อาเธอร์ ซึ่งทีมแม่รัก ก็ขอให้ทำหน้าที่ เป็นคนบันทึกผลการแข่งขัน
นามอนุประโยค
นามานุประโยคทำหน้าที่เป็นคำนามในประโยค
สิ่งที่ฉันต้องการสำหรับอาหารแฮมเบอร์เกอร์ ( เรื่องของคำกริยา )
โฮสต์บอกเราว่าเขาหนีออกมาได้ ( กรรมตรงของคำกริยาบอก )
วันหยุดคือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุด ( ส่วนเติมเต็มของคำกริยาเชื่อม )
ให้คนที่มาถึงก่อน ( กรรมของบุพบท )
" ในกรณีที่ผู้ใต้บังคับบัญชาข้อ
ใคร ใคร ใคร ใคร . ในการตัดสินใจกรณี ที่คุณควรใช้ในประโยค จำกฎสำคัญนี้ : กรณีของสรรพนามจะถูกควบคุมโดยเล่นบทบาทในประโยคของตัวเองไม่ได้ โดยความสัมพันธ์กับส่วนที่เหลือของประโยคการเลือกกรณีใช่สรรพนามจะสับสนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะสรรพนามอาจปรากฏให้เห็นได้มากกว่าหนึ่งฟังก์ชัน ดูประโยคต่อไปนี้
เขาจะมอบเงินที่เสนอบัตรชนะ
ตอนแรกคุณอาจคิดว่าใครก็ตามที่ถูกต้องมากกว่าใคร สันนิษฐานว่า มันเป็นกรรมของบุพบท . แต่ในความเป็นจริงทั้งประโยค ไม่ใช่ใครเป็นกรรมของบุพบท อ้างถึงกฎพื้นฐาน : กรณีควรอยู่บนพื้นฐานของสรรพนามบทบาทภายในข้อของตัวเอง ในประโยคนี้ ใครคือประธานของคำกริยาแสดง
เป็นวิธีที่ดีเพื่อตรวจสอบกรณีสรรพนามที่เหมาะสมคือลืมทุกอย่าง แต่ประโยคที่ตัวเอง : ใครก็ตามที่เสนอตั๋วที่ชนะถูกต้อง ; ใครก็ตามที่เสนอตั๋วที่ชนะไม่ได้
ต่อไปนี้สองประโยคที่แสดงวิธีการที่คุณจะต้องมุ่งเน้นไปที่ข้อมากกว่าประโยคที่สมบูรณ์ในการเลือกกรณีสรรพนามถูก
เราถามใครก็ตามที่เราได้เห็นปฏิกิริยาที่ให้เล่น
เราถามใครก็ตามที่โทรมาให้เราโทรกลับ
ในแต่ละประโยคเงื่อนไขเป็นกรรมตรงของถาม . แต่ในประโยคแรก ที่ถูกต้อง เพราะภายในข้อ มันเป็นวัตถุของเห็นในประโยคที่สอง ใครถูก เพราะมันเป็นเรื่องของการเรียก
หลายกริยาวิเศษณานุประโยคลูกน้องประโยคเริ่มต้นด้วยภาค subordinating สันธาน ตัวอย่างคำเชื่อมเหล่านี้ เพราะ ถ้า ถ้า ถ้า และแม้ว่า . มีคำเชื่อมเหล่านี้มีเหมือนกันคือว่าพวกเขาให้ส่วนที่ปฏิบัติตามพวกเขาไม่สามารถที่จะยืนอยู่คนเดียว ทำหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์ในประโยค ,ตอบคำถามยังไง เมื่อไหร่ ที่ไหน ทำไม มันแค่ไหน และภายใต้เงื่อนไขอะไร
เมื่อภูเขาไฟเมานาโลอา เริ่มปะทุพ่นลาวาและในอากาศ เราขับรถออกไปเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้
ในประโยคก่อนหน้า เมื่อเป็นภาค subordinating สันธานแนะนำข้อคำวิเศษณ์ . ประธานของประโยคคือภูเขาไฟเมานาโลอาและภาคแสดง คือ เริ่มปะทุพ่นลาวาและในอากาศประโยคนี้ขึ้นเพราะมันเป็นความคิดที่ไม่สมบูรณ์ เกิดอะไรขึ้นเมื่อภูเขาไฟเริ่มปะทุ ? อนุประโยคอิสระเราขับออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถเสร็จสิ้นการคิด มาตราการตอบคำถาม " ทำไมเราขับ "
ต่อไปนี้ในประโยค เพราะแนะนำข้อคำวิเศษณ์ที่รถตู้เป็นเรื่องเป็นกริยาประโยคนี้เป็นความคิดที่ไม่สมบูรณ์ เกิดอะไรขึ้น เพราะรถต้องซ่อม อนุประโยคอิสระกลุ่มนักท่องเที่ยวตัดสินใจกินข้าวในบ้านเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้คิด อีกครั้ง , อนุประโยคที่เป็นทั้งทำหน้าที่เป็นคำกริยาวิเศษณ์บอกทำไมนักท่องเที่ยวจึงต้องกินข้าวในบ้าน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เพราะคนเกาหลีถือเรื่องการสอบเป็นเรื่องจร
- The subjects were trained to perform a s
- Otherwise people can see underwear..
- fractions and residues showed a similar
- ที่นี้ขึ้นชื่อทะเลหมอกที่สวยงาม นักท่องเ
- Your messages go to the top of inboxes
- เมื่อคุณตัดเล็บตอนกลางคืน แล้วทิ้งเศษเล็
- frustrated
- Easier said than
- Makha Bucha is observed in Thailand as a
- เข้าวงการบันเทิง
- to strange to be believed or very diffic
- .ดังนั้นฉันจึงขอไปทำงานบ้านเธอได้ไหม
- Are there a lot of foreign customers?
- Just asking
- เมื่อพวกเรามาถึงบ้านเช่า มันมี2ห้องนอน 1
- ฉันรอเปลี่ยนสีผมอยู่ร้านตรงกันข้ามกับ
- scored dungeon away with rank 2 20 milli
- กำไรสุทธิ
- INK EXPLOSION
- เราต้องทำงานด้วยกัน
- Wanting u again...u better keep up with
- Joe was painting in the class of the gre
- assigned
