5. The impact of tourism on local l

5. The impact of tourism on local livelihoods
A hard lesson learned from the deterioration of the Ifugao Rice Terraces is the lack of participation of local communities in the formulation and implementation of tourism development plans (SITMo, 2008: 69). As the custodians of the rice terraces on which tourism is based, the host communities' share of the economic benefit from the tourism industry is disproportionately marginal. This has accelerated out-migration of farmers, resulting in a labour shortage for the cultivation and maintenance of the rice terraces (Department of Environment and Natural Resources, 2008: 10–11). In addition, uncontrolled tourism has also caused irreversible damage to the physical and cultural heritage resources. In Banaue, the first tourist destination developed in Ifugao, unplanned construction projects have destroyed large areas of muyong (traditional private/clan woodlots, which sustain the irrigation water supply for the terraces), causing soil erosion and river pollution ( SITMo, 2008: 53). Furthermore, the increasing demand for traditional wood crafts has caused deforestation in the watershed. The dwindling water supply in the rice terraces has contributed to the infestation of giant earthworms, which destroy the terrace walls and dikes ( Calderon et al., 2009: 4). Cultural heritage is also undergoing commoditization. To satisfy the curiosity of tourists, agricultural rituals are staged at the wrong times of the year ( SITMo, 2008: 56). The challenge, therefore, is to adopt a new strategy that would not only allow farmers to participate and benefit economically from tourism development, but also sustain the physical and cultural landscape of the Ifugao Rice Terraces.

The history of tourism development in the Hani Rice Terraces is relatively recent. Only one decade has passed since Qingkou hamlet was first opened to tourism, and much of this process is still in the trial and error stage. The following are some issues that have been identified for special attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. ผลกระทบของการท่องเที่ยวในวิถีชีวิตท้องถิ่นA hard lesson learned from the deterioration of the Ifugao Rice Terraces is the lack of participation of local communities in the formulation and implementation of tourism development plans (SITMo, 2008: 69). As the custodians of the rice terraces on which tourism is based, the host communities' share of the economic benefit from the tourism industry is disproportionately marginal. This has accelerated out-migration of farmers, resulting in a labour shortage for the cultivation and maintenance of the rice terraces (Department of Environment and Natural Resources, 2008: 10–11). In addition, uncontrolled tourism has also caused irreversible damage to the physical and cultural heritage resources. In Banaue, the first tourist destination developed in Ifugao, unplanned construction projects have destroyed large areas of muyong (traditional private/clan woodlots, which sustain the irrigation water supply for the terraces), causing soil erosion and river pollution ( SITMo, 2008: 53). Furthermore, the increasing demand for traditional wood crafts has caused deforestation in the watershed. The dwindling water supply in the rice terraces has contributed to the infestation of giant earthworms, which destroy the terrace walls and dikes ( Calderon et al., 2009: 4). Cultural heritage is also undergoing commoditization. To satisfy the curiosity of tourists, agricultural rituals are staged at the wrong times of the year ( SITMo, 2008: 56). The challenge, therefore, is to adopt a new strategy that would not only allow farmers to participate and benefit economically from tourism development, but also sustain the physical and cultural landscape of the Ifugao Rice Terraces.The history of tourism development in the Hani Rice Terraces is relatively recent. Only one decade has passed since Qingkou hamlet was first opened to tourism, and much of this process is still in the trial and error stage. The following are some issues that have been identified for special attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5.
ผลกระทบของการท่องเที่ยววิถีชีวิตท้องถิ่นบทเรียนยากที่ได้เรียนรู้จากการเสื่อมสภาพของIfugao ข้าว Terraces คือการขาดการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการกำหนดและการดำเนินการตามแผนพัฒนาการท่องเที่ยว (SITMo, 2008: 69) ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลของนาข้าวขั้นบันไดที่ท่องเที่ยวตามส่วนแบ่งชุมชนโฮสต์ของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นสัดส่วนเล็กน้อย นี้ได้เร่งถิ่นออกของเกษตรกรส่งผลให้ขาดแคลนแรงงานสำหรับการเพาะปลูกและการบำรุงรักษาของนาข้าวขั้นบันได (กรมทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม, 2008: 10-11) นอกจากนี้การท่องเที่ยวที่ไม่สามารถควบคุมได้ก่อให้เกิดความเสียหายกลับไม่ได้ไปทรัพยากรทางกายภาพและมรดกทางวัฒนธรรม ใน Banaue, สถานที่ท่องเที่ยวแรกที่พัฒนาขึ้นใน Ifugao โครงการก่อสร้างที่ไม่ได้วางแผนได้ทำลายพื้นที่ขนาดใหญ่ของ muyong (ดั้งเดิมส่วนตัว / woodlots ตระกูลซึ่งรักษาแหล่งน้ำชลประทานสำหรับระเบียง) ก่อให้เกิดการพังทลายของดินและมลพิษทางแม่น้ำ (SITMo, 2008: 53 ) นอกจากนี้ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับงานฝีมือไม้แบบดั้งเดิมที่เกิดจากการตัดไม้ทำลายป่าได้ในลุ่มน้ำ น้ำประปาลดน้อยลงในนาข้าวขั้นบันไดได้มีส่วนร่วมในการทำลายของไส้เดือนยักษ์ที่ทำลายกำแพงและคูเทอเรส (Calderon, et al, 2009:. 4) มรดกทางวัฒนธรรมนอกจากนี้ยังอยู่ระหว่างการ commoditization เพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของนักท่องเที่ยวพิธีกรรมการเกษตรฉากในเวลาที่ไม่ถูกต้องของปี (SITMo, 2008: 56) ความท้าทายจึงเป็นที่จะนำมาใช้เป็นกลยุทธ์ใหม่ที่จะไม่เพียง แต่ช่วยให้เกษตรกรที่จะเข้าร่วมและได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากการพัฒนาการท่องเที่ยว แต่ยังรักษาภูมิทัศน์ทางกายภาพและทางวัฒนธรรมของข้าว Terraces Ifugao. ประวัติความเป็นมาของการพัฒนาท่องเที่ยวใน Hani ข้าว Terraces ค่อนข้างที่ผ่านมา เพียงหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่หมู่บ้าน Qingkou แรกเปิดเพื่อการท่องเที่ยวและมากของขั้นตอนนี้จะยังคงอยู่ในขั้นตอนการทดลองและข้อผิดพลาด ต่อไปนี้เป็นปัญหาบางอย่างที่ได้รับการระบุสำหรับความสนใจเป็นพิเศษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . ผลกระทบของการท่องเที่ยวต่อวิถีชีวิตท้องถิ่น
ยาก บทเรียนจากการเสื่อมสภาพของอีฟูเกาทุ่งข้าวคือการขาดการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่น ในการกำหนดและการดำเนินการตามแผนพัฒนาการท่องเที่ยว ( sitmo 2008 : 69 ) เป็น custodians ของทุ่งข้าวที่การท่องเที่ยว ยึดโฮสต์ของชุมชนร่วมกันของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นสัดส่วนเพิ่ม . นี้ได้เร่งการย้ายถิ่นออกของเกษตรกร ทำให้ขาดแคลนแรงงานในการเพาะปลูกและดูแลข้าวระเบียง ( กรมสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ , 2551 : 10 – 11 ) นอกจากนี้การท่องเที่ยวที่ไม่สามารถควบคุมได้ ก็ก่อให้เกิดความเสียหายต่อทรัพยากรทางกายภาพ วัฒนธรรม และมรดก ในบานาเว , สถานที่ท่องเที่ยวแรกที่พัฒนาขึ้นในโครงการก่อสร้างที่ไม่ได้วางแผนจะทำลายอีฟูเกา , พื้นที่ขนาดใหญ่ของ muyong ( แบบส่วนตัว / ตระกูลแปลงป่าซึ่งระบบส่งน้ำสำหรับ Terraces ) , ก่อให้เกิดการพังทลายของดิน และแม่น้ำมลพิษ ( sitmo 2008 : 53 )นอกจากนี้ ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับงานฝีมือไม้แบบดั้งเดิมที่เกิดจากการทำลายป่าในพื้นที่ลุ่มน้ำ ลดน้อยลงน้ำประปาในทุ่งข้าวมีส่วนในการทำลายของไส้เดือนยักษ์ ซึ่งทำลายระเบียงผนังและเขื่อน ( Calderon et al . , 2009 : 4 ) มรดกทางวัฒนธรรมที่ยังได้รับสินค้า . เพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของนักท่องเที่ยวพิธีกรรมทางการเกษตร จะมีฉากที่เวลาผิดปี ( sitmo 2008 : 56 ) ความท้าทายจึงใช้กลยุทธ์ใหม่ที่ไม่เพียง แต่ช่วยให้เกษตรกรที่จะเข้าร่วมและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากการพัฒนาการท่องเที่ยว แต่ยังรักษาภูมิทัศน์ทางกายภาพและวัฒนธรรมของอีฟูเกาทุ่งข้าว .

ประวัติความเป็นมาของการพัฒนาการท่องเที่ยวใน Hani ทุ่งข้าวค่อนข้างล่าสุด เพียงหนึ่งทศวรรษผ่านไปตั้งแต่ qingkou หมู่บ้านแรกเปิดการท่องเที่ยวและมากของกระบวนการนี้ยังอยู่ในขั้นทดลองและข้อผิดพลาด . ต่อไปนี้เป็นบางส่วนของปัญหาที่ได้รับการระบุเพื่อความสนใจพิเศษ