Acquiring Visual LiteracyOne of the

Acquiring Visual Literacy
One of the things that steered me in the direction of visual storytelling was the fact that I come from a working-class family. My mother and father weren't well educated. They were second-generation Italian American. There was no tradition of reading in the house, no books. Of course I read in school.

I was a sickly child. I had very severe asthma, and I couldn't play sports, so I was taken to the movie theater and the church. Along with the films, I saw a lot of television shows. I was acquiring visual literacy at that time, though I did not understand that it was happening.

I loved books. But it took me years to really learn how to read a book -- in other words, how to live with the book, how to read a few pages, savor it, go back to it. I was much more open to whatever visual codes were hidden in films. What I mean by that is the storytelling of cinema through the use of the camera and the use of light, actors, and dialogue -- all the literature of the screenplay translated through the images.

The stories were wonderful in the films, but it was also the way of telling the story. As a young person, I started to wonder, Why is the way of telling the story so interesting? So what I began to do -- particularly because the films were on television and sometimes shown in repertory theaters around the city -- was, I would go and see my favorite parts again and again, and slowly but surely I began to memorize these visually, and sometimes I would make up my own visual interpretations.

I kept seeing the films again and again, and as I began to know a little more about filmmaking and what cameras did, I was beginning to understand that there are certain tools that you use and that those tools become part of a vocabulary. And it is just as valid as the vocabulary that is used in literature.

Why Visual Literacy Is Important

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสวงหาความรู้ภาพหนึ่งในสิ่งที่ผมนำในทิศทางของการเล่าเรื่องด้วยภาพที่ถูกความจริงที่ว่าผมมาจากครอบครัวการทำงานระดับ แม่และพ่อของฉันไม่ได้มีการศึกษาดี พวกเขาเป็นรุ่นที่สองของอิตาลีอเมริกัน มีประเพณีที่ไม่ได้อ่านในบ้านไม่มีหนังสือ แน่นอนผมอ่านในโรงเรียน. ฉันเป็นเด็กอ่อนแอ ฉันมีโรคหอบหืดรุนแรงมากและผมก็ไม่สามารถเล่นกีฬาดังนั้นฉันถูกนำตัวไปโรงภาพยนตร์และคริสตจักร พร้อมกับภาพยนตร์ที่ฉันเห็นมากของรายการโทรทัศน์ ผมได้รับความรู้ที่ได้รับการมองเห็นในเวลานั้น แต่ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้น. ฉันรักหนังสือ แต่มันเอาฉันปีจริงๆเรียนรู้วิธีการอ่านหนังสือ - ในคำอื่น ๆ วิธีที่จะอยู่กับหนังสือวิธีการอ่านไม่กี่หน้าลิ้มรสมันกลับไปที่มัน ฉันได้มากขึ้นเปิดให้สิ่งที่รหัสภาพที่ถูกซ่อนอยู่ในภาพยนตร์ สิ่งที่ฉันหมายความโดยที่การเล่าเรื่องของภาพยนตร์ผ่านการใช้งานของกล้องและการใช้แสงนักแสดงและการเจรจา -. ทั้งหมดของวรรณกรรมบทแปลผ่านภาพเรื่องราวมีที่ยอดเยี่ยมในภาพยนตร์แต่มันก็เป็น นอกจากนี้ยังมีวิธีการบอกเรื่องราว ในฐานะที่เป็นคนหนุ่มคนสาวผมเริ่มสงสัยว่าทำไมเป็นวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจอื่น ๆ ได้หรือไม่? ดังนั้นสิ่งที่ฉันเริ่มที่จะทำ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะเป็นภาพยนตร์โทรทัศน์และแสดงให้เห็นว่าบางครั้งในโรงละครทั่วเมือง - เป็นผมจะไปดูส่วนที่ชื่นชอบอีกครั้งและอีกครั้งและช้า แต่แน่นอนผมเริ่มที่จะจำเหล่านี้สายตา และบางครั้งผมจะทำขึ้นตีความภาพของตัวเอง. ผมเก็บไว้เห็นภาพยนตร์อีกครั้งและอีกครั้งและขณะที่ผมเริ่มที่จะรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการสร้างภาพยนตร์และสิ่งที่กล้องไม่ผมก็เริ่มที่จะเข้าใจว่ามีเครื่องมือบางอย่างที่คุณใช้ และเครื่องมือเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์ และมันก็เป็นเช่นเดียวกับที่ถูกต้องเป็นคำศัพท์ที่ใช้ในวรรณคดี. ทำไมภาพความรู้เป็นสิ่งสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Back to school now.Back to school now.Back to school now.Back to school now.Back to school now.