On 5 th November, which was the beg

On 5 th November, which was the beginning of summer in those parts, the seamen suddenly saw a rock close to the ship; but the wind was so strong that we were pushed onto it. Six of the crew, including myself, let down the boat into the sea and tried to get away from the ship and the rock. . I lay down on the grass, which was very short and soft. In about half an hour the boat was overturned by a sudden strong wind from the north. What happened to the men in the boat, as well as those who escaped on the rock, or were left in the ship, I cannot say; but I imagine they were all lost Puzzled, I tried to discover what this strange sound might be. I often let my legs drop, and could not feel the bottom; but when I was able to struggle no more, I found myself in shallow waters; and by this time the storm was much calmer. I walked for nearly a mile before I got to the shore, which I guessed was at about eight o’clock in the evening. I then walked on for another half a mile, but could not find any sign of houses or people. I was extremely tired, and with the heat of the weather I needed to sleep. As for me, I swam, and was pushed forward by the wind and tide. I slept better than I remembered ever having done in my life, and when I awake, it was just daylight. I tried to get up, but was not able to for, as I was laid on my back, I found my arms and legs were strongly fastened on each side to the ground; and my hair, which was long and thick, tied down in the same way. I could only look upwards; the sun began to grow hot, and the light hurt my eyes. We rowed about nine miles, till we were able to row no more. In a little time I felt something alive moving on my left leg, which, moving gently forward over my chest, came almost up to my chin; looking downwards as much as I could, I realized it was a human creature not six inches high, with a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5 th พฤศจิกายน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนในส่วน ชาวก็ เห็นหินใกล้เรือ แต่ลมไม่แข็งแรงเพื่อที่ว่า เราถูกผลักดันลงบนมัน 6 ของเรือ รวมถึงตัวเอง ให้ลงเรือไปในทะเล และพยายามที่จะได้จากเรือและร็อค . ฉันวางลงบนพื้นหญ้า ที่สั้น และอ่อน ในประมาณครึ่งชั่วโมง เรือได้แล้ว โดยลมแรงอย่างฉับพลันจากเหนือ เกิดอะไรขึ้นกับคนในเรือ เป็นผู้ที่หลบหนีไปบนหิน หรือถูกทิ้งในเรือ ฉันไม่สามารถพูด แต่ฉันคิดว่าพวกเขาได้สูญเสีย Puzzled ผมพยายามที่จะค้นพบเสียงนี้แปลกที่อาจ ฉันมักจะให้ขาของฉันลดลง และอาจรู้สึกด้านล่าง แต่เมื่อผมจะต่อสู้ไม่ พบตัวเองในตื้น และ โดยขณะนี้ พายุสงบมาก ผมเดินสำหรับไมล์เกือบก่อนฉันได้ไปฝั่ง ซึ่งฉันเดาถูกที่ประมาณแปดนาฬิกาในตอนเย็น นอกจากนี้ฉันแล้วเดินบนอีกห่าง แต่ไม่พบสัญญาณใด ๆ ของบ้านหรือคน ผมเหนื่อยมาก และ ด้วยความร้อนของอากาศ ต้องนอน สำหรับฉัน ฉันกา และถูกผลักไปข้างหน้า โดยลมและน้ำ ผมนอนที่ดีกว่าผมจำได้เคยมีกระทำในชีวิตของฉัน และเมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันเป็นเพียงแสง ฉันพยายามจะทำ แต่ไม่สามารถ เราถูกวางบนหลังของฉัน พบแขน และขาที่ยึดแต่ละข้างไปพื้น ขอ และผม ซึ่งยาว และหนา มัดเหมือนกัน ฉันสามารถเพียงมองขึ้นไป ดวงอาทิตย์เริ่มเติบโตร้อน และแสงเจ็บตาของฉัน เรา rowed ประมาณ 9 ไมล์ จนกว่าจะแถวไม่ได้ ในเวลาน้อย ผมรู้สึกว่าสิ่งที่มีชีวิตย้ายขาซ้ายของฉัน ซึ่ง ก้าวไปข้างหน้าเบา ๆ บนหน้าอกของฉัน มาเกือบถึงคางฉัน กำลังลงมากที่สุดเท่าที่เคยทำ ฉันรู้ว่า มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์ไม่หกนิ้วที่สูง มีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายนซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนในส่วนเหล่านั้นลูกเรือก็เห็นก้อนหินใกล้กับเรือ แต่ลมแรงมากว่าเราถูกผลักลงบนมัน หกของลูกเรือรวมทั้งตัวเองให้ลงเรือไปในทะเลและพยายามที่จะได้รับจากเรือและหิน . ผมล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าซึ่งเป็นสั้นมากและอ่อนนุ่ม ในประมาณครึ่งชั่วโมงเรือพลิกคว่ำโดยลมแรงอย่างฉับพลันจากทิศเหนือ เกิดอะไรขึ้นกับคนที่อยู่ในเรือเช่นเดียวกับผู้ที่หลบหนีอยู่บนโขดหินหรือถูกทิ้งอยู่ในเรือที่ฉันไม่สามารถพูด; แต่ผมคิดว่าพวกเขาถูกกลืนหายไปทั้งหมด Puzzled ผมพยายามที่จะค้นพบสิ่งที่ฟังดูแปลก ๆ นี้อาจจะมี ฉันมักจะปล่อยให้ขาของฉันลดลงและไม่สามารถรู้สึกด้านล่าง; แต่เมื่อฉันก็สามารถที่จะต่อสู้ไม่มากผมพบว่าตัวเองอยู่ในน้ำตื้น; และเมื่อถึงเวลานี้พายุสงบมาก ผมเดินมาเกือบหนึ่งไมล์ก่อนที่ผมจะได้ไปฝั่งซึ่งผมเดาได้อยู่ที่ประมาณแปดโมงเย็น จากนั้นผมก็เดินบนสำหรับอีกครึ่งไมล์ แต่ไม่พบสัญญาณของบ้านหรือบุคคลใด ๆ ผมเหนื่อยมากและด้วยความร้อนของสภาพอากาศที่ฉันต้องการที่จะนอนหลับ สำหรับฉันฉันว่ายน้ำและถูกผลักไปข้างหน้าโดยลมและน้ำ ฉันนอนดีกว่าที่ผมจำได้เคยทำในชีวิตของฉันและเมื่อฉันตื่นขึ้นมามันเป็นเพียงแค่ในเวลากลางวัน ฉันพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ก็ไม่สามารถที่จะหาขณะที่ผมกำลังวางอยู่บนหลังของฉันผมพบว่าแขนและขาของฉันถูกยึดมั่นในแต่ละด้านที่พื้นดิน และผมซึ่งเป็นความยาวและหนาผูกลงในทางเดียวกัน ฉันเท่านั้นที่สามารถมองขึ้นไป ดวงอาทิตย์เริ่มที่จะเติบโตร้อนและแสงเจ็บตาของฉัน เราพายเรือประมาณเก้าไมล์จนกว่าเราก็สามารถที่จะแถวไม่มาก ในเวลาน้อยผมก็รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างยังมีชีวิตอยู่จะย้ายที่ขาซ้ายของฉันซึ่งย้ายเบา ๆ ไปข้างหน้ามากกว่าหน้าอกของฉันมาเกือบถึงคางของฉัน มองลงมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์ไม่หกนิ้วสูงด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันที่ 5 พฤศจิกายน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนในส่วนนั้น ร่างกายก็เห็นหินใกล้เรือ แต่ลมก็แรงมาก ที่เราถูกผลักลงบนมัน หกของลูกเรือ รวมถึงตัวเอง ให้ลงเรือไปในทะเล และพยายามหนีจากเรือ และหิน ผมนอนลงบนพื้นหญ้า ซึ่งสั้นมากและอ่อนนุ่ม ประมาณครึ่งชั่วโมง เรือก็คว่ำโดยกระทันหัน แรงลมจากทิศเหนือ เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายในเรือ ตลอดจนผู้ที่หลบหนีไปบนหิน หรืออยู่ในเรือ ผมไม่สามารถพูดได้ แต่จินตนาการเหล่านั้นหายงง ฉันพยายามที่จะค้นพบสิ่งที่มันเสียงแปลก ๆอาจเป็น ฉันมักจะให้วางขา และไม่ได้รู้สึกว่าด้านล่าง แต่เมื่อผมสามารถที่จะต่อสู้อีกต่อไป , ฉันพบตัวเองในน้ำตื้น และตอนนี้พายุก็สงบขึ้น ผมเดินเกือบกิโลเมตร ก่อนที่จะถูกฝั่ง ซึ่งผมเดาว่าอยู่ที่ประมาณแปดโมง เย็น จากนั้นผมก็เดินต่ออีกครึ่งไมล์ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของบ้านหรือคน ฉันเหนื่อยมาก และความร้อนของอากาศที่ฉันต้องการจะนอน สำหรับฉัน ฉันว่ายน้ำ และถูกผลักไปข้างหน้าด้วยแรงลมและกระแสน้ำ . ผมนอนดีกว่า ผมจำได้ว่าเคยมีการทำในชีวิตของฉัน และเมื่อฉันตื่น มันก็แค่ตอนกลางวัน ผมพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ก็ไม่สามารถที่จะให้ อย่างที่ผมวางไว้บนหลังของผม ผมพบว่าแขนและขาของฉันถูกขอยึดในแต่ละด้าน เพื่อแผ่นดิน ผมของฉันที่ยาวและหนา ผูกลงในลักษณะเดียวกัน ฉันได้แต่มองขึ้นไป พระอาทิตย์เริ่มที่จะเติบโตร้อนและแสงทำให้ดวงตาของฉัน เราก็ประมาณเก้าไมล์ จนเราสามารถที่จะแถวไม่ ในเวลาที่ฉันรู้สึกว่ามันยังมีชีวิตอยู่เคลื่อนที่บนขาซ้ายของฉันที่ย้ายเบา ๆไปข้างหน้าเหนือหน้าอก มาเกือบถึงคางของฉันมองลงให้มากที่สุดเท่าที่ฉันสามารถ ฉันตระหนักว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์ไม่หกนิ้ว สูงด้วย