teeth . . . I trembled with fear an

teeth . . . I trembled with fear and horror. Then I looked again at the passenger opposite me. He too was
staring at me. His face was deathly white, and his eyes shone with an unearthly light. I looked again at
the passenger on my left. I saw − oh, how can I describe him? I saw the face of a dead man. All three
passengers were dead. A greenish light shone from their terrible faces. Their damp hair smelt of death.
Their clothes smelt of the graveyard. I knew then that their bodies were dead. Only their terrible, shining
eyes were alive − and they were all staring at me, threatening me.
I gave a scream of horror. I had to get out of that terrible place. I threw myself at the door and tried
desperately to open it. Just then the moon came out from behind a cloud. In its cool, silvery light I
suddenly saw everything very clearly. I saw the signpost pointing along the road like a warning finger. I
saw the broken wall at the edge of the road. I saw the frightened horses on the edge of a steep drop. I
saw the valley fifty feet below us. The coach shook like a ship at sea. There were screams of men and of
horses. There was a tearing crash, a moment of terrible pain, and then − darkness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟัน... ผม trembled ด้วยความกลัวและสยองขวัญ แล้ว ผมมองอีกครั้งที่ผู้โดยสารตรงข้ามฉัน เขาก็เกินไปจ้องมองที่ฉัน ใบหน้าของเขาขาวราง และตาของเขาส่องพร้อมไฟพิสดาร ผมมองอีกที่ผู้โดยสารด้านซ้ายของฉัน ผมเห็น−โอ้ วิธีสามารถฉันจะอธิบายเขาอย่างไร ผมเห็นใบหน้าของคนตาย ทั้งสามผู้โดยสารตายได้ ไฟเขียวส่องจากหน้าที่น่ากลัว ผมหมาดหลอมความตายผ้าหลอมของสุสาน ผมรู้แล้วว่า ร่างกายตายแล้ว เฉพาะน่ากลัว ส่องแสงตามีชีวิต− และพวกเขาได้ทั้งหมดจ้องฉัน คุกคามฉัน ฉันให้กรี๊ดสยอง ผมได้รับจากสถานที่ที่น่ากลัว ฉันโยนเองที่ประตู และพยายามหมดไปเปิดมัน แล้ว ดวงจันทร์ออกมาจากด้านหลังเมฆ ในเย็น แสงสีเงินผมก็เห็นทุกอย่างชัดเจน ผมเห็นป้ายบอกทางที่ชี้ไปตามถนนเหมือนนิ้วมือเตือน ผมเห็นผนังแตกที่ขอบถนน ผมเห็นม้ากลัวขอบชันหล่น ผมเห็นหุบเขาด้านล่างเราห้าสิบฟุต โค้ชส่ายเหมือนเรือในทะเล มีเสียงกรีดร้อง ของผู้ชาย และม้า มีความผิดพลาด tearing ครู่กลัวความเจ็บปวด แล้วความมืด−

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟัน . . . . . . . ฉันตัวสั่นด้วยความกลัวและหวาดหวั่น ฉันมองอีกครั้งที่นั่งตรงข้ามกับฉัน เขาก็เหมือนกันมองมาที่ฉัน ใบหน้าของเขาเป็นสีดำขาว ตาของเขาส่องกับแสงประหลาด . ผมดูอีกที่ผู้โดยสารบนด้านซ้ายของฉัน ผมเห็น บริษัท เวสเทิร์น โอ้ ฉันจะอธิบายให้เขา ? ผมเห็นใบหน้าของคนที่ตายไปแล้ว ทั้งสามผู้โดยสารตาย แสงสีเขียวส่องจากใบหน้าที่น่ากลัวของพวกเขา ของพวกเขาชื้นผมได้กลิ่นของความตายเสื้อผ้าของพวกเขาได้กลิ่นของสุสาน ฉันรู้แล้วว่าร่างกายของพวกเขาตายไปแล้ว เพียงของพวกเขาน่ากลัว ส่องแสงดวงตายังมีชีวิตอยู่−และมันกำลังจ้องมาที่ฉัน ขู่ฉันฉันส่งเสียงกรีดร้องของความหวาดกลัว ฉันต้องออกไปจากที่น่ากลัวเกิดขึ้น ฉันโยนตัวเองที่ประตูและพยายามพยายามที่จะเปิดมัน แล้วพระจันทร์ออกมาจากหลังเมฆ ในเย็น , ไฟสีเงินผมก็เห็นทุกอย่างได้ชัดเจน ผมเห็นป้ายบอกทางชี้ไปตามถนนเหมือนเตือนนิ้ว ฉันเห็นกำแพงแตกที่ขอบของถนน ผมเห็นกลัวม้าบนขอบของการลดลงสูงชัน ฉันเห็นหุบเขาห้าสิบฟุตด้านล่างเรา โค้ชก็เหมือนเรือในทะเล นั่นเป็นเสียงกรีดร้องของมนุษย์ และม้า มีการฉีกขาดตก ช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดสาหัส จากนั้น บริษัท เวสเทิร์น ความมืด