Until the blood streaked down her t

Until the blood streaked down her temples, her lips, or her cheeks, she would not yield. Until her last breath was expelled from her lungs, she would not stop. Until her eyes over-flowed with so many salty, hot tears she grew blinded, she would not hold back. [Name] wouldn't give up so easily.

It didn't matter that she only had one leg now, she could still carry on like any other soldier - why couldn't anyone else see that?

Her bones grew restless, trashing about underneath sickly white hospital sheets, her eyes burned a hole through the window that shown to the outside of her room. She needed to be out "there", not stuck in "here". Her throat burned, her toes creaked, she could feel the ones that were lost on her left side give a ghostly twitch, as well.

[Name] was a soldier, goddammit! She had to be out doing her job!

She sat up, the bandages over her chest burning against her hot skin, through her good eye she caught someone sitting at the chair beside her bed - blue eyes found hers and a frown creased their lips south.

"You should be laying down and resting."

Annie says, arms crossed over her chest with one leg over the other.

"I'll rest when I'm dead."

[Name] spat back, throwing her covers from off of her legs - well, one of them - and swinging them over the side of the bed. Though, she is still not use to having just one leg, the stubborn [h/c]-haired woman stumbles but is quick to stand. The blonde girl shot to her feet to try and stabilize her, her hands on her forearms.

There was something Annie admired about [Name]; whether it be the fact that she was fighting on like a true warrior should, or that she was gutsy enough to try and survive a Titan attack like she did with only barely making it away with her life, let alone almost half of her sight and just one leg.

Annie didn't laugh, though she was fighting the urge to, but instead helped [Name] sit back down on her mattress.

"Just sit for now; even a warrior needs to know when it's appropriate to take a break."

She would know.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนเลือดลายลงวัดของเธอริมฝีปากของเธอหรือแก้มของเธอเธอก็จะได้ผล จนลมหายใจสุดท้ายของเธอถูกขับออกจากปอดของเธอเธอจะไม่หยุด จนกว่าดวงตาของเธอมากกว่าการไหลมีหลายเค็มน้ำตาร้อนขยายตัวเธอตาบอดเธอจะไม่ถือกลับ [name] จะไม่ให้ขึ้นได้อย่างง่ายดาย.

มันไม่สำคัญว่าเธอมีเพียงขาข้างหนึ่งในขณะนี้เธอยังคงสามารถดำเนินการเช่นเดียวกับทหารอื่น ๆ - เหตุผลที่ไม่สามารถให้คนอื่นเห็นว่า

กระดูกของเธอเติบโตกระสับกระส่าย trashing เกี่ยวกับสุขภาพภายใต้แผ่นโรงพยาบาลสีขาวดวงตาของเธอเผาหลุมผ่านหน้าต่างที่แสดงให้เห็นถึงด้านนอกของห้องของเธอ . เธอต้องการที่จะออก "มี" ไม่ได้ติดอยู่ใน "ที่นี่" ลำคอของเธอเผาเท้าของเธอ creaked,เธอจะรู้สึกว่าคนที่ถูกกลืนหายไปในด้านซ้ายของเธอให้ชักน่ากลัวเช่นกัน.

[name] เป็นทหาร, Goddammit! เธอมีที่จะออกทำงานของเธอ

เธอลุกขึ้นนั่งผ้าพันแผลกว่าหน้าอกของเธอเผาไหม้กับผิวร้อนของเธอผ่านสายตาที่ดีของเธอที่เธอจับได้ว่ามีใครบางคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียงของเธอ - ตาสีฟ้าพบเธอและขมวดเป็นรอยพับของพวกเขา ริมฝีปากใต้.

"คุณควรจะวางลงและพักผ่อน."

แอนนี่กล่าวว่าแขนข้ามหน้าอกของเธอกับขาข้างหนึ่งในช่วงอื่น ๆ .

"ฉันจะพักผ่อนเมื่อฉันตาย."

[ชื่อ] ถ่มน้ำลายกลับโยน เธอครอบคลุมจากการออกจากขาของเธอ - ดีอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขา - และแกว่งพวกเขามากกว่าด้านข้างของเตียง แต่เธอก็ยังคงไม่ได้ใช้จะมีเพียงหนึ่งขาปากแข็ง [ชั่วโมง / C] ผมสะดุดผู้หญิง แต่มีความรวดเร็วที่จะยืนสาวผมบลอนด์ยิงเท้าของเธอเพื่อที่จะพยายามรักษาเสถียรภาพของเธอมือของเธอบนแขนของเธอ

มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแอนนี่ได้รับการยกย่อง [ชื่อ]. ไม่ว่าจะเป็นความจริงที่ว่าเธอกำลังต่อสู้กับนักรบเหมือนจริงควรหรือที่เธอ เป็นความกล้าหาญพอที่จะลองและอยู่รอดการโจมตีของยักษ์เหมือนที่เธอทำมีเพียงแทบจะไม่ทำให้มันออกไปกับชีวิตของเธอให้อยู่คนเดียวเกือบครึ่งหนึ่งของสายตาของเธอและเพียงแค่ขาข้างหนึ่ง.

แอนนี่ไม่ได้หัวเราะ แต่เธอกำลังต่อสู้กระตุ้นให้ แต่แทนที่จะช่วย [name] กลับมานั่งลงบนที่นอนของเธอ

"เพียงแค่นั่งสำหรับตอนนี้. แม้นักรบจำเป็นต้องรู้เมื่อมันเหมาะสมที่จะหยุดพัก".

เธอจะได้รู้ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลจนกว่าเลือดลายลงวัดของเธอ ริมฝีปากของเธอ หรือแก้มของเธอ เธอจะไม่ผลิต จนกว่าลมหายใจสุดท้ายของเธอถูกไล่ออกจากปอดของเธอ เธอจะหยุด จนกว่าดวงตาของเธอเกิดขึ้น ด้วยมากเค็ม ร้อนน้ำตาโต blinded เธอจะไม่เหนี่ยวรั้งมากเกินไป [ชื่อ] จะไม่ให้ขึ้นเพื่อได้อย่างง่ายดายด้วย

มันไม่สำคัญว่า เธอมีเพียงขาเดียวขณะนี้ เธอยังสามารถทำบนเช่นทหารคนอื่น ๆ - ทำไมไม่ใครเห็นว่า?

กระดูกของเธอเพิ่มขึ้นกระสับกระส่าย trashing เกี่ยวกับใต้แผ่นโรงพยาบาลสีขาว sickly รูผ่านทางหน้าต่างเขียนตาของเธอที่แสดงอยู่ด้านนอกของห้องของเธอได้ เธอจำเป็นที่จะออก "มี" ไม่ติดอยู่ใน "ที่นี่" ลำคอของเธอเขียน เท้าของเธอ creaked เธอรู้สึกถึงคนที่ถูกหายไปบนให้ด้านซ้ายของเธอพัด twitch เช่น กัน

[ชื่อ] ถูกทหาร goddammit เธอก็จะออกทำงานของเธอ!

เธอนั่งขึ้น ใช้ผ้าพันแผลที่ผ่านหน้าอกของเธอเขียนกับผิวร้อน ผ่านตาเธอดี เธอจับคนนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงของเธอ - ตาสีฟ้าพบเธอและหน้านิ่วผ้าเป็นรอยย่นของริมฝีปากใต้

"คุณควรจะวางลง และพักผ่อน"

แอนนี่กล่าวว่า แขนข้ามหน้าอกของเธอกับขาข้างหนึ่งมากกว่าอีก

"ฉันจะเหลือเมื่อฉันตาย"

[ชื่อ] spat กลับ ขว้างปาของเธอครอบคลุม from off of ขาของเธอ -ดี หนึ่งของพวกเขา - และควงไปมากกว่าด้านของนอน แม้ว่า เธอจะยังไม่ใช้มีเพียงหนึ่งขา ปากแข็ง [h/c] -หญิง haired stumbles แต่รวดเร็วยืน เท้าของเธอมือของเธอ เธอใน forearms ของเธออยู่ดี และพยายามยิงสาวบลอนด์

มีอะไรแอนนี่ชื่นชมเกี่ยวกับ [ชื่อ], ว่า มันเป็นความจริงที่ว่าเธอได้ต่อสู้บนเหมือนนักรบที่แท้จริงควร หรือว่า เธอเป็น gutsy พอที่จะลอง และอยู่รอดการโจมตียักษ์เหมือนเธอไม่ มีเท่านั้นแทบไม่ทำให้มันไปกับชีวิตของเธอ นับประสาเกือบครึ่งหนึ่งของสายตาของเธอ และเพียงหนึ่งขา

แอนนี่ไม่ได้หัวเราะ ว่าเธอได้ต่อสู้ กระตุ้นถึง แต่แทนที่ช่วยกลับนั่ง [ชื่อ] ลงบนที่นอนเธอ

"เพียงแค่นั่งตอนนี้ แม้นักรบจำเป็นต้องทราบเมื่อมันเหมาะสมที่จะพักผ่อน"

เธอจะรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนเลือดที่มีลายลงไปวัดปากของเธอเธอหรือแก้มของเธอเธอก็ไม่ยอมจำนน จนลมหายใจสุดท้ายของเธอถูกไล่ออกจากปอดของเธอเธอจะไม่หยุด จนดวงตาของเธอมากกว่า - ไหลด้วยน้ำตานองหน้าร้อนเค็มจำนวนมากดังนั้นจึงทำให้เธอเติบโตขึ้นเธอก็จะไม่ย้อนกลับค้างไว้ [ NAME ]จะไม่ทำให้ได้อย่างง่ายดาย.

มันไม่สำคัญว่าเธอมีเพียงขาข้างหนึ่งแล้วเธอไม่สามารถพกพากับทหารอื่นใดยัง - ทำไมไม่มีใครบ้างหรือไม่?โปรดดูที่

กระดูกของเธอก็เริ่มอึดอัด MIME ของผู้ใช้:% s เกี่ยวกับใต้แผ่นโรงพยาบาลสีขาวอมโรคดวงตาของเธอถูกเผาหลุมที่ผ่านทางหน้าต่างที่แสดงไว้ด้านนอกของห้องของเธอ เธอที่ต้องออกมา"มี"ไม่ใช่ติดอยู่ใน"ที่นี่" ลำคอเผานิ้วเท้าของเธอเอี๊ยดเธอรู้สึกได้ว่าคนที่หายไปบนฝั่งด้านซ้ายของเธอทำให้ ภาพ หลอนกระตุกเป็นอย่างดี.

[ชื่อ] goddammit ทหารคนหนึ่งที่ เธอจะต้องถูกออกจากการทำงานของเธอ!

เธอลุกขึ้นนั่งผ้าพันแผลที่บริเวณหน้าอกของเธอลุกไหม้ผิวร้อนของเธอผ่านทางสายตาที่ดีของเธอก็มีคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่อยู่ข้างเตียง - ตาสีฟ้าพบเธอและหน้ายับย่นจากปากทางตอนใต้.

"คุณควรจะวางแผ่นรองลงมาและแอนนี่"

กล่าวว่าแขนทั้งสองข้างมีเครื่องหมายกากบาทขีดทับอกของเธอกับขาข้างหนึ่งขึ้นบน.

"ผมจะได้ส่วนที่เหลือเมื่อผมตายไปแล้ว"

[ NAME ]ถ่มน้ำลายลงกลับโยนเธอออกจากฝาครอบของขาของเธอ - รวมถึงหนึ่งในนั้นและเหวี่ยงมันขึ้นอยู่ข้างเตียงได้ แม้ว่าเธอจะยังไม่ใช้จะมีเพียงขาข้างหนึ่งคนยากต่อ[ h / c ] - ผมแต่คงจะมีความรวดเร็วในการยืนสาวน้อยสีบลอนด์ที่ยิงเท้าของเธอในการลองและเพิ่มความมั่นคงให้กับเธอมือของเธอบนแขนของเธอ.

มีบางสิ่งบางอย่างแอนนี่ชื่นชมเกี่ยวกับ[ชื่อ]ไม่ว่าจะเป็นความจริงที่ว่าเธอเป็นการต่อสู้ที่เหมือนกับนักรบเป็นจริงที่ควรหรือว่าเธอเป็น gutsy พอที่จะลองและการมีชีวิตรอดไทแทนที่การโจมตีอย่างที่เธอทำกับเฉพาะแทบจะไม่ทำให้มันออกไปพร้อมด้วยอายุการใช้งานของเธอปล่อยให้อยู่ตามลำพังเกือบครึ่งของสายตาของเธอและเพียงขาข้างหนึ่ง.

แอนนี่ก็ไม่ได้หัวเราะแต่ก็เป็นการต่อสู้เรียกร้องให้เข้ากับแต่ช่วย[ NAME ]นั่งกลับลงไปอยู่บนที่นอนของเธอ.

"เพียงนั่งสำหรับในตอนนี้แม้จะเป็นนักรบต้องรู้ว่าเมื่อเป็นการเหมาะสมที่จะหยุดพักสั้นๆ"

เธอจะรู้