3.4. CDI, HDI and Urban-rural incom

3.4. CDI, HDI and Urban-rural income ratioIn 1998, the scores of CDI of Beijing, Tianjin, and Shanghai werebetween 60 and 70, and that of Chongqing was 46.1 (Fig. 9). In 2012,the scores of the four cities were all higher than 80. Beijing and Tian-jin improved noticeably on waste and infrastructure, Shanghai onwaste, and Chongqing on waste, health and infrastructure. How-ever, they all had a large room for product improvement (Fig. 9). Similar to CDI, in 1998 the scores of HDI for Beijing, Tianjin, andShanghai ranged from 0.73 to 0.79, with Chongqing having a lowscore of 0.64. A large room existed for GDP/capita improvement(Fig. 10).The Gini coefficient of urban households increased to thepeak around the year 2002 for most megacities, and decreasedgradually afterward. However, the urban–rural income ratio ofthe ten megacities showed a generally increasing trend, withfluctuations over the study period between 1978 and 2012 (Fig. 11).The ratio had its smallest values between 1983 and 1984, andthe largest values between 1993 and 1994 and between 2006and 2008 again (Fig. 11). Chongqing had the highest urban–ruralincome ratio among the ten megacities, while the five easternmegacities, Guangzhou, Tianjin, Nanjing, Beijing, and Shanghai hadrelatively low urban–rural income ratios. The urban–rural incomeratio remained relatively steady or decreased slightly in recentyears for the other 9 megacities, except for Tianjin. However, theurban–rural income ratio was still higher than 2 in 2012 for all theten megacities (Fig. 11).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4. CDI, HDI และ Urban ชนบทรายได้ ratioIn 1998 คะแนนของ CDI ปักกิ่ง เทียนจิน และเซี่ยงไฮ้ werebetween 60 และ 70 และที่ของจุงกิง 46.1 (Fig. 9) ใน 2012 คะแนนเมืองสี่มีทั้งหมดมากกว่า 80 ปักกิ่งและเทียนจินดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเสีย และโครงสร้างพื้นฐาน onwaste เซี่ยงไฮ้ ฉงชิ่งเสีย สุขภาพ และโครงสร้างพื้นฐานและ วิธีเคย พวกเขาทั้งหมดมีห้องพักขนาดใหญ่สำหรับการปรับปรุงผลิตภัณฑ์ (Fig. 9) คล้ายกับ CDI ในปี 1998 คะแนนของ HDI ปักกิ่ง เทียนจิน andShanghai อยู่ในช่วงจาก 0.73 ถึง 0.79 กับฉงชิ่งที่มี lowscore ของ 0.64 ห้องพักขนาดใหญ่อยู่ใน GDP/เศรษฐกิจ ฟิลิปปินส์จึงปรับปรุง (Fig. 10) ค่าสัมประสิทธิ์ Gini ของครัวเรือนที่เมือง thepeak รอบปี 2002 ส่วนใหญ่เมืองใหญ่ ๆ ได้แก่ และ decreasedgradually หลังจากนั้นเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนรายได้เมือง – ชนบทของเมืองใหญ่ ๆ ได้แก่สิบพบแนวโน้มเพิ่มขึ้นโดยทั่วไป withfluctuations ระยะเวลาการศึกษาระหว่างปี 1978 และ 2012 (Fig. 11) มีอัตราส่วนของค่าน้อยที่สุดระหว่าง 1983 และ 1984 และค่าที่ใหญ่ที่สุด ระหว่างปี 1993 และ 1994 และ ระหว่าง 2006and 2008 อีก (Fig. 11) ฉงชิ่งมีอัตราส่วน ruralincome – เมืองสูงสุดในหมู่ 10 เมืองใหญ่ ๆ ได้แก่ ในขณะที่ 5 easternmegacities กวางโจว เทียนจิน หนานจิง ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ และ hadrelatively เมือง – ชนบทรายได้ต่ำอัตรา Incomeratio เมือง – ชนบทยังคงค่อนข้างมั่นคง หรือลดลงเล็กน้อยใน recentyears สำหรับการอื่น 9 เมืองใหญ่ ๆ ได้แก่ ยกเว้นเทียนจิน อย่างไรก็ตาม theurban – ชนบทรายได้ได้ยังสูงกว่าในปี 2012 สำหรับเมืองใหญ่ ๆ ได้แก่ theten ทั้งหมด (Fig. 11) 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 CDI, HDI และรายได้ในเมืองชนบท ratioIn ปี 1998 คะแนนของ CDI ของกรุงปักกิ่งเทียนจินและเซี่ยงไฮ้ werebetween 60 และ 70 และที่ของฉงชิ่งเป็น 46.1 (รูปที่. 9) ในปี 2012 คะแนนของสี่เมืองทุกคนที่สูงกว่า 80 กรุงปักกิ่งและเทียนจินที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของเสียและโครงสร้างพื้นฐาน, เซี่ยงไฮ้ onwaste และฉงชิ่งเสียสุขภาพและโครงสร้างพื้นฐาน วิธีการที่เคยพวกเขาทั้งหมดมีห้องขนาดใหญ่สำหรับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ (รูป. 9) คล้ายกับ CDI ในปี 1998 คะแนนของ HDI สำหรับปักกิ่งเทียนจิน, andShanghai อยู่ในช่วง 0.73-0.79 กับฉงชิ่งมี lowscore 0.64 ห้องพักขนาดใหญ่ที่มีอยู่สำหรับจีดีพี / ปรับปรุงหัว (รูปที่. 10) ค่าสัมประสิทธิ์จินีได้โดยเริ่มต้นของผู้ประกอบการในเขตเมืองเพิ่มขึ้น thepeak รอบปี 2002 สำหรับมหานครมากที่สุดและ decreasedgradually หลังจากนั้น อย่างไรก็ตามอัตราส่วนรายได้ในเมืองชนบท ofthe สิบมหานครพบว่ามีแนวโน้มเพิ่มขึ้นโดยทั่วไป withfluctuations มากกว่าระยะเวลาการศึกษาระหว่างปี 1978 และปี 2012 (รูปที่. 11) อัตราค่าห้องมีขนาดเล็กที่สุดในระหว่างปี 1983 และปี 1984 andthe ค่าที่ใหญ่ที่สุดระหว่างปี 1993 และ 1994 และระหว่าง 2006and 2008 อีกครั้ง (รูปที่. 11) ฉงชิ่งมีสัดส่วนเมือง ruralincome สูงที่สุดในบรรดาสิบมหานครในขณะที่ห้า easternmegacities กวางโจวเทียนจิน, หนานจิง, ปักกิ่ง, เซี่ยงไฮ้และ hadrelatively ต่ำอัตราส่วนรายได้ในเมืองชนบท incomeratio เมืองชนบทยังค่อนข้างคงที่หรือลดลงเล็กน้อยใน recentyears อื่น ๆ 9 มหานครยกเว้นสำหรับเทียนจิน อย่างไรก็ตามอัตราส่วนรายได้ theurban ชนบทยังคงสูงกว่า 2 ในปี 2012 สำหรับทุก theTen มหานคร (รูปที่. 11)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 . CDI , HDI ชุมชนเมืองและชนบทรายได้ ratioin 1998 คะแนนของ CDI ของปักกิ่ง , เทียนจินและเซี่ยงไฮ้ระหว่าง 60 และ 70 และของฉงชิ่งเป็นข้อมูล ( รูปที่ 9 ) ใน 2012 , คะแนนของทั้งสี่เมืองทั้งหมดสูงกว่า 80 ปักกิ่งและเทียนจินดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในของเสียและโครงสร้างพื้นฐาน onwaste เซี่ยงไฮ้ และฉงชิ่งขยะ , สุขภาพและโครงสร้างพื้นฐาน วิธีเคยพวกเขาทั้งหมดมีห้องขนาดใหญ่สำหรับการปรับปรุงผลิตภัณฑ์ ( รูปที่ 9 ) คล้ายกับ CDI ในปี พ.ศ. 2541 มีค่า HDI สำหรับปักกิ่ง , เทียนจิน , andshanghai ระหว่าง 0.73 ถึง 0.79 , Chongqing มี lowscore ของ 0.64 . ห้องขนาดใหญ่มีการปรับปรุง GDP / ปี ( รูปที่ 10 ) . ( Gini coefficient ของครัวเรือนในเมืองเพิ่มขึ้นมีรอบปี 2002 สำหรับเมกะซิตี้ ที่สุด และ decreasedgradually ภายหลังอย่างไรก็ตาม ในเมืองและชนบทอัตราส่วนรายได้ของสิบเมกะซิตี้ แสดงโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นแนวโน้ม withfluctuations มากกว่าระยะเวลาการศึกษาระหว่างปี 2555 ( ภาพที่ 11 ) อัตราส่วนระหว่างค่าเล็กที่สุดมี 1983 และ 1984 และค่านิยมที่ใหญ่ที่สุดระหว่างปี 1993 และ 1994 และระหว่าง 2006and 2008 อีกครั้ง ( รูปที่ 11 ) เมืองฉงชิ่งได้สูงสุด และ ruralincome อัตราส่วนระหว่างเมกะซิตี้ 10ตอนที่ 5 easternmegacities , กว่างโจว , เทียนจิน , Nanjing , ปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้และเมืองต่ำ hadrelatively –ชนบทรายได้ต่อ ในเขตเมืองและชนบท incomeratio ยังคงมั่นคงค่อนข้างหรือลดลงเล็กน้อยใน recentyears สำหรับอีก 9 เมกะซิตี้ ยกเว้น เทียนจิน อย่างไรก็ตาม ชุมชนชนบทรายได้และอัตราส่วนยังสูงกว่า 2 ในปี 2012 สำหรับเมกะซิตี้ theten ทั้งหมด ( รูปที่ 11 )