*(Y/N)'s P.O.V*I adjusted my unifor

*(Y/N)'s P.O.V*
I adjusted my uniform appropriately as I sat at my desk, the school bell rung and the other students filed in. As well as the teacher "ah~ (Y/N) here early as usual?" my teacher, Mr. Grey asked "of course sir, can't wait to learn!" I replied cheerfully.

The teacher chuckled "I can wait to teach though" he mumbled to himself, I giggled quietly. As all the students made their way in Mr. Grey cleared his throat "I suppose you all know about the transfer student?" we all replied with yes' and nods.

Mr. Grey walked over to the door and pulled it open before walking back to his desk. Following him was a boy, with ebony black hair a straight look on his face. The boy bowed his head to the class his straight face never faltering "this everyone, is Damian Wayne".


The room erupted into whispers "yes, Wayne. The son of the Billionaire Bruce Wayne" the teacher sighed "tell us a little more about yourself Damian". The boy stepped forward "despite being a billionaire, please treat me like you would anyone else thank you".

Though he didn't say anything about himself the teacher accepted it "you can have the free seat next to Ms. Kyle, (Y/N) would you raise your hand?" I rose my arm into the air.

I could hear the disappointed groans of the other girls in the room, Damian headed my way taking a seat in the chair next to my own. Leaning his 'briefcase' on his desk.


He sent me a curt nod before facing the chalk board, something about this boy was very familiar. Ignoring the itching feeling to dig into his background I decided to pay attention to the class instead.

~Timeskip~

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

* (P.O.V* Y/N) ของผมปรับเหมือนฉันอย่างเหมาะสม ตามที่ฉันนั่งที่โต๊ะทำงาน รุ้งระฆังโรงเรียนและนักเรียนอื่น ๆ ยื่นใน เช่นเดียวกับครู "อา ~ (Y/N) นี่เร็วเป็นปกติ? " อาจารย์ นายเทาถาม "แน่นอนครับ ไม่สามารถรอการเรียน" ผมตอบที่ซึ่งครูเบา ๆ "ฉันสามารถรอที่จะสอนว่า" เขา mumbled กับตัวเอง ฉัน giggled ที่เงียบ ๆ เป็นนักเรียนที่ทำทางของพวกเขาสีเทานายล้างคอเขา "ฉันคิดว่า คุณรู้เกี่ยวกับนักศึกษาโอนย้าย" เราทั้งหมดตอบ ด้วยใช่ และ nods นายเทาเดินผ่านประตู และดึงมันเปิดก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะของเขา ต่อไปนี้เขาถูกเด็ก ไม้มะเกลือสีดำผมดูตรงหน้า เด็กศีรษะประเภทตรงหน้าลงไม่ faltering "นี้ทุกคน คือ Wayne ดาเมียน"ห้องระเบิดเข้า whispers "ใช่ Wayne บุตรของ Wayne บรู๊ซมหาเศรษฐี"ครู sighed " บอกเองดาเมียนเล็กน้อย " เด็กก้าวไปข้างหน้า "แม้จะเป็นมหาเศรษฐีการ โปรดรักษาผมเหมือนคุณคนอื่นต้องขอขอบคุณคุณ" แม้ว่าเขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง ครูยอมรับมัน "คุณสามารถมีนั่งถัดจากคุณ Kyle, (Y/N) ฟรีคุณจะยกมือของคุณ" ผมกุหลาบแขนของฉันไปในอากาศ ฉันสามารถฟัง groans ผิดหวังของผู้หญิงอื่นในห้องพัก ดาเมียนหัวของฉันวิธีการนั่งในเก้าอี้ถัดจากฉันเอง พิงของเขา 'กระเป๋าเอกสาร' บนโต๊ะของเขา He sent me a curt nod before facing the chalk board, something about this boy was very familiar. Ignoring the itching feeling to dig into his background I decided to pay attention to the class instead. ~Timeskip~

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* (Y / N) 's POV *
ผมปรับเครื่องแบบของฉันอย่างเหมาะสมขณะที่ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉันระฆังโรงเรียนรุ่งและนักเรียนคนอื่น ๆ ที่ยื่นใน. เช่นเดียวกับครู "อา ~ (Y / N) ที่นี่ในช่วงต้นตามปกติ ? " ครูของฉันนายสีเทาถามว่า "ของเซอร์แน่นอนไม่สามารถรอที่จะเรียนรู้!" ผมตอบอย่างมีความสุข. ครูหัวเราะ "ผมสามารถรอที่จะสอนว่า" เขาพึมพำกับตัวเองผมหัวเราะคิกคักอย่างเงียบ ๆ ขณะที่นักเรียนทั้งหมดที่ทำทางของพวกเขาในสีเทานายกระแอม "ฉันคิดว่าทุกท่านทราบเกี่ยวกับนักเรียนที่ย้ายได้หรือไม่" เราทุกคนตอบด้วยใช่ 'และพยักหน้า. นาย สีเทาเดินไปที่ประตูและดึงมันเปิดก่อนที่จะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขา ต่อไปนี้เขาเป็นเด็กที่มีผมสีดำมะเกลือดูตรงบนใบหน้าของเขา เด็กผู้ชายคนนั้นก็ก้มศีรษะลงในชั้นเรียนตรงหน้าของเขาไม่เคยพลาด "ทุกคนนี้เป็นเดเมียนเวย์น". ห้องระเบิดกระซิบ "ใช่เวย์น. ลูกชายของมหาเศรษฐีบรูซเวย์น" ครูถอนหายใจ "บอกเราอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับ เดเมียนตัวเอง " เด็กก้าวไปข้างหน้า "แม้จะเป็นมหาเศรษฐีโปรดปฏิบัติกับฉันเหมือนคนอื่นคุณจะขอบคุณ". แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเองครูได้รับการยอมรับว่า "คุณสามารถมีที่นั่งฟรีติดกับนางสาวไคล์ (Y / N) ที่คุณจะยกมือขึ้น? " ดิฉันลุกแขนของฉันขึ้นไปในอากาศ. ฉันจะได้ยินเสียงครางผิดหวังของผู้หญิงคนอื่น ๆ ในห้องพัก, เดเมียนมุ่งหน้าไปทางของฉันการนั่งในเก้าอี้ติดกับของตัวเอง พิง 'กระเป๋า' ของเขาบนโต๊ะทำงานของเขา. เขาส่งมาให้ผมพยักหน้าตอบห้วน ๆ ก่อนที่จะเผชิญหน้ากระดานชอล์กบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเด็กคนนี้เป็นที่คุ้นเคยมาก ไม่สนใจความรู้สึกคันที่จะขุดลงไปในพื้นหลังของเขาฉันตัดสินใจที่จะให้ความสนใจกับการเรียนแทน. ~ ~ Timeskip