The seven patriarchs were all gritt

The seven patriarchs were all gritting their teeth inwardly, and they were extremely angry in their hearts. Everything Yun Che said and did, were enumerating their “heavy crimes”, stepping on their reputations, ripping off their disguises, ruthlessly reprimanding them as if they were stripped naked under everyone’s sight until they couldn’t rebut anymore, and there was no place for them to hide from their shame. They knew best about what they had been doing for these hundred years… but to make them kneel and repent to Yun Canghai in front of everyone, as the patriarchs of their respective Guardian Families, how could they be willing to do so!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขึงเจ็ดถูกทั้งหมด gritting ฟันของพวกเขาอย่างภายใน และพวกเขาโกรธมากในใจ ทุก Che ยุนกล่าวว่า และไม่ ถูกแจงนับของพวกเขา "หนักอาชญากรรม" เหยียบลงบนชื่อเสียงของพวกเขา ริปิดปลอมตัวตน โหดเหี้ยม reprimanding พวกเขาประหนึ่งว่าพวกเขาถูกปล้นเปล่าภายใต้สายตาของทุกคนจนพวกเขาไม่สามารถ rebut อีกต่อไป และมีไม่การซ่อนจากความอัปยศของพวกเขา พวกเขารู้ดีที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขามีการทำเหล่านี้ร้อยปี... แต่ จะทำให้คุกเข่าลง และกลับไป Canghai ยุนคน เป็นขึงปกครองครอบครัว วิธีพวกเขาอาจเต็มใจที่จะทำเช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ็ดพระสังฆราชทุกคน gritting ฟันของพวกเขาในใจและพวกเขาก็โกรธมากในหัวใจของพวกเขา ทุกอย่าง Yun Che กล่าวและไม่ได้แจง "อาชญากรรมหนัก" ของพวกเขาเหยียบลงไปบนชื่อเสียงของพวกเขาฉีกปลอมตัวของพวกเขาโหดเหี้ยมตำหนิพวกเขาราวกับว่าพวกเขาเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้สายตาของทุกคนจนกว่าพวกเขาจะไม่สามารถโต้แย้งอีกต่อไปและมีสถานที่ที่ไม่มี สำหรับพวกเขาที่จะซ่อนตัวจากความอับอายขายหน้า พวกเขารู้ดีที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำเหล่านี้ร้อยปี ... แต่จะทำให้พวกเขาคุกเข่าลงและกลับใจให้กับยุน Canghai ในด้านหน้าของทุกคนเป็นพระสังฆราชแห่งครอบครัวการ์เดียนของตนว่าพวกเขาอาจจะมีความเต็มใจที่จะทำเช่นนั้น!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ็ดพระสังฆราชถูก gritting ฟันของพวกเขาเข้ามา พวกเขาโกรธมากในจิตใจของพวกเขา ทุกอย่างที่ยุนเช และไม่กล่าวว่า เป็น enumerating ของหนัก " อาชญากรรม " เหยียบชื่อเสียงของพวกเขาฉีกการปลอมตัวของพวกเขาดันไปตำหนิพวกเขาราวกับว่าพวกเขาปล้นเปลือยกายภายใต้สายตาของทุกคนจนกว่าพวกเขาจะไม่สามารถโต้แย้งได้อีกต่อไป และไม่มีที่ให้ซ่อนความอับอายของพวกเขา พวกเขารู้ดีที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้รับการทำสำหรับร้อยปี . . . . . . . แต่เพื่อให้พวกเขาคุกเข่าสำนึกผิด ยุน canghai ต่อหน้าทุกคน เป็นพระสังฆราชแห่งครอบครัวผู้ปกครองของตนว่าพวกเขายินดีที่จะทำเช่นนั้น !