I don't think so. Why then were the

I don't think so. Why then were they able to deny knowledge of you when we caught them a week ago?" Nobunaga asked. "That means they came after us on their own!"

"You asked the wrong question. They didn't know that I was the one you were looking for at that time."

Kurapika… Why are you trying so hard to take all the blame? They'll see through you… that Pakunoda – she's seen your memories, she'll know that we practically forced you to let us help…

"I'm the only one you're after, right?" The corners of Kurapika's lips quirked upwards, but with his hair still covering his eyes the effect was ironic, sardonically morbid. "It would probably mean nothing to you, but I give you my word that I won't fight back, or try to escape. You don't have to use them as hostages."

Idiot… Idiot! Don't do this! We didn't ask for you to sacrifice yourself… We didn't ask for your help!

"Damn right that your word's worth nothing!" growled the samurai, who was getting more and more angry with each passing second. "Dancho! You're not just going to believe him, are you?"

"One thing that you apparently don't know about the tribe that you slaughtered so mercilessly five years ago, is that the Kuruta are incapable of lying," Kurapika said, his quiet, conversational tone so at odds with the emotions facing him that what he said seemed pure and truthful beyond doubt.

"Our eyes, when red, have the ability to see through any kind of deceit. We were raised to value truth above anything else, to balance out that telepathic skill."

What? I didn't know that. Killua wondered if Kurapika was pulling their legs even as he was telling them about not being able to lie.

"Only if you let them go," the blond said calmly, now raising his head to look the Geneiryodan leader in the eye.

"Fine," the dark-clad man finally said after a minute of staring into the root of all their troubles. "Paku."

No. This can't be happening…

Too horrified to do anything else except to stare dumbly at the figure of his friend, Killua didn't react when the woman named Pakunoda circled around to their backs, and nor did it register until the very last second why she had done so.

Something hard connected with the back of his head, and Killua had just enough time to realize that the same thing was happening to Gon, before darkness completely swallowed him in blissful unawareness.

Their prisoner whirled around at the sound of flesh hitting flesh, shock and betrayal in his youthful face as he watched his friends collapse to the floor. He must have come up with the worst conclusion possible, for when his gaze snapped up to meet Kuroro's own he could see the fury once again leaking out of the red orbs.

"What –"

"Only unconscious. Pakunoda has put them to sleep for a while. They should be up and about in three hours' time," Kuroro said smoothly.

"…Why are you doing this?"

"What you're trying to do, what I plan on having you do – I think it'd be best if they don't know what will happen. You're thinking that you should cut all contacts with them, aren't you? That getting them involved in your problems will only place them in danger."

Bingo. Kuroro could practically see the chain assassin – Kurapika – mentally taking a step back, his blunt statement hitting uncomfortably close to home. These self-sacrificing, friends-first types are just so predictable.

"After you agree to my terms, I'll have three of my men take them into the city, somewhere that will take them time to find their way back after they wake up. Is that good enough for you?"

The blond's only answer was another hanging of the head, the seemingly tired posture and submissive assent stirring up strange, unidentifiable emotions within Kuroro's chest.

This again… what the hell is this feeling?

He'd felt it three times now, once out in a dimly-lighted alley, when he had discovered that the chain assassin was actually a boy; and the second only recently, when he had finished receiving their captives' memories from Pakunoda, and come back to find Feitan hurting Kurapika. It wasn't pity, and nor was it guilt… But it's most probably his yet-unknown reason for bringing the Kuruta back instead of killing him out in the rain.

Enough of that… first things first…

"I believe what you said about not lying. However, I'll need something more concrete," Kuroro started, ignoring the disbelieving looks some of his subordinates were giving him. They'd never questioned his authority before, but they might, after this. Kuroro thought back to the conversation he had with his second-in-command just a few minutes ago.

"What? Dancho, are you serious?"

"I… Yes. I'm not yet sure if what I'm doing is the right thing… but, call it a hunch. I've a feeling that things will turn out okay."

"Why not just steal his nen and be done with it?"

"It's not that simple, Paku. You saw it yourself. His abilities are far too complex for me to just steal. They're… interconnected somehow; one aspect can't exist without the others. I might even kill him if I tried to take his nen. Then what use will that be even if I'm able to obtain his abilities?"

"…I don't think Nobunaga will be happy with this."

That's the understatement of the century, Kuroro thought sourly. If they don't rise in mutiny against me…

"I want you to use your Judgment Chain on yourself."

Surprise, surprise, Kuroro thought, watching Kurapika's red eyes narrow in confusion, then widen in realization. You didn't expect that, now, did you?

"Paku and I will be watching very closely. We know how your nen works, so don't try to pull any stunts. I will only release your friends if you do exactly as I say, and agree to the conditions I will be giving. Anything funny, and Paku will kill them immediately."

He wasn't sure if the blond would agree; he seemed like someone who'd rather die than be imprisoned by his own nen. He'd expected that Kurapika might try to haggle, or at least object a bit, so it was his turn to be surprised when he felt the boy activate his nen.

Kuroro already knew what the chains looked like, and how they worked as well as their owner did – thanks to the memories Pakunoda had stolen – even had the misfortune of falling prey to Chain Jail once; but he still couldn't hold back his fascination and awe at seeing something so beautifully intricate being crafted right out of thin air. Kurapika was holding his right hand up, giving everyone a clear view of the steel links as they came to life.

Well, he was the only one getting awed, it seemed. The others were tensing up again. Kuroro couldn't blame them, but they needn't have worried. Kurapika wouldn't be targeting any of them, this time. The chain attached to the littlest finger separated from the length around Kurapika's wrist; then floated up, the tiny blade at its tip waving, looking like the weaving head of a stalking cobra.

"State your conditions," Kurapika said tonelessly.

Kuroro recalled the conditions he had thought of while talking to Pakunoda. They had to be perfectly worded, not leaving anything out, for his plan to work.

"First, you will become a member of the Geneiryodan, and take Ubogin's place in the group. You will have to abide by its code and its rules, foremost of which is loyalty to it and its members. That means no betraying or attacking any of the members. Also, you'll have to obey me, as long as my orders are not harmful to the group."

First one down, one more to go. Kuroro did not want to think about what the others are thinking of him right now.

"Second… Ordinarily Geneiryodan members are free to go wherever they want, and only converge when I call a meeting, or plan a mission, but you will have to travel with me. You will stay within my line of sight at all times, unless I say otherwise."

Here Kuroro stopped, thinking back to see if he'd missed anything. That was the best he could come up with; hopefully he'd chosen his words carefully enough to prevent any loopholes around the conditions.

"Is that all?" Kurapika asked suddenly.

"Yes," Kuroro answered, now unnerved at the mechanical way the blond was agreeing to everything he asked for. Something isn't right… "Do you accept both conditions?"

Kurapika nodded, and hastily Kuroro focused his nen around his eyes. Gyou allowed him to see the normally-invisible auras, whether hidden or out in the open. If he concentrated enough he could somewhat distinguish the kinds of auras around him, and now it should enable him to check if Kurapika was doing exactly as expected. The boy wasn't in any position to try to change the conditions, but it didn't hurt to be careful. Pakunoda was doing the same thing a few paces away, and if Kurapika did attempt to change the conditions, his second would be in the perfect position to kill the other two hostages.

Again, all their precautions weren't needed. One moment he was watching Kurapika turning the conditions into the nen source that would make the Judgment Chain work; the next, he was staring at the spot where chain disappeared into flesh. He had to keep reminding himself that the chains weren't real, that they were actually made of nen; still, the way they seemed to penetrate into Kurapika's chest without drawing blood was perturbing.

Whatever the conjured chains were doing to the blond's heart must be painful, by the way Kurapika was drawing deep, shuddering breaths. Kuroro also knew, from the other's memories, that Kurapika had planned on doing that to him, to seal his abilities and cut off his access to the rest of the Geneiryodan.

I am so glad that I didn't have to go through that.

"It's done," Kurapika said quietly when he finally lowered his hand, now devoid of the conjured chains.

Kuroro resisted the insane urge to shout "welcome to the family!" at the top of his lungs, instead looked up to meet the confused and uncomprehending gazes of the other members. He sighed.

Out of the frying pan, and into the fire…

Not having seen the memories yet, they didn't know the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่คิดอย่างนั้น แล้วทำไมพวกเขาสามารถที่จะปฏิเสธความรู้ของคุณเมื่อเราจับพวกเขาสัปดาห์ที่ผ่านมาหรือไม่ "Nobunaga ถาม." นั่นหมายความว่าพวกเขามาหลังจากที่เราได้ด้วยตัวเอง! " "คุณถามคำถามที่ไม่ถูกต้อง พวกเขาไม่ได้รู้ว่าผมเป็นคนหนึ่งที่คุณกำลังมองหาในเวลานั้น ". kurapika ... ทำไมคุณกำลังพยายามอย่างหนักที่จะใช้เวลาทั้งหมดตำหนิพวกเขาจะได้เห็นผ่านทางคุณ ... ที่ Pakunoda? - เธอเห็นความทรงจำของคุณเธอ ' จะรู้ว่าเราปฏิบัติบังคับคุณให้เราช่วย ... "ผมเป็นคนเดียวที่คุณหลังจากใช่มั้ย?" มุมของริมฝีปากของ kurapika quirked ขึ้นไป แต่กับผมของเขายังคงปิดตาของเขาผลที่ได้คือแดกดัน, โรคเสียดสี . "มันอาจจะไม่มีความหมายอะไรกับคุณ แต่ฉันให้คุณคำของฉันว่าฉันจะไม่กลับมาต่อสู้หรือพยายามที่จะหลบหนี คุณไม่ต้องใช้พวกเขาเป็นตัวประกัน. " คนโง่ ... โง่! อย่าทำอย่างนี้เราไม่ได้ขอให้คุณที่จะเสียสละตัวเอง ... เราไม่ได้ขอความช่วยเหลือของคุณ! "ให้ตายเถอะขวาว่าไม่มีอะไรที่คุ้มค่าคำของคุณ "คำรามซามูไรที่ได้รับมากขึ้นและมากขึ้นด้วยความโกรธที่ผ่านแต่ละที่สอง." Dancho! คุณไม่เพียง แต่จะเชื่อเขาแล้วคุณล่ะ? " "สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดว่าคุณไม่ทราบเกี่ยวกับชนเผ่าที่คุณฆ่าอย่างไร้ความปราณีดังนั้นห้าปีที่ผ่านมาเป็นที่ Kuruta มีความสามารถในการโกหก" kurapika กล่าวของเขา ที่เงียบสงบเพื่อให้เสียงสนทนาที่ขัดแย้งกับอารมณ์หันหน้าไปทางเขาว่าสิ่งที่เขากล่าวว่าดูเหมือนจริงบริสุทธิ์และปราศจากข้อสงสัย. "ดวงตาของเราเมื่อสีแดงมีความสามารถในการมองเห็นผ่านชนิดของการหลอกลวงใด ๆ เราถูกยกขึ้นไปสู่ความจริงค่าเหนือสิ่งอื่นเพื่อความสมดุลให้เห็นว่าทักษะกระแสจิต. " อะไรฉันไม่ได้รู้ว่า. Killua สงสัยว่า kurapika ถูกดึงขาของพวกเขาแม้ในขณะที่เขาได้รับการบอกพวกเขาเกี่ยวกับการที่จะไม่สามารถที่จะโกหก. "เพียง ถ้าคุณปล่อยให้พวกเขาไป "ผมบลอนด์กล่าวว่าใจเย็นตอนนี้ยกหัวของเขาที่จะมองผู้นำ Geneiryodan ในตา. "ศิลป์" ชายมืดปกคลุมในที่สุดก็กล่าวว่าหลังจากนาทีจ้องมองเข้าไปในรากของปัญหาทั้งหมดของพวกเขา. " Paku. " ฉบับนี้ไม่สามารถเกิดขึ้น ... ตกใจเกินไปที่จะทำอะไรอย่างอื่นนอกจากจะจ้องมองซึมกะทือที่ร่างของเพื่อนของเขา, Killua ไม่ได้ตอบสนองเมื่อหญิงชื่อ Pakunoda วงกลมไปรอบ ๆ เพื่อหลังของพวกเขาและมันยังไม่ลงทะเบียน จนสุดท้ายที่สองทำไมเธอทำอย่างนั้น. บางสิ่งบางอย่างที่เชื่อมต่ออย่างหนักกับด้านหลังของศีรษะของเขาและ Killua มีเพียงเวลาพอที่จะรู้ว่าสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นกับ Gon ก่อนที่ความมืดกลืนกินอย่างสมบูรณ์เขาในความไม่รู้ความสุข. นักโทษของพวกเขาหมุน รอบ ๆ ที่เสียงของเนื้อเนื้อตีช็อต, และการทรยศในใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูการล่มสลายเพื่อน ๆ ของเขาไปกองกับพื้น เขาจะต้องได้มาด้วยข้อสรุปที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้สำหรับเมื่อสายตาของเขา snapped ขึ้นเพื่อตอบสนองความ Kuroro ของตัวเองเขาจะได้เห็นความโกรธอีกครั้งการรั่วไหลออกมาจากลูกกลมสีแดง. "สิ่งที่ -" . "สติเฉพาะ Pakunoda ได้นำพวกเขาไปนอน . ในขณะที่พวกเขาควรจะขึ้นและเกี่ยวกับในสามชั่วโมง 'เวลา "Kuroro กล่าวได้อย่างราบรื่น. ... ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้ ""? "สิ่งที่คุณกำลังพยายามที่จะทำสิ่งที่ฉันวางแผนที่จะมีคุณทำ - ฉันคิดว่ามัน ' ต้องการจะดีที่สุดถ้าพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้น. คุณคิดว่าคุณควรจะตัดรายชื่อทั้งหมดกับพวกเขาไม่ได้คุณหรือไม่ที่พวกเขาได้รับส่วนร่วมในการแก้ปัญหาของคุณจะวางพวกเขาตกอยู่ในอันตราย. " บิงโก Kuroro จริงจะได้เห็นฆาตกรโซ่ - kurapika - จิตใจการขั้นตอนกลับคำสั่งทื่อของเขาตีไม่สบายอยู่ใกล้กับบ้าน เหล่านี้เสียสละประเภทเพื่อนแรกเป็นเพียงคาดเดาได้ดังนั้น. "หลังจากที่คุณยอมรับข้อตกลงของฉันฉันจะมีสามของผู้ชายของฉันจะพาพวกเขาเข้าไปในเมืองบางที่จะนำพวกเขาเวลาที่จะหาทางของพวกเขากลับมาหลังจากที่พวกเขาตื่น ขึ้น. นั่นคือสิ่งที่ดีพอสำหรับคุณ? " คำตอบเดียวสีบลอนด์ของเป็นที่แขวนของหัวอีกท่าทางเหนื่อยดูเหมือนและยินยอมอ่อนน้อมปลุกใจขึ้นแปลกอารมณ์ระภายในหน้าอก Kuroro ของ. นี้อีกครั้ง ... สิ่งที่นรกเป็นความรู้สึกนี้หรือไม่? เขา งรู้สึกว่ามันสามครั้งในขณะนี้เมื่อออกมาในซอยรางได้ลงเมื่อเขาได้ค้นพบว่าฆาตกรโซ่เป็นจริงเด็ก; และครั้งที่สองเมื่อเร็ว ๆ นี้เมื่อเขาได้เสร็จสิ้นการที่ได้รับความทรงจำของพวกเขาถูกจับจาก Pakunoda และกลับมาหา Feitan ทำร้าย kurapika มันไม่ได้สงสารและไม่มันเป็นความรู้สึกผิด ... แต่มันเป็นส่วนใหญ่อาจเหตุผลที่ยังไม่รู้จักเขาเพื่อนำ Kuruta กลับแทนที่จะฆ่าเขาออกไปในสายฝน. พอว่า ... สิ่งแรกที่แรก ... "ผมเชื่อว่าสิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับ ไม่ได้โกหก. แต่ฉันจะต้องสิ่งที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น "Kuroro เริ่มไม่สนใจเชื่อที่มีลักษณะบางอย่างของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถูกให้เขา พวกเขาไม่เคยถามผู้มีอำนาจของเขาก่อน แต่พวกเขาอาจจะหลังจากนี้ Kuroro คิดว่ากลับไปยังการสนทนาเขากับสองในคำสั่งของเขาเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา. "คืออะไร? Dancho, คุณร้ายแรง?" "ฉัน ... ใช่. ฉันยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมทำคือ สิ่งที่ถูกต้อง ... แต่เรียกว่าลางสังหรณ์. ผมรู้สึกว่าสิ่งที่จะถูกเปิดออก. " "ทำไมไม่เพียงขโมย nen ของเขาและจะทำกับมัน?" "มันไม่ง่ายที่ Paku. คุณเห็นมันด้วยตัวคุณเอง ความสามารถของเขาที่อยู่ห่างไกลซับซ้อนเกินไปสำหรับผมที่จะขโมยเพียงแค่พวกเขากำลัง ... ที่เชื่อมต่อกันอย่างใด. ด้านหนึ่งไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องคนอื่น ๆ ผมก็อาจจะฆ่าเขาถ้าผมพยายามที่จะ nen ของเขาแล้วสิ่งที่ใช้จะยิ่งถ้า.. ฉันสามารถที่จะได้รับความสามารถของเขา? " "... ผมไม่คิดว่า Nobunaga จะมีความสุขกับเรื่องนี้." นั่นคือการพูดของศตวรรษที่ Kuroro คิดว่าอย่างไม่พอใจ หากพวกเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นในกบฏกับฉัน ... "ฉันต้องการให้คุณใช้โซ่คำพิพากษาของคุณกับตัวเอง." น่าประหลาดใจมาก Kuroro คิดดูดวงตาสีแดง kurapika แคบในความสับสนแล้วขยายในการก่อ คุณไม่ได้คาดหวังว่าตอนนี้คุณ? "Paku และฉันจะเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด. เรารู้วิธี nen ของคุณทำงานจึงไม่พยายามที่จะดึงกลวิธีใด ๆ . ฉันจะปล่อยให้เพื่อนของคุณถ้าคุณทำตรงตามที่ ฉันพูดและยอมรับเงื่อนไขที่ผมจะให้อะไรที่ตลกและ Paku จะฆ่าพวกเขาทันที ".. เขาเป็นคนที่ไม่แน่ใจว่าถ้าผมบลอนด์จะเห็น; เขาดูเหมือนจะเป็นคนที่อยากจะตายเสียดีกว่าถูกกักขังโดย nen ของเขาเอง เขาต้องการที่คาดว่า kurapika อาจพยายามที่จะต่อรองหรืออย่างน้อยวัตถุบิตดังนั้นจึงได้มีการเปิดของเขาที่จะต้องแปลกใจเมื่อเขารู้สึกว่าเด็กเปิดใช้งาน nen ของเขา. Kuroro แล้วรู้ว่าสิ่งที่โซ่ดูเหมือนและวิธีการที่พวกเขาทำงานได้เป็นอย่างดี ในฐานะเจ้าของของพวกเขาไม่ได้ทำ - ขอบคุณความทรงจำ Pakunoda ได้ขโมย - ยังมีความโชคร้ายจากการตกเหยื่อเพื่อเชนคุกครั้งเดียว; แต่เขาก็ยังไม่สามารถกลั้นความหลงใหลและความกลัวของเขาที่ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่สลับซับซ้อนสวยงามถูกสร้างขึ้นมาขวาออกจากอากาศบาง kurapika ถือมือขวาของเขาขึ้นให้ทุกคนมีมุมมองที่ชัดเจนของการเชื่อมโยงเหล็กขณะที่พวกเขาเข้ามาในชีวิต. ดีเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับกลัวก็ลำบาก คนอื่น ๆ ก็เกร็งขึ้นมาอีกครั้ง Kuroro ไม่สามารถตำหนิพวกเขา แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีความกังวลใจ kurapika จะไม่ได้รับการกำหนดเป้าหมายใด ๆ ของพวกเขาในเวลานี้ ห่วงโซ่ที่แนบมากับนิ้วมือที่เล็กแยกออกจากความยาวรอบข้อมือ kurapika ของ; แล้วลอยขึ้นใบมีดเล็ก ๆ ที่ปลายโบกมองเช่นการทอผ้าของหัวงูเห่าสะกดรอยตาม. "รัฐเงื่อนไขของคุณ" กล่าวว่า kurapika tonelessly. Kuroro จำได้ว่าเงื่อนไขที่เขาเคยคิดว่าในขณะที่พูดคุยกับ Pakunoda พวกเขาจะต้องมีคำพูดที่ดีที่สุดที่ไม่ทิ้งอะไรออกสำหรับแผนการของเขาในการทำงาน. "ครั้งแรกที่คุณจะกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของ Geneiryodan และใช้สถานที่ Ubogin ในกลุ่ม. คุณจะต้องปฏิบัติตามระเบียบและกฎระเบียบของมัน สำคัญที่สุดซึ่งเป็นความจงรักภักดีกับมันและสมาชิก. นั่นหมายความว่าไม่มีการทรยศหรือโจมตีใด ๆ ของสมาชิก. นอกจากนี้คุณจะต้องเชื่อฟังฉันตราบใดที่คำสั่งซื้อของฉันจะไม่เป็นอันตรายกับกลุ่ม. " แรกหนึ่งลงไป ขึ้นไป Kuroro ไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นมีความคิดของเขาในขณะนี้. "ประการที่สอง ... ปกติสมาชิก Geneiryodan มีอิสระที่จะไปที่ใดก็ตามที่พวกเขาต้องการและมีเพียงมาบรรจบกันเมื่อฉันเรียกประชุมหรือวางแผนภารกิจ แต่คุณจะต้อง เดินทางมากับฉัน. คุณจะอยู่ในบรรทัดของฉันจากสายตาตลอดเวลาจนกว่าฉันพูดอย่างอื่น. " นี่ Kuroro หยุดคิดกลับไปดูว่าเขาจะพลาดอะไร นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะมากับ; หวังว่าเขาจะได้รับการแต่งตั้งอย่างระมัดระวังคำพูดของเขามากพอที่จะป้องกันไม่ให้เกิดช่องโหว่ใด ๆ รอบเงื่อนไข. "นั่นคือทั้งหมดหรือไม่" kurapika ถามทันใดนั้น. "ใช่" Kuroro ตอบตอนนี้ขวัญเสียที่ทางกลสีบลอนด์ได้รับการยอมรับกับทุกสิ่งที่เขาขอ สิ่งที่ไม่เหมาะสม ... "คุณยอมรับเงื่อนไขทั้งสอง?" kurapika พยักหน้าและรีบ Kuroro มุ่งเน้น nen เขาไปรอบ ๆ ดวงตาของเขา Gyou อนุญาตให้เขาเห็นรัศมีปกติที่มองไม่เห็นไม่ว่าจะเป็นที่ซ่อนอยู่หรือออกในการเปิด ถ้าเขามีความเข้มข้นมากพอที่เขาค่อนข้างจะแยกแยะชนิดของรัศมีรอบ ๆ ตัวเขาและตอนนี้ก็ควรให้เขาตรวจสอบว่า kurapika ถูกทำตรงตามที่คาดไว้ เด็กไม่ได้อยู่ในตำแหน่งใด ๆ พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข แต่มันก็ไม่เจ็บที่จะต้องระมัดระวัง Pakunoda ถูกทำในสิ่งเดียวกันอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าวและถ้า kurapika ได้พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขที่สองของเขาจะอยู่ในตำแหน่งที่สมบูรณ์แบบที่จะฆ่าตัวประกันอีกสอง. อีกครั้งข้อควรระวังของพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ หนึ่งขณะที่เขากำลังเฝ้าดู kurapika เปลี่ยนสภาพเป็นแหล่ง nen ที่จะทำให้การทำงานของเครือพิพากษา; ต่อมาเขาได้รับการจ้องมองที่จุดที่ห่วงโซ่หายเข้าไปในเนื้อ เขามีเพื่อให้เตือนตัวเองว่าโซ่ไม่ได้จริงว่าพวกเขากำลังทำจริงของ nen; ยังคงวิธีที่พวกเขาดูเหมือนจะเจาะเข้าไปในหน้าอก kurapika โดยไม่ต้องเจาะเลือดเป็นก่อกวน. สิ่งโซ่ conjured กำลังทำกับหัวใจสีบลอนด์ที่จะต้องเจ็บปวดโดยวิธี kurapika ถูกวาดภาพลึกหายใจสั่น Kuroro ก็รู้จากความทรงจำอื่น ๆ ที่ kurapika ได้วางแผนในการทำว่าเขาจะปิดผนึกความสามารถของเขาและตัดการเข้าถึงของเขาไปยังส่วนที่เหลือของ Geneiryodan. ฉันดีใจที่ผมไม่ต้องไปถึงที่"มันทำ" kurapika กล่าวอย่างเงียบ ๆ เมื่อในที่สุดเขาก็ลดลงที่มือของเขาตอนนี้ไร้โซ่ conjured. Kuroro ต่อต้านกระตุ้นบ้าที่จะตะโกน "ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว!" ที่ด้านบนของปอดของเขาแทนที่จะมองขึ้นเพื่อตอบสนองความ gazes สับสนและไม่เข้าใจของสมาชิกคนอื่น ๆ เขาถอนหายใจ. ออกจากกระทะและเข้าไปในกองไฟ ... ไม่ได้เห็นความทรงจำยังพวกเขาไม่ได้รู้ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่คิดอย่างนั้น งั้นทำไมพวกเขาสามารถปฏิเสธความรู้ของคุณเมื่อเราจับได้อาทิตย์ที่แล้ว ? โนบุนากะถาม " นั่นหมายความว่า พวกเขามาหาเราเอง "

" เธอถามคำถามผิด พวกเขาไม่ได้รู้ว่าฉันคือคนที่คุณกำลังมองหาที่ "

คุราปิก้า . . . . . . . ทำไมคุณถึงได้พยายามอย่างหนักที่จะต้องรับผิด พวกเขาจะมองผ่านคุณ . . . . . . . ที่ pakunoda –เธอเห็นความทรงจำเธอจะรู้ ว่าเรากำลังบังคับให้คุณเพื่อให้เราช่วย . . . . . . .

" ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่คุณกำลังหลัง ใช่ไหม ? มุมของริมฝีปากของคุราปิก้า quirked ขึ้น แต่กับผมเขายังปกป้องดวงตาของเขา ผลคือ ถากถาง เยาะเย้ยน่ากลัว . " มันอาจหมายถึงไม่มีอะไรให้คุณ แต่ผมให้สัญญาว่าผมจะไม่ตอบโต้ หรือพยายามจะหลบหนี คุณไม่จำเป็นต้องใช้พวกเขาเป็นตัวประกัน "

โง่ . . . โง่อย่าทำอย่างนี้ ! เราไม่ได้ขอให้คุณเสียสละตัวเอง . . . . . . . เราไม่ได้ขอให้คุณช่วย

" ใช่ ว่า คำพูดของนายเลย ! " คำรามซามูไรที่ได้รับมากขึ้นและโกรธมากขึ้นกับแต่ละวินาทีที่ผ่านไป " dancho ! คุณก็จะเชื่อเขามั้ย ? "

" สิ่งหนึ่งที่คุณเห็นได้ชัดว่าไม่รู้เกี่ยวกับเผ่าที่คุณฆ่าอย่างไร้ความปราณี เมื่อ 5 ปีก่อนคือว่า kuruta ไม่สามารถโกหก " คุราปิก้าพูด เขาเงียบ , การสนทนาเสียงที่ค้านกับความรู้สึกกับเขาในสิ่งที่เขาพูด ดูบริสุทธิ์และความจริงไม่ต้องสงสัย

" ตา เมื่อแดงของเรามีความสามารถที่จะ เห็น ผ่าน ชนิดใด ๆของการหลอกลวง เรายกค่า ความจริงเหนือสิ่งอื่นที่จะสมดุลออกว่ากระแสจิตทักษะ "

อะไร ? ผมไม่ยักรู้คิว่าคุราปิก้าก็ดึงขาของพวกเขาแม้ในขณะที่เขาได้บอกพวกเขาว่า ไม่ได้โกหก

" ถ้าคุณปล่อยพวกเขาไป " สาวผมบลอนด์พูดอย่างใจเย็น แล้วยกศีรษะของเขาเพื่อดู geneiryodan ผู้นำในสายตา

" ดี " ชายเกราะดำก็บอกว่า หลังจาก นาที จ้องเข้าไปในรากของปัญหาทั้งหมดของพวกเขา . " Paku "

ไม่ มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ . . . . . . .

ด้วยหวาดกลัวที่จะทำอะไรได้ นอกจากจะมองเหม่อที่รูปเพื่อนคิรัวไม่ตอบสนองเมื่อผู้หญิงที่ชื่อ pakunoda วงกลมรอบหลัง และมันมิได้ลงทะเบียนจนถึงวินาทีสุดท้ายมาก ทำไมเธอถึงได้ทำอย่างนั้น

อะไรที่ยากต่อกับด้านหลังของศีรษะของเขา และคิรัว มีเวลา แค่พอรู้ว่าสิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับกอนก่อนที่ความมืดกลืนกินสมบูรณ์เขามีความสุขอย่างไม่ตั้งใจ

นักโทษของพวกเขาไปรอบ ๆที่เสียง Whirled เนื้อชนเนื้อ ช็อก และการทรยศหักหลังในใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาที่เขาเห็นเพื่อนล้มกับพื้น เขาต้องมากับข้อสรุปที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้ เมื่อสายตาของเขา snapped ขึ้นเพื่อตอบสนอง kuroro ของตัวเอง เขาได้เห็นความโกรธอีกครั้งรั่วไหลของ orbs สีแดง

" อะไร และ "

" แค่หมดสติ pakunoda มีให้นอนสักพัก พวกเขาควรจะขึ้นและเกี่ยวกับสามชั่วโมงเวลา " kuroro กล่าวได้อย่างราบรื่น .

" . . . . . . . ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ? "

" สิ่งที่คุณกำลังทำ สิ่งที่ผมคิดมีคุณและฉันคิดว่ามันคงจะดีถ้าไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณคิดว่าคุณควรตัดการติดต่อทั้งหมดกับพวกเขา ใช่มั้ยที่ได้รับการมีส่วนร่วมในปัญหาของคุณเท่านั้นที่พวกเขาตกอยู่ในอันตราย "

บิงโก kuroro เกือบจะเห็นโซ่นักฆ่า–คุราปิก้า–ใจที่จะก้าวเดินกลับ เขาสั่งตีทื่ออย่างลำบากใกล้กับบ้าน เหล่านี้ด้วยตนเอง การเสียสละ เพื่อนประเภทแรกเป็นแค่เดาง่ายจริงๆ

" หลังจากที่คุณยอมรับข้อตกลงของฉัน ฉัน จะ มี สามคนพาพวกเขาเข้าไปในเมืองบางที่จะใช้เวลาพวกเขาหาทางกลับหลังจากที่พวกเขาตื่น มันดีพอสำหรับคุณ ?

เป็นสีบลอนด์แต่ตอบได้อีก วางของหัว ท่าทางดูเหนื่อยและยอมโอนอ่อนปลุกเร้าอารมณ์แปลกๆ ที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ภายในทรวงอก kuroro .

นี้อีกครั้ง . . . . . . . อะไรกันความรู้สึกนี้ ?

เขาจะรู้สึกว่ามันเป็นครั้งที่ 3 แล้ว เมื่อออกมาเป็นลงจากรถรางที่ตรอกเมื่อเขาพบว่ามือสังหารคือ โซ่เด็ก ; และประการที่สองเท่านั้นเมื่อเร็ว ๆนี้เมื่อเขาได้เสร็จสิ้นการรับความทรงจำของนักโทษของพวกเขาจาก pakunoda และกลับมาหา feitan ทำร้ายคุราปิก้า . ไม่ใช่ความสงสาร และไม่ใช่ความผิด . . . . . . . แต่มันน่าจะเป็นของเขายังไม่ทราบเหตุผลที่นำ kuruta กลับมาแทนที่จะฆ่าเขาออกในสายฝน

พอได้แล้ว . . . . . . . ก่อนอื่น . . . . . . .

" ผมเชื่อว่าเธอไม่ได้โกหก แต่ฉันต้องการสิ่งที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น " เริ่ม kuroro ต่อไม่เชื่อดูบางส่วนของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาให้เขา พวกเขาไม่เคยสงสัยในอำนาจของเขาก่อน แต่พวกเขาจะได้หลังนี้ kuroro คิดว่ากลับไปบทสนทนาที่เขามีกับเขาเป็นรองอยู่แค่ไม่กี่นาที ที่แล้ว

" อะไร ?dancho เอาจริงเหรอ ? "

" . . . . . . . . ครับ ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมทำคือสิ่งที่ถูกต้อง แต่ . . . . . . . ลางสังหรณ์ ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างจะโอเค "

" ทำไมไม่ขโมยพระเณรและได้ทำ ?

" มันไม่ง่ายอย่างนั้น Paku . คุณเห็นมันด้วยตัวคุณเอง ความสามารถของเขาอยู่ไกลซับซ้อนเกินไปสำหรับผมที่จะขโมย มันเชื่อมต่อกันยังไง . . . . . . . ; ด้านหนึ่งไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องอื่น ๆฉันอาจจะฆ่าเขา ถ้าฉันพยายามที่จะใช้เน็นของเขา แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้าฉันสามารถได้รับความสามารถของเขา ?

" . . . . . . . ผมไม่คิดว่าโนบุนากะจะพอใจ "

ที่พูดในรอบศตวรรษ kuroro คิดว่า sourly . ถ้ามันไม่ขึ้นในการจลาจลต่อต้านฉัน . . . . . . .

" ฉันต้องการให้คุณใช้โซ่ในการตัดสินใจของคุณเอง "

ประหลาดใจ , แปลกใจ , kuroro คิดดูคุราปิก้าแดงตาแคบในความสับสน แล้วขยายในความจริง คุณไม่คิดว่า ตอนนี้ ใช่ไหม ?

" Paku และผมจะเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด เรารู้ว่างานเณร ดังนั้น อย่าพยายามที่จะดึงใด ๆโลดโผน ผมจะปล่อยเพื่อนของคุณถ้าคุณทำตามที่ผมบอก และเห็นด้วยกับเงื่อนไขที่ผมจะให้ อะไรที่ตลก และปากูจะฆ่าพวกเขาทันที

"เขาไม่มั่นใจว่าสาวผมบลอนด์จะเห็นด้วย เขาเหมือนคนที่ยอมตายดีกว่าถูกขังโดยเณรของเขาเอง เขาจะคาดหวังว่าคุราปิก้าพยายามจะต่อรอง หรืออย่างน้อยวัตถุเล็กน้อยเพื่อให้มันของเขากลายเป็นประหลาดใจเมื่อรู้สึกว่าเด็กใช้เน็นของเขา . . . . . .

kuroro รู้อยู่แล้วว่าโซ่ที่ดูเหมือนและวิธีการที่พวกเขาทำงานเช่นเดียวกับเจ้าของทำ–ขอบคุณความทรงจำ pakunoda โขมยยิ่งขึ้น โชคร้ายตกเหยื่อเพื่อจับโซ่อีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่สามารถกลับมาของเขาหลงใหลและความกลัวที่เห็นอะไรสวยงามประณีตถูกสร้างขึ้นออกจากอากาศบาง คุราปิก้าจับมือขวาของเขาขึ้นให้ทุกคนมีมุมมองที่ชัดเจนของเหล็กการเชื่อมโยงเช่นที่พวกเขาเข้ามาในชีวิต

เขาเป็นคนเดียวที่โดนเรียก มันดูเหมือน . คนอื่น ๆถูก tensing ขึ้นอีกครั้ง kuroro ไม่สามารถโทษพวกเขาได้ แต่พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวล คุราปิก้าไม่ได้มีเป้าหมายใด ๆของพวกเขาในครั้งนี้ ห่วงโซ่ที่แนบมากับที่เล็กกว่านิ้วแยกจากความยาวรอบข้อมือของคุราปิก้า แล้วลอยขึ้นใบเล็ก ๆที่ปลายโบก , มองเช่นการทอผ้าตามหัวของงูเห่า .

" สภาพเงื่อนไขของคุณ " คุราปิก้าบอกว่า tonelessly

kuroro เรียกคืนสภาพเขาคิดในขณะที่พูดกับ pakunoda . พวกเขาต้องสมบูรณ์ ติดเชื้อ ไม่ทิ้งอะไรออกไป สำหรับแผนการของเขาที่จะทำงาน

" ก่อน คุณก็จะกลายเป็นสมาชิกของ geneiryodan และใช้ ubogin ที่อยู่ในกลุ่มคุณจะต้องปฏิบัติตามกฎของรหัสและของชั้นดีซึ่งคือ ความภักดี และสมาชิกของ นั่นหมายถึงไม่มีการหักหลังหรือทำร้ายใดๆ ของสมาชิก นอกจากนี้คุณจะต้องเชื่อฟังฉัน ตราบใดที่คำสั่งไม่มีอันตรายกับ กลุ่ม "

ก่อนไปหนึ่ง อีกเรื่องหนึ่งไป kuroro ไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดของเขาตอนนี้

" สอง . . . . . . . โดยปกติ geneiryodan สมาชิกมีอิสระที่จะไปที่ใดก็ตามที่พวกเขาต้องการ และมาบรรจบกันเมื่อฉันเรียกประชุมหรือวางแผนภารกิจ แต่คุณจะต้องเดินทางไปกับฉัน คุณจะอยู่ในสายตาของฉันตลอดเวลา จนกว่าข้าจะสั่ง "

ที่นี่ kuroro หยุด คิดกลับไปดูว่าเขาต้องการอะไร นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสามารถมากับหวังว่าเขาจะเลือกคำพูดของเขาอย่างรอบคอบเพียงพอ เพื่อป้องกันช่องโหว่รอบเงื่อนไข . . . .

" แค่นั้น ? " คุราปิก้าถามทันที

" ใช่ " kuroro ตอบว่าตอนนี้ประสาทเสียที่ทางเครื่องกล ผมบลอนด์ คือเห็นด้วยกับทุกอย่างที่เขาต้องการ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง . . . . . . . " คุณยอมรับเงื่อนไขทั้งสอง ? "

คุราปิก้าพยักหน้า และรีบ kuroro เน็นของเขาเน้นรอบดวงตาของเขาgyou อนุญาตให้เขาดู Auras ปกติมองไม่เห็น ว่าซ่อนอยู่หรือออก ถ้าเขาเข้มข้นพอ เขาจะค่อนข้างแยกแยะชนิดของ Auras รอบตัวเขา และตอนนี้ก็ควรให้เขาตรวจสอบว่าคุราปิก้าทำตรงตามที่คาดไว้ เด็กไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไข แต่มันไม่เจ็บ ให้ระวังpakunoda ทำสิ่งเดียวกันเพียงไม่กี่ก้าวออกไป และถ้าคุราปิก้าได้พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขที่สองของเขาจะอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่จะฆ่าตัวประกันสองคนอื่น ๆ .

อีก ข้อควรระวังของพวกเขาทั้งหมดไม่ได้ต้องการ สักครู่เขาก็มองคุราปิก้าเปลี่ยนเงื่อนไขเป็นเณรที่มาทำให้ห่วงโซ่การตัดสินใจการทำงาน ต่อไปเขาจ้องที่จุดที่โซ่หายไปในเนื้อ เขาต้องเตือนใจตัวเองว่า โซ่ไม่ได้จริง ก็เป็นเรื่องจริงของเณร ; ยังคง , วิธีที่พวกเขาดูเหมือนจะเจาะเข้าไปในหน้าอกของคุราปิก้าก็ไม่มีเลือดอยู่ในใจงั้น

ไม่ว่าเสกโซ่ทำอะไรกับหัวใจของผมบลอนด์ต้องเจ็บปวด ยังไงคุราปิก้าก็วาดลึกตัวสั่นๆ kuroro ยังรู้จากคนอื่น ความทรงจำที่คุราปิก้าวางแผนทำอย่างนั้นกับเขา ผนึกความสามารถของเขาและตัดการเข้าถึงส่วนที่เหลือของ geneiryodan

ดีใจที่ไม่ต้องไปผ่านที่ .

" มันทำ " คุราปิก้าพูดอย่างเงียบๆ เมื่อ ในที่สุดเขาก็ลดมือของเขา ตอนนี้ขาด

เสกโซ่kuroro ต่อต้านกระตุ้นบ้าตะโกนว่า " ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว " ที่ด้านบนของปอดของเขา แทนที่จะมองขึ้นไปเจอสายการบิน สับสน และ uncomprehending ของสมาชิกอื่น ๆ เขาถอนหายใจ

ออกจากกระทะ และเข้าไปในกองไฟ . . . . . . .

ไม่ได้เจอความทรงจำที่ยัง พวกเขาไม่ได้รู้ว่า