We included five studies involving

We included five studies involving 113 adults. Participants in four studies had mild to moderate asthma and the fifth study included
participants independent of their asthma severity.Therewere substantial differences between the studies, including the training protocol,
duration of training sessions (10 to 30 minutes) and duration of the intervention (3 to 25 weeks). Three clinical trials were produced
by the same research group. Risk of bias in the included studies was difficult to ascertain accurately due to poor reporting of methods.
The included studies showed a statistically significant increase in inspiratory muscle strength, measured by maximal inspiratory pressure
(PImax) (mean difference (MD) 13.34 cmH2O, 95% CI 4.70 to 21.98, 4 studies, 84 participants, low quality evidence). Our other
primary outcome, exacerbations requiring a course of oral or inhaled corticosteroids or emergency department visits, was not reported.
For the secondary outcomes, results from one trial showed no statistically significant difference between the inspiratory muscle training
group and the control group for maximal expiratory pressure, peak expiratory flow rate, forced expiratory volume in one second, forced
vital capacity, sensation of dyspnoea and use of beta2-agonist. There were no studies describing inspiratory muscle endurance, hospital
admissions or days off work or school.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรารวมห้าศึกษาเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่ 113 ผู้เข้าร่วมในการศึกษา 4 มีอ่อนถึงปานกลางโรคหอบหืดและการศึกษาห้ารวมผู้เรียนเป็นอิสระจากความรุนแรงของโรคหอบหืด Therewere ความแตกต่างที่พบระหว่างศึกษา รวมทั้งโพรโทคอลการฝึกอบรมระยะเวลาของการฝึกอบรม (10 ถึง 30 นาที) และระยะเวลาของการแทรกแซง (3-25 สัปดาห์) การทดลองทางคลินิก 3 ผลิตโดยกลุ่มวิจัยเดียวกัน ความเสี่ยงของความเอนเอียงในการศึกษารวมเป็นเรื่องยากเพื่อให้แน่ใจได้อย่างถูกต้องเนื่องจากไม่ดีรายงานวิธีการการวิจัยแสดงให้เห็นว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ inspiratory วัดความดัน inspiratory สูงสุด(PImax) (หมายถึง ความแตกต่าง (MD) 13.34 cmH2O, 95% CI 4.70 21.98, 4 การศึกษา 84 คน หลักฐานคุณภาพต่ำ) อื่น ๆ ของเราไม่มีรายงานผลลัพธ์หลัก กำเริบต้องใช้หลักสูตรของเตียรอยด์ในช่องปาก หรือสูดดมหรือเยี่ยมชมแผนกฉุกเฉินผลรอง ผลจากการทดลองหนึ่งพบว่าไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างฝึก inspiratory กล้ามเนื้อกลุ่มและกลุ่มควบคุมสำหรับความดันอากาศสูงสุด สูงสุดอากาศอัตราการไหลของ บังคับอากาศปริมาณในหนึ่งวินาที ถูกบังคับความจุสำคัญ ความรู้สึกของพยายาลและใช้เอก beta2 มีไม่มีการศึกษาอธิบายความอดทนของกล้ามเนื้อ inspiratory โรงพยาบาลรับสมัครหรือวันหยุดทำงานหรือโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรารวมห้าที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาผู้ใหญ่ 113 ผู้เข้าร่วมในการศึกษามีสี่อ่อนถึงปานกลางโรคหอบหืดและการศึกษาที่ห้ารวม
ผู้เข้าร่วมที่เป็นอิสระของโรคหอบหืดของพวกเขา severity.Therewere ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการศึกษารวมถึงโปรโตคอลการฝึกอบรม
ระยะเวลาของการฝึกอบรม (10-30 นาที) และระยะเวลาของการแทรกแซง (3 25 สัปดาห์) สามการทดลองทางคลินิกที่ถูกผลิต
โดยกลุ่มวิจัยเดียวกัน ความเสี่ยงของการมีอคติในการศึกษารวมถึงเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบอย่างถูกต้องเนื่องจากรายงานที่ดีของวิธีการ.
การศึกษารวมพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจ, วัดความดันหายใจสูงสุด
(PImax) (หมายถึงความแตกต่าง (MD) 13.34 cmH2O 95 % CI 4.70-21.98 4 การศึกษาเข้าร่วม 84 หลักฐานที่มีคุณภาพต่ำ) อื่น ๆ ของเรา
ผลหลักกำเริบกำหนดหลักสูตรของเตียรอยด์ในช่องปากหรือสูดดมหรือผู้ป่วยฉุกเฉินได้รับการไม่ได้รายงาน.
สำหรับผลรองผลที่ได้จากการทดลองหนึ่งพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างฝึกกล้ามเนื้อหายใจ
ของกลุ่มและกลุ่มควบคุมสำหรับสูงสุดหายใจ ความดันอัตราการไหลสูงสุดหายใจบังคับปริมาณการหายใจในหนึ่งวินาทีบังคับให้
กำลังการผลิตที่สำคัญความรู้สึกของการหายใจลำบากและการใช้ beta2-ตัวเอก มีการศึกษาไม่มีการอธิบายของกล้ามเนื้อหายใจอดทนโรงพยาบาล
รับสมัครหรือวันหยุดทำงานหรือโรงเรียน