Emotional rejection is the feeling

Emotional rejection is the feeling a person experiences when disappointed about not achieving something desired. It is commonly experienced in a quest of emotional relations, such as among romantic couples, in social and group settings, or in the professional world in relation to advancement. Interpersonal rejection ranks among the most potent and distressing events that people experience. Rejection by a loved one, a romantic relationship, ostracism, stigmatization, job termination, and other kinds of rejections have the power to compromise the quality of a person's life. As a result, people are highly motivated to avoid social rejection, and, indeed, much of human behaviour appears to be designed to avoid such experiences. The act of rejection can make the person experiencing it undergo a sudden drop in positive emotion. This is displayed as something ranging from a vague disappointment, sadness, and depression, to anxiety, phobic behaviour, or even acts in extremism. When we are hurt emotionally the same reaction occurs internally; our mental and emotional states are looking to move away from the hurtful person or situation, just as a person under attack. These are responses of defence and the subconscious mind does not differentiate between physical and emotional pain, as both can hurt us. If someone insults you or behaves in a way that violates your personal emotional boundaries, the feeling of hurt may be appropriate. When we experience enough situations of hurt, we feel we have to protect our self from further hurt. This is neither wrong or right, it is a matter of whether the response suites your needs. The desire for acceptance, the opposite of rejection, is a driving force that keeps many people from being an authentic human being. They are so driven by the need for acceptance of others that they lose their own identity in the process. They mimic the ways in which others act, dress, talk, think, believe, and function. Acceptance is the underlying process in the power of peer pressure and is what causes young people and older people alike to fixate on pop-culture, counter culture, punk, new wave, preppie, yuppie, and other styles. They crave recognition and acceptance from the reference group with whom they want to be identified. People who operate out of a fear of rejection often display little or no assertiveness; . They lack the courage to function differently from others, even when they don't enjoy the behaviour in which they are involved. They will often keep their personal feelings hidden from others and too often from themselves.

This was me.

I do not want her to become like me. That cheerful, simple personality, the positive outlook. I don't want that to be destroyed. I could lie. I could say things like "I'm not yet ready for a relationship." Except that I am already in one with a girl that I am genuinely connected with. Even so it is just a cliché statement. I could also say "I don't deserve you, you deserve someone better." This is a blatant lie. Most of the cases it would be that they like someone else, or they think they are much better than the other party. The one that asks you to be in a relationship is that good, why wouldn't you want to be with him. Another one would be "I just want to be friends." The so called safest options, but how could this even work. You just crushed her heart for a second time and you expect to still be friends? I decided to just say what is in my mind. Even if it does crush her. Even if it means I will be hated. I still want to be genuine.

The walk to my classroom was tiring. Not just because I spent the whole night thinking of what to say, but because I wanted to stall. Both in real life or video games. Sleep is a skip button, you go from one scene to the next almost instantly without you actually noticing. I didn't sleep because I didn't want this to happen. I wanted to stall from doing this as long as possible. I am doing this for Yukino as much as I am also doing this for myself. Each step I took up the stairs felt more difficult. I wanted to run away. When we experience excessive stress, whether from internal worry or external circumstance a bodily reaction is triggered, the "fight or flight" response. When our fight or flight response is activated, sequences of nerve cell firing occur and chemicals like adrenaline, noradrenaline and cortisol are released into our bloodstream. These patterns of nerve cell firing and chemical release cause our body to undergo a series of very dramatic changes. Our respiratory rate increases. Blood is shunted away from our digestive tract and directed into our muscles and limbs, which require extra energy and fuel for running and fighting. Our pupils dilate. Our awareness intensifies. Our sight sharpens. Our impulses quicken. Our perception of pain diminishes. Our immune system mobilizes with increased activation. We become prepared—physically and psychologically—for fight or flight. In this moment. My flight side was clearly winning.

Right before I entered my homeroom, I took a deep breath. Despite trying to relax myself I am still stressed beyond a human level. No one told me to do this. She didn't tell me to do anything. I wanted to do this. Yet I don't want to. This conflicting argument is breaking and chewing up my mind. I am afraid. I took another deep breath and forced my body to face what I decided to do. I placed my bag down and I walked toward the curvy pink haired girl with the Chinese bun on the side.

"Yuigahama. Can we talk." I ushered without any emotion as if I don't oppress them. I would surely have ran away or made a fake retort to get out of the situation at hand.

"Ah…I knew this was coming. Let's talk outside." She replied in a saddened tone. She could have guessed what I was going to talk about.

We walked toward the end of the long corridor. Where I confronted Hayama many, many weeks back. However, this time I was the one in the shadow of that dark and silent end of the floor. I was the villain.

"Yuigahama…." I was stunned. I knew what I wanted to say, but I could not phrase it into a sentence that would not be hurtful and completely demolishing.

"Do you love me, Hikki…No…Hachiman." She asks me to save me from ushering those painful words. A part of me wanted to beg her to stop. But I was also somewhat thankful for her bravery. As I am still a coward.

"No." I replied. Unable to form anything else with all the smarts and logic and reverse psychology that I know I could not have thought of another reply. Part of me wanted to even lie.

"Do you love Yukinon?" She asks her second question. She was shaking and trembling as she asked.

"Yes." I answered.

"Will you ever give her up, for me?" Yuigahama lifts her head up and looked at me when she said these words. Tears formed around the edge of her eyes as this question came out of her mouth via the sound waves as it travelled to the rotten ears and soul of mine.

"No." I coldly replied.

That was how I felt in this moment. The woman I love is Yukino Yukinoshita. Although the emotion of love could be debated through science as a bunch or hormonal impulses and desire to reproduce combined with the fondness of said persons physical and sexual attributes and behaviour. I would say say that our relationship and emotions and genuine. We feel warm, happy. When we are together and we feel, sorrow, loneliness when we are not. We feel pain when one another is crying or hurt. We feel jealousy when one another is with someone else. Although these basic human emotions could be said with everyone that has an emotional connection. I still feel ours is different. We don't have to be somebody else when we are with each other. We speak our minds, agree, disagree and argue to our heart content. We don't hide or adapt. We try to mutually understand. We thrive for it and we desire it. If I was with Yuigahama or anyone else for that matter I would not feel or do this. She is a nice girl. The notion I can't reject her truthfully is proof that I can't have a genuine love relationship with her. Because she is too nice I can't have it in myself to be honest and hurt her. It would never work.

"Prove it." She replied.

The words puzzled me. Feelings can't be expressed though the scientific method or math. Although men are not as emotional as females. In fact, there's even a saying that men are from mars and woman is from Venus. I have no way of giving a satisfying way to prove my answer. But maybe she does

"How?" I asked her.

As I could still not find any solution.

"Kiss me, as if I was her." She answered in resolute. She was not blushing nor was she flustered. She was giving a genuine solution. She was not playing dirty.

I nod and I walked close to her. I held her waist as I do to her. I pulled her close as I do to her. I looked into her peach eyes as I if was looking at her clear blue ones. Our foreheads touched like I do with her and our lips slipped into place. I imagined the taste to be hers and I imagined her scent. But still I could not. It was just….different. As that word was the only one I could muster that somewhat fit. In fact, I felt incredibly guilty knowing that it is not her.

As we were done. I pulled back and returned to the shadows, where I was.

"Did it feel the same, when you do it with her?" She asked.

I could lie. But the answer is still…

"No…"

"I understand. Thank you Hikki." She said to me with a warm smile.

But tears were rolling down her pink cheeks and dropping on to the checkerboard tile floors of the corridor. After a long or short moment that felt if time stopped her crying ended and she wiped her eyes with her black blazer with white trim. The uniform that supposedly connects us all together as a community and school. But this case alone. Proves that it is false.

"I'm sorry Yui" I said. As in truth. I am very sorry.

"It's okay, I get it. It won't be genuine even if you force yourself to say yes. Don't worry, this will be a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปฏิเสธทางอารมณ์เป็นความรู้สึกที่บุคคลประสบเมื่อผิดหวังเกี่ยวกับการไม่บรรลุสิ่งที่ต้องการ คือมักประสบในการแสวงหาความสัมพันธ์ทางอารมณ์ เช่นระหว่างคู่รักโรแมนติก สังคม และกลุ่มการตั้งค่า หรือ ในโลกอาชีพเกี่ยวกับความก้าวหน้า การปฏิเสธมนุษยสัมพันธ์อันดับเหตุการณ์วิตก และมีศักยภาพมากที่สุดคนที่ประสบการณ์ ปฏิเสธรัก ความสัมพันธ์ที่โรแมนติก ostracism, stigmatization จ้างงาน และปฏิเสธชนิดอื่นมีอำนาจในการประนีประนอมคุณภาพของชีวิตของบุคคล เป็นผลให้ คนมีแรงจูงใจสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการปฏิเสธสังคม และ จริง ๆ มากของพฤติกรรมมนุษย์ปรากฏการออกแบบเพื่อหลีกเลี่ยงประสบการณ์ดังกล่าว การกระทำของการปฏิเสธสามารถทำให้บุคคลประสบได้รับอารมณ์บวกลดลงอย่างฉับพลันได้ นี้แสดงเป็นตั้งแต่จากหวังคลุมเครือ ความโศกเศร้า และโรคซึม เศร้า วิตกกังวล พฤติกรรม phobic หรือแม้แต่ทำหน้าที่ในขั้ว เมื่อเราได้รับบาดเจ็บอารมณ์ ปฏิกิริยาเดียวกันเกิดขึ้นภายใน อเมริกาทางอารมณ์ และจิตใจของเรากำลังจะย้ายจาก hurtful บุคคลหรือสถานการณ์ เพียงบุคคลภายใต้การโจมตี มีการตอบสนองของกลาโหม และใจ subconscious ไม่แยกความแตกต่างระหว่างร่างกาย และอารมณ์ความเจ็บปวด เป็นทั้งสองอย่างสามารถทำร้ายเรา ถ้าคนดูหมิ่นคุณ หรือปฏิบัติในทางที่ละเมิดขอบเขตอารมณ์ของคุณส่วนบุคคล ความรู้สึกเจ็บได้ที่เหมาะสม เมื่อเรามีประสบการณ์เพียงพอสถานการณ์เจ็บ เรารู้สึกว่า เราต้องป้องกันตนเองของเราเจ็บเพิ่มเติม เป็นไม่ไม่ถูกต้อง หรือถูก มันเป็นเรื่องของว่าสวีตอบสนองความต้องการของคุณ ความต้องการยอมรับ ปฏิเสธ ตรงข้ามเป็นแรงผลักดันที่ทำให้หลายคนจากความเป็นมนุษย์แท้ ดังนั้นพวกเขาจะขับเคลื่อน ด้วยต้องยอมรับของผู้อื่นที่พวกเขาสูญเสียเอกลักษณ์ของตนเองในกระบวนการ พวกเขาเลียนแบบวิธีการที่ผู้อื่นทำ แต่งตัว พูดคุย คิด เชื่อ และทำงาน ยอมรับเป็นกระบวนการอยู่ภายใต้อำนาจของเพียร์ดัน และเป็นสิ่งที่ทำให้คนหนุ่มสาวและคนสูงอายุเหมือนกัน fixate วัฒนธรรมป๊อป วัฒนธรรมนับ พังค์ นิวเวฟ preppie, yuppie และลักษณะอื่น ๆ พวกเขาอยากรู้และการยอมรับจากกลุ่มอ้างอิงกับผู้ที่ต้องการระบุ คนที่มีความกลัวการปฏิเสธมักแสดงยืนกรานเพียงเล็กน้อย หรือไม่มีเลย พวกเขาขาดความกล้าที่จะทำงานแตกต่างจากคนอื่น แม้จะไม่สนุกกับพฤติกรรมที่พวกเขามีส่วนร่วม นอกจากนี้พวกเขามักจะทำให้ความรู้สึกของบุคคลที่ซ่อน จากผู้อื่น และบ่อยเกินไป จากตัวเองนี่คือฉันฉันไม่อยากเป็นเหมือนฉัน ว่าง่าย ร่าเริงบุคลิกภาพ การบวก ไม่ต้องการที่จะถูกทำลาย ฉันไม่สามารถนอน สามารถบอกสิ่งที่ชอบ "ฉันไม่ได้พร้อมสำหรับความสัมพันธ์" ยกเว้นว่า ฉันแล้วมีสาวที่จริงใจเชื่อมต่อกับ ดังนั้นแม้ จะเป็นเพียงรายงาน cliché ผมยังไม่สามารถบอกว่า "ไม่สมควรคุณ คุณสมควรคนดี" นี่คือการโกหกที่มุทะลุ บุคคลส่วนใหญ่ของกรณีที่มันจะเหมือนคนอื่น หรือพวกเขาคิดว่า จะดีกว่าอีก ถามในความสัมพันธ์ที่ดี ทำไมคุณไม่ต้องการให้กับเขาได้ อีกหนึ่งเป็น "เพียงต้องการเป็นเพื่อนกัน" ตัวสิ่งที่เรียกว่าปลอดภัยที่สุด แต่สามารถทำงานนี้แม้ว่า คุณเพียงบดหัวใจของเธอครั้งที่สอง และคาดว่าจะยังคง เป็นเพื่อน ฉันตัดสินใจว่า สิ่งที่อยู่ในใจของฉัน แม้ว่าจะสนใจเธอ แม้ว่ามันหมายถึง ผมจะขี้เกียจ ฉันยังคงต้องเป็นของแท้The walk to my classroom was tiring. Not just because I spent the whole night thinking of what to say, but because I wanted to stall. Both in real life or video games. Sleep is a skip button, you go from one scene to the next almost instantly without you actually noticing. I didn't sleep because I didn't want this to happen. I wanted to stall from doing this as long as possible. I am doing this for Yukino as much as I am also doing this for myself. Each step I took up the stairs felt more difficult. I wanted to run away. When we experience excessive stress, whether from internal worry or external circumstance a bodily reaction is triggered, the "fight or flight" response. When our fight or flight response is activated, sequences of nerve cell firing occur and chemicals like adrenaline, noradrenaline and cortisol are released into our bloodstream. These patterns of nerve cell firing and chemical release cause our body to undergo a series of very dramatic changes. Our respiratory rate increases. Blood is shunted away from our digestive tract and directed into our muscles and limbs, which require extra energy and fuel for running and fighting. Our pupils dilate. Our awareness intensifies. Our sight sharpens. Our impulses quicken. Our perception of pain diminishes. Our immune system mobilizes with increased activation. We become prepared—physically and psychologically—for fight or flight. In this moment. My flight side was clearly winning.Right before I entered my homeroom, I took a deep breath. Despite trying to relax myself I am still stressed beyond a human level. No one told me to do this. She didn't tell me to do anything. I wanted to do this. Yet I don't want to. This conflicting argument is breaking and chewing up my mind. I am afraid. I took another deep breath and forced my body to face what I decided to do. I placed my bag down and I walked toward the curvy pink haired girl with the Chinese bun on the side."Yuigahama. Can we talk." I ushered without any emotion as if I don't oppress them. I would surely have ran away or made a fake retort to get out of the situation at hand."Ah…I knew this was coming. Let's talk outside." She replied in a saddened tone. She could have guessed what I was going to talk about.We walked toward the end of the long corridor. Where I confronted Hayama many, many weeks back. However, this time I was the one in the shadow of that dark and silent end of the floor. I was the villain."Yuigahama…." I was stunned. I knew what I wanted to say, but I could not phrase it into a sentence that would not be hurtful and completely demolishing."Do you love me, Hikki…No…Hachiman." She asks me to save me from ushering those painful words. A part of me wanted to beg her to stop. But I was also somewhat thankful for her bravery. As I am still a coward."No." I replied. Unable to form anything else with all the smarts and logic and reverse psychology that I know I could not have thought of another reply. Part of me wanted to even lie."Do you love Yukinon?" She asks her second question. She was shaking and trembling as she asked."Yes." I answered."Will you ever give her up, for me?" Yuigahama lifts her head up and looked at me when she said these words. Tears formed around the edge of her eyes as this question came out of her mouth via the sound waves as it travelled to the rotten ears and soul of mine."No." I coldly replied.That was how I felt in this moment. The woman I love is Yukino Yukinoshita. Although the emotion of love could be debated through science as a bunch or hormonal impulses and desire to reproduce combined with the fondness of said persons physical and sexual attributes and behaviour. I would say say that our relationship and emotions and genuine. We feel warm, happy. When we are together and we feel, sorrow, loneliness when we are not. We feel pain when one another is crying or hurt. We feel jealousy when one another is with someone else. Although these basic human emotions could be said with everyone that has an emotional connection. I still feel ours is different. We don't have to be somebody else when we are with each other. We speak our minds, agree, disagree and argue to our heart content. We don't hide or adapt. We try to mutually understand. We thrive for it and we desire it. If I was with Yuigahama or anyone else for that matter I would not feel or do this. She is a nice girl. The notion I can't reject her truthfully is proof that I can't have a genuine love relationship with her. Because she is too nice I can't have it in myself to be honest and hurt her. It would never work.
"Prove it." She replied.

The words puzzled me. Feelings can't be expressed though the scientific method or math. Although men are not as emotional as females. In fact, there's even a saying that men are from mars and woman is from Venus. I have no way of giving a satisfying way to prove my answer. But maybe she does

"How?" I asked her.

As I could still not find any solution.

"Kiss me, as if I was her." She answered in resolute. She was not blushing nor was she flustered. She was giving a genuine solution. She was not playing dirty.

I nod and I walked close to her. I held her waist as I do to her. I pulled her close as I do to her. I looked into her peach eyes as I if was looking at her clear blue ones. Our foreheads touched like I do with her and our lips slipped into place. I imagined the taste to be hers and I imagined her scent. But still I could not. It was just….different. As that word was the only one I could muster that somewhat fit. In fact, I felt incredibly guilty knowing that it is not her.

As we were done. I pulled back and returned to the shadows, where I was.

"Did it feel the same, when you do it with her?" She asked.

I could lie. But the answer is still…

"No…"

"I understand. Thank you Hikki." She said to me with a warm smile.

But tears were rolling down her pink cheeks and dropping on to the checkerboard tile floors of the corridor. After a long or short moment that felt if time stopped her crying ended and she wiped her eyes with her black blazer with white trim. The uniform that supposedly connects us all together as a community and school. But this case alone. Proves that it is false.

"I'm sorry Yui" I said. As in truth. I am very sorry.

"It's okay, I get it. It won't be genuine even if you force yourself to say yes. Don't worry, this will be a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฏิเสธอารมณ์ความรู้สึกประสบการณ์คนเมื่อผิดหวังเกี่ยวกับการไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ต้องการ มันเป็นประสบการณ์ร่วมกันในการแสวงหาความสัมพันธ์ทางอารมณ์เช่นในหมู่คู่รักโรแมนติกในสังคมและการตั้งค่ากลุ่มหรือในโลกที่เป็นมืออาชีพในความสัมพันธ์กับความก้าวหน้า การปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลจัดอันดับในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ที่มีศักยภาพและมีความสุขที่คนมีประสบการณ์ การปฏิเสธจากคนที่คุณรักมีความสัมพันธ์ที่โรแมนติกคว่ำบาตร, ตราบาปเลิกจ้างงานและชนิดอื่น ๆ ของการถูกปฏิเสธมีอำนาจที่จะประนีประนอมกับคุณภาพของชีวิตของคนที่ เป็นผลให้ผู้คนมีแรงจูงใจสูงที่จะหลีกเลี่ยงการปฏิเสธสังคมและแน่นอนมากของพฤติกรรมของมนุษย์ที่ดูเหมือนจะได้รับการออกแบบเพื่อหลีกเลี่ยงประสบการณ์ดังกล่าว การกระทำของการปฏิเสธที่สามารถทำให้คนที่ประสบมันได้รับการลดลงอย่างรวดเร็วในอารมณ์ความรู้สึกในเชิงบวก นี้จะปรากฏเป็นสิ่งที่ตั้งแต่ผิดหวังคลุมเครือความโศกเศร้าและภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลพฤติกรรมขี้หรือแม้กระทั่งทำหน้าที่ในความคลั่งไคล้ เมื่อเราได้รับบาดเจ็บทางอารมณ์ปฏิกิริยาเดียวกันเกิดขึ้นภายใน; รัฐจิตใจและอารมณ์ของเรากำลังมองที่จะย้ายออกจากบุคคลที่เป็นอันตรายหรือสถานการณ์เช่นเดียวกับบุคคลตามโจมตี เหล่านี้มีการตอบสนองของการป้องกันและจิตใต้สำนึกไม่ได้แตกต่างระหว่างความเจ็บปวดทางร่างกายและอารมณ์ในขณะที่ทั้งสองสามารถทำร้ายเรา ถ้ามีคนด่าคุณหรือมีพฤติกรรมในทางที่ละเมิดขอบเขตของอารมณ์ส่วนตัวของคุณความรู้สึกของความเจ็บปวดอาจจะเหมาะสม เมื่อเราได้สัมผัสกับสถานการณ์มากพอที่จะทำร้ายเรารู้สึกว่าเราต้องปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวดของเราต่อไป นี้ไม่ได้ผิดหรือถูกก็เป็นเรื่องของการไม่ว่าจะเป็นคำตอบที่เหมาะกับความต้องการของคุณ ความปรารถนาที่ได้รับการยอมรับตรงข้ามของการปฏิเสธที่เป็นแรงผลักดันที่ช่วยให้คนจำนวนมากจากการเป็นมนุษย์ที่แท้จริง พวกเขาจะได้แรงหนุนจากความต้องการเพื่อให้ได้รับการยอมรับของคนอื่น ๆ ที่พวกเขาสูญเสียตัวตนของตัวเองในกระบวนการ พวกเขาเลียนแบบวิธีการที่ทำหน้าที่อื่น ๆ , ชุด, พูดคุยคิดเชื่อและฟังก์ชั่น ได้รับการยอมรับเป็นกระบวนการพื้นฐานที่อยู่ในอำนาจของความดันเพียร์และเป็นสิ่งที่ทำให้คนหนุ่มสาวและผู้สูงอายุเหมือนกันที่จะ fixate ในวัฒนธรรมป๊อปวัฒนธรรมเคาน์เตอร์, พังค์, คลื่นลูกใหม่, Preppie, ยัปปี้และรูปแบบอื่น ๆ พวกเขากระหายการรับรู้และการยอมรับจากกลุ่มอ้างอิงกับผู้ที่พวกเขาต้องการที่จะระบุ คนที่ทำงานออกมาจากความกลัวของการปฏิเสธมักจะแสดงอหังการน้อยหรือไม่มีเลย; . พวกเขาขาดความกล้าที่จะทำงานแตกต่างกันจากคนอื่น ๆ แม้ในขณะที่พวกเขาไม่สนุกพฤติกรรมที่พวกเขามีส่วนร่วม พวกเขามักจะเก็บความรู้สึกส่วนตัวของพวกเขาซ่อนจากผู้อื่นและบ่อยเกินไปจากตัวเอง. นี้เป็นฉัน. ฉันไม่อยากให้เธอกลายเป็นเหมือนผม ที่ร่าเริงบุคลิกที่เรียบง่ายที่มุมมองเชิงบวก ฉันไม่ต้องการที่จะถูกทำลาย ฉันจะโกหก ฉันจะพูดสิ่งที่ชอบ "ฉันยังไม่พร้อมสำหรับความสัมพันธ์." ยกเว้นว่าฉันทำไปแล้วในหนึ่งกับผู้หญิงที่ผมเชื่อมต่ออย่างแท้จริงด้วย ดังนั้นแม้จะเป็นเพียงคำสั่งคิดโบราณ ฉันยังสามารถพูดว่า "ฉันไม่สมควรได้รับคุณคุณสมควรได้รับคนที่ดีกว่า." นี้เป็นเรื่องโกหกที่เห็นได้ชัด ส่วนของกรณีที่มันจะเป็นไปได้ว่าพวกเขาชอบคนอื่นหรือพวกเขาคิดว่าพวกเขาดีกว่าบุคคลอื่น ๆ หนึ่งที่ขอให้คุณที่จะอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นที่ดีทำไมคุณจะไม่ต้องการที่จะอยู่กับเขา อีกคนหนึ่งจะเป็น "ผมแค่อยากจะเป็นเพื่อน". เพื่อเรียกตัวเลือกที่ปลอดภัยที่สุด แต่วิธีการนี้อาจได้ทำงาน คุณเพียงแค่บดหัวใจของเธอเป็นครั้งที่สองและคุณคาดว่าจะยังคงเป็นเพื่อน? ฉันตัดสินใจที่จะเพียงแค่พูดในสิ่งที่อยู่ในใจของฉัน แม้ว่าจะไม่สนใจเธอ ถึงแม้ว่ามันจะหมายความว่าฉันจะเกลียด ฉันยังคงต้องการที่จะเป็นของแท้. เดินไปที่ห้องเรียนของฉันก็เหนื่อย ไม่เพียงเพราะผมใช้เวลาคิดทั้งคืนของสิ่งที่จะพูด แต่เพราะฉันอยากจะแผงลอย ทั้งในชีวิตจริงหรือวิดีโอเกม การนอนหลับเป็นปุ่มข้ามคุณไปจากฉากหนึ่งไปยังอีกเกือบจะทันทีโดยที่คุณไม่สังเกตเห็นความจริง ฉันไม่ได้นอนเพราะผมไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ฉันต้องการที่จะขัดขวางจากการทำเช่นนี้เป็นเวลานานที่สุด ฉันกำลังทำเช่นนี้สำหรับ Yukino มากที่สุดเท่าที่ฉันยังทำเช่นนี้สำหรับตัวเอง แต่ละขั้นตอนที่ผมเอาขึ้นบันไดรู้สึกยากขึ้น ผมอยากจะวิ่งหนีไป เมื่อเราได้สัมผัสกับความเครียดที่มากเกินไปไม่ว่าจะเป็นจากความวิตกกังวลภายในหรือภายนอกกรณีปฏิกิริยาของร่างกายจะถูกเรียกการตอบสนอง "ต่อสู้หรือบิน" เมื่อการต่อสู้หรือการตอบสนองต่อเที่ยวบินของเราเปิดใช้งานลำดับของการยิงเซลล์ประสาทเกิดขึ้นและสารเคมีเช่นตื่นเต้น noradrenaline และ cortisol จะถูกปล่อยเข้าสู่กระแสเลือดของเรา รูปแบบเหล่านี้ยิงเซลล์ประสาทและสารเคมีที่ก่อให้เกิดการปล่อยร่างกายของเราจะได้รับชุดของการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งมาก อัตราการหายใจของเราเพิ่มขึ้น เลือดจะย้ายออกไปจากระบบทางเดินอาหารของเราและกำกับการเข้าไปในกล้ามเนื้อและแขนขาของเราซึ่งต้องใช้พลังงานเป็นพิเศษและน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับการทำงานและการต่อสู้ นักเรียนของเราขยาย การรับรู้ของเราทวีความรุนแรง สายตาของเราคมชัด แรงกระตุ้นของเราเร่ง การรับรู้ของเราลดลงอาการปวด ระบบภูมิคุ้มกันของเราระดมยืนยันการใช้งานที่เพิ่มขึ้นด้วย และเราจะเป็น-เตรียมร่างกายและจิตใจสำหรับการต่อสู้หรือเที่ยวบิน ในช่วงเวลานี้. ด้านการบินของฉันถูกอย่างชัดเจนชนะ. ขวาก่อนที่ผมเข้าประจำชั้นของฉันฉันเอาลมหายใจลึก แม้จะมีความพยายามที่จะผ่อนคลายตัวเองฉันยังคงเน้นเกินระดับของมนุษย์ ไม่มีใครบอกผมว่าการทำเช่นนี้ เธอไม่บอกฉันจะทำอะไร ผมต้องการที่จะทำเช่นนี้ แต่ฉันไม่ต้องการที่จะ ข้อโต้แย้งที่ขัดแย้งกันนี้จะถูกทำลายและเคี้ยวขึ้นใจของฉัน ฉันกลัว. ฉันใช้เวลาอีกหายใจเข้าลึก ๆ และบังคับให้ร่างกายของฉันที่จะเผชิญกับสิ่งที่ฉันตัดสินใจที่จะทำ ฉันวางกระเป๋าของฉันลงและฉันเดินไปทางสาวผมโค้งสีชมพูกับมวยจีนในด้าน. "Yuigahama. เราสามารถพูดคุย." ฉันโดยไม่ต้องนำอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ที่เป็นถ้าฉันไม่ได้บีบบังคับเขา ฉันจะแน่นอนได้วิ่งออกไปหรือทำปลอมโต้ที่จะได้รับออกจากสถานการณ์ที่อยู่ในมือ. "อา ... ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มา. พูดคุยนอก." เธอตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า เธออาจจะเดาสิ่งที่ผมจะพูดคุยเกี่ยวกับ. เราเดินไปยังจุดสิ้นสุดของทางเดินยาว ฉันเผชิญหน้า Hayama หลายสัปดาห์ที่ผ่านมากลับมา แต่เวลานี้ผมเป็นคนหนึ่งในร่มเงาของที่สิ้นสุดมืดและเงียบของพื้น ผมเป็นคนร้าย. "Yuigahama ... ." ผมตะลึง ผมรู้ว่าสิ่งที่ฉันอยากจะพูด แต่ผมไม่สามารถลงในวลีประโยคที่ว่าจะไม่เป็นอันตรายและการรื้อถอนอย่างสมบูรณ์. "คุณรักฉัน Hikki ... ไม่ ... Hachiman." เธอถามฉันที่จะช่วยฉันจากการนำไปสู่คำพูดที่เจ็บปวดเหล่านั้น ส่วนหนึ่งของฉันอยากจะขอให้เธอหยุด แต่ผมก็ยังค่อนข้างขอบคุณสำหรับความกล้าหาญของเธอ ในฐานะที่ผมยังคงเป็นคนขี้ขลาด. "ไม่ใช่" ผมตอบ ไม่สามารถที่จะสร้างสิ่งอื่นใดที่มีทั้งหมดกึ๋นและตรรกะและจิตวิทยาย้อนกลับว่าฉันรู้ว่าฉันไม่ได้คิดว่าการตอบอีก ส่วนหนึ่งของฉันต้องการที่จะได้อยู่. "คุณรัก Yukinon?" เธอถามคำถามที่สองของเธอ เธอได้รับการสั่นและสั่นขณะที่เธอถาม. "ใช่." ฉันตอบ. "คุณจะเคยให้เธอขึ้นสำหรับฉัน" Yuigahama ยกหัวของเธอขึ้นและมองมาที่ฉันเมื่อเธอบอกว่าคำพูดเหล่านี้ น้ำตาที่เกิดขึ้นรอบขอบตาของเธอเป็นคำถามนี้ออกมาจากปากของเธอผ่านทางคลื่นเสียงในขณะที่มันเดินทางไปยังหูเน่าเสียและจิตวิญญาณของฉัน. "ไม่ใช่" ผมตอบอย่างเย็นชา. นั่นคือวิธีการที่ฉันรู้สึกว่าในขณะนี้ ผู้หญิงที่ผมรักคือ Yukinoshita Yukino แม้ว่าอารมณ์ความรู้สึกของความรักที่อาจจะมีการถกเถียงกันผ่านทางวิทยาศาสตร์เป็นพวงหรือแรงกระตุ้นของฮอร์โมนและความปรารถนาที่จะทำซ้ำรวมกับความชื่นชอบของผู้ที่กล่าวว่าลักษณะทางกายภาพและทางเพศและพฤติกรรม ผมจะบอกว่าบอกว่าความสัมพันธ์ของเราและอารมณ์และเป็นของแท้ เรารู้สึกอบอุ่นมีความสุข เมื่อเราอยู่ด้วยกันและเรารู้สึกเสียใจเหงาเมื่อเราไม่ได้ เรารู้สึกเจ็บปวดเมื่ออีกคนหนึ่งร้องไห้หรือทำร้าย เรารู้สึกหึงหวงเมื่ออีกคนหนึ่งอยู่กับคนอื่น แม้ว่าอารมณ์ของมนุษย์พื้นฐานเหล่านี้อาจจะกล่าวกับทุกคนที่มีการเชื่อมต่อทางอารมณ์ ฉันยังคงรู้สึกของเราที่แตกต่างกัน เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนอื่นเมื่อเราอยู่กับแต่ละอื่น ๆ เราพูดจิตใจของเราเห็นด้วยไม่เห็นด้วยและโต้แย้งไปที่เนื้อหาหัวใจของเรา เราไม่ได้ซ่อนหรือปรับตัว เราพยายามที่จะเข้าใจร่วมกัน เราเจริญเติบโตสำหรับมันและเราต้องการมัน ถ้าผมมี Yuigahama หรือคนอื่น ๆ สำหรับเรื่องที่ผมจะไม่รู้สึกหรือทำเช่นนี้ เธอเป็นสาวดี ความคิดผมไม่สามารถปฏิเสธความจริงเธอเป็นข้อพิสูจน์ว่าฉันไม่สามารถมีความสัมพันธ์รักแท้กับเธอ เพราะเธอเป็นคนดีเกินไปฉันไม่สามารถมีได้ในตัวเองที่จะซื่อสัตย์และทำร้ายเธอ มันไม่เคยจะทำงาน. "พิสูจน์มัน." เธอตอบ. คำงงงวยฉัน ความรู้สึกที่ไม่สามารถแสดงได้ว่าวิธีการทางวิทยาศาสตร์หรือคณิตศาสตร์ แม้ว่าผู้ชายจะไม่เป็นอารมณ์เป็นเพศหญิง ในความเป็นจริงมีแม้กระทั่งคำพูดว่าผู้ชายมาจากดาวอังคารและผู้หญิงมาจากดาวศุกร์ ฉันมีวิธีของการให้วิธีที่น่าพอใจที่จะพิสูจน์คำตอบของฉันไม่มี แต่บางทีเธออาจจะไม่"ได้อย่างไร?" ฉันถามเธอ. ขณะที่ผมยังไม่สามารถหาทางแก้ปัญหาใด ๆ . "จูบฉันเป็นถ้าฉันเป็นของเธอ." เธอตอบในเด็ดเดี่ยว เธอไม่อายหรือถูกเธอลน เธอได้ให้การแก้ปัญหาของแท้ เธอเป็นคนที่ไม่ได้เล่นสกปรก. พยักหน้าฉันและฉันเดินใกล้กับเธอ ผมจัดเอวของเธอที่ฉันทำกับเธอ ผมดึงสนิทของเธอที่ฉันทำกับเธอ ผมมองเข้าไปในดวงตาของเธอเป็นลูกพีชถ้าฉันถูกมองที่คนสีฟ้าของเธอที่ชัดเจน หน้าผากของเราสัมผัสเหมือนที่ฉันทำกับเธอและริมฝีปากของเราเล็ดรอดเข้าไปในสถานที่ ฉันคิดรสชาติจะเป็นเธอและฉันคิดว่ากลิ่นหอมของเธอ แต่ก็ยังคงฉันไม่สามารถ มันเป็นเพียงแค่ ... .different เป็นคำที่เป็นเพียงคนเดียวที่ฉันจะชุมนุมที่ค่อนข้างพอดี ในความเป็นจริงผมก็รู้สึกว่ามีความผิดอย่างไม่น่าเชื่อที่รู้ว่ามันไม่ได้เป็นของเธอ. ในฐานะที่เราได้ทำ ผมดึงกลับและกลับไปเงาที่ฉันเป็น. "มันไม่รู้สึกเหมือนกันเมื่อคุณทำกับเธอ?" เธอถาม. ฉันจะโกหก แต่คำตอบคือยังคง ... "ไม่ ... " "ผมเข้าใจ. ขอบคุณ Hikki." เธอบอกให้ฉันด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น. แต่น้ำตาถูกกลิ้งลงแก้มสีชมพูของเธอและวางไปบนพื้นกระเบื้องกระดานหมากรุกของทางเดิน หลังจากช่วงเวลาที่ยาวหรือสั้น ๆ ที่รู้สึกว่าถ้ามีเวลาหยุดร้องไห้ของเธอสิ้นสุดลงและเธอเช็ดตาของเธอกับเสื้อสีดำของเธอตัดกับสีขาว เครื่องแบบที่คาดคะเนเชื่อมต่อพวกเราทุกคนร่วมกันเป็นชุมชนและโรงเรียน แต่กรณีนี้เพียงอย่างเดียว พิสูจน์ให้เห็นว่ามันเป็นเท็จ. "ฉันขอโทษ Yui" ผมพูด ในขณะที่ความจริง ผมเสียใจมาก. "มันไม่เป็นไรฉันได้รับมัน. มันจะไม่เป็นของแท้แม้ว่าคุณจะบังคับตัวเองจะบอกว่าใช่. ไม่ต้องกังวลนี้จะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิเสธอารมณ์ความรู้สึกประสบการณ์ที่คนเมื่อผิดหวังไม่ได้รับบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการ มันเป็นประสบการณ์ โดยทั่วไปในการแสวงหาความสัมพันธ์ทางอารมณ์ เช่น ระหว่างคู่รักโรแมนติกในการตั้งค่าและกลุ่มสังคมหรือในโลกมืออาชีพในความสัมพันธ์กับความก้าวหน้า การจัดอันดับปฏิเสธบุคคลในที่มีศักยภาพมากที่สุด และเหตุการณ์ที่น่าวิตกว่า คนประสบการณ์การปฏิเสธโดยดวงตา โรแมนติก ความสัมพันธ์ การขับไล่ตราบาป , ยุติ , งาน , และประเภทอื่น ๆของการปฏิเสธมีอำนาจในการประนีประนอมคุณภาพของชีวิตของบุคคล เป็นผลให้ผู้คนมีแรงจูงใจสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการ สังคม และ แน่นอนที่สุด พฤติกรรมของมนุษย์ที่ดูเหมือนจะได้รับการออกแบบมาเพื่อหลีกเลี่ยงประสบการณ์ดังกล่าวการกระทำของการปฏิเสธ ทำให้คนที่พบมันผ่านการลดลงอย่างฉับพลันในอารมณ์ที่เป็นบวก นี้จะแสดงเป็นบางอย่างตั้งแต่คลุมเครือ ความผิดหวัง ความเศร้า และหดหู่ วิตก พฤติกรรม ของ หรือแม้แต่การกระทำในระดับโลก . เมื่อเราเจ็บปวดปฏิกิริยาเดียวกันเกิดขึ้นภายใน ;รัฐจิตใจและอารมณ์ของเราต้องการที่จะย้ายออกจากบุคคลหรือสถานการณ์ที่เป็นอันตราย เช่นเดียวกับบุคคลภายใต้การโจมตี เหล่านี้เป็นคำตอบของการป้องกันและจิตใต้สำนึกไม่แยกความแตกต่างระหว่างความเจ็บปวดทางกายและอารมณ์ เป็นทั้งสามารถทำร้ายเราได้ ถ้ามีคนด่าคุณหรือประพฤติตนฝ่าฝืนขอบเขตส่วนบุคคลของคุณ อารมณ์ ความรู้สึก เจ็บ อาจจะเหมาะสมเมื่อเรามีประสบการณ์เพียงพอสภาพเจ็บ เรารู้สึกว่าเราต้องปกป้องตนเองจากเพิ่มเติม เจ็บ นี่ไม่ใช่ผิดหรือถูก มันเป็นเรื่องของว่าตอบสนองชุดความต้องการของคุณ ความต้องการการยอมรับ ตรงกันข้ามของการปฏิเสธ เป็นแรงผลักดันที่ทำให้หลายๆ คน จากการเป็นมนุษย์ที่แท้จริงดังนั้นพวกเขาจะขับเคลื่อนโดยความต้องการสำหรับการยอมรับของผู้อื่นที่พวกเขาสูญเสียเอกลักษณ์ของตัวเองในกระบวนการ พวกเขาเลียนแบบวิธีการที่ผู้อื่นทำ เครื่องแต่งกาย พูด คิด เชื่อ และฟังก์ชัน อยู่ภายใต้กระบวนการการยอมรับในอำนาจของความกดดัน และเป็นสิ่งที่ทำให้คนหนุ่มสาวและผู้สูงอายุเหมือนกัน fixate ในวัฒนธรรม , วัฒนธรรม , พังค์ , คลื่นลูกใหม่ preppie ยัปปี้ , เคาน์เตอร์และรูปแบบอื่น ๆ พวกเขากระหายการรับรู้และการยอมรับจากกลุ่มอ้างอิงกับผู้ที่พวกเขาต้องการที่จะระบุ . คนที่ใช้งานออกจากความกลัวของการปฏิเสธมักจะแสดงเพียงเล็กน้อยหรือไม่แสดงออก . เขาไม่มีความกล้าที่จะทำงานแตกต่างจากผู้อื่น แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบพฤติกรรมที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับพวกเขามักจะเก็บซ่อนความรู้สึกส่วนตัวของพวกเขาจากคนอื่น ๆ และบ่อยครั้งจากตัวเอง

นี่ฉัน

ฉันไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนฉัน ที่ร่าเริง เรียบง่าย นิสัย , แนวโน้มที่เป็นบวก ผมไม่อยากให้มันถูกทำลาย ฉันอาจจะโกหก ฉันสามารถพูดสิ่งที่ชอบ " ผมยังไม่พร้อมสำหรับความสัมพันธ์ . " นอกจากผมแล้วในหนึ่งกับผู้หญิงที่ฉันอย่างแท้จริง เชื่อมต่อกับดังนั้นแม้มันเป็นแค่สำนวนจำเจข้อความ ฉันสามารถพูดว่า " ฉันไม่คู่ควรกับคุณ คุณสมควรมีใครสักคนที่ดี นี้เป็นเท็จดัง . กรณีส่วนใหญ่จะชอบคนอื่นหรือพวกเขาคิดว่าพวกเขาดีกว่าพรรคอื่น ๆ ที่ถามว่าคุณจะอยู่ในความสัมพันธ์ที่ดี , ทำไมคุณไม่ อยากอยู่กับเค้า อีกหนึ่ง จะเป็น " ฉันแค่อยากมีเพื่อน" เรียกว่าทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด แต่ทำไมถึงทำงานนี้ คุณเพียงแค่บีบหัวใจเธอเป็นครั้งที่สองและคุณคาดว่าจะยังคงเป็นเพื่อน ฉันตัดสินใจพูดสิ่งที่อยู่ในความคิดของฉัน แม้ว่าจะทำลายเธอ ถึงแม้ว่าผมจะถูกเกลียด ฉันยังต้องการของแท้

เดินห้องเรียนที่น่าเบื่อ ไม่ใช่แค่เพราะฉันใช้เวลาทั้งคืนในการคิดของสิ่งที่จะพูด