“If a person commit that kind of cr

“If a person commit that kind of cruel crime, there's supposed to be a big argument. I thought you knew because you always visited your mother. Think about it, shoving a dead body’s hand in her mouth for a few small argument doesn’t make sense. And he even poured food waste on her, wow, this is not enough for a just argument. Maybe getting abused for at least few years continuously. You know normally they don’t do those kind of things?”

“S,stop. I threw up few times already. I couldn’t even look at the scene properly.”

Lloyd fitfully shook his head and wiped his sweat. Jude waved lightly with his hand and continued his word like he didn’t see and hear that.

“So, did she have a close relative? Like a neighbor or acquaintance. Anybody who interacted with her.”

“…….Huuh? I’m, I’m not sure. I don’t know in detail, but I know she called aunt occasionally. But why….?”

“Ahh, because she didn’t really interacted with the neighbors, so only people she can insult are probably her family or relative? That’s why I’m asking.”

“Ah…. I see. You work hard.”

He licked his lips once more. Jude stared at that action for a second and threw a word like passing by.

“Perhaps, do you know where your mother’s kitchen knife is?”

His gloomy eyes looking down until now suddenly glint at Jude for a second and got wide with puzzled look.

“Ah, huh? Didn’t the killer took it?”

Bingo. He held his sigh that was about to come out unconsciously –Ahh! I can finally rest for a while now! I can have my time to eat!- Jude nodded his head. Jude swallowed his word, “Ah, yeah. The killer took it. But how did you know the weapon that we figured it out today, Mister? You said you couldn’t even look at the scene well? No well, I am thankful that you didn’t drag that long” and smiled and answered scratching his head, “Ah, yes. The killer took it. I was wondering if it was in the house or something, haha.” Lloyd’s blue eyes were forcefully smiling like he’s servilely agreeing with him.

“Then, since I asked what I wanted to ask, I have to go now. Ahaha, my partner is pretty scary.”

-Click. Jude pressed the stop button of the recorder that he started to record when he sat on the chair. He stood up. Now the only thing he has left is to call his trustful partner. He kind of loosen his strength and walked to the door. When he tried to grab the door knob, something passed him with a fast speed.

Bang! Jude automatically reached out to his holster because of a rough hand came out from his back pressing on the door. But soon Jude felt a cold feeling behind his neck, so he closed his mouth and bend down his neck little bit. He smelled burnt from a rough breath coming next to his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ถ้าคนที่กระทำชนิดของอาชญากรรมที่โหดร้ายที่มีควรจะเป็นอาร์กิวเมนต์ใหญ่ ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าเพราะคุณมักจะไปเยี่ยมแม่ของคุณ คิดเกี่ยวกับมันผลักมือศพในปากของเธอสำหรับอาร์กิวเมนต์เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้ทำให้รู้สึก และเขาก็เทเศษอาหารเธอวานนี้ไม่เพียงพอสำหรับการโต้แย้งเพียง อาจจะได้รับการทารุณกรรมอย่างน้อยไม่กี่ปีที่ผ่านมาอย่างต่อเนื่อง คุณจะรู้ว่าปกติพวกเขาไม่ทำชนิดของสิ่งเหล่านั้นหรือไม่ " " S หยุด ผมโยนขึ้นไม่กี่ครั้งแล้ว ฉันจะไม่ได้ดูที่เกิดเหตุได้อย่างถูกต้อง. " ลอยด์เป็นครั้งเป็นคราวส่ายหัวและปาดเหงื่อของเขา จูดโบกมือเบา ๆ ด้วยมือของเขาและยังคงคำพูดของเขาเหมือนเขาไม่ได้เห็นและได้ยินว่า. "ดังนั้นเธอไม่ได้เป็นญาติสนิท? เช่นเดียวกับเพื่อนบ้านหรือคนรู้จัก ใครที่มีความสัมพันธ์กับเธอ. " " ...... .Huuh? ฉัน, ผมไม่แน่ใจว่า ผมไม่ทราบในรายละเอียด แต่ฉันรู้ว่าเธอเรียกว่าป้าเป็นครั้งคราว แต่ทำไม ... .? " " อ่าเพราะเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านจริงๆคนเท่านั้นดังนั้นเธอสามารถดูถูกอาจจะเป็นครอบครัวหรือญาติของเธอ? นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันขอ. " " อ่า ... ฉันเห็น. คุณทำงานหนัก. " เขาเลียริมฝีปากของเขาอีกครั้ง จูดจ้องที่การกระทำนั้นเป็นครั้งที่สองและโยนคำเช่นผ่าน. "บางทีคุณจะทราบว่ามีดครัวแม่ของคุณคืออะไร?" ตามืดมนของเขามองลงมาจนถึงขณะนี้จู่ ๆ แววที่จูดเป็นครั้งที่สองและได้กว้างด้วยรูปลักษณ์งงงวย . "อาฮะ? ไม่ได้ฆ่าเอามัน? " บิงโก เขายื่นถอนหายใจของเขาว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะออกมาโดยไม่รู้ตัว -Ahh! ในที่สุดผมก็สามารถพักผ่อนในขณะนี้! ฉันจะมีเวลาของฉันที่จะกิน! - จูดพยักหน้า จูดกลืนคำพูดของเขา "อาใช่ นักฆ่าเอามัน แต่วิธีการที่คุณก็รู้อาวุธที่เราคิดว่ามันออกมาในวันนี้นาย? คุณบอกว่าคุณไม่สามารถที่จะดูในที่เกิดเหตุด้วยหรือไม่ ไม่ดีผมก็ต้องขอบคุณที่คุณไม่ได้ลากมานานแล้วว่า "และยิ้มและตอบเกาหัวของเขา" อาใช่ นักฆ่าเอามัน ผมสงสัยว่าถ้ามันเป็นในบ้านหรืออะไรฮ่า ๆ . "ดวงตาสีฟ้าลอยด์ถูกอย่างแข็งขันยิ้มเหมือนเขา servilely เห็นด้วยกับเขา. " จากนั้นตั้งแต่ฉันถามว่าสิ่งที่ผมอยากจะถามว่าฉันต้องไปตอนนี้ ฮ่า ๆ ๆ , คนที่ฉันเป็นที่น่ากลัวสวย. " -Click จูดกดปุ่มหยุดการบันทึกว่าเขาเริ่มที่จะบันทึกเมื่อเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ เขายืนขึ้น. ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาได้ทิ้งคือการเรียกพันธมิตรเชื่อใจเขา ชนิดของเขาคลายความแข็งแรงของเขาและเดินไปที่ประตู เมื่อเขาพยายามที่จะคว้าลูกบิดประตูบางสิ่งบางอย่างผ่านเขาด้วยความเร็วที่รวดเร็ว. บาง! จูดโดยอัตโนมัติเอื้อมมือออกไปซองหนังของเขาเพราะมือที่หยาบออกมาจากด้านหลังของเขากดประตู แต่ในไม่ช้าจูดรู้สึกว่าเป็นความรู้สึกที่เย็นหลังคอของเขาเพื่อให้เขาปิดปากของเขาและโค้งลงลำคอของเขานิด ๆ หน่อย ๆ เขาเผากลิ่นจากลมหายใจหยาบมาติดกับใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ถ้าคนยอมรับว่าเป็นอาชญากรรมที่โหดร้าย มันต้องมีทะเลาะกันใหญ่ ฉันคิดว่าคุณรู้เพราะคุณมักจะไปเยี่ยมแม่ของคุณ คิดเกี่ยวกับมัน , shoving มือศพอยู่ในปากของเธอ สำหรับขนาดเล็กไม่กี่เหตุผลไม่สมเหตุสมผล แล้วเขาก็เทเศษอาหารใส่เธอ ว้าว นี้ไม่เพียงพอสำหรับเหตุผลเพียง อาจจะผิดอย่างน้อยกี่ปี อย่างต่อเนื่อง คุณรู้ว่าจะไม่ทำเรื่องพวกนั้น ? "" s , หยุด ผมโยนขึ้นหลายครั้งแล้ว ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองฉากอย่างถูกต้อง "ลอยด์ fitfully ส่ายหัว และเช็ดเหงื่อของเขา จู๊ด โบกมือเบาๆ กับมือของเขา และต่อพระวจนะของพระองค์ เหมือนที่เขาไม่เคยเห็นและได้ยินนั้น" เธอมีญาติใกล้ชิด ? ชอบเพื่อนบ้านหรือคนรู้จัก ใครที่รู้จักเธอ " ." . . . . . . . หือ ? ฉัน ฉันไม่แน่ใจ ข้าไม่รู้รายละเอียด แต่ฉันรู้ว่าเธอโทรหาป้าบ้าง แต่ทำไม . . . ? "" อ้า เพราะเธอไม่ได้จริงๆพูดคุยกับเพื่อนบ้าน ดังนั้นคนเดียวเธอจะดูถูกอาจ ครอบครัวหรือญาติ นั่นคือเหตุผลที่ผมถาม "" อ่า . . . . . ผมเห็น คุณทำงานหนัก "เขาเลียริมฝีปากของเขาอีกครั้ง จู๊ด จ้องการกระทำนั้นสักครู่ แล้วโยนคำว่า ผ่านโดย" บางที คุณอาจจะรู้ว่ามีดครัวแม่ของคุณคือ ? "สายตาของเขาดูเศร้าลงจนตอนนี้แววที่จูด เป็นครั้งที่สอง และได้กว้างงงดู" อ่าฮะ ไม่ฆ่ามัน ? "บิงโก เขากุมมือของเขาที่กำลังถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว และอา ในที่สุดฉันก็พักซักหน่อยแล้ว ฉันมีเวลาของฉันที่จะกิน ! - จูดพยักหน้า . จู๊ดกลืนของเขาว่า " อ่า ใช่ ฆาตกรเอามันไป แต่คุณรู้ได้อย่างไรว่าอาวุธที่เราคิดมันออกวันนี้ครับ คุณบอกว่าคุณไม่สามารถแม้แต่จะมองฉากดี ไม่ครับ ผมขอบคุณที่คุณไม่ได้ลากยาว " และยิ้มและตอบว่าเกาหัวของเขา " อ่า ค่ะ ฆาตกรเอามันไป ผมสงสัยว่าถ้ามันอยู่ในบ้าน หรืออะไรซักอย่าง ฮ่า ฮ่า . . . " ดวงตาสีฟ้าของลอยด์ได้บังคับยิ้มเหมือนเขา servilely เห็นด้วยกับเขา" งั้นฉันถามสิ่งที่อยากถาม ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว อะ ฮ้า ฮ้า คู่หูของฉันมันน่ากลัวสวย .- คลิก Jude กดปุ่มหยุดการบันทึกที่เขาเริ่มบันทึกเมื่อเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาลุกขึ้นยืน ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาทิ้งไว้ คือเรียกคู่หูที่ไว้ใจได้ของเขา เขาทำให้คลายความแข็งแรงของเขาและเดินไปที่ประตู เมื่อเขาพยายามจะคว้าลูกบิดประตู สิ่งที่ผ่านเขาด้วยความเร็วที่รวดเร็วปัง ! จู๊ดโดยอัตโนมัติถึงซองของเขาเพราะมือหยาบออกมาจากหลังของเขากดที่ประตู แต่เร็วจู๊ด รู้สึกหนาวหลังคอของเขา เขาจึงปิดปากแล้วโน้มคอนิดหน่อย เขาได้กลิ่นไหม้จากหยาบลมหายใจมาข้างหน้า