According to the US National Tsunam

According to the US National Tsunami Hazard Mitigation
Program (2001), future building development in tsunami-prone
areas must be avoided to minimize future losses and to protect
existing buildings through redevelopment and planning of beaches,
and an evacuation plan must be available (US National Tsunami
Hazard Mitigation Program (2001) cited in Bird & Lubkowski,
2005). Indeed, as an increasing number of new hotels rise along
major beach fronts, these principles must be used as safety guidelines
for tourist development in tsunami-prone areas. More especially,
due to the increased threat of natural disasters, beaches have
become vulnerable tsunami-prone areas, and hence, more research
on crisis management to guard against the impact of a tsunami is
necessary. Unfortunately, tourist suppliers do not welcome this
kind of study. Nonetheless, it behooves them to consider that to
recognize the importance of crisis management only after another
tragedy like the 2004 Indian Ocean tsunami may be too late.
Similar to U.S. Geological Survey (2003) cited in Green (2006),
this study suggests that local residents and hotels should be
educated about different characteristics of tsunamis and be aware
that they must evacuate to higher ground immediately after initial
tremors. Thus, for example, tour guides and employees in the
hospitality industry in tsunami-prone areas should acquire a basic
education regarding preparedness for a tsunami evacuation to
evacuate guests to safe areas.Likewise, a tsunami warning and evacuation system must cover
a large territory and open seas, which is a costly investment. Thus, it
is the collective social responsibility of Asian Pacific nations, which
must perceive such a systemas part of crisismanagement, and which
requires international cooperation among tourism stakeholders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่เป็นอันตรายลด
โปรแกรมเราสึนามิแห่งชาติ (2001), การพัฒนาอาคารในอนาคตในเหตุการณ์สึนามิได้ง่าย
พื้นที่จะต้องหลีกเลี่ยงที่จะลดการสูญเสียในอนาคตและเพื่อปกป้อง
อาคารที่มีอยู่ผ่านการปรับปรุงและการวางแผนสำหรับชายหาด
และแผนอพยพต้อง ได้ (โปรแกรมสึนามิ
อันตรายบรรเทาเราแห่งชาติ (2001) อ้างในนก& lubkowski
2005) อันที่จริงเป็นจำนวนที่เพิ่มขึ้นของโรงแรมใหม่เพิ่มขึ้นตาม
ที่สำคัญเสื้อผ้าชายหาดหลักการเหล่านี้จะต้องถูกนำมาใช้เป็นแนวทางในการรักษาความปลอดภัย
สำหรับการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่สึนามิได้ง่าย มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เนื่องจากภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นของภัยพิบัติทางธรรมชาติหาดทรายที่มี
กลายเป็นคลื่นสึนามิในพื้นที่เสี่ยงได้ง่ายและด้วยเหตุนี้การวิจัยมากขึ้น
ในการจัดการวิกฤตเพื่อป้องกันผลกระทบของคลื่นสึนามิเป็น
จำเป็นโชคไม่ดีที่ซัพพลายเออร์ที่ท่องเที่ยวไม่ต้อนรับนี้
ชนิดของการศึกษา กระนั้นมัน behooves พวกเขาจะต้องพิจารณาว่าจะ
ตระหนักถึงความสำคัญของการจัดการวิกฤตเท่านั้นหลังจากที่อื่น
โศกนาฏกรรมเช่น 2004 สึนามิในมหาสมุทรอินเดียอาจจะสายเกินไป.
คล้ายกับเรา สำรวจทางธรณีวิทยา (2003) อ้างในสีเขียว (2006),
การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าประชาชนในท้องถิ่นและโรงแรมควรจะ
การศึกษาเกี่ยวกับลักษณะที่แตกต่างกันของคลื่นสึนามิและรับทราบ
ที่พวกเขาจะต้องอพยพไปที่พื้นดินที่สูงขึ้นทันทีหลังจากที่เริ่มต้น
แรงสั่นสะเทือน จึงยกตัวอย่างเช่นมัคคุเทศก์และพนักงานใน
อุตสาหกรรมการบริการในพื้นที่สึนามิได้ง่ายควรจะได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐาน
เกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมสำหรับการอพยพสึนามิที่จะ
อพยพแขกผู้เข้าพัก areas.likewise ปลอดภัยเตือนภัยและระบบการอพยพจะต้องครอบคลุม
ดินแดนขนาดใหญ่และทะเลเปิดซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายในการลงทุน จึง
เป็นความรับผิดชอบต่อสังคมของกลุ่มประเทศเอเชียแปซิฟิกซึ่ง
ต้องรับรู้ดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของ systemas crisismanagement และที่
ต้องใช้ความร่วมมือระหว่างประเทศในหมู่ผู้มีส่วนได้เสียท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่เราชาติสึนามิอันตรายลด
โปรแกรม (2001), อาคารพัฒนาในสึนามิแนวโน้มในอนาคต
พื้นที่ต้องหลีกเลี่ยง เพื่อลดความสูญเสียในอนาคต และ เพื่อป้องกัน
อาคารที่มีอยู่พัฒนาขื้นใหม่และวางแผนของชายหาด,
และแผนการอพยพต้องว่าง (สึนามิแห่งชาติเรา
อันตรายลดปัญหาโปรแกรม (2001) อ้างในนก& Lubkowski,
2005) แน่นอน เป็นโรงแรมใหม่ที่เพิ่มจำนวนขึ้นตาม
ด้านหน้าหาด หลักการเหล่านี้ต้องใช้เป็นแนวทางความปลอดภัย
พัฒนาการท่องเที่ยวในพื้นที่เสี่ยงภัยสึนามิ มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง,
เนื่องจากภัยคุกคามของภัยธรรมชาติที่เพิ่มขึ้น มีชายหาด
กลายเป็นพื้นที่เสี่ยงภัยสึนามิมัก และด้วยเหตุนี้ มากกว่าวิจัย
จัดการวิกฤตเพื่อป้องกันผลกระทบของคลื่นยักษ์
จำ อับ จำหน่ายนักท่องเที่ยวไม่ยินดีนี้
ประเภทการศึกษา กระนั้น มัน behooves ให้พิจารณาที่
รู้จักความสำคัญของการจัดการวิกฤตเท่านั้นหลังจากที่อื่น
โศกนาฏกรรมเช่นสึนามิมหาสมุทรอินเดียปี 2004 อาจจะสายเกินไป.
คล้ายกับสหรัฐฯ สำรวจธรณีวิทยา (2003) อ้างในกรีน (2006),
การศึกษานี้แนะนำให้ ประชาชนในท้องถิ่นและโรงแรมควร
ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะต่าง ๆ ของสึนามิ และระวัง
ที่พวกเขาต้องอพยพไปสูงทันทีหลังจากเริ่มต้น
tremors ดังนั้น เช่น ทัวร์แนะนำและพนักงานในการ
อุตสาหกรรมในพื้นที่เสี่ยงภัยสึนามิควรได้รับพื้นฐาน
การศึกษาเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมสำหรับการอพยพสึนามิเพื่อ
จึงอพยพไปยังพื้นที่ปลอดภัยในทำนองเดียวกัน สึนามิเตือนและอพยพระบบต้องครอบคลุม
เขตใหญ่และทะเลเปิด ซึ่งเป็นการลงทุนค่าใช้จ่าย ดังนั้น จึง
เป็นสังคมรวมของประชาชาติเอเชียแปซิฟิก ซึ่ง
ต้องสังเกตเช่นส่วน systemas ของ crisismanagement ซึ่ง
ต้องการความร่วมมือระหว่างประเทศในการท่องเที่ยวเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาประสบ ภัย สึนามิการเกิดอันตรายการลดระดับความรุนแรง
Program ( 2001 )การพัฒนาเป็นอาคารในอนาคตในสึนามิมีแนวโน้ม
พื้นที่จะต้องหลีกเลี่ยงเพื่อลดความสูญเสียในอนาคตและเพื่อป้องกันอาคาร
ที่มีอยู่ผ่านการวางแผนการทุ่มเทเงินสำหรับในชายหาดและ
และแผนการเตรียมการอพยพที่จะต้องจัดให้บริการ(โปรแกรมการลดระดับความรุนแรงแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาประสบ ภัย สึนามิ
อันตราย( 2001 )อ้างถึงในนก& lubkowski
2005 ) จริงๆแล้วเป็นการเพิ่มขึ้นของจำนวนโรงแรมใหม่เพิ่มขึ้นตามแนวชายหาด
สำคัญหลักการเหล่านี้จะต้องถูกใช้เป็นหลักปฏิบัติเพื่อความ ปลอดภัย
ซึ่งจะช่วยในการพัฒนาท่องเที่ยวสึนามิในพื้นที่มีแนวโน้ม มากขึ้นโดยเฉพาะ
เนื่องจาก ภัย คุกคามที่เพิ่มขึ้นของปัญหา ภัยธรรมชาติ ชายหาดมี
ซึ่งจะช่วยเป็นธรรมชาติกลายเป็นพื้นที่ประสบ ภัย สึนามิมีแนวโน้มและความเสี่ยงต่อการวิจัยมากขึ้นดังนั้น
ซึ่งจะช่วยในด้านการบริหารจัดการเพื่อป้องกันผลกระทบจากคลื่นสึนามิอีกหนึ่งคือ
จำเป็นเป็นที่น่าเสียดายว่าซัพพลายเออร์นักท่องเที่ยวไม่ยินดีต้อนรับสู่
ประเภท การศึกษานี้ แต่ก็ต้องลงมือเพื่อพิจารณาว่า
ซึ่งจะช่วยในการตระหนักถึงความสำคัญของการจัดการวิกฤตเท่านั้นหลังจากสึนามิอีก
เกิดโศกนาฏกรรมเช่น 2004 มหาสมุทรอินเดียที่อาจจะสายเกินไป.
ความเหมือนในสหรัฐอเมริกาการสำรวจทางธรณีวิทยา( 2003 )ได้อ้างถึงในสีเขียว( 2006 )
การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าโรงแรมและผู้เข้าพักในท้องถิ่นควร
การศึกษาเกี่ยวกับลักษณะที่แตกต่างกันของคลื่นสึนามิและได้ตระหนักถึง
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาจะต้องอพยพไปอยู่บนที่สูงได้ทันทีหลังจากครั้งแรกนำกฎหมาย
ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นพนักงานและมัคคุเทศก์ทัวร์ท่องเที่ยวในอุตสาหกรรม
ไมตรีจิตรในพื้นที่ประสบ ภัย สึนามิมีแนวโน้มจะได้รับการเตรียมความพร้อมเกี่ยวกับ
ซึ่งจะช่วยการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับการเตรียมการอพยพ ภัย สึนามิที่จะอพยพ
ซึ่งจะช่วยผู้ใช้บริการเพื่อไปยังพื้นที่ ปลอดภัย .ในทำนองเดียวกันระบบเตือน ภัย สึนามิและเพื่อการเตรียมการอพยพที่จะต้องปิดฝา
อาณาเขตขนาดใหญ่และทะเลแบบเปิดโล่งซึ่งจะมีการลงทุนเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมาก
ซึ่งจะช่วยทำให้มันมีความรับผิดชอบต่อสังคมร่วมกันของประเทศต่างๆในเอเชียแปซิฟิกซึ่ง
ซึ่งจะช่วยจะต้องรับรู้ส่วน systemas ดังกล่าวของ crisismanagement
ซึ่งจะช่วยและที่ต้องใช้ความร่วมมือระหว่างประเทศในกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียการท่องเที่ยว