Pastoralia by George Saunders 188pp, Bloomsbury, £9.99
Pastoralia: a good name for a theme park. It suggests rural simplicity tweaked, enhanced by modern technology and superior management skills. Though George Saunders uses it as the title of a story set in a theme park, it could also be his wry comment on the circumstances of the unnamed narrator, whose job is to impersonate a caveman. He lives in a cave and sleeps in a "separate area" equipped with a fax machine. On the cave walls are fake pictographs; outside, a herd of "robotic something-or- others" appears to be feeding.
Saunders's bitterly funny stories here and in his extraordinary debut, CivilWarLand in Bad Decline (1996), succeed in squeezing meaning and emotional resonance out of absurd, post-real predicaments. His satirical jabs are sharp and scary, but also sad and unexpectedly touching. In Pastoralia, the faux -caveman is urged to denounce a "subpar" colleague, but resists with a truth so primitive it shocks: "'She's a friend,' I say." Though he's meek and dim, beset by troubles and half-brainwashed by his inane job, he acquires with that single utterance a provisional heroism. In Saunders's world, that's the best you can hope for.
Sign up to our Bookmarks newsletter
Read more
Saunders specialises in giving losers - the ugly, the weak, the self-absorbed - a flicker of appeal or delusional hope. We meet them in motivational seminars, drivers' education courses, walking home from dead-end jobs. We follow them to places like Sea Oak, with "no sea and no oak, just 100 subsidised apartments and a rear view of FedEx". Inside those apartments, the tenants are watching TV: "How My Child Died Violently is hosted by Matt Merton, a six-foot-five blond who's always giving the parents shoulder rubs and telling them they've been sainted by pain."
Saunders's stories present an unsettling amalgam of degraded language and high art: slogans, jargon and the crippling incoherence of daily speech, arranged on the page with meticulous care. He cherishes the brutal solecisms of the American vernacular, working them for laughs and the odd shot of beauty, too. Who can resist a high school education "mini-session" called "Who You Do Is Up To You"?
Less shocking, less zany than CivilWarLand in Bad Decline, in which the subnormal, paranormal and not yet normal all clamour for a hearing, Pastoralia sticks mostly to plausible absurdities. There's one ghost story, but the supernatural dimension is eclipsed by the ghost's all-too-human complaint: "Why do some people get everything and I got nothing?" The rest of the stories succeed on the strength of fine-tuning, not special effects.
A darling of American critics, Saunders was last year chosen by The New Yorker as one of the 20 best fiction writers under 40. Though his sensibility is easy to spot, it's nearly impossible to pick out his voice. He's a self-erasing author, happy to let other voices do the work. This absence could be ominous - a black hole that sucks in the contemporary scene and spits out satire - but it reads more like confidence, or serene faith, or philosophical calm. Or a good sense of humour.
Adam Begley is literary editor of The New York Observer. To order Pastoralia for £7.99 plus 99p p&p call Guardian CultureShop on on 0800 3166 102.
Pastoralia by George Saunders 188pp, Bloomsbury, £9.99 Pastoralia: a good name for a theme park. It suggests rural simplicity tweaked, enhanced by modern technology and superior management skills. Though George Saunders uses it as the title of a story set in a theme park, it could also be his wry comment on the circumstances of the unnamed narrator, whose job is to impersonate a caveman. He lives in a cave and sleeps in a "separate area" equipped with a fax machine. On the cave walls are fake pictographs; outside, a herd of "robotic something-or- others" appears to be feeding.Saunders's bitterly funny stories here and in his extraordinary debut, CivilWarLand in Bad Decline (1996), succeed in squeezing meaning and emotional resonance out of absurd, post-real predicaments. His satirical jabs are sharp and scary, but also sad and unexpectedly touching. In Pastoralia, the faux -caveman is urged to denounce a "subpar" colleague, but resists with a truth so primitive it shocks: "'She's a friend,' I say." Though he's meek and dim, beset by troubles and half-brainwashed by his inane job, he acquires with that single utterance a provisional heroism. In Saunders's world, that's the best you can hope for.Sign up to our Bookmarks newsletter Read moreSaunders specialises in giving losers - the ugly, the weak, the self-absorbed - a flicker of appeal or delusional hope. We meet them in motivational seminars, drivers' education courses, walking home from dead-end jobs. We follow them to places like Sea Oak, with "no sea and no oak, just 100 subsidised apartments and a rear view of FedEx". Inside those apartments, the tenants are watching TV: "How My Child Died Violently is hosted by Matt Merton, a six-foot-five blond who's always giving the parents shoulder rubs and telling them they've been sainted by pain."Saunders's stories present an unsettling amalgam of degraded language and high art: slogans, jargon and the crippling incoherence of daily speech, arranged on the page with meticulous care. He cherishes the brutal solecisms of the American vernacular, working them for laughs and the odd shot of beauty, too. Who can resist a high school education "mini-session" called "Who You Do Is Up To You"?Less shocking, less zany than CivilWarLand in Bad Decline, in which the subnormal, paranormal and not yet normal all clamour for a hearing, Pastoralia sticks mostly to plausible absurdities. There's one ghost story, but the supernatural dimension is eclipsed by the ghost's all-too-human complaint: "Why do some people get everything and I got nothing?" The rest of the stories succeed on the strength of fine-tuning, not special effects.A darling of American critics, Saunders was last year chosen by The New Yorker as one of the 20 best fiction writers under 40. Though his sensibility is easy to spot, it's nearly impossible to pick out his voice. He's a self-erasing author, happy to let other voices do the work. This absence could be ominous - a black hole that sucks in the contemporary scene and spits out satire - but it reads more like confidence, or serene faith, or philosophical calm. Or a good sense of humour. Adam Begley is literary editor of The New York Observer. To order Pastoralia for £7.99 plus 99p p&p call Guardian CultureShop on on 0800 3166 102.
การแปล กรุณารอสักครู่..
pastoralia โดยจอร์จซอนเดอร์ส 188pp Bloomsbury ลดลง 9.99 , ,
pastoralia : ชื่อที่ดีสำหรับสวนสนุก มันแสดงให้เห็นในชนบท เรียบง่าย แต่งเพิ่มโดยเทคโนโลยีที่ทันสมัยและทักษะการจัดการที่เหนือกว่า แม้ว่าจอร์จซอนเดอร์สใช้เป็นชื่อเรื่องของนิยายชุดในธีมปาร์ค มันอาจจะมีความคิดเห็นเหยเกของเขาในสถานการณ์ของการเล่าเรื่องที่ไม่มีชื่อ ซึ่งงานคือการปลอมตัวเป็นมนุษย์หินเขาอาศัยอยู่ในถ้ำ และนอนใน " แบ่งพื้นที่ " พร้อมกับเครื่องโทรสาร บนผนังถ้ำมีภาพสัญลักษณ์ปลอม นอกฝูง " หุ่นยนต์บางสิ่งบางอย่างหรืออื่น ๆ - " ดูเหมือนจะเลี้ยง
Saunders เป็นขมขื่นตลกเรื่องราวที่นี่และในพิเศษเปิดตัว civilwarland ไม่ค่อยปฏิเสธ ( 1996 ) ประสบความสำเร็จในการบีบความหมายและอารมณ์ เรโซแนนซ์ของไร้สาระ โพสต์สิ่งที่ลำบากจริงแทงเสียดสีของเขาจะคมชัด และน่ากลัว แต่ก็เศร้าและไม่สัมผัส ใน pastoralia , Faux - caveman คือเรียกร้องให้ประณาม " subpar " ร่วมงาน แต่ต่อต้านกับความจริงดังนั้น ดั้งเดิมมันกระแทก " หล่อนเป็นเพื่อน " ฉันพูด แต่เขาก็อ่อนโยนและสลัว เต็มไปด้วยปัญหาและครึ่งล้างสมองโดยงานโง่เขลาของเขาเขาได้รับกับเดี่ยวที่เป็นพลาสติก ชั่วคราว ในซอนเดอร์โลกนั่นดีที่สุดที่คุณสามารถหวัง
สมัครของเราบุ๊คมาร์คข่าว
อ่านเพิ่มเติม ซอนเดอร์ส มีความเชี่ยวชาญในการให้ผู้แพ้ - น่าเกลียด , อ่อนแอ , ตนเองดูดซึม - การสั่นไหวของการอุทธรณ์หรือประสาทหลอน ความหวัง เราพบพวกเขาในการสัมมนาสร้างแรงบันดาลใจไดรเวอร์ ' , หลักสูตรการศึกษา , เดินกลับบ้านจากงานตาย เราตามพวกเขาไปยังสถานที่ที่ชอบทะเล โอ๊ค กับ " ไม่มีทะเลและโอ๊กที่ 100 เงินอุดหนุน อพาร์ทเมนท์ และวิวด้านหลังของเฟดเอ็กซ์ " ภายในอพาร์ทเม้นท์ ผู้เช่าจะดูทีวีว่า ลูกของฉันตายอย่างรุนแรงเป็นเจ้าภาพโดยแมตต์เมอร์ตัน , หกฟุตห้าสีบลอนด์ที่ชอบให้พ่อแม่ไหล่ rubs และบอกพวกเขาพวกเขาถูกทำให้เป็นนักบุญโดยความเจ็บปวด "
Saunders เรื่องราวปัจจุบันเสื่อมโทรมเลย วิชาภาษาและศิลปะ : ตลาดสูงศัพท์แสงและความไม่เชื่อมโยงกันทำให้หมดอำนาจของการพูดทุกวัน จัดเรียงบนหน้า ด้วยการดูแลอย่างพิถีพิถัน เขาทะนุถนอม solecisms โหดร้ายของพื้นถิ่นอเมริกัน ทำงานพวกเขาหัวเราะและคี่ ยิงสวยด้วย ใครสามารถต้านทานการศึกษาโรงเรียนขนาดเล็กที่เรียกว่า " เซสชัน " ที่คุณทำเพื่อคุณ "
น่าตกใจน้อยกว่าคนโง่น้อยกว่า civilwarland แย่ลงซึ่งในไม่เต็มเต็ง ,อาถรรพณ์และยังปกติทั้งหมดตะโกนร้องให้ฟัง pastoralia sticks ส่วนใหญ่จะบ้าบอคอแตก . มีหนึ่ง เรื่องผี แต่มิติเหนือธรรมชาติถูกบดบังด้วยผีทั้งหมดเกินไปของมนุษย์บ่นว่า " ทำไมบางคนได้ทุกอย่าง ผมไม่มีอะไร ? ส่วนที่เหลือของเรื่องราวความสำเร็จเกี่ยวกับความแข็งแรงของปรับไม่พิเศษ
ที่รักของนักวิจารณ์ชาวอเมริกันซอร์นเดอร์สเป็นปีสุดท้ายที่เลือก โดยชาวนิวยอร์กเป็นหนึ่งใน 20 นักเขียนนิยายที่ดีที่สุดภายใต้ 40 แม้ว่าหัวใจของเขาเป็นเรื่องง่ายที่จะจุดมันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะเลือกออกเสียง เขาเป็นผู้เขียนด้วยตนเองการลบ , ความสุขที่จะให้เสียงอื่น ๆทำงาน ขาดนี้อาจจะเป็นลางร้าย - หลุมดำที่ดูดในฉากที่ร่วมสมัยและ spits ออกเสียดสีแต่มันอ่านเหมือนมั่นใจหรือศรัทธาอันเงียบสงบหรือสงบทางปรัชญา หรือความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขัน
อดัมเบ็กลีย์เป็นบรรณาธิการหนังสือของนิวยอร์กไทมส์ . สั่ง pastoralia สำหรับลดลง 7.99 บวก 99p P & P เรียกผู้ปกครอง cultureshop บน 0800 3166 102 .
การแปล กรุณารอสักครู่..