It is known that the use of high-qu

It is known that the use of high-quality ingredients and
advanced processing technologies including irradiation has excellent
potential, particularly in combination in achieving safety and
quality improvements in food processing (Davis, Sebranek, Lonergan,
Ahn, & Lonergan, 2004). Irradiation has been studied extensively
for improving the safety of meat products. Olson (1998)
indicated that low-dose (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่รู้จักที่ใช้วัตถุดิบคุณภาพสูง และ
เทคโนโลยีประมวลผลขั้นสูงรวมถึงวิธีการฉายรังสีได้ดี
มีศักยภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุดบรรลุความปลอดภัย และ
ปรับปรุงคุณภาพในกระบวนการผลิตอาหาร (Davis, Sebranek โล,
อาห์น &โล 2004) วิธีการฉายรังสีมีการศึกษาอย่างกว้างขวาง
สำหรับปรับปรุงความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ โอลสัน (1998)
ระบุว่า ปริมาณรังสีต่ำ (< 10 kGy) วิธีการฉายรังสีสามารถฆ่า least
99.9% ซัลในสัตว์ปีกและเปอร์เซ็นต์สูง
O157:H7 E. coli ได้ เราอาหารและยา (FDA) อนุมัติ
วิธีการฉายรังสีสำหรับสัตว์ปีกและเนื้อสัตว์สีแดงเพื่อควบคุม foodborne
โรค และยืดอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ (Gants, 1998) วิธีการฉายรังสี
อนุมัติสำหรับสัตว์ปีกที่ 2.5 kGy และสด และแช่แข็งสีแดง
เนื้อสัตว์ถึง 4.5 และ 7.0 kGy ตามลำดับ (จาก 1999) .
อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงทางเคมีของเนื้อสัตว์และสัตว์ปีกเกิดจาก
วิธีการฉายรังสีมีความกังวล ทำให้ยากสำหรับอุตสาหกรรมเนื้อ
การใช้เทคโนโลยีเพื่อประโยชน์ด้านความปลอดภัยของอาหาร วิธีการฉายรังสี
รายงานเร่งการเกิดออกซิเดชันของไขมัน (อาห์น โจ้ &โอลสัน 2000;
& Katusin-Razem, Mihaljevic, Razem, 1992), ผลิตลักษณะ
ปิดกลิ่น (อาห์น น้ำ Du &โจ้ 2001 Patterson &สตีเวนสัน,
1995), และเปลี่ยนสี (Lynch, MacFie &มีด 1991 น้ำ
&อาห์น 2002) ของเนื้อสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ทราบกันว่าการใช้ส่วนผสมที่มีคุณภาพสูงและ
เทคโนโลยีการประมวลผลขั้นสูงรวมทั้งการฉายรังสีมีดี
ที่อาจเกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรวมกันในการบรรลุความปลอดภัยและ
คุณภาพของการปรับปรุงในการแปรรูปอาหาร (เดวิส Sebranek, เนอร์เกน,
Ahn และเนอร์เกน, 2004) การฉายรังสีได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
สำหรับการปรับปรุงความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ โอลสัน (1998)
ชี้ให้เห็นว่าขนาดต่ำ (<10 กิโลเกรย์) การฉายรังสีสามารถฆ่าอย่างน้อย
99.9% ของเชื้อ Salmonella ในสัตว์ปีกและร้อยละสูงขึ้นของ
อี coli O157: H7 อาหารและยาสหรัฐ (FDA) ได้รับการอนุมัติ
การฉายรังสีสำหรับเนื้อสัตว์ปีกและสีแดงที่เกิดจากอาหารเพื่อการควบคุม
โรคและยืดอายุผลิตภัณฑ์ 'หิ้ง (Gants, 1998) การฉายรังสี
ได้รับการอนุมัติสำหรับสัตว์ปีกที่ 2.5 กิโลเกรย์และสีแดงสดและแช่แข็ง
เนื้อสัตว์ถึง 4.5 และ 7.0 กิโลเกรย์ตามลำดับ (USDA, 1999)
แต่การเปลี่ยนแปลงทางเคมีของเนื้อสัตว์และสัตว์ปีกที่เกิดจาก
การฉายรังสีมีความกังวลทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับเนื้อ อุตสาหกรรม
ที่จะใช้เทคโนโลยีเพื่อให้บรรลุผลประโยชน์ด้านความปลอดภัยของอาหาร การฉายรังสี
จะมีการรายงานในการเร่งการเกิดออกซิเดชันของไขมัน (Ahn, โจและโอลสัน, 2000;
Katusin-Razem, Mihaljevic และ Razem, 1992) การผลิตลักษณะ
กลิ่น (Ahn, น้ำ, Du, โจ & 2001; แพตเตอร์สันและสตีเวนสัน ,
1995) และเปลี่ยนสี (ลินช์ MacFie และทุ่งหญ้า 1991; น้ำ
และ Ahn, 2002) ของเนื้อสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นที่รู้จักกันว่า การใช้วัสดุคุณภาพสูง และ เทคโนโลยีการประมวลผลขั้นสูงรวมถึงการฉายรังสี

มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะในการรวมกันในการบรรลุความปลอดภัยและการปรับปรุงคุณภาพในกระบวนการผลิตอาหาร (

sebranek เดวิส โลเนอร์แกน , , อาน , & โลเนอร์แกน , 2004 ) การฉายรังสีที่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
สำหรับการปรับปรุงความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ โอลเซ่น ( 1998 )
พบว่าขนาดยาต่ำ ( < 10 kGy ) การฉายรังสีสามารถฆ่าอย่างน้อย
99.9% ของเชื้อ ในสัตว์ปีกและเปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้นของ
E . coli เป็นสมาชิก : H7 . สหรัฐอเมริกาอาหารและยา ( FDA ) ได้อนุมัติ
การฉายรังสีสำหรับสัตว์ปีกและเนื้อสัตว์สีแดงเพื่อควบคุมโรคอาหารเป็นพิษ
และยืดอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ ( gants , 1998 ) การฉายรังสี
ได้รับการอนุมัติสำหรับสัตว์ปีก 2.5 กิโลเกรย์ และสดและแช่แข็งสีแดง
เนื้อสัตว์ถึง 4.5 และ 7.0 kGy ตามลำดับ ( USDA , 1999 ) .
อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงทางเคมีจากเนื้อสัตว์และสัตว์ปีกที่ชักนำด้วย
การฉายรังสีมีความกังวลที่ทำให้ยากสำหรับอุตสาหกรรมเนื้อสัตว์
จะใช้เทคโนโลยีเพื่อให้บรรลุความปลอดภัยของอาหารประโยชน์ การฉายรังสี
รายงานเพื่อเร่งปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิด ( อัน , โจ &โอลสัน , 2000 ;
katusin razem mihaljevic & , , razem , 1992 ) , ผลิตลักษณะ
ปิดกลิ่น ( อัน นัม ตู &โจ , 2001 ; แพตเตอร์สัน&สตีเวนสัน ,
1995 ) และเปลี่ยนสี ( ลินช์ macfie & , ทุ่งหญ้า , 1991 ; น้ำ
&อาน , 2002 ) เนื้อ