Using the information on growth and

Using the information on growth and survival, fish productionwas calculated and compared to the food offered in order to estimate the gross conversion efficiency (GCE=production/food offered). Dry mass (DM) rather than wet mass (WM) ratios were used for calculating the GCE, because the water content varies substantially
during the ontogeny of P. hypophthalmus, so comparisons between fish of different WMs would have been biased. A standard DM:WM ratio of 16.5% was used for brine shrimp nauplii (Sorgeloos et al., 1986). The DM:WM ratios for fish larvae were calculated from independent data sets produced during experiments where larvae
were fed maximally with brine shrimp nauplii (E. Baras, unpublished data). At the start of exogenous feeding (fish of 0.9 mg WM), the DM:WM ratio is about 11%. Thereafter, the ontogenetic changes in the proportion of dry matter during the larval stages of well-fed P. hypophthalmus can be described by the following model: DM:WM (%)=9.048 [0.187]+3.689 [0.269] Log WM (R2=0.969, F=187.70, Pb0.0001 both for the intercept and slope) (where DM and WM are the dry and wet body mass of fish, and the values between bracketsare the standard errors of coefficients).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยใช้ข้อมูลการเจริญเติบโตและอยู่รอด ปลา productionwas คำนวณ และเปรียบเทียบกับอาหารที่เสนอเพื่อประเมินประสิทธิภาพรวมแปลง (GCE =ผลิต/อาหารเสนอ) มวลแห้ง (DM) มากกว่าอัตราส่วนมวลเปียก (WM) ใช้สำหรับการคำนวณ GCE เนื่องจากปริมาณน้ำแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง ontogeny ของ P. hypophthalmus เพื่อเปรียบเทียบระหว่างปลา WMs ที่แตกต่างกันจะมีการลำเอียง อัตราส่วนมาตรฐาน DM:WM 16.5% ถูกใช้สำหรับการประกอบกิจการน้ำเกลือกุ้ง (Sorgeloos et al. 1986) คำนวณจากชุดข้อมูลอิสระในระหว่างการทดลองผลิตอัตราส่วน DM:WM สำหรับปลาตัวอ่อนซึ่งตัวอ่อนได้เลี้ยงเต็มที่สุด ด้วยน้ำเกลือกุ้งประกอบกิจการ (E. บาราสบี ยกเลิกประกาศข้อมูล) เมื่อเริ่มให้อาหารจากภายนอก (ปลา 0.9 มก. WM), อัตราส่วน DM:WM เป็นประมาณ 11% หลังจากนั้น สามารถอธิบายการเปลี่ยนแปลงสัดส่วนของเรื่องแห้งในระยะตัวอ่อนของอาหารมาก P. hypophthalmus ontogenetic โดยรุ่นต่อไปนี้: DM:WM (%) = 9.048 [0.187] + 3.689 [0.269] บันทึก WM (R2 = 0.969, F = 187.70, Pb0.0001 ที่ ทั้งตัดและลาดชัน) (ที่ DM และ WM จะมวลร่างกายที่แห้ง และเปียก และค่าระหว่าง bracketsare ข้อผิดพลาดมาตรฐานของสัมประสิทธิ์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ข้อมูลเกี่ยวกับการเจริญเติบโตและการอยู่รอดของปลา productionwas คำนวณและเปรียบเทียบกับอาหารที่ถวายเพื่อประเมินประสิทธิภาพเบื้องต้น ( GCE = ผลผลิต / อาหารที่ถวาย ) แห้ง ( DM ) มากกว่ามวลเปียก ( WM ) อัตราส่วนที่ใช้คือการเตรียมความพร้อม เพราะปริมาณน้ำที่แตกต่างกันอย่างมากในช่วงพัฒนาการของหน้า Hypophthalmus ดังนั้นการเปรียบเทียบระหว่างระบบที่แตกต่างกันของปลาจะลำเอียง แบบมาตรฐาน : DM อัตราส่วน WM ของ 16.5% ใช้ nauplii กุ้งน้ำเกลือ ( sorgeloos et al . , 1986 ) DM : WM อัตราส่วนปลาวัยอ่อนที่ได้จากข้อมูลอิสระชุดผลิตในระหว่างการทดลองที่ตัวอ่อนได้รับสูงสุดกับ nauplii กุ้งน้ำเกลือ ( เช่น บาราส , ข้อมูลเผยแพร่ ) ที่เริ่มต้นของอาหารจากภายนอก ( ปลา 0.9 มก. WM ) , DM : อัตราส่วน WM ประมาณ 11 % หลังจากนั้น , ontogenetic การเปลี่ยนแปลงสัดส่วนของวัตถุแห้งในขั้นตอนตัวอ่อนของเลี้ยงดีหน้า Hypophthalmus สามารถอธิบายโดยโมเดลดังต่อไปนี้ : DM : WM ( % ) = [ ] + 9.048 0.187 3.689 [ ต่ำ ] บันทึก WM ( R2 = 0.969 , F = 187.70 pb0.0001 , ทั้ง เพื่อสกัดกั้นและความชัน ) ที่ DM และ WM จะแห้งและเปียกมวลกายของปลา และ bracketsare ค่าระหว่างค่าของสัมประสิทธิ์ )