Silva (2010) reported linear increm

Silva (2010) reported linear increments in contents
and K accumulated in both leaves and stalks of ratoon as
results of K2O doses applied to the soil. Spironello et al.
(1986) report similar results. They also verified positive
and significant correlations between K levels in leaves
and productivity in six out of eight trials.
The soil application of K fertilizer affected stalk
production, in both ratoons, promoting quadratic increase
in first and second ratoons, reaching 87.5 and 107.5 t ha-1
with 120 and 123 kg K2O ha-1, respectively (Figure 5).
The maximum stalk yield in both ratoons was
associated with the highest K concentration in the leaf
+1, that is, 12.2 g kg-1 in first ratoon and 9.4 g kg-1 in
second ratoon, brought about by the fertilizer rate of 120
and 123 kg K2O ha-1, respectively (Figure 3). The values
found for K concentration in leaf +1 in the first ratoon are
considered adequate by Raij (2011), that is, between 10
and 16 g kg-1; however, in a second ratoon, values found
for K concentration were very close to those considered
appropriate (9.4 g kg-1), although these values are valid
for a harvest system in which sugarcane residues are
previously destroyed by fire.
Silva (2010) also reported that the highest stalk yield
in a harvest system without previous burning of residues
(119.5 t ha-1) was associated with the increment of K level
in leaf +1 (50.9 g kg-1), which resulted from the highest K
fertilizer dose (195 kg K2O ha-1).
These results are an indication of the importance of
providing ratoon sugarcane plants with adequate nutrient
levels, especially K, to have high stalk yields. Pancelli
(2011) verified that the highest yield of 127 t ha-1 resulted
from the application of 147 kg K2O ha-1 when leaves
showed a K concentration of 9.3 g kg-1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยการเพิ่มเส้นตรงในเนื้อหารายงาน Silva (2010)และ K สะสมในใบและก้านของแง่เป็นผลของปริมาณ K2O ใช้กับดิน Spironello et al(1986) รายงานผลที่คล้ายกัน พวกเขายังตรวจสอบค่าบวกและความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างระดับ K ในใบและผลผลิตในการทดลอง 6 จาก 8ใช้ดินปุ๋ย K ผลก้านการผลิต ในทั้ง ratoons ส่งเสริมเพิ่มกำลังสองในครั้งแรก และครั้งที่สอง ratoons ถึง 87.5 และ 107.5 t ฮา 1120 และ 123 กก. K2O ฮา 1 ตามลำดับ (รูปที่ 5)ได้ผลผลิตสูงสุดก้านในทั้ง ratoonsเกี่ยวข้องกับความเข้มข้น K สูงสุดในใบ1 คือ 12.2 กก.จีในแง่แรกและ 9.4 กก.จีในแง่ที่สอง โดยอัตราปุ๋ย 120และ 123 กก. K2O ฮา-1 ตามลำดับ (รูปที่ 3) ค่าพบความเข้มข้นของ K + 1 ใบในแง่แรกจะเพียงพอ โดย Raij (2011), คือ ระหว่าง 10และ 16 g กก.-1 อย่างไรก็ตาม ในแง่สอง ค่าพบความเข้มข้นของ K ได้ใกล้เคียงกับพิจารณาเหมาะสม (9.4 กรัมกก.-1), แม้ว่าค่าเหล่านี้จะถูกต้องสำหรับระบบเก็บเกี่ยวอ้อยที่ตกค้างอยู่ก่อนหน้านี้ ทำลาย ด้วยไฟSilva (2010) ยังรายงานว่า ผลผลิตก้านสูงในระบบการเก็บเกี่ยวโดยไม่ต้องเผาก่อนตกค้าง(119.5 t ฮา-1) ถูกเชื่อมโยงกับการเพิ่มของระดับ Kใบ + 1 (50.9 g กก.-1), ซึ่งผลจาก K สูงสุดปุ๋ยยา (195 กก. K2O ฮา-1)ผลลัพธ์เหล่านี้เป็นการบ่งชี้ความสำคัญของให้แง่อ้อยพืชที่ มีสารอาหารเพียงพอระดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง K เพื่อให้ผลผลิตสูงต้น Pancelliให้ ผลผลิตสูงสุด 127 t ฮา 1 ผลการตรวจสอบ (2011)จากโปรแกรมที่ 147 กก. K2O ฮา-1 เมื่อออกพบว่าความเข้มข้น K 9.3 g กก. 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซิลวา (2010)
รายงานการเพิ่มขึ้นเชิงเส้นในเนื้อหาและK
สะสมทั้งใบและก้านของอ้อยตอที่เป็นผลจากการปริมาณK2O นำไปใช้กับดิน Spironello et al.
(1986) รายงานผลที่คล้ายกัน พวกเขายังได้รับการยืนยันในเชิงบวกความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับ K ในใบและผลผลิตในหกแปดทดลอง. การประยุกต์ใช้ดินปุ๋ย K ได้รับผลกระทบก้านผลิตในratoons ทั้งการส่งเสริมการเพิ่มขึ้นของกำลังสองในratoons ครั้งแรกและครั้งที่สองถึง 87.5 และ 107.5 ตันต่อเฮกตาร์ -1 120 และ 123 กก. K2O ฮ่า-1 ตามลำดับ (รูปที่ 5). ผลผลิตก้านสูงสุด ratoons ทั้งสองมีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นที่สูงที่สุดในK ใบ1, ที่อยู่, 12.2 กรัมต่อกิโลกรัม-1 ในครั้งแรกและอ้อยตอ 9.4 กรัมต่อกิโลกรัม-1 ในอ้อยตอที่สองโดยนำเกี่ยวกับอัตราปุ๋ย120 และ 123 กก. K2O ฮ่า-1 ตามลำดับ (รูปที่ 3) ค่าพบความเข้มข้นของ K ในใบ 1 ในอ้อยตอแรกถือว่าเพียงพอโดยRaij (2011) ที่มีระหว่างวันที่ 10 และ 16 กรัมต่อกิโลกรัม-1; แต่ในอ้อยตอที่สองค่าพบความเข้มข้น K อยู่ใกล้ชิดกับผู้ที่พิจารณาที่เหมาะสม(9.4 กรัมต่อกิโลกรัม-1) แม้ว่าค่าเหล่านี้จะถูกต้องสำหรับระบบการเก็บเกี่ยวที่ตกค้างอ้อยจะถูกทำลายโดยก่อนหน้านี้ไฟ. ซิลวา (2010) ยังมีรายงานว่าผลผลิตก้านที่สูงที่สุดในระบบการเก็บเกี่ยวโดยไม่มีการเผาไหม้ของสารตกค้างก่อนหน้า(119.5 ตันต่อเฮกตาร์ 1) มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของระดับเคใบ1 (50.9 กรัมต่อกิโลกรัม-1) ซึ่งเป็นผลมาจากที่สูงที่สุด K ปุ๋ย ปริมาณ (195 กก. K2O ฮ่า-1). ผลเหล่านี้เป็นข้อบ่งชี้ของความสำคัญของการให้พืชอ้อยอ้อยตอที่มีสารอาหารที่เพียงพอระดับโดยเฉพาะอย่างยิ่งK จะมีอัตราผลตอบแทนสูงก้าน Pancelli (2011) สอบว่าผลผลิตสูงสุด 127 ตันต่อเฮกตาร์ 1 ผลจากการใช้147 กิโลกรัม K2O ฮ่า-1 เมื่อใบแสดงให้เห็นว่ามีความเข้มข้นของK 9.3 กรัมต่อกิโลกรัม-1