Silver nanoparticles (AgNPs) are wi

Silver nanoparticles (AgNPs) are widely used in many applications and likely released into the aquatic environment. There is increasing evidence that Ag is efficiently delivered to aquatic organisms from AgNPs after aqueous and dietary exposures. Accumulation of AgNPs through the diet can damage digestion and adversely affect growth. It is well recognized that aspects of water quality, such as hardness, affect the bioavailability and toxicity of waterborne Ag. However, the influence of water chemistry on the bioavailability and toxicity of dietborne AgNPs to aquatic invertebrates is largely unknown. Here we characterize for the first time the effects of water hardness and humic acids on the bioaccumulation and toxicity of AgNPs coated with polyvinyl pyrrolidone (PVP) to the freshwater snail Lymnaea stagnalis after dietary exposures. Our results indicate that bioaccumulation and toxicity of Ag from PVP-AgNPs ingested with food are not affected by water hardness and by humic acids, although both could affect interactions with the biological membrane and trigger nanoparticle transformations. Snails efficiently assimilated Ag from the PVP-AgNPs mixed with diatoms (Ag assimilation efficiencies ranged from 82 to 93%). Rate constants of Ag uptake from food were similar across the entire range of water hardness and humic acid concentrations. These results suggest that correcting regulations for water quality could be irrelevant and ineffective where dietary exposure is important.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินเก็บกัก (AgNPs) ใช้กันอย่างแพร่หลายในโปรแกรมประยุกต์มากมาย และมีแนวโน้มปล่อยสภาพแวดล้อมทางน้ำ มีหลักฐานเพิ่มขึ้นที่ Ag มีประสิทธิภาพส่งไปสิ่งมีชีวิตน้ำจาก AgNPs หลังจากถ่ายอควี และอาหาร สะสมของ AgNPs ผ่านอาหารสามารถย่อยอาหารเสียหาย และผลกระทบการเจริญเติบโต มันเป็นที่ดีรู้จักที่ด้านคุณภาพน้ำ เช่นความแข็ง ต่อชีวปริมาณออกฤทธิ์และความเป็นพิษของน้ำ Ag อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของทางเคมีของน้ำในการชีวปริมาณออกฤทธิ์และความเป็นพิษของ dietborne AgNPs การ invertebrates น้ำเป็นส่วนใหญ่ไม่รู้จัก ที่นี่เรากำหนดลักษณะครั้งแรกผลกระทบของน้ำแข็ง และกรดฮิวมิ bioaccumulation และความเป็นพิษของ AgNPs เคลือบ ด้วยโพลีไวนิล pyrrolidone (PVP) กับหอยทากน้ำจืดหอยคันลิมเนีย stagnalis หลังจากถ่ายภาพอาหาร ผลของเราบ่งชี้ว่า bioaccumulation และความเป็นพิษของ Ag จาก PVP-AgNPs กินอาหารจะไม่มีผลกระทบ โดยความแข็งของน้ำ และ กรดฮิวมิค แม้ว่าทั้งสองอาจมีผลต่อการโต้ตอบกับการชีวภาพเมมเบรนและทริกเกอร์ nanoparticle แปลง หอยขนบธรรมเนียมประเพณี Ag จาก PVP-AgNPs ผสมกับ diatoms (Ag ผสมประสิทธิภาพอยู่ในช่วงจาก 82 93%) อย่างมีประสิทธิภาพ ค่าคงที่อัตราของ Ag ดูดธาตุอาหารจากอาหารคล้ายกันข้ามช่วงทั้งหมดของน้ำแข็งและความเข้มข้นกรดฮิวมิค ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำให้ แก้ไขข้อบังคับน้ำ คุณภาพอาจจะไม่เกี่ยวข้อง และสัมผัสผลที่อาหารเป็นสิ่งสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนุภาคนาโนซิลเวอร์ (AgNPs) ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการใช้งานมากและปล่อยสภาพแวดล้อมทางน้ำเป็นไปได้ มีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่าแบงก์จะถูกส่งอย่างมีประสิทธิภาพมีชีวิตในน้ำจาก AgNPs หลังจากเปิดรับน้ำและอาหารเป็น การสะสมของ AgNPs ผ่านทางอาหารสามารถทำลายการย่อยอาหารและส่งผลเสียต่อการเจริญเติบโต เป็นที่ยอมรับกันดีว่าด้านของคุณภาพน้ำเช่นความแข็งมีผลต่อการดูดซึมและความเป็นพิษของน้ำ Ag อย่างไรก็ตามอิทธิพลของสารเคมีที่ดูดซึมน้ำและความเป็นพิษของ AgNPs dietborne การเพาะเชื้อแบคทีเรียส่วนใหญ่ไม่เป็นที่รู้จัก ที่นี่เราลักษณะเป็นครั้งแรกที่ผลของความกระด้างของน้ำและกรดฮิวมิกในการสะสมและความเป็นพิษของ AgNPs เคลือบด้วยโพลีไวนิล pyrrolidone (PVP) เพื่อหอยทากน้ำจืด Lymnaea stagnalis หลังจากการสัมผัสอาหาร ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการสะสมทางชีวภาพและความเป็นพิษของ Ag จาก PVP AgNPs-กินกับอาหารที่ไม่ได้รับผลกระทบจากความกระด้างของน้ำและกรดฮิวมิคแม้ว่าทั้งสองจะมีผลต่อการสื่อสารกับเมมเบรนทางชีวภาพและการเปลี่ยนแปลงการเรียกอนุภาคนาโน หอยทากหลอมรวมได้อย่างมีประสิทธิภาพจาก Ag PVP AgNPs-ผสมกับไดอะตอม (Ag ประสิทธิภาพการดูดซึมอยู่ระหว่าง 82-93%) ค่าคงที่อัตราการดูดซึมจากอาหาร Ag มีความคล้ายคลึงกันทั่วทั้งช่วงของความกระด้างของน้ำและความเข้มข้นของกรดฮิวมิก ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการแก้ไขระเบียบเกี่ยวกับคุณภาพน้ำที่อาจจะไม่เกี่ยวข้องและไม่ได้ผลที่ได้รับอาหารที่มีความสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุภาคนาโนซิลเวอร์ ( agnps ) มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการใช้งานมากและมีแนวโน้มที่ปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมทางน้ำ มีหลักฐานเพิ่มมากขึ้นว่า AG มีประสิทธิภาพส่งสัตว์น้ำจาก agnps หลังจากน้ำและใยอาหาร exposures . การสะสมของ agnps ผ่านอาหารสามารถสร้างความเสียหายต่อการย่อยอาหารและส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโต มันเป็นอย่างดีได้รับการยอมรับด้านคุณภาพน้ำเช่น ความแข็ง และมีผลต่อการเกิดพิษของชุดกีฬา เอจี อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของเคมีในน้ำชีวปริมาณออกฤทธิ์และความเป็นพิษของน้ำ dietborne agnps สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังส่วนใหญ่ไม่รู้จักที่นี่เราให้ลักษณะเป็นครั้งแรก ผลของความกระด้างและกรดฮิวมิคในการสะสมและความเป็นพิษของ agnps เคลือบด้วยโพลิไวนิล pyrrolidone ( PVP ) กับจักรพรรดิโชวะขม stagnalis หลังจากอาหารด้าน ผลของเราระบุว่าสารเคมีและพิษของ AG จาก PVP agnps กินกับอาหารไม่ได้รับผลกระทบจากความกระด้างและฮิวมิกกรดถึงแม้ว่าทั้งสองจะมีผลต่อการปฏิสัมพันธ์กับเมมเบรนทางชีวภาพและทริกเกอร์สำหรับการแปลง . หอยทากมีประสิทธิภาพเหมือน AG จาก PVP agnps ผสมกับไดอะตอม ( โดยการผสมผสานประสิทธิภาพระหว่าง 82 ถึง 93% ) ค่าคงที่ของอัตราการดูดซึมจากอาหารที่คล้ายกัน AG ทั่วทั้งช่วงของความกระด้างน้ำและกรดฮิวมิคเข้มข้นผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การแก้ไขระเบียบเพื่อคุณภาพน้ำอาจจะไม่เกี่ยวข้อง และไม่มีผลในการ ที่สำคัญ