About the year 449 an event occurre

About the year 449 an event occurred that profoundly affected the course of history. In that year, as traditional stated, began the invasion of Britain by certain Germanic tribes, the founders of the English nation. For more than a hundred years bands of conquerors and settlers migrated from their continental homes in the region of Denmark and the Low Countries and established themselves in the south and east of the island, gradually extending the area they occupied until it included all but the highlands in the west and north. The events of these years are wrapped in much obscurity. Although we can from a general idea of their course, we are still in doubt about some of the tribes that took part in the movement, their exact location on the continent, and the dates of their respective migrations.
The traditional account of the Germanic invasions goes back to Bede and the Anglo-Saxon Chronicle. Bede in his Ecdesiastical History of the England People, completed in 731, tells us that the Germanic tribes that conquest England were the Jutes, Saxons, and Angles. From what he says and from other indications, it seem possible that the Jutes and the Angles has their home in the Danish peninsula, the Jutes in the northern half (hence the name Jutland) and the Angles in the south, in Schleswig-Holstein, and perhaps a small area at the base. The Saxons were settled to the south and west of the Angles, roughly between the Elbe and the Ems, possibly as far as the Rhine. A fourth tribe, the Frisians, some of whom almost certainly came to England, occupied a narrow strip along the coast from the Weser to the Rhine, together with the island opposite. But by the time of the invasions the Jutes had apparently moved down to the coastal area near the mouth of the Weser, and possibly also around the Zuyder Zee and the lower Rhine, thus being in contact with both the Frisians and Saxons.
Britain had been ex posed to attacks by the Saxons from as early as the fourth century. Even while the island was under Roman rule these attacks had become sufficiently serious to necessitate the appointment of an officer known as the Count of the Saxon Shore, whose duty it was to police the southeastern coast. At the same time the unconquered Picts and Scots in the north were kept out only at the price of constant vigilance. Against both of these sources of attack the Roman organization seems to have proved adequate. But the Celts had come to depend on Roman arms for this protection. They had, moreover, under Roman influence settled down to a more peaceful mode of life, and their military traditions had lapsed. Consequently when the Romans withdrew in 410 the Celts found themselves at a disadvantage. They were no longer able to keep out the warlike Picts and Scots. Several times they called upon Rome for aid, but finally the Romans, fully occupied in defending their own territory at home, were forced to refuse assistance. It was on this occasion that Vortigern, one of the Celtic leanders, is reported to have entered into an agreement with the Jutes whereby they were to assist the Celts in driving out the Picts and Scots and to receive as their reward the Isle of Thanet on the northeastern tip of Kent.
The Jutes, who had not been softened by contact with Roman civilization, were fully a match for the Picts and Scots. But Vortigern and the Celts soon found that they had in these temporary allies something more serious to reckon with than their northern enemies. The Jutes, having recognized the weakness of the Britons, decided to stay in the island and began making a forcible settlement in the southeast, in Kent. The settlement of the Jutes was a very different thing from the conquest of the island by the Romans. The Romans had come to rule the Celtic population, not to dispossess it. The Jutes came in numbers and settled on the lands of the Celts. They met the resistance of the Celts by driving them out. Moreover the example of the Jutes was soon followed by the migration of other continental tribes. According to the Anglo-Saxon Chronicle some of the Saxons came in 477, landed on the south coast, and established themselves in Sussex. In 495 further bands of Saxons settled a little to the west, in Wessex. Finally in the middle of the next century the Angles occupied the east coast and in 547 established an Anglian kingdom north of the Humber. Too much credence, of course, cannot be put in these statement or dates. There were Saxons north of the Thames, as the names Essex and Middlesex (the districts of the East Saxons and Middle Saxons) indicate, and the Angles had already begun to settle in East Anglia by the end of the fifth century. But the entries in the Chronicle may be taken as indicating in a general way a succession of settlements extending over more than a century which completely changed the character of the island of Britain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาณปี 449 เหตุการณ์เกิดที่ได้รับผลกระทบหลักสูตรประวัติศาสตร์อย่างลึกซึ้ง ในปีที่ เป็นแบบระบุ เริ่มการรุกรานของอังกฤษโดยชนเผ่าเยอรมันบาง ผู้ก่อตั้งประเทศอังกฤษ กว่าร้อยปีของผู้ชนะและตั้งถิ่นฐานอพยพมาจากบ้านคอนติเนนตัลในภูมิภาคของประเทศเดนมาร์กและประเทศต่ำ และจัดขึ้น ในภาคใต้ และตะวันออก ของเกาะ ค่อย ๆ ขยายพื้นที่ว่างจนกว่ามันรวมทั้งหมดแต่ไฮแลนด์ในตะวันตกและเหนือ เหตุการณ์ในปีนี้จะห่อในความสับสนมาก แม้ว่าเราสามารถใช้จากความคิดทั่วไปของหลักสูตร เรามีอยู่ในข้อสงสัยเกี่ยวกับบางชนเผ่าที่เอาส่วนหนึ่งในการเคลื่อนที่ ตำแหน่งที่แน่นอนในทวีปยุโรป และวันต้องการโยกย้ายของพวกเขาเกี่ยวข้อง กลับไปบัญชีแบบดั้งเดิมของการรุกรานของเยอรมันเช็พและพงศาวดารชาวแองโกล เช็พในประวัติของเขา Ecdesiastical ของคนอังกฤษ ใน 731 บอกเราว่า ชนเผ่าดั้งเดิมที่พิชิตอังกฤษได้ชาวจูต แซกซอน และมุม จากสิ่งที่เขาพูด และสรรพคุณอื่น ๆ มันดูเหมือนจะเป็นไปได้ชาวจูตและมุมที่มีบ้านของพวกเขามาในคาบสมุทรเดนมาร์ก ชาวจูตเหนือ (ดังนั้นคาบสมุทรจัตแลนด์ชื่อ) และมุมใต้ เยอรมนี และอาจเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่ฐาน แซกซอนถูกตัดสินทางทิศใต้ และทิศตะวันตก ของ มุม ประมาณระหว่างเอลบ์ในและ Ems อาจเท่าแม่น้ำไรน์ สี่เผ่า ฟรีเซียน บางคนเกือบแน่นอนมาถึงอังกฤษ ครอบครองแถบแคบชายฝั่งจากการ Weser การไรน์ พร้อมกับเกาะอยู่ตรงข้าม แต่เวลาของการรุกรานชาวจูตที่ได้เห็นได้ชัดว่าย้ายลงไปยังพื้นที่ชายฝั่งทะเลใกล้ปาก Weser และอาจยังซี Zuyder และความแร็ง จึงจะติดต่อกับฟรีเซียนและชาวแซกซัน สหราชอาณาจักรได้รับเช่นถูกวางการโจมตี โดยชาวแซกซันที่จากเป็นช่วงต้นศตวรรษสี่ แม้ในขณะที่เกาะใต้กฎโรมัน โจมตีเหล่านี้ได้กลายเป็นร้ายแรงพอสมควรการช่างการนัดหมายของเจ้าหน้าที่เป็นการนับจำนวนของฝั่งแซก มีหน้าที่เป็นตำรวจชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ ขณะเดียวกัน ชาวพิคท์และสก็อตเหนือ unconquered ถูกเก็บออกเท่านั้นที่ราคาคงพอ กับทั้งสองแหล่งเหล่านี้โจมตี องค์กรโรมันดูเหมือนว่าจะ ได้พิสูจน์แล้วว่าเพียงพอ แต่เซลติกส์มาขึ้นโรมันแขนป้องกันนี้ พวก เขา นอกจากนี้ ภายใต้อิทธิพลโรมันตัดสินลงในโหมดเงียบมากของชีวิต และประเพณีของทหารมีหมดอายุ ดังนั้น เมื่อชาวโรมันถอนตัวใน 410 เคลต์ที่พบตัวเองที่เสียเปรียบ ไม่ได้ให้ชาวพิคท์และสก็อต warlike หลายครั้งที่พวกเขาเรียกร้องโรมสำหรับความช่วยเหลือ แต่ในที่สุด โรม ครอบครองอย่างเต็มที่ในการปกป้องอาณาเขตของตนเองที่บ้าน ถูกบังคับให้ปฏิเสธความช่วยเหลือ มันเป็นในโอกาสนี้ว่า Vortigern, leanders เซลติก อย่างใดอย่างหนึ่งรายงานการป้อนสัญญากับชาวจูตโดยพวกเขาก็ จะช่วยให้เซลติกส์ขับชาวพิคท์และสก็อต และได้รับเป็นรางวัลของพวกเขาธเนศของเกาะทางตะวันออกเฉียงเหนือของเคนท์ The Jutes, who had not been softened by contact with Roman civilization, were fully a match for the Picts and Scots. But Vortigern and the Celts soon found that they had in these temporary allies something more serious to reckon with than their northern enemies. The Jutes, having recognized the weakness of the Britons, decided to stay in the island and began making a forcible settlement in the southeast, in Kent. The settlement of the Jutes was a very different thing from the conquest of the island by the Romans. The Romans had come to rule the Celtic population, not to dispossess it. The Jutes came in numbers and settled on the lands of the Celts. They met the resistance of the Celts by driving them out. Moreover the example of the Jutes was soon followed by the migration of other continental tribes. According to the Anglo-Saxon Chronicle some of the Saxons came in 477, landed on the south coast, and established themselves in Sussex. In 495 further bands of Saxons settled a little to the west, in Wessex. Finally in the middle of the next century the Angles occupied the east coast and in 547 established an Anglian kingdom north of the Humber. Too much credence, of course, cannot be put in these statement or dates. There were Saxons north of the Thames, as the names Essex and Middlesex (the districts of the East Saxons and Middle Saxons) indicate, and the Angles had already begun to settle in East Anglia by the end of the fifth century. But the entries in the Chronicle may be taken as indicating in a general way a succession of settlements extending over more than a century which completely changed the character of the island of Britain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณปี แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ลึกซึ้งต่อหลักสูตรของประวัติศาสตร์ ในปีนั้น เป็นแบบดั้งเดิมที่ระบุไว้ , เริ่มการรุกรานของอังกฤษ โดยบางเผ่าเยอรมัน , ผู้ก่อตั้งของประเทศอังกฤษ เป็นเวลากว่าร้อยปี วงดนตรีของผู้พิชิตและตั้งถิ่นฐานอพยพจากบ้านแบบในภูมิภาคของประเทศเดนมาร์กและประเทศที่ต่ำ และการจัดตั้งตัวเองในภาคใต้และตะวันออกของเกาะ ค่อย ๆ ขยายพื้นที่พวกเขาครอบครองจนกว่าจะรวมแต่ที่ราบสูงทางทิศตะวันตกและทิศเหนือ จากเหตุการณ์ปีเหล่านี้จะถูกห่อในความสับสนมาก ถึงแม้ว่าเราจะจากความคิดทั่วไปของหลักสูตรของพวกเขา เรายังสงสัยเกี่ยวกับบางส่วนของเผ่าที่เอาส่วนหนึ่งในการเคลื่อนไหว ตำแหน่งที่แน่นอนของพวกเขาในทวีป และวันที่ของตนอพยพ .บัญชีแบบดั้งเดิมของการรุกรานเยอรมันกลับไปอะบะชิริและพงศาวดารแองโกลแซ็กซอน ผู้ ecdesiastical ของเขาในประวัติศาสตร์ของประเทศอังกฤษคน เสร็จเธอ บอกเราว่าชนเผ่าดั้งเดิมที่พิชิตอังกฤษเป็นชนจูตชาวแซ็กซอน , และมุม จากสิ่งที่เขาพูด และจากการบ่งชี้อื่น ๆ มันดูเหมือนเป็นไปได้ว่าปอกระเจาและมุมมีบ้านของพวกเขาในคาบสมุทรเดนมาร์ก , ปอกระเจาในครึ่งเหนือ ( จึงชื่อ Jutland ) และมุมในทางทิศใต้ในชเลสวิกโฮลสไตน์ และบางทีพื้นที่ขนาดเล็กที่ฐาน พวกแซกซอนก็ถูกจัดการไปทางทิศใต้และทิศตะวันตกของมุมประมาณระหว่างเกาะในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและ EMS อาจจะเท่าที่ไรน์ . สี่เผ่า , ฟรีเซียน บางคนเกือบจะมาอังกฤษ ว่างแคบ ๆตามแนวชายฝั่งจาก เวเซอร์กับไรน์พร้อมกับเกาะตรงข้าม แต่โดยเวลาของการรุกรานและชนจูตคงย้ายลงไปที่ชายฝั่งบริเวณใกล้ปากของเวเซอร์ , และอาจยัง รอบ zuyder ซีและ Rhine ตอนล่าง ดังนั้นการติดต่อกับทั้งวังโชซอน และชาวแซ็กซอน .อังกฤษมีอดีตที่เกิดการโจมตีโดยปาร์ก แจบอม จากช่วงต้นศตวรรษที่ 4 แม้ขณะเกาะอยู่ภายใต้การปกครองของโรมัน การโจมตีเหล่านี้ได้กลายเป็นเพียงพอร้ายแรงจำเป็นแต่งตั้งเจ้าหน้าที่เรียกว่านับของแซ็กซอนชายฝั่ง ที่มีหน้าที่เป็นตำรวจชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ . ในเวลาเดียวกัน ที่ยังไม่ชนะและชาวมัวร์ชาวสก็อตในภาคเหนือถูกเก็บไว้เพียงในราคาของความระมัดระวังอย่างต่อเนื่อง จากทั้งสองแหล่งที่มาของการโจมตี โรมัน องค์กร ดูเหมือนจะพิสูจน์ที่เพียงพอ แต่เซลติกส์มาขึ้นอยู่กับ โรมัน อาวุธสำหรับการป้องกันนี้ พวกเขามี นอกจากนี้ ภายใต้อิทธิพลของโรมันลงหลักปักฐานกับโหมดที่เงียบสงบมากขึ้นในชีวิตและประเพณีของทหารมีหมดอายุ ดังนั้นเมื่อชาวโรมันถอนตัวใน 410 เคลต์ที่พบตัวเองเสียเปรียบ พวกเขาไม่สามารถเก็บเอารูปภาพและสงครามชาวสก็อต หลายครั้งที่พวกเขาเรียกว่าเมื่อโรมสำหรับความช่วยเหลือ แต่ในที่สุดโรมันครอบครองอย่างเต็มที่ในการปกป้องดินแดนของพวกเขาเองที่บ้าน , ถูกบังคับให้ปฏิเสธความช่วยเหลือ มันเป็นในโอกาสนี้ว่า วอร์ติเกิร์น , หนึ่งใน leanders เซลติก มีรายงานว่าได้ลงนามในสัญญากับปอกระเจา ซึ่งเขาจะช่วยให้เซลติกส์ในการขับออกรูปภาพสก็อตและได้รับและเป็นรางวัล Isle of Thanet บนปลายภาคตะวันออกเฉียงเหนือแห่งเคนท์ส่วนปอกระเจาที่ไม่เคยลดลงโดยการติดต่อกับอารยธรรมโรมันอยู่ครบและตรงกับรูปภาพชาวสก็อต แต่ วอร์ติเกิร์นและเคลต์ก็พบว่าพวกเขามีในเหล่านี้ชั่วคราวพันธมิตรบางอย่างรุนแรงมากขึ้นนับกว่าศัตรูของพวกเขา และปอกระเจา มีการยอมรับความอ่อนแอของชาวอังกฤษ , ตัดสินใจที่จะอยู่ในเกาะและเริ่มทำนิคมโฟซิเบอะในตะวันออกเฉียงใต้ในเคนท์ การตั้งถิ่นฐานของชาวจูตคือแตกต่างกันมากจากชัยชนะของเกาะโดยชาวโรมัน โรมันได้เข้ามาปกครองประชากรเซลติก ไม่ยึดทรัพย์เลย ส่วนปอกระเจาเข้ามาตัวเลขและตั้งรกรากในดินแดนของเคลต์ . พวกเขาได้พบกับความต้านทานของเซลล์ โดยขับพวกเขาออกไป นอกจากนี้ตัวอย่างของชนจูตทันทีตามด้วยการอพยพของชนเผ่าอื่น ๆทวีป ตามพงศาวดารแองโกลแซ็กซอนบางอย่างของชนแซ็กซอนเข้ามา 477 , ที่ดินบนชายฝั่งทางตอนใต้ และการจัดตั้งตัวเองใน Sussex . ในตอนที่วงต่อไปของชาวแซ็กซอนตั้งถิ่นฐานน้อยฝั่งตะวันตก ในเวส . ในที่สุดในช่วงกลางของศตวรรษถัดไปมุมครอบครองชายฝั่งตะวันออกและใน 547 ก่อตั้งเผ่าอาณาจักรทางเหนือของ Humber . ศรัทธามากเกินไป แน่นอน ไม่สามารถใส่ในช่องเหล่านี้งบหรือ . มีชนแซ็กซอนทางเหนือของแม่น้ำเทมส์ เป็นชื่อ และมิดเดิลเซ็กซ์ ( เขตของชนแซ็กซอนตะวันออกกลางและชาวแซ็กซอน ) ระบุและมุมได้เริ่มจัดการในอีสต์แองเกลียในตอนท้ายของศตวรรษที่ 5 แต่รายการในประวัติศาสตร์อาจจะถ่ายเป็นลำดับในทั่วไปที่บัลลังก์ของการตั้งถิ่นฐานการขยายมากกว่าศตวรรษที่สมบูรณ์การเปลี่ยนแปลงลักษณะของเกาะอังกฤษ