Moore's signature form is a reclini

Moore's signature form is a reclining figure. Moore's exploration of this form, under the influence of the Toltec-Mayan figure he had seen at the Louvre, was to lead him to increasing abstraction as he turned his thoughts towards experimentation with the elements of design. Moore's earlier reclining figures deal principally with mass, while his later ones contrast the solid elements of the sculpture with the space, not only round them but generally through them as he pierced the forms with openings.

Earlier figures are pierced in a conventional manner, in which bent limbs separate from and rejoin the body. The later, more abstract figures are often penetrated by spaces directly through the body, by which means Moore explores and alternates concave and convex shapes. These more extreme piercings developed in parallel with Barbara Hepworth's sculptures.[36] Hepworth first pierced a torso after misreading a review of one of Henry Moore's early shows. The plaster Reclining Figure: Festival (1951) in the Tate, is characteristic of Moore's later sculptures: an abstract female figure intercut with voids. As with much of the post-War work, there are several bronze casts of this sculpture. When Moore's niece asked why his sculptures had such simple titles, he replied,

"All art should have a certain mystery and should make demands on the spectator. Giving a sculpture or a drawing too explicit a title takes away part of that mystery so that the spectator moves on to the next object, making no effort to ponder the meaning of what he has just seen. Everyone thinks that he or she looks but they don't really, you know." [37]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบฟอร์มลายเซ็นของมัวร์เป็นรูปนอน สำรวจของมัวร์ของแบบฟอร์มนี้ ภายใต้อิทธิพลของเลข Toltec มายาที่เขาเห็นที่พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ได้นำเขาไปสู่การเพิ่ม abstraction เป็นเขาเปิดความคิดของเขาต่อทดลองกับองค์ประกอบของการออกแบบ ตัวเลขก่อนนอนของมัวร์จัดการหลักกับมวล ในขณะที่คนของเขาในภายหลังความคมชัดแข็งองค์ประกอบของประติมากรรมมีพื้นที่ ไม่เพียงแต่ รอบนั้น แต่โดยทั่วไป โดยพวกเขาเป็นเขา pierced แบบ มีช่องตัวเลขก่อนหน้ามี pierced ในลักษณะทั่วไป ซึ่งแยกจาก และข้อมูลร่างกายแขนขาโค้ง ภาพนามธรรมมากขึ้น ภายหลังโดยทั่วไปมักเจาะ ด้วยช่องว่างโดยตรงผ่านตัว ซึ่งหมายความว่ามัวร์สำรวจ และเปลี่ยนแปลงรูปร่างเว้า และนูน เจาะเหล่านี้มากขึ้นพัฒนาควบคู่กับรูปปั้นของบาร์บาร่า Hepworth [36] Hepworth pierced ลำตัวหลัง misreading รีวิวของเฮนรีมัวร์แสดงช่วงแรก ปูนปลาสเตอร์รูป Reclining: เทศกาล (1951) ศิลป์ เป็นลักษณะของมัวร์ต่อประติมากรรม: รูปหญิงนามธรรม intercut กับ voids เช่นเดียวกับงานหลังสงครามมาก มี casts หลายรูปประติมากรรมนี้ เมื่อหลานสาวของมัวร์ถามทำไมรูปปั้นของเขาได้เช่นชื่อเรื่อง เบิกบาน"ศิลปะทั้งหมดควรมีความลึกลับบางอย่าง และควรทำให้ความต้องการในการแข่งขัน ให้เป็นรูปปั้นหรือรูปวาด ชื่อเรื่องชัดเจนเกินไปจะอยู่ที่หนึ่งที่ลึกลับเพื่อให้การแข่งขันไปในวัตถุถัดไป ทำให้ไม่พยายามที่ไตร่ตรองความหมายของสิ่งเพิ่งเกิด ทุกคนคิดว่า เขาดู แต่พวกเขาไม่จริง ๆ คุณรู้" [37]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบลายเซ็นของมัวร์เป็นตัวเลขที่ไสยาสน์ การตรวจสอบข้อเท็จจริงของมัวร์ในรูปแบบนี้อยู่ภายใต้อิทธิพลของวัฒนธรรมเมโซ-รูปมายันที่เขาเคยเห็นที่พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ก็จะนำเขาไปสู่นามธรรมเพิ่มขึ้นเป็นเขาหันความคิดของเขาที่มีต่อการทดลองที่มีองค์ประกอบของการออกแบบ ก่อนหน้านี้มัวร์ตัวเลขนอนจัดการโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีมวลในขณะที่คนของเขาในภายหลังความคมชัดองค์ประกอบที่แข็งแกร่งของรูปปั้นที่มีพื้นที่ที่ไม่เพียง แต่รอบพวกเขา แต่โดยทั่วไปผ่านพวกเขาในขณะที่เขาเจาะรูปแบบที่มีช่องเปิด. ตัวเลขก่อนหน้านี้ได้รับการเจาะในลักษณะเดิมใน ซึ่งงอแขนขาแยกออกจากและไปสมทบกับร่างกาย หลังจากตัวเลขนามธรรมมากขึ้นมักจะมีการเจาะด้วยช่องว่างโดยตรงผ่านร่างกายโดยมัวร์ซึ่งหมายถึงการสำรวจและสลับเว้าและรูปร่างนูน เจาะเหล่านี้ได้รับการพัฒนามากขึ้นควบคู่ไปกับรูปปั้นของบาร์บาร่า Hepworth. [36] Hepworth เจาะลำตัวครั้งแรกหลังจากที่ misreading ความคิดเห็นของหนึ่งในเฮนรี่มัวร์แสดงให้เห็นว่าในช่วงต้น นอนปูนรูปนี้: เทศกาล (1951) ในต่อมลูกหมากที่เป็นลักษณะของประติมากรรมในภายหลังของมัวร์: เป็นรูปหญิงนามธรรม intercut กับช่องว่าง ในฐานะที่เป็นที่มีมากของการทำงานหลังสงครามมีคราบสีบรอนซ์หลายรูปปั้นนี้ เมื่อหลานสาวของมัวร์ถามว่าทำไมรูปปั้นของเขามีชื่อเช่นง่ายๆเขาตอบว่า"ศิลปะทุกคนต้องมีความลึกลับบางอย่างและจะทำให้ความต้องการในชม. ให้รูปปั้นหรือการวาดภาพอย่างชัดเจนเกินไปชื่อจะนำไปเป็นส่วนหนึ่งของความลึกลับที่เพื่อให้ ชมย้ายไปยังวัตถุต่อไปทำให้ความพยายามที่จะไตร่ตรองความหมายของสิ่งที่เขาได้เห็นเพียงแค่ไม่มี. ทุกคนคิดว่าเขาหรือเธอดู แต่พวกเขาทำไม่ได้จริงๆคุณรู้ว่า. " [37]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบฟอร์มลายเซ็นของมัวร์เป็นรูปไสยาสน์ . มัวร์ของการสำรวจของแบบฟอร์มนี้ภายใต้อิทธิพลของตอลเตกมายารูปที่เขาได้เห็นในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ถูกนำตัวเขาไป เขาเปลี่ยนความคิดของเขาเพิ่มขึ้นเป็นนามธรรม ไปสู่การทดลองกับองค์ประกอบของการออกแบบ มัวร์ของตัวเลขก่อนหน้านี้นอนจัดการหลักกับมวลในขณะที่คนต่อมาของเขา ความคมชัด องค์ประกอบที่เป็นของแข็งของประติมากรรมที่มีพื้นที่ ไม่เฉพาะรอบพวกเขา แต่โดยทั่วไปผ่านพวกเขาเจาะรูปแบบช่องเปิด

ก่อนหน้านี้ตัวเลขจะเจาะในลักษณะปกติ ซึ่งแขนขาโก่งและแยกจากคุณร่างกาย ต่อมาตัวเลขนามธรรมมากขึ้นมักจะมี penetrated โดยเป็นโดยตรงผ่านทางร่างกายซึ่งหมายความว่า มัวร์ แสดงสลับเว้าและนูนรูปร่าง เจาะที่รุนแรงมากขึ้น เหล่านี้พัฒนาขึ้นในขนานกับบาร์บาร่า Hepworth ประติมากรรม [ 36 ] Hepworth แรกแทงลำตัวหลังจากอ่านผิดรีวิวของเฮนรี่มัวร์ก่อนแสดง ปูนปลาสเตอร์รูปไสยาสน์ : เทศกาล ( 1951 ) ใน เทท เป็นลักษณะของประติมากรรมของมัวร์ต่อมา :บทคัดย่อรูปภาพ intercut ด้วยช่องว่าง . ในฐานะที่มีมากของการโพสต์สงครามงาน มีหลายสีบรอนซ์ดุจประติมากรรมนี้ ตอนมัวร์ของหลานสาวถามว่าทำไมประติมากรรมของเขาชื่อ ง่ายเช่นเขาตอบ

" ศิลปะควรมีความลึกลับบางอย่างและควรทำให้ความต้องการในการชมให้รูปปั้นหรือวาดด้วยชัดเจนชื่อใช้เวลาส่วนหนึ่งของความลึกลับที่ให้ชมย้ายไปยังวัตถุต่อไป ทำให้ไม่มีความพยายามที่จะไตร่ตรองความหมายของสิ่งที่เขาได้เห็นเพียง ทุกคนคิดว่าเขาหรือเธอดู แต่พวกเขาไม่ได้จริงๆ คุณก็รู้ " [ 37 ]