George Stoyonovich was a neighborho

George Stoyonovich was a neighborhood boy who had quit high school on an impulse when he was sixteen, run out of patience, and though he was ashamed every time he went looking for a job, when people asked him if he had finished and he had to say no, he never went back to school. This summer was a hard time for jobs and he had none. Having so much time on his hands, George thought of going to summer school, but the kids in his classes would be too young. He also considered registering in a night high school, only he didn't like the idea of the teachers always telling him what to do. He felt they had not respected him. The result was he stayed off the streets and in his room most of the day. He was close to twenty and had needs with the neighborhood girls, but no money to spend, and he couldn't get more than an occasional few cents because his father was poor, and his sister Sophie, who resembled George, a tall bony girl of twenty-three, earned very little and what she had she kept for herself. Their mother was dead, and Sophie had to take care of the house.
Very early in the morning George's father got up to go to work in a fish market. Sophie left at about eight for her long ride in the subway to a cafeteria in the Bronx. George had his coffee by himself, then hung around in the house. When the house, a five-room railroad flat above a butcher store, got on his nerves he cleaned it up - mopped the floors with a wet mop and put things away. But most of the time he sat in his room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอร์จ Stoyonovich เป็นย่านที่เด็กที่ได้ออกจากโรงเรียนมัธยมที่มีแรงกระตุ้นเมื่อเขาเป็นสิบหก หมดความอดทน และเขาเองก็ละอายใจทุกครั้งที่เขาไปหางาน เมื่อท่านถามเขาถ้า เขาจบ และเขาจะบอกว่า ไม่มี เขาไม่เคยกลับไปโรงเรียน ฤดูร้อนนี้เป็นช่วงเวลายากสำหรับงาน และเขาไม่มี มีเวลามากในมือของเขา จอร์จคิดที่จะไปโรงเรียน แต่เด็กในชั้นเรียนของเขาจะเด็กเกินไป เขาถือว่าการลงทะเบียนในคืนมัธยม เท่านั้นเขาไม่ชอบความคิดของครูเสมอเขาบอกจะทำอย่างไร เขารู้สึกว่า พวกเขาไม่ได้เคารพเขา ผลที่ได้ทรงพัก ปิดถนน และ ในห้องพักพัก เขาใกล้ยี่สิบ และมีความต้องการกับสาวย่าน แต่ไม่มีเงินจะใช้จ่าย และเขาไม่ได้รับมากกว่าการเซ็นต์บางเป็นครั้งคราวเนื่องจากบิดาของเขาได้ไม่ดี และโซฟีน้องสาวของเขา ซึ่งคล้ายกับจอร์จ หลุดสาวสูงยี่สิบสาม การได้รับน้อยมากและสิ่งที่เธอมีเธอเก็บไว้สำหรับตัวเอง แม่ตาย และโซฟีต้องดูแลบ้าน ในตอนเช้า พ่อของจอร์จได้ไปทำงานในตลาดปลา โซฟีซ้ายที่ประมาณแปดสำหรับเธอนั่งยาวในรถไฟใต้ดินไปโรงอาหารในท้องทุ่ง จอร์จมีกาแฟของเขา ด้วยตัวเอง แล้วแขวนรอบบ้าน เมื่อได้บ้าน แฟลตรถไฟห้าห้องข้างบนมีร้านขายเนื้อ บนเส้นประสาทของเขา เขามันล้าง- mopped ชั้น มีซับเปียก และเก็บสิ่ง แต่ส่วนใหญ่เขานั่งอยู่ในห้องของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอร์จ Stoyonovich เป็นเด็กย่านที่ได้ลาออกจากโรงเรียนสูงในแรงกระตุ้นเมื่อเขาอายุสิบหกหมดความอดทนและแม้ว่าเขาจะรู้สึกละอายใจทุกครั้งที่เขาไปหางานทำเมื่อมีคนถามเขาว่าเขาเสร็จและเขาก็จะ บอกว่าไม่มีเขาไม่เคยเดินกลับไปที่โรงเรียน ฤดูร้อนนี้เป็นช่วงเวลาที่ยากสำหรับงานและเขาก็ไม่มี มีเวลามากในมือของเขาจอร์จคิดว่าการที่จะไปโรงเรียนในช่วงฤดูร้อน แต่เด็กในชั้นเรียนของเขาจะเป็นเด็กเกินไป นอกจากนี้เขายังถือว่าการลงทะเบียนในโรงเรียนมัธยมคืนเดียวที่เขาไม่ชอบความคิดของครูมักจะบอกเขาว่าจะทำอย่างไร เขารู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้นับถือเขา ผลที่ได้คือเขาอยู่ออกจากถนนและในห้องของเขามากที่สุดของวัน เขาได้ใกล้ยี่สิบและมีความต้องการที่มีสาวพื้นที่ใกล้เคียง แต่ไม่มีเงินที่จะใช้จ่ายและเขาไม่สามารถได้รับมากกว่าไม่กี่เซ็นต์เป็นครั้งคราวเพราะพ่อของเขาเป็นคนยากจนและน้องสาวของเขาโซฟีที่คล้ายกับจอร์จเป็นสาวกระดูกสูง ยี่สิบสามได้รับน้อยมากและสิ่งที่เธอได้เธอเก็บไว้สำหรับตัวเอง แม่ของพวกเขาตายและโซฟีมีการดูแลของบ้าน.
มากในตอนเช้าพ่อของจอร์จลุกขึ้นไปทำงานในตลาดปลา โซฟีทิ้งไว้ที่ประมาณแปดสำหรับการนั่งยาวของเธอในสถานีรถไฟใต้ดินไปยังโรงอาหารในบรองซ์ จอร์จมีกาแฟของเขาด้วยตัวเองแล้วแขวนรอบในบ้าน เมื่อบ้านมีห้าห้องรถไฟแบนเหนือร้านขายเนื้อได้ในเส้นประสาทของเขาที่เขาทำความสะอาดมันขึ้น - เช็ดพื้นด้วยไม้ถูพื้นเปียกและนำสิ่งที่อยู่ห่างออกไป แต่ส่วนมากของเวลาที่เขานั่งอยู่ในห้องของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จอร์จ stoyonovich เป็นเด็กแถวบ้านที่เคยลาออกจากโรงเรียนมัธยมในแรงกระตุ้นเมื่อเขาอายุสิบหก หมดความอดทน และแม้ว่าเขาอายทุกครั้งที่เขาไปมองหางาน เมื่อมีคนถามเขาว่าเขาได้เสร็จสิ้นแล้วและเขาต้องพูดว่า ไม่ เขาไม่เคยกลับไปที่โรงเรียน ฤดูร้อนนี้ เป็นช่วงเวลาที่ยากสำหรับงาน และเขาก็ไม่มี มีเวลามากในมือของเขา จอร์จ คิดว่าการไปโรงเรียนในช่วงฤดูร้อน แต่เด็กในชั้นเรียนของเขาอาจจะเด็กเกินไป ยังพิจารณาที่ลงทะเบียนในคืนที่โรงเรียน เขาแค่ไม่ชอบความคิดของครูมักจะบอกมัน เขารู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้เคารพเขา ผลที่ได้คือเขาอยู่ข้างถนน และในห้องของเขามากที่สุดของวัน เขาใกล้จะ ยี่สิบ และมีความต้องการกับเพื่อนบ้านสาว แต่ไม่มีเงินที่จะใช้จ่าย และเขาไม่สามารถได้รับมากกว่าเป็นครั้งคราวไม่กี่เซนต์ เพราะพ่อของเขายากจนและน้องสาวของเขาโซฟี ที่เหมือนจอร์จ สาวกระดูกสูง 23 มีรายได้น้อยมาก และสิ่งที่เธอได้เก็บเธอไว้คนเดียว แม่ของเขาตาย และโซฟี ต้องดูแลบ้านเช้ามากจอร์จ พ่อตื่นไปทำงานในตลาดปลา โซฟีไปประมาณแปดสำหรับการนั่งยาวของเธอในรถไฟใต้ดินที่โรงอาหารในบรองซ์ จอร์จ มีกาแฟของเขาเอง แล้วแขวนรอบๆบ้าน เมื่อบ้าน ห้าห้องรถไฟแบนข้างบนร้านเขียง มีเส้นประสาทของเขาเขาทำความสะอาด - ถูพื้นด้วยผ้าเปียกและปล่อยวางทุกอย่าง แต่ส่วนใหญ่เวลาเขานั่งอยู่ในห้องของเขา