My mother is the most important per

My mother is the most important person in my life. I have been mentioning her in almost all of the essays I write. The problem is, I cannot really express how I feel about her in just words. My mother is not my whole life, but she is a really big part of it. My whole world does not only revolve around her, but she is the most influential person who inspires me. My mother is not just another woman. She is extraordinary.

I have known her for sixteen years, three months, one day and nineteen hours. I know her very well, and I had learned to love her since the day we first met. Relatives always tell me stories about my birth. They tell me how important I was to my mom. I was the foundation of her joy, strength, peace and love. She has never lied to me about my father. I do not remember asking about him. Ever since, I already knew he was in a better place. I do not remember my mom having a hard time explaining to me my situation – having no father. She was always straightforward. She explained things very simply, like she knew everything. I thank her for being simple. I thank her for telling me the truth, so that I did not need to believe a lie that would have made things ‘easier’ for me. When in fact, not knowing the truth would have made things complicated.

She has taught me all I need to know to live life as a sixteen-year old teenage girl. She taught me how to feel. Well, she did not only do that. She showed me how to handle these feelings of anger, fear, guilt, joy, sadness, excitement, hate and anxiety. She also showed me how to give and take. I learned from her that giving is a lot harder than taking, but the former is much more satisfying when it is done. She told me that giving makes one happy. I am sure she is right because half of her life, she has been giving me what I need, and in spite of all that years of giving, she is happy. Though very slowly, I am learning how to give freely. Little by little

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่ของฉันเป็นคนสำคัญในชีวิตของฉัน ฉันมีการกล่าวถึงเธอในเกือบทั้งหมดของนักเขียน ปัญหาคือ ฉันไม่สามารถจริง ๆ แสดงวิธีรู้สึกเกี่ยวกับเธอเพียงคำ แม่ของฉันไม่ใช่ชีวิตของฉัน แต่เธอเป็นส่วนใหญ่จริง ๆ ของมัน โลกของฉันทั้งหมดไม่เพียงเกี่ยวข้องกับเธอ แต่เธอเป็นผู้มีอิทธิพลสูงสุดที่แรงบันดาลใจของฉัน แม่ของฉันไม่ใช่ผู้หญิงเพียงหนึ่ง เธอเป็นพิเศษฉันได้รู้จักเธอสิบหกปี 3 เดือน หนึ่งวัน และทส่วนชั่วโมง ฉันรู้เธอเป็นอย่างดี และฉันได้เรียนรู้รักเธอตั้งแต่วันที่เราแรกพบ ญาติจะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับการเกิดของฉัน พวกเขาบอกว่า สำคัญได้แม่ของฉัน ผมมูลนิธิของเธอความสุข ความแรง ความสงบ และรัก นอกจากนี้เธอไม่ได้โกหกผมเกี่ยวกับพ่อ ผมไม่เข้าใจว่า ถามเกี่ยวกับเขา ตั้งแต่ แล้วรู้ว่า เขาอยู่ในดี ฉันไม่จำแม่ของฉันมีเวลายากที่อธิบายให้ฉันในสถานการณ์ของฉันâ €"มีพ่อไม่ เธอจะตรงไปตรงมา เธออธิบายสิ่งมากเพียง เหมือนเธอรู้ทุกอย่าง ผมขอบคุณเธอง่าย ฉันขอบคุณที่เธอบอกความจริง ฉันเพื่อให้ฉันไม่ต้องการเชื่อว่าการโกหกที่จะทำกิจกรรมâ €˜easier†™สำหรับฉัน เมื่อในความเป็นจริง ไม่รู้จริงจะได้ทำสิ่งซับซ้อน เธอได้สอนทั้งหมดที่ฉันต้องการทราบชีวิตสดเป็นผู้หญิงวัยรุ่นหก - ปี เธอสอนฉันว่ารู้สึก ดี เธอเท่านั้นไม่ที่ เธอแสดงให้ฉันเห็นวิธีการจัดการกับความโกรธ กลัว ความผิด ความสุข ความโศกเศร้า ตื่นเต้น เกลียด และความวิตกกังวลความรู้สึกเหล่านี้ เธอยังแสดงให้ฉันเห็นวิธีการให้ และการ ฉันรู้จากเธอที่ทำให้เป็นมากขึ้น แต่เดิมเป็นความพึงพอใจมากขึ้นเมื่อมีทำ เธอบอกฉันว่า ให้แบบมีความสุข ผมมั่นใจว่า เธอเป็นขวาเพราะครึ่งหนึ่งของชีวิตของเธอ เธอให้มาฉันต้องอะไร และแม้ว่าปีที่ให้ เธอมีความสุข แม้ว่าช้ามาก ฉันกำลังเรียนรู้วิธีการให้อิสระ น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ของฉันเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันได้รับการกล่าวขวัญของเธอในเกือบทั้งหมดของบทความที่ผมเขียน ปัญหาคือผมไม่ได้แสดงว่าฉันรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเธอในคำพูดเพียง แม่ของฉันไม่ได้เป็นทั้งชีวิตของฉัน แต่เธอเป็นส่วนใหญ่จริงๆของมัน โลกทั้งโลกของฉันไม่เพียง แต่หมุนรอบเธอ แต่เธอเป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน แม่ของฉันไม่ได้เป็นเพียงผู้หญิงคนอื่น เธอเป็นพิเศษฉันได้รู้จักเธอสิบหกปีที่ผ่านมาสามเดือนในวันหนึ่งและเก้าชั่วโมง ฉันรู้ดีเธอและฉันได้เรียนรู้ที่จะรักเธอตั้งแต่วันที่เราพบกันครั้งแรก ญาติผมมักจะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับการเกิดของฉัน พวกเขาบอกฉันวิธีการที่สำคัญผมจะแม่ของฉัน ผมเป็นรากฐานของความสุขของเธอมีความแข็งแรงความสงบสุขและความรัก เธอไม่เคยโกหกฉันเกี่ยวกับพ่อของฉัน ผมจำไม่ได้ถามเกี่ยวกับเขา นับตั้งแต่ผมก็รู้แล้วว่าเขาอยู่ในสถานที่ที่ดี ผมจำไม่ได้แม่ของฉันมีช่วงเวลาที่ยากอธิบายให้ฉันสถานการณ์ของฉัน" เธอเป็นคนที่ตรงไปตรงมาเสมอ เธออธิบายสิ่งที่มากเพียงเหมือนที่เธอรู้ทุกอย่าง ผมขอขอบคุณเธอสำหรับการที่เรียบง่าย ผมขอขอบคุณเธอสำหรับการบอกความจริงเพื่อที่ฉันไม่ต้องการที่จะเชื่อเรื่องโกหกที่จะได้ทำสิ่งที่~ easierâ เมื่อในความเป็นจริงไม่ทราบความจริงจะได้ทำสิ่งที่ซับซ้อนเธอได้สอนให้ฉันทั้งหมดที่ฉันจำเป็นต้องรู้ที่จะใช้ชีวิตเป็นสิบหกปีเก่าหญิงสาววัยรุ่น เธอสอนฉันวิธีที่จะรู้สึก ดีที่เธอไม่ได้เพียงทำอย่างนั้น เธอแสดงให้ฉันเห็นวิธีการจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้ของความโกรธความกลัวความผิด นอกจากนี้เธอยังแสดงให้ฉันเห็นวิธีการให้และการรับ ผมได้เรียนรู้จากเธอให้เป็นจำนวนมากที่หนักกว่าการ แต่อดีตเป็นที่น่าพอใจมากขึ้นเมื่อมีการกระทำ เธอบอกฉันว่าให้ทำให้คนมีความสุข ผมแน่ใจว่าเธอจะถูกต้องเพราะครึ่งหนึ่งของชีวิตของเธอเธอได้รับการให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการและทั้งๆที่มีทุกสิ่งที่ปีของการให้เธอมีความสุข แม้ว่าจะช้ามากผมเรียนรู้วิธีที่จะให้ได้อย่างอิสระ นิด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันไม่ได้พูดถึงเธอในเกือบทั้งหมดของบทความที่ผมเขียน ปัญหาคือ ผมไม่สามารถจริงๆแสดง ว่าฉันรู้สึกกับเธอยังไง แค่คำพูด แม่ของฉันไม่ได้เป็นชีวิตทั้งชีวิตของฉัน แต่เธอจะเป็นส่วนที่ใหญ่มากของมัน โลกไม่ได้หมุนรอบเธอ แต่เธอมีอิทธิพลมากที่สุดคนที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันแม่ของฉันไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิง เธอไม่ธรรมดาจริงๆ

ฉันได้รู้จักเธอมา 16 ปี 3 เดือน วัน ชั่วโมง สิบเก้า ผมรู้จักเธอมาก และผมได้เรียนรู้ที่จะรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ญาติเสมอบอกเรื่องราวเกี่ยวกับวันเกิดของฉัน พวกเขาบอกฉันว่าสำคัญ ฉันกับแม่ของฉัน ฉันคือรากฐานของความสุขความแข็งแรงของเธอสันติภาพและความรักเธอไม่เคยโกหกฉันเรื่องพ่อ ผมจำไม่ได้ว่าถามเกี่ยวกับเขา ตั้งแต่ ผมรู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่ในสถานที่ที่ดีกว่า ผมจำไม่ได้ว่าแม่ฉันมีเวลาที่ยากอธิบายให้ฉัน†" สถานการณ์ของฉันไม่มีพ่อ เธอมักจะตรงไปตรงมา เธออธิบายอย่างง่ายๆ เหมือนเธอรู้ทุกอย่าง ฉันขอบคุณเธอที่ง่าย ฉันขอบใจเธอที่พูดความจริงกับฉันดังนั้น ที่ผมไม่ต้องเชื่อคำโกหกนั้นอาจทำให้เรื่อง‘’ง่ายขึ้นสำหรับฉัน เมื่อในความเป็นจริง ถ้าไม่รู้ความจริงอาจทำให้เรื่องซับซ้อน

เธอได้สอนให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการที่จะรู้ว่าการใช้ชีวิตเป็นสาววัยสิบหกปีเก่า เธอสอนฉัน ให้รู้สึก แต่เธอไม่ได้ทำแบบนั้น เธอแสดงให้ฉันวิธีการจัดการกับความรู้สึกของความโกรธ ความกลัว ความรู้สึกผิด ความสุข ความเศร้าความตื่นเต้น เกลียดและความกังวล เธอยังแสดงให้เห็นวิธีการให้และรับ ฉันได้เรียนรู้จากเธอว่า ให้หนักกว่า การ แต่ อดีต คือ พอใจมาก เมื่อมันเสร็จ เธอบอกฉันว่าให้ทำให้มีความสุข ฉันแน่ใจว่า เธอพูดถูก เพราะครึ่งหนึ่งของชีวิตเธอ ที่เธอมีให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการและแม้ทั้งหมดที่ปีของการให้ ที่เธอมีความสุข แต่ช้ามากฉันเรียนรู้วิธีการให้อย่างอิสระ ทีละนิด