Oxygen consumption and ammonia-N ex

Oxygen consumption and ammonia-N excretion

To measure oxygen consumption and ammonia-N excretion, one shrimp from each replicate was transferred to a 1000-mL volumetric flask containing seawater of one of the five test salinities [5000, 15 000, 25 000, 35 000 (control) and 40 000 mg L−1]. The flasks were sealed and placed in a water bath at 20 ± 0.5 °C for 3 h. Dissolved oxygen was above 4.0 mg L−1 at the end of the experiment. Water samples were collected by siphoning, and DO and ammonia-N were measured at the beginning and at the end of the experiment using the Winkler method and the phenolhypochlorite method respectively (Chen 2000). Blank seawater readings (i.e. without shrimp) of DO and ammonia-N were carried out, and then subtracted from the experimental units to correct for autogenic trends. The mean differences in DO and ammonia-N were determined between the beginning and the end of this period, and the oxygen consumption (mg g−1 h−1) and ammonia-N excretion (μmol g−1 h−1) rates were corrected to the water volume of each flask, the shrimp's wet weight and the duration of exposure (h). The atomic O/N ratios of the penaeids were calculated by dividing the amount of oxygen consumed by the nitrogen excreted in each salinity treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การขับถ่ายแอมโมเนีย N และปริมาณการใช้ออกซิเจนการวัดการขับถ่ายแอมโมเนีย N และปริมาณการใช้ออกซิเจน กุ้งหนึ่งจากจำลองแต่ละแบบถูกถ่ายโอนไปขวดปริมาตร 1000 มิลลิลิตรที่ประกอบด้วยน้ำทะเลของ salinities การทดสอบห้าหนึ่ง [5000, 15 000 รวม 25000, 35 000 (ควบคุม) และ 40 000 มิลลิกรัม L−1] เบ้าถูกปิดสนิท และวางไว้ในอ่างน้ำที่ 20 ± 0.5 ° C สำหรับ 3 h. Dissolved ออกซิเจนสูงกว่า 4.0 มิลลิกรัม L−1 เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ตัวอย่างน้ำถูกจัดเก็บ โดยสูบ และทำ และแอมโมเนีย N ถูกวัด ที่จุดเริ่มต้น และ เมื่อสิ้นสุดการทดลองที่ใช้วิธี Winkler และวิธี phenolhypochlorite ตามลำดับ (2000 เฉิน) น้ำทะเลเปล่าอ่าน (เช่นไม่ มีกุ้ง) DO และแอมโมเนีย N ดำเนินการ และจากนั้น หักออกจากหน่วยทดลองเพื่อแก้ไขแนวโน้มตาม ความแตกต่างหมายถึงในการทำและแอมโมเนีย N กำหนดระหว่างการเริ่มต้นและสิ้นสุดระยะนี้ และปริมาณออกซิเจน (mg g−1 h−1) และอัตราการขับถ่ายแอมโมเนีย N (ไมโครโมล g−1 h−1) ถูกแก้ไขเพื่อปริมาณน้ำแต่ละขวด น้ำหนักเปียกของกุ้ง และระยะเวลาของการสัมผัส (h) อัตราส่วน O/N อะตอมของ penaeids ถูกคำนวณ โดยการหารปริมาณออกซิเจนที่ถูกใช้ โดยไนโตรเจนที่ขับออกมาในแต่ละรักษาความเค็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ออกซิเจนและแอมโมเนีย-N ขับถ่าย

ในการวัดการใช้ออกซิเจนและแอมโมเนีย-N ขับถ่ายหนึ่งกุ้งจากแต่ละซ้ำถูกย้ายไป 1000 มิลลิลิตรปริมาตรขวดที่มีน้ำทะเลแห่งหนึ่งของความเค็มทดสอบห้า [5000, 15 000, 25, 000, 35 000 (Control) และ 40 000 mg L-1] ขวดถูกปิดผนึกและวางไว้ในอ่างน้ำที่ 20 ± 0.5 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 3 ชั่วโมง ออกซิเจนที่ละลายอยู่เหนือ L-1 4.0 มิลลิกรัมในตอนท้ายของการทดลอง เก็บตัวอย่างน้ำโดยการดูดและไม่และแอมโมเนีย-N วัดที่จุดเริ่มต้นและในตอนท้ายของการทดลองใช้วิธีการเคลอร์และวิธีการ phenolhypochlorite ตามลำดับ (เฉิน 2000) อ่านน้ำทะเลที่ว่างเปล่า (คือไม่มีกุ้ง) ของทำและแอมโมเนีย-N ได้ดำเนินการแล้วหักออกจากหน่วยทดลองเพื่อแก้ไขสำหรับแนวโน้ม autogenic ความแตกต่างค่าเฉลี่ยในการทำและแอมโมเนีย-N ได้รับการพิจารณาระหว่างจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของช่วงเวลานี้และการบริโภคออกซิเจน (MG G-1 H-1) และแอมโมเนีย-N ขับถ่าย (ไมโครโมล G-1 H-1) อัตราการเป็น การแก้ไขให้ปริมาณน้ำของแต่ละขวดน้ำหนักเปียกกุ้งและระยะเวลาของการเปิดรับแสง (H) The O อะตอม / อัตราส่วนของ penaeids ถูกคำนวณโดยการหารปริมาณออกซิเจนบริโภคโดยไนโตรเจนขับออกมาในการรักษาแต่ละความเค็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริมาณการใช้ออกซิเจน และในเรื่องของแอมโมเนีย ,วัดการใช้ออกซิเจน และในเรื่องของแอมโมเนียการขับถ่าย , กุ้งหนึ่งจากแต่ละซ้ําไปเป็น 1000 ml ขวดที่มีปริมาตรน้ำทะเลของหนึ่งในห้าทดสอบความเค็ม [ 5 , 000 15 000 25 000 35 000 ( ควบคุม ) และ 40 000 mg L − 1 ] ขวดมีซีลและวางไว้ในอ่างน้ำที่ 20 ± 0.5 ° C เป็นเวลา 3 ชั่วโมง ปริมาณออกซิเจนละลายน้ำมากกว่า 4.0 mg L − 1 เมื่อสิ้นสุดการทดลอง การเก็บรวบรวมตัวอย่างน้ำที่ดูด และในเรื่องของแอมโมเนียและวัดที่จุดเริ่มต้นและที่สิ้นสุดของการทดลองใช้บริการค้นหาและวิธีการ phenolhypochlorite ตามลำดับ ( เฉิน 2000 ) ค่าว่าง ( น้ำทะเล ) โดยกุ้ง ) และในเรื่องของแอมโมเนียถูกหามออกไป แล้วหักออกจากหน่วยทดลองเพื่อแก้ไขแนวโน้มจิต . ค่าเฉลี่ยความแตกต่างในทำและในเรื่องของแอมโมเนียเป็นระหว่างการเริ่มต้นและการสิ้นสุดของระยะเวลานี้และการใช้ออกซิเจน ( mg G − 1 H − 1 ) และในเรื่องของแอมโมเนีย ( μ mol − 1 G , H − 1 ) อัตรากำลังแก้ไขน้ำเสียงของแต่ละขวด กุ้งน้ำหนักเปียกและระยะเวลาของแสง ( H ) ที่อะตอม O / N ในอัตราส่วนของ penaeids คำนวณโดยการหารจำนวนออกซิเจนโดยไนโตรเจนจะถูกบริโภคในแต่ละค่ารักษา