from the A and B series are weak an

from the A and B series are weak and tend to flow under stress. Comparing
maximum values, one can conclude that they are not significantly different. This
means that in this range of segment lengths, high tensile strength can be achieved
by using any one of the three polyols, but at different SSC.
The strengths are given usually in the form of engineering stresses at break.
In order to obtain the true stress at break, tensile strengths should be multiplied
by extension ratio 2(= 1/Io), where I and l0 are extended and original sample
lengths. Since elongation at break, e (e = 2 + 1) increases with increasing of
SSC, the maxima on the true stress at break-SSC curves are expected to move
to higher SSC values, as compared to tensile strength-SSC maxima. In a series
of polyurethane elastomeric fibers based on Adiprene L-100, piperazine and
MDI, a maximum on the true stress at break vs extension diagram 2°7 was found
at about 60% SSC, Fig. 37. Adiprene L-100 is the prepolymer obtained from
two moles of PTMO and three moles of TDI, having a nominal molecular
weight of about 2000.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จาก A และ B ชุดอ่อน และมักจะ ไหลภายใต้ความเครียด การเปรียบเทียบค่าสูงสุด หนึ่งสามารถสรุปว่า จะไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ นี้หมายความ ว่า ในช่วงนี้ของส่วนความยาว แรงสูงสามารถทำได้โดยใช้หนึ่ง polyols สาม แต่ ที่ SSC ที่แตกต่างกันจุดแข็งจะได้รับโดยทั่วไปในรูปแบบของความเครียดทางวิศวกรรมที่แบ่งเพื่อให้ได้ความเครียดจริงที่แบ่ง ควรคูณจุดแข็งแรงโดยขยายอัตราส่วน 2 (= 1/Io), ซึ่งฉันและ l0 ถูกขยายและอย่างเดิมความยาว ตั้งแต่ elongation ที่แบ่ง e (e = 2 + 1) เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของSSC แมกบนความเครียดจริงที่เส้นโค้งแบ่ง SSC คาดว่าจะย้ายสูงถึง SSC ค่า เมื่อเทียบกับแรง SSC แมก ในชุดของเส้นใยโพลียูรีที่ยึด Adiprene L-100, elastomeric piperazine และไอ สูงสุดบนความเครียดจริงที่แบ่งเทียบกับขยายไดอะแกรม 2 ° 7 พบประมาณ 60% SSC, Fig. 37 Adiprene L-100 เป็น prepolymer ที่ได้รับจากไฝสอง PTMO และไฝสามของ TDI มีว่ายอมเป็นโมเลกุลน้ำหนักประมาณ 2000

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จาก A และชุด B มีความอ่อนแอและมีแนวโน้มที่จะไหลภายใต้ความกดดัน เปรียบเทียบ
ค่าสูงสุดหนึ่งสามารถสรุปได้ว่าพวกเขาจะไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่ง
หมายความว่าในช่วงของความยาวส่วนนี้แรงดึงสูงสามารถทำได้
โดยใช้คนใดคนหนึ่งในสามของโพลีออล แต่ในเอสเอสที่แตกต่างกัน.
จุดแข็งจะได้รับมักจะอยู่ในรูปแบบของความเครียดทางวิศวกรรมที่แตก.
เพื่อให้ได้ความจริง ความเครียดที่แตกจุดแข็งแรงดึงควรจะคูณ
ด้วยอัตราการขยาย 2 (= 1 / ไอโอ) ที่ฉันและ l0 มีการขยายตัวอย่างเดิมและ
ความยาว เนื่องจากความยืดเมื่อขาด, E (จ = 2 + 1) เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของ
เอสเอส, แม็กซิม่าในความเครียดจริงที่แบ่งเส้นโค้งเอสเอสที่คาดว่าจะย้าย
ไปเป็นค่าเอสเอสที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับความแข็งแรงสูงสุด SSC แรงดึง ในซีรีส์
ของเส้นใยยางยูรีเทนบนพื้นฐานของ Adiprene L-100 piperazine และ
MDI สูงสุดในความเครียดความจริงที่แตกเทียบแผนภาพขยาย 2 ° 7 ก็พบว่า
ประมาณ 60% SSC, รูป 37. Adiprene L-100 เป็น prepolymer ที่ได้รับจาก
สองไฝของ PTMO และสามของไฝ TDI มีโมเลกุลน้อย
น้ำหนักประมาณ 2000

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาก A และ B ซีรี่ส์ อ่อนแอ และมีแนวโน้มที่จะไหลอยู่ภายใต้ความเครียด เปรียบเทียบ
ค่าที่มากที่สุดหนึ่งสามารถสรุปได้ว่า ไม่แตกต่างกัน นี้
หมายความว่าในช่วงนี้ของความยาวส่วนแรงดึงสูงสามารถบรรลุ
โดยใช้หนึ่งในสามเกาะ แต่ที่แตกต่างกัน SSC .
จุดแข็งจะได้รับมักจะอยู่ในรูปของความเค้นวิศวกรรมที่พัก
เพื่อให้ได้ความจริงที่หัก ดึงจุดแข็งที่ควรจะคูณ
2 ( ส่วนขยาย ) = 1 / IO ) ซึ่งฉันและจะขยายและความยาวตัวอย่าง l0
ต้นฉบับ เนื่องจากการยืดตัวที่จุดแตกหัก , E ( E = 2 1 ) เพิ่มขึ้นตามการเพิ่มของ
SSC Maxima บนความเครียดจริงแบ่ง SSC เส้นโค้งที่คาดว่าจะย้าย
SSC ที่สูงค่า เมื่อเทียบกับแรง SSC แม็กซิม่า ในชุด
ของเส้นใย Polyurethane ยางตาม adiprene l-100 ปิปเปอราซินและ
, MDI , สูงสุดในความเครียดที่แท้จริงในการแบ่งและแผนภาพ 2 / 7 พบ
ประมาณ 60% SSC รูปที่ 37 adiprene l-100 เป็นพรีได้จาก
2 โมลของ ptmo สามโมลของ TDI , มีน้ำหนักโมเลกุล
ปกติประมาณ 2000