When he discovered who was behind t

When he discovered who was behind those dreams, he was less than pleased. In fact, said dream had ended in the middle of him being stroked and touched, back pressed against an unseen individual's front as hot lips and breath darted over his neck and shoulder. The hand had slowed for a moment, and he'd gasped out, “Please don't stop.”



The response? “I like the way you beg, Pine tree.” He'd jerked upright in his own bed, shrieking in terror and yet still burdened with a massive hard-on. He heard Bill's laughter echoing even after he'd woken up. From the sound of it, he was having a blast.



He'd avoided going back to sleep for a long time, convincing himself he could evade the demon and the embarrassment of having played into his hands. Until now. Now, he was faced with a decision.



“My . . . my family doesn't have to know?” he stammered, trying hard to focus on the dilemma and not the way Bill's breath ghosted over the skin of his cheek, neck, and shoulder.



Bill hummed, and Dipper was once again struck with how ridiculously attractive Bill had made his human form. It wasn't fair. No human being with or without eyesight could deny his attractiveness and knowing that those hands were the ones that had stroked him so many nights without his knowledge only served to make his stomach turn more. “If you want to walk around outside of the mindscape with this on,” he shook the collar in his hand, the metal making a small clinking noise that actually intimidated Dipper, “don't let me be the one to stop you.” Dipper shook his head. The demon could see him hesitating, tugging nervously at the bonds on his wrists. He knew that Dipper wanted this at least a little. Dipper knew he wanted it. Bill hovered closer, body pressed fully against Dipper's side as he whispered directly into his ear. “Think about it, Pine tree. All that knowledge, yours. All those secrets, uncovered. You are already so important to the citizens of Gravity Falls.” A hand slid up Dipper's bare back, making him tremble. He'd tried desperately not to think of the fact that he was naked. Naked, bound, and vulnerable in the presence of a demon who was asking so much of him. A demon who could so easily take him. Dipper's breath caught on that thought as said demon tilted Dipper's head upwards and mused, “Savior of the town, protector from the great unknown. Go ahead. Brag about what you've already accomplished without me.” Bill chuckled, the sound making the hair on Dipper's body stand on end. “Then imagine what you could do with me. As your guide. Your lord.” Dipper squeezed his eyes shut, a moan escaping his throat as he shuddered at the words. “I only ask of you one, simple thing.” The hand not bearing the collar slid to grip the back of Dipper's neck and the young man couldn't help whimpering at the golden gaze boring into him. “Let me rule you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเขาค้นพบคือใครอยู่เบื้องหลังความฝัน เขาก็น้อยกว่ายินดี ในความเป็นจริง ความฝันดังกล่าวสิ้นสุดลงในกลางเขาแบบขีดลง และสัมผัส กลับกดกับหน้าของแต่ละบุคคลเป็นเพื่อนเป็นริมฝีปากร้อน และ darted ลมหายใจผ่านลำคอและไหล่ของเขา ที่มือมีช้าลงช่วง และเขามี gasped ออก "โปรดอย่าหยุด" การตอบสนองหรือไม่ "ผมชอบวิธีคุณวอน ต้นสน" เขามี jerked ตรงในเตียงของเขาเอง shrieking ในความหวาดกลัว และยังยังคง เป็นภาระกับยากบนขนาดใหญ่ เขาได้ยินเสียงหัวเราะของบดินทร์สะท้อนแม้หลังจากที่เขาได้ตื่นขึ้น จากเสียงของมัน เขามีระเบิด เขาได้หลีกเลี่ยงจะกลับไปนอนหลับเป็นเวลานาน เชื่อตัวเองเขาสามารถหนีปีศาจและความลำบากของเล่นในมือของเขา จนถึงตอนนี้ ตอนนี้ เขาได้ประสบกับการตัดสินใจ "ฉัน...ครอบครัวไม่ทราบ? " เขา stammered พยายามอย่างหนักเพื่อเน้นการคายและไม่วิธีหายใจบิลโกสต์ผ่านผิวแก้มของเขา คอ และไหล่ Hummed ตั๋ว และกระบวยถูกตีอีกครั้ง ด้วยวิธีขันสนใจตั๋วได้ทำรูปแบบมนุษย์ของเขา มันไม่ยุติธรรม มนุษย์ไม่มี หรือไม่ มีสายตาไม่สามารถปฏิเสธความน่าสนใจของเขา และรู้ว่า มือนั้นมีคนที่มีแบบขีดลงเขาหลายคืน โดยไม่มีความรู้เฉพาะอาหารเพื่อให้กระเพาะอาหารของเขาเปิดเพิ่มเติม "ถ้าคุณต้องการเดินนอก mindscape นี้บน เขาส่ายคอมือ โลหะขนาดเล็กส่งเสียงดัง clinking ที่จริง กลัวกระบวย "อย่าให้ฉันเป็นคนที่จะหยุดคุณ" กระบวยส่ายศีรษะของเขา ปีศาจได้เห็นเขา hesitating เพื่ออย่างกังวลที่พันธบัตรบนข้อมือของเขา เขารู้ว่า กระบวยอยากน้อยไปหน่อย กระบวยรู้ว่า เขาต้องการ ตั๋วแบบโฮเวอร์ใกล้ ร่างกายกดเต็มกับด้านข้างของกระบวยเขากระซิบในหูโดยตรง "คิดเกี่ยวกับมัน สนต้นไม้ ความรู้ที่ คุณ ทั้งหมดเหล่านั้นความลับ เปิด ได้แล้วจึงสำคัญประชากรตกแรงโน้มถ่วง" มือฝ่อขึ้นมาเปลือยของกระบวย ทำให้เขาสั่น เขาได้ลองหมดไม่จะคิดว่า ความจริงที่ว่า เขาก็เปลือยกาย เปลือยกาย ผูก และความเสี่ยงในปีศาจที่ถูกถามมากมายของเขา ปีศาจที่อย่างใช้เขา หายใจของกระบวยที่ติดที่คิดว่า เป็นว่า ปีศาจเอียงกระบวยหัวขึ้น และ mused "ผู้ช่วยให้รอดของเมือง ป้องกันจากไม่รู้จักดี เริ่มเลย ฝอยเกี่ยวกับอะไรคุณได้แล้วประสบความสำเร็จไม่มีฉัน" เงินเบา ๆ เสียงที่ทำให้ผมในร่างกายของกระบวยขนหัวลุก "แล้วจินตนาการสิ่งที่คุณสามารถทำกับฉัน เป็นคู่มือของคุณ พระของคุณ" กระบวยคั้นพระปิดตา คร่ำหนีคอของเขาเขาแค่สั่นที่คำ "ผมเพียงถามคุณหนึ่ง เรื่องง่าย" มือแบริ่งคอไม่ฝ่อไปจับด้านหลังของคอของกระบวย และหนุ่มไม่ช่วย whimpering ที่มองทองน่าเบื่อเป็นเขา "ให้ฉันกฎคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเขาค้นพบว่าใครอยู่เบื้องหลังความฝันเหล่านั้นเขาก็ยินดีที่น้อยกว่า ในความเป็นจริงความฝันกล่าวได้สิ้นสุดลงในช่วงกลางของเขาถูกลูบสัมผัสและกลับกดกับหน้าบุคคลที่มองไม่เห็นของริมฝีปากร้อนและลมหายใจพุ่งกว่าคอและไหล่ของเขา มือได้ชะลอตัวสำหรับช่วงเวลาที่เขาต้องการและอ้าปากค้างออก" กรุณาอย่าหยุด. " การตอบสนองหรือไม่" ผมชอบวิธีที่คุณขอสน. " เขาต้องการกระชากตัวตรงอยู่บนเตียงของตัวเองในการร้องเสียงหลง ความหวาดกลัวและยังคงเป็นภาระกับขนาดใหญ่หนัก- บน เขาได้ยินเสียงหัวเราะของบิลสะท้อนแม้หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา จากเสียงของมันเขาก็มีระเบิด. เขาต้องการหลีกเลี่ยงที่จะกลับไปนอนเป็นเวลานานเชื่อตัวเองว่าเขาสามารถหนีปีศาจและความลำบากใจจากการเล่นอยู่ในมือของเขา จนถึงตอนนี้. ตอนนี้เขาต้องเผชิญกับการตัดสินใจ. " ของฉัน . . ครอบครัวของฉันไม่จำเป็นต้องรู้หรือไม่? " เขาตะกุกตะกักพยายามอย่างหนักที่จะมุ่งเน้นไปที่กระอักกระอ่วนและไม่ใช่วิธีที่ลมหายใจของบิลโกสต์บนผิวแก้มของเขาคอและไหล่. บิลฮัมและกระบวยเคยหลงอีกครั้งกับวิธีการ ขันบิลที่น่าสนใจได้ทำรูปแบบของมนุษย์ของเขา มันก็ไม่ยุติธรรม ไม่มีมนุษย์มีหรือไม่มีสายตาสามารถปฏิเสธความน่าดึงดูดใจของเขาและรู้ว่ามือของเหล่านั้นเป็นคนที่เคยลูบเขาคืนจำนวนมากโดยไม่มีความรู้ของเขาเท่านั้นที่ทำหน้าที่ในการทำให้ท้องของเขาเปิดมากขึ้น. " ถ้าคุณต้องการที่จะเดินไปรอบ ๆ ด้านนอกของ MindScape ด้วย เกี่ยวกับเรื่องนี้" เขาส่ายปกในมือของเขาโลหะทำเสียงเล็ก ๆ ที่ทำเสียงกริ๊กข่มขู่จริงกระบวย, " ขออย่าให้เราเป็นหนึ่งที่จะหยุดคุณ. " กระบวยส่ายหัว ปีศาจจะได้เห็นเขาลังเลดึงประหม่าในพันธบัตรที่ข้อมือของเขา เขารู้ว่ากระบวยอยากนี้อย่างน้อยน้อย กระบวยรู้ว่าเขาอยากให้มัน บิลวนเวียนอยู่ใกล้ชิดและร่างกายอย่างเต็มที่ต่อการกดด้านกระบวยในขณะที่เขากระซิบตรงเข้าไปในหูของเขา. " คิดเกี่ยวกับมันต้นสน ทั้งหมดที่ความรู้ของคุณ ความลับทั้งหมดที่ค้นพบ คุณมีอยู่แล้วให้ความสำคัญกับพลเมืองของแรงโน้มถ่วงน้ำตก. " มือเลื่อนขึ้นหลังเปลือยของกระบวยทำให้เขาสั่นสะท้าน เขาจะพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่คิดของความเป็นจริงที่ว่าเขาเป็นเปลือยกาย เปลือยกายผูกพันและความเสี่ยงในการปรากฏตัวของปีศาจที่ถูกถามมากของเขา ปีศาจที่สามารถได้อย่างง่ายดายพาเขา ลมหายใจของกระบวยติดอยู่บนความคิดที่เป็นกล่าวปีศาจเอียงหัวกระบวยของขึ้นไปและรำพึง" ผู้ช่วยให้รอดของเมืองป้องกันจากที่ไม่รู้จักที่ดี เอาเลย คุยโวเกี่ยวกับสิ่งที่คุณได้ประสบความสำเร็จอยู่แล้วโดยไม่ต้องฉัน. " บิลหัวเราะเสียงทำให้ผมในร่างกายกระบวยยืนบนปลาย. " แล้วจินตนาการถึงสิ่งที่คุณสามารถทำกับฉัน เป็นคู่มือของคุณ พระเจ้าของเจ้า. " กระบวยบีบดวงตาของเขาปิดครางหลบหนีลำคอของเขาในขณะที่เขาสั่นที่คำว่า. " ฉันถามคุณหนึ่งสิ่งที่ง่าย. " มือที่ไม่ได้แบกปกเลื่อนการจับด้านหลังของคอและกระบวยของ ชายหนุ่มคนหนึ่งไม่สามารถช่วยครางหงิง ๆ ที่จ้องมองของโกลเด้นน่าเบื่อเข้าไปในตัวเขา. " ผมขอกฎคุณ. "