Further, risk perceptions had an in

Further, risk perceptions had an influence on the likelihood to use social media to seek information in the event of a crisis during travel. Particularly, high perceptions of crime, natural disasters, disease, financial, equipment failure, weather, cultural barriers, and political risk were found to result in high intentions to seek information via social media in the event of a crisis during travel, thus supporting protection motivation theory (Rogers 1975). As a result, tourism professionals need to understand that tourists’ risk perceptions have a significant influence on the likelihood that they will use social media to seek crisis information during travel. Therefore, crisis communication messages should be disseminated to reassure individuals with highrisk perceptions that the destination is, in reality, safe. If the destination is, however, not safe, it is important to be open and honest with current and prospective tourists. Instructing information should be provided, including the geographic location of the crisis, as tourists may be unfamiliar with the area. After the immediate response phase, public relations strategies can be employed to address any misperceptions of potential tourists and to welcome tourists back to the affected destination when it is deemed safe. Tourism organizations should understand that tourists may consult a number of information sources in the event of a crisis; therefore, they should update the top preferred crisis information sources. In other words, DMOs should work with local law enforcement to ensure that they are able to provide information specific to tourists. Tourism stakeholders should also be provided with information to relay to tourists. Lastly, the DMO should provide updates via the Internet (e.g., DMO website) and social media.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเติม รับรู้ความเสี่ยงมีผลต่อการความน่าเป็นการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อค้นหาข้อมูลในกรณีวิกฤตในระหว่างเดินทาง โดยเฉพาะ แนวสูงของอาชญากรรม ภัยธรรมชาติ โรค การเงิน ความล้มเหลวของอุปกรณ์ สภาพอากาศ อุปสรรคทางวัฒนธรรม และความเสี่ยงทางการเมืองพบทั้งความตั้งใจสูงเพื่อค้นหาข้อมูลผ่านทางสังคมในกรณีวิกฤตระหว่างการเดินทาง การสนับสนุนทฤษฎีแรงจูงใจป้องกัน (โรเจอร์ส 1975) ดังนั้น ดัง ผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวได้เข้าใจว่า การรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวมีอิทธิพลสำคัญในโอกาสที่พวกเขาจะใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อค้นหาข้อมูลวิกฤตในระหว่างเดินทาง ดังนั้น ควรเผยวิกฤตสื่อสารข้อความให้บุคคลที่ มีภาพลักษณ์คอร์รัปชัน highrisk ที่ปลายทาง ในความเป็นจริง เซฟเวบ ถ้าปลายทาง อย่างไรก็ตาม ไม่ปลอดภัย จะต้องเปิดเผย และซื่อสัตย์กับนักท่องเที่ยวในปัจจุบัน และอนาคต สอนข้อมูลควรให้ รวมถึงที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของวิกฤต นักท่องเที่ยวอาจจะไม่คุ้นเคยกับพื้นที่ หลังจากขั้นตอนการตอบสนองทันที กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์สามารถทำงาน misperceptions ใด ๆ ของนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ และยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวกลับไปยังปลายทางได้รับผลกระทบเมื่อมีความปลอดภัย ท่องเที่ยวองค์กรควรทำความเข้าใจว่า นักท่องเที่ยวอาจดูหมายเลขของแหล่งข้อมูลในกรณีวิกฤต ดังนั้น พวกเขาควรปรับปรุงแหล่งข้อมูลวิกฤตสุด ในคำอื่น ๆ DMOs ควรทำงานกับเจ้าหน้าที่รักษากฎหมายเพื่อให้แน่ใจว่า จะสามารถให้ข้อมูลเฉพาะนักท่องเที่ยว ท่องเที่ยวเสียควรจะให้ข้อมูลการรีเลย์นักท่องเที่ยว สุดท้ายนี้ DMO ควรให้ปรับปรุงผ่านอินเทอร์เน็ต (เช่น DMO เว็บไซต์) และสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้การรับรู้ความเสี่ยงที่มีอิทธิพลต่อความเป็นไปได้ที่จะใช้สื่อสังคมเพื่อหาข้อมูลในกรณีของวิกฤตระหว่างการเดินทาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับรู้ในระดับสูงของอาชญากรรมภัยธรรมชาติโรคทางการเงิน, ความล้มเหลวของอุปกรณ์, สภาพอากาศ, อุปสรรคทางวัฒนธรรมและความเสี่ยงทางการเมืองพบว่าจะส่งผลให้ความตั้งใจสูงในการหาข้อมูลผ่านทางสื่อสังคมในกรณีที่เกิดวิกฤตระหว่างการเดินทางจึงสนับสนุนการป้องกัน ทฤษฎีแรงจูงใจ (โรเจอร์ส 1975) เป็นผลให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวต้องเข้าใจว่านักท่องเที่ยวรับรู้ความเสี่ยงที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อความเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะใช้สื่อสังคมเพื่อหาข้อมูลวิกฤตระหว่างการเดินทาง ดังนั้นข้อความสื่อสารในภาวะวิกฤตควรได้รับการเผยแพร่ให้ความมั่นใจกับบุคคลที่มีการรับรู้ highrisk ว่าปลายทางคือในความเป็นจริงความปลอดภัย หากปลายทางคืออย่างไรไม่ปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญที่จะเปิดกว้างและซื่อสัตย์กับนักท่องเที่ยวในปัจจุบันและในอนาคต ข้อมูลการสอนควรให้บริการรวมทั้งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของว​​ิกฤตที่เป็นนักท่องเที่ยวอาจจะไม่คุ้นเคยกับพื้นที่ หลังจากขั้นตอนการตอบสนองทันทีกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์สามารถใช้ที่อยู่ที่เข้าใจของนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพใด ๆ และให้การต้อนรับนักท่องเที่ยวกลับไปยังปลายทางที่ได้รับผลกระทบเมื่อมีการถือว่าปลอดภัย องค์กรด้านการท่องเที่ยวควรจะเข้าใจว่านักท่องเที่ยวอาจปรึกษาจำนวนแหล่งข้อมูลในกรณีที่เกิดวิกฤต; ดังนั้นพวกเขาควรจะปรับปรุงที่ต้องการแหล่งข้อมูลที่วิกฤตด้านบน ในคำอื่น ๆ DMOs ควรจะทำงานกับการบังคับใช้กฎหมายท้องถิ่นเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถที่จะให้ข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงให้กับนักท่องเที่ยว ผู้มีส่วนได้เสียการท่องเที่ยวควรให้มีข้อมูลที่จะถ่ายทอดให้กับนักท่องเที่ยว สุดท้าย DMO ควรจัดให้มีการอัพเดทผ่านทางอินเทอร์เน็ต (เช่นเว็บไซต์ DMO) และสื่อสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติม การรับรู้ความเสี่ยง มีอิทธิพลต่อโอกาสในการใช้สื่อทางสังคมเพื่อแสวงหาข้อมูลในเหตุการณ์วิกฤต ระหว่างเดินทาง โดยเฉพาะสูง การรับรู้ของอาชญากรรม , ภัยพิบัติทางธรรมชาติ , โรค , การเงิน , อุปกรณ์ความล้มเหลว อากาศ วัฒนธรรม อุปสรรคและความเสี่ยงทางการเมือง พบว่า ผลในความตั้งใจสูงที่จะแสวงหาข้อมูลผ่านทางสื่อสังคม ในเหตุการณ์วิกฤติระหว่างการเดินทางจึงสนับสนุนทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค ( โรเจอร์ 1975 ) ผลผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยว ต้องเข้าใจว่า ความเสี่ยงการรับรู้ของนักท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญต่อโอกาสที่พวกเขาจะใช้สื่อสังคมเพื่อแสวงหาข้อมูลอุบัติเหตุในระหว่างเดินทาง ดังนั้น ข้อความสื่อสารในภาวะวิกฤติควรเผยแพร่ให้บุคคลที่มีการรับรู้ highrisk ว่าปลายทางเป็น , ในความเป็นจริง , ปลอดภัย หากปลายทาง แต่ไม่เซฟมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเปิด และซื่อสัตย์กับปัจจุบันและนักท่องเที่ยวในอนาคต ให้ข้อมูลที่ควรมี ได้แก่ ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของวิกฤตที่นักท่องเที่ยวอาจจะไม่คุ้นเคยกับพื้นที่ หลังจากขั้นตอนการตอบสนองทันทีกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์สามารถใช้ที่อยู่ใด ๆ misperceptions ของนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพและต้อนรับนักท่องเที่ยวกลับไปปลายทางได้รับผลกระทบเมื่อมันถือว่าปลอดภัย องค์กรการท่องเที่ยวควรเข้าใจว่า นักท่องเที่ยวอาจปรึกษาหมายเลขของแหล่งข้อมูลในเหตุการณ์วิกฤต ดังนั้น จึงควรปรับปรุงด้านวิกฤตที่ต้องการข้อมูลแหล่งที่มา ในคำอื่น ๆdmos ควรจะทำงานกับการบังคับใช้กฎหมายท้องถิ่นเพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขาจะสามารถให้ข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงให้กับนักท่องเที่ยว ส่วนการท่องเที่ยวควรที่จะให้ข้อมูลเพื่อถ่ายทอดให้กับนักท่องเที่ยว ท้ายนี้ DMO ควรให้ปรับปรุงผ่านทางอินเทอร์เน็ต ( เช่นเว็บไซต์ DMO ) และสื่อสังคม .