Several pre-crisis indicators sugge

Several pre-crisis indicators suggested that banks in Indonesia and Malaysia were actually
stronger in 1997 than they had been just a few years earlier. For example, average nonperforming
loans actually fell between 1994 and 1996 from 12% to 9% in Indonesia (and even
more sharply for privately-owned Indonesian banks), and from 8% to 4% in Malaysia, according
to data from the Bank for International Settlements (BIS, 1997). While these indicators are
themselves flawed (bad debts often aren=t recognized, or reported, until macroeconomic
difficulties hits), they do undercut the view that Asian banks were recklessly in trouble on the eve
of the crisis. Indonesian banks, unlike banks in the rest of the region, had borrowed very little
offshore, and domestic bank lending had increased only modestly in the early 1990s. Barry
Bosworth (1998) reports an index of bank strength based on 1996 ratings of commercial banks by
Moody=s Investor Services which indicates that there was little to distinguish the quality of banks
in the Asian crisis economies from non-crisis emerging markets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวบ่งชี้ก่อนเกิดวิกฤตหลายแนะนำว่า ธนาคารในอินโดนีเซียและมาเลเซียได้จริงแข็งแกร่งในปี 1997 มากกว่าที่พวกเขาได้เพียงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ตัวอย่าง ค่าเฉลี่ย nonperformingเงินกู้ยืมจริงตกระหว่างปี 1994 และ 1996 จาก 12% 9% อินโดนีเซีย (และแม้แต่ยิ่งสำหรับเอกชนอินโดนีเซียธนาคาร), และ จาก 8% เป็น 4% ในมาเลเซีย ตามข้อมูลจากธนาคารสำหรับการชำระเงินระหว่างประเทศ (BIS, 1997) ขณะที่ตัวชี้วัดเหล่านี้ตัวเอง flawed (หนี้สูญมักศศภอ =ไม่รู้ หรือ รายงาน เศรษฐกิจมหภาคจนกว่าปัญหาฮิต), พวกเขาขัดแข้งขัดขาดูที่ธนาคารเอเชีย recklessly ปัญหาในวันวิกฤต ธนาคารอินโดนีเซีย ซึ่งแตกต่างจากธนาคารในส่วนเหลือของภูมิภาค ได้ยืมมาน้อยมากสินเชื่อธนาคารต่างประเทศ และในประเทศได้เพิ่มขึ้นเท่านั้นทั้งในช่วงต้นทศวรรษ 1990 Barryบอสเวิร์ท (1998) รายงานดัชนีของความแข็งแกร่งของธนาคารตามการจัดอันดับปี 1996 ของธนาคารพาณิชย์โดยมู้ดดี้ = s บริการนักลงทุนที่บ่งชี้ว่า มีเพียงเล็กน้อยเพื่อแยกแยะคุณภาพของธนาคารในเศรษฐกิจวิกฤตเอเชียจากวิกฤตไม่ใช่ตลาดเกิดใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายตัวชี้วัดก่อนวิกฤตชี้ให้เห็นว่าธนาคารในอินโดนีเซียและมาเลเซียเป็นจริงที่แข็งแกร่งในปี 1997 กว่าที่พวกเขาได้รับเพียงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้
ยกตัวอย่างเช่น nonperforming
เฉลี่ยเงินให้กู้ยืมจริงลดลงระหว่างปี1994 และ 1996 จาก 12% เป็น 9% ในอินโดนีเซีย
(และแม้อย่างรวดเร็วมากขึ้นสำหรับเอกชนที่เป็นเจ้าของธนาคารอินโดนีเซีย) และจาก 8% เป็น 4%
ในประเทศมาเลเซียตามข้อมูลจากธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ (BIS, 1997) ในขณะที่ตัวชี้วัดเหล่านี้เป็นตัวเองมีข้อบกพร่อง (หนี้เสียมักจะศศภอ t = ได้รับการยอมรับหรือรายงานเศรษฐกิจมหภาคจนยากลำบากฮิต) ที่พวกเขาทำตัดราคามุมมองที่ว่าธนาคารเอเชียได้ประมาทในปัญหาในวันของวิกฤต ธนาคารอินโดนีเซียซึ่งแตกต่างจากธนาคารในส่วนที่เหลือของภูมิภาคยืมน้อยมากในต่างประเทศและสินเชื่อที่ธนาคารในประเทศได้เพิ่มขึ้นเพียงอย่างถ่อมตัวในช่วงปี 1990 แบร์รี่บอสเวิร์ท (1998) รายงานดัชนีความแข็งแรงของธนาคารขึ้นอยู่กับการจัดอันดับ 1996 ของธนาคารพาณิชย์โดย Moody = s บริการนักลงทุนซึ่งบ่งชี้ว่ามีความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีคุณภาพของธนาคารในวิกฤตเศรษฐกิจในเอเชียจากการไม่วิกฤตตลาดเกิดใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนวิกฤติหลายตัวพบว่า ธนาคารในอินโดนีเซียและมาเลเซีย ถูกจริง
แข็งแกร่งในปี 1997 กว่าที่พวกเขาได้เพียงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ตัวอย่างเช่น เงินให้กู้ยืม nonperforming
เฉลี่ยระหว่างปี 1994 และ 1996 จริงลดลงจาก 12% ถึง 9% ในอินโดนีเซีย ( และแม้
ขึ้นสำหรับเอกชนเป็นเจ้าของธนาคารอินโดนีเซีย ) และจาก 8% 4% ตาม
ในมาเลเซียข้อมูลจากธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ ( BIS , 1997 ) ในขณะที่ตัวชี้วัดเหล่านี้เป็น
ตัวเองบกพร่อง ( หนี้เสียมักจะใช่ = ไม่รับรู้ หรือรายงาน จนกว่าเศรษฐกิจมหภาค
ความฮิต ) , พวกเขาจะตัดราคาดูว่าธนาคารเอเชีย ก็มีปัญหากับอีฟ
ของวิกฤต ธนาคารอินโดนีเซีย ซึ่งแตกต่างจากธนาคารในส่วนที่เหลือของภูมิภาค ได้ยืมเงินน้อยมาก
ส่ธนาคารในประเทศและสินเชื่อได้เพิ่มขึ้นเพียงอย่างถ่อมตัวในช่วงต้นทศวรรษ 1990 แบร์รี่
Bosworth ( 1998 ) รายงานดัชนีความเข้มแข็งของธนาคารขึ้นอยู่กับ 1996 อันดับของธนาคารพาณิชย์โดย Moody s
= บริการซึ่งบ่งชี้ว่านักลงทุนมีเล็ก ๆน้อย ๆที่จะแยกแยะคุณภาพของธนาคาร
ในประเทศวิกฤติเศรษฐกิจจากวิกฤตไม่ตลาดเกิดใหม่ .