Context: The famous poem from which

Context: The famous poem from which this quotation comes describes the old New England custom of "walking the line" in early spring in order to replace stones fallen from the wall during the winter, thus making sure that the boundary is clearly marked. The speaker, in whom spring raises a spirit of mischief, quietly teases his neighbor by pointing out that "My apple trees will never get across/ And eat the cones under his pines." The humorless neighbor merely replies with the statement about the value of good fences. In contrast is the opening line, "Something there is that doesn't love a wall;" thus, we have in the poem two opposing principles. Frost lets the reader draw his own conclusions, only saying, many years after writing the poem, "I played exactly fair in it." The poem begins:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริบท: บทกวีที่มีชื่อเสียงที่เสนอราคานี้มาอธิบายเองนิวอิงแลนด์เก่าของ"เส้น" ในฤดูใบไม้ผลิเพื่อแทนหินที่ลดลงจากผนังในช่วงฤดูหนาว จึงทำให้แน่ใจว่าที่ชัดเจนมีกำหนดขอบเขตการ ลำโพง คนที่ฤดูใบไม้ผลิยกจิตวิญญาณของความชั่วร้าย ยั่วเพื่อนบ้านเงียบ ๆ โดยชี้ให้เห็นว่า "ต้นไม้แอปเปิ้ลของฉันจะไม่ได้ข้าม / กรวยไพน์ของเขาภายใต้กิน" เพื่อนบ้าน humorless เพียงตอบกลับ ด้วยคำสั่งเกี่ยวกับค่าของรั้วดี ในทางตรงกันข้าม คือเส้นเปิด "อย่างไม่มีที่ไม่รักกำแพง ดังนั้น เรามีหลักการตรงข้ามสองบทกวี น้ำแข็งช่วยให้อ่านที่น้อยนิดของตัวเอง พูดเฉพาะ หลายปีหลังจากเขียนบทกวี "ฉันเล่นยุติธรรมตรงนั้น" บทกวีเริ่มต้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริบท: บทกวีที่มีชื่อเสียงจากการที่คำพูดนี้มาอธิบายเก่าที่กำหนดเองนิวอิงแลนด์ "เดินเส้น" ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิเพื่อทดแทนหินหล่นลงมาจากผนังในช่วงฤดูหนาวจึงทำให้แน่ใจว่าเขตแดนที่มีการระบุไว้อย่างชัดเจน ลำโพงในตัวเขาในฤดูใบไม้ผลิยกจิตวิญญาณของความชั่วร้ายที่เงียบ ๆ ยั่วเพื่อนบ้านของเขาโดยชี้ให้เห็นว่า "ต้นแอปเปิ้ลของฉันจะไม่เคยได้รับใน / และกินกรวยภายใต้ต้นสนของเขา." เพื่อนบ้านอารมณ์ขันตอบเพียงมีคำสั่งเกี่ยวกับคุณค่าของรั้วที่ดีที่ ในทางตรงกันข้ามคือเปิดสาย "สิ่งที่มีคือการที่ไม่ได้รักผนัง;" ดังนั้นเรามีอยู่ในบทกวีสองหลักการของฝ่ายตรงข้าม ฟรอสต์ช่วยให้ผู้อ่านข้อสรุปของตัวเองเท่านั้นที่บอกว่าหลายปีที่ผ่านมาหลังจากที่เขียนบทกวี "ผมเล่นตรงธรรมในมัน." บทกวีเริ่มต้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริบท : บทกลอนที่โด่งดังจากที่นี้เสนอราคามาอธิบายใหม่เก่าอังกฤษเอง " เดินสาย " ในฤดูใบไม้ผลิเพื่อแทนที่หินตกลงมาจากผนังในช่วงฤดูหนาว จึงทำให้แน่ใจว่าขอบเขตให้ชัดเจน . ลำโพง ซึ่งสปริงยกวิญญาณร้ายเงียบๆ ชอบแหย่เพื่อนบ้านของเขา โดยชี้ว่า " ต้นไม้แอปเปิ้ลของฉันจะไม่มีวันข้าม / กินกรวยใต้ต้นสนของเขา " เพื่อนบ้าน humorless เพียงตอบกลับด้วยข้อความเกี่ยวกับคุณค่าของกรอบดี ในทางตรงกันข้าม คือ เส้นเปิด " อะไรที่ไม่ชอบผนัง ; " ดังนั้นเราจึงมีกลอนสองต่อต้านหลักการ ฟรอสต์ให้อ่านข้อสรุปของตัวเอง เพียงแต่บอกว่า หลายปีหลังจากเขียนบทกวี " ผมเล่นอย่างเป็นธรรมในมัน . " บทกวีที่เริ่มต้น :