Five basic principles of Roman law:

Five basic principles of Roman law: “A person presumed innocent until proven guilty”
หลักกฎหมายพื้นฐานที่

1. People are equal under the law.
2. A person presumed innocent until proven guilty.
3. The accused can face accusers and defend against the charge.
4. Guily must be clearly established.
5. Decision must be based on fairness.
The one of the important topic is “A person presumed innocent until proven guilty” is the fundamental of jurisprudence that “the presumption of innocence”, in Latin is “Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat” is the principle that one is considered innocent unless proven guilty.
In the sixth century Digest of Justinian provides, as a general rule of evidence: “Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat"Proof lies on him who asserts, not on him who denies.It is there attributed to the second and third century jurist Paul.After the fall of the Roman Empire, Europe fell back on a Germanic system that presumed guilt. The accused could prove his innocence by having, for example, twelve people swear that he could not have done what he was accused of. This tended to favor the nobility over the lower classes.
Presumption of innocence" serves to emphasize that the prosecution has the obligation to prove each element of the offense beyond a reasonable doubt and that the accused bears no burden of proof.
This jurisprudence also important in modern democracies, constitutional monarchies and republics that many have explicitly included it in their legal codes and constitutions. In many nations, presumption of innocence is a legal right of the accused in a criminal trial.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้าหลักการพื้นฐานของกฎหมายโรมัน "คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิด"
หลักกฎหมายพื้นฐานที่1 ผู้คนมีความเท่าเทียมกันภายใต้กฎหมาย. 2 คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิด. 3 ผู้ถูกกล่าวหาสามารถเผชิญกล่าวหาและป้องกันค่าใช้จ่าย. 4 Guily ต้องได้รับการจัดตั้งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด. 5 การตัดสินใจต้องอยู่บนพื้นฐานความเป็นธรรม. หนึ่งในหัวข้อที่สำคัญคือ "คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิดเป็น" เป็นพื้นฐานของกฎหมายที่ "ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา" ในภาษาละตินคือ "เน incumbit probatio ใคร dicit ไม่ใช่ใคร negat" เป็นหลักการที่หนึ่งที่ถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์เว้นแต่จะพิสูจน์ความผิด. ในศตวรรษที่หกเด่นจัสติเนียนให้เป็นกฎทั่วไปของหลักฐาน "Ei incumbit probatio ใคร dicit ไม่ใช่ใคร negat" หลักฐานอยู่บนเขาที่อ้างไม่ได้อยู่ในเขาที่ denies.It จะมีประกอบกับกฎหมายศตวรรษที่สองและสาม Paul.After การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันยุโรปกลับลงไปในระบบดั้งเดิมที่สันนิษฐานความผิด. ผู้ถูกกล่าวหาสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาโดยมีตัวอย่างเช่นสิบสองคนสาบานว่า เขาอาจจะไม่ได้ทำในสิ่งที่เขาถูกกล่าวหาว่า. นี้มีแนวโน้มที่จะให้ประโยชน์แก่สังคมชั้นสูงที่ผ่านการเรียนที่ต่ำกว่า. สันนิษฐานของความไร้เดียงสา "ทำหน้าที่ในการเน้นว่าโจทก์มีภาระที่จะต้องพิสูจน์ให้เห็นองค์ประกอบของการกระทำผิดกฎหมายในแต่ละข้อกังขาและผู้ถูกกล่าวหา หมีภาระการพิสูจน์ no. นิติศาสตร์นี้ยังมีความสำคัญในระบอบประชาธิปไตยที่ทันสมัยกษัตริย์และรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐที่หลายคนรวมอย่างชัดเจนในรหัสของตนตามกฎหมายและรัฐธรรมนูญ ในหลายประเทศข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาเป็นสิทธิตามกฎหมายของผู้ถูกกล่าวหาในคดีความผิดทางอาญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักการพื้นฐานห้าของกฎหมายโรมัน : " คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิด "
หลักกฎหมายพื้นฐานที่

1 ทุกคนเท่าเทียมกันภายใต้กฎหมาย .
2 คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ความผิด .
3 ผู้ต้องหาสามารถเผชิญกล่าวหาและปกป้องข้อหา .
4 guily ต้องก่อตั้งขึ้นอย่างชัดเจน .
5 การตัดสินใจจะต้องอยู่บนพื้นฐานของความเป็นธรรม
หนึ่งในหัวข้อที่สำคัญคือ " คนสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าผิด " เป็นพื้นฐานของหลักกฎหมายว่า " การร่วมมือ " ในภาษาละตินคือ " ไม่ incumbit probatio qui กล่าวว่า ไม่ใช่ โดยปฏิเสธ " คือ หลักการหนึ่งที่ถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ จนกว่าพิสูจน์ได้ว่าผิดจริง
ในศตวรรษที่หกย่อยของจัสติเนียนให้ ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไปของหลักฐาน :" ไม่ incumbit probatio qui กล่าวว่า ไม่ใช่ โดยปฏิเสธ " หลักฐานอยู่ในผู้ที่ยืนยันไม่ใช่ผู้ปฏิเสธ มันมีช่วงศตวรรษที่สองและสาม นักกฎหมาย พอล หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน ยุโรปลดลงกลับในระบบที่สันนิษฐานความผิดแบบดั้งเดิม . จำเลยจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาโดยมีตัวอย่างเช่นสิบสองคน สาบานว่าเขาจะไม่ทำสิ่งที่เขาถูกกล่าวหานี้มีแนวโน้มที่จะชอบไฮโซกว่าชนชั้น .
ข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสา " ทำหน้าที่เพื่อเน้นว่า โจทก์มีหน้าที่พิสูจน์แต่ละองค์ประกอบของความผิดในข้อสงสัยต่างๆ และที่กล่าวหาว่าไม่มีภาระการพิสูจน์ .
นี้นิติยังสำคัญในประชาธิปไตยสมัยใหม่กษัตริย์และรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐที่หลายคนนั้นรวมอยู่ในรหัสทางกฎหมายและรัฐธรรมนูญ . ในหลายประเทศ การร่วมมือเป็นสิทธิของผู้ต้องหาในคดีอาญา