Exhibitions, theater, cinema, books, and buildings all served to cement in the public view the perception that the world was changing. Hostile reaction often followed, as paintings were spat upon, riots organized at the opening of works, and political figures denounced modernism as unwholesome and immoral. At the same time, the 1920s were known as the "Jazz Age," and the public showed considerable enthusiasm for cars, air travel, the telephone, and other technological advances.
นิทรรศการ , ละคร , ภาพยนตร์ , หนังสือ , และอาคารทั้งหมดทำหน้าที่ประสานในมุมมองสาธารณะรับรู้ว่า โลกมีการเปลี่ยนแปลง ปฏิกิริยาเป็นปฏิปักษ์มักจะตาม ที่เป็นภาพวาดที่ถูกดูถูก การจลาจลที่จัดเปิดงาน และตัวเลขทางการเมืองประณามสมัยใหม่เป็นซึ่งผิดศีลธรรม ในเวลาเดียวกัน ช่วงปี ค.ศ. 1920 ถูกเรียกว่า " แจ๊สอายุ" และประชาชนแสดงความกระตือรือร้นมากสำหรับรถยนต์ , การเดินทางทางอากาศ , โทรศัพท์ , และความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอื่น ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..