An alternative approach to developm

An alternative approach to development: A case study of the Bangchak petrol stations, Dr Supriya Kuandachakupt, Thailand

Thailand adopted its First National Economic and Social Development Plan (NESDP) in 1961. From then to the current Eighth Plan, it has undergone many changes in its economic and social structure. Thailand was formerly an agricultural society; now it is partially industrialized. Thailand's overall economic growth rate was maintained at a high level and had reached double-digit levels in 1988-90, before the present economic crisis. However, during that time -which seemed to be the growth period of the country - the income gap between rural and urban sections had been worsening. Past development has clearly resulted in a growing dual economy. Although general welfare has improved, social problems have appeared to increase substantially and an alarming decrease of society's morale is being witnessed. In rural areas, families are fragmented, weakening family ties due to rural-to-urban migration. The market economy of major cities and consumerism extending into the village, falsely understood as development, has changed the values and lifestyle of villagers. Rural areas are losing their identity and the basic institution that underlies rural society, i.e. the family. In the process of development, Thai society changed from self-reliance to dependency, seeking employment instead of farming, buying instead of producing, making money at the cost of ecological degradation and exploiting natural resources instead of preserving resources and the environment for sustainable use.

Counter to this trend, some villagers found a way out by creating a group and working on virtues of trust, sharing and cooperation; and virtues of small-scale community business. To make this alternative sustainable, the villagers know that they have to be self-reliant. The problem is their lack of control over productive resources.

The purpose of this study is to look at one model of rural development, which starts from the initiation of the civil society organization, then getting help from a donor corporation to attain self-reliance and sustainable development. The model follows the concept of the New Theory of Development, by H.M. King Bhumipol Adulyadej of Thailand and the Theory of Balance. The study concludes with the observation that sustainable development can be achieved through self-reliance, and that all agents involved in the process of development will profit by mutual cooperation and benefit-sharing in terms of co-investment, co-management and profit sharing between community and business. In the long run, with the help and cooperation of business, the strength of the civil society organization will increase. Instead of being a threat to business corporations, this will expand their business and their profit in the long run.

Bangchak community petrol station in Nakorn Prathom Province is a case study. A comparative study of four Bangchak community petrol stations and four privately-owned petrol stations in the same location by pairs was carried out in 1997. Bangchak community petrol station is a programme launched by a petroleum company with the objective of doing business as well as helping communities to develop themselves. The company jointly invests in the petrol station, provides training and shares the profit. The company then allows the cooperatives to buy off the company's share and the community group eventually owns the petrol station.

The four agricultural cooperatives that were studied are the Bang Lane Cooperative Group (BL), the Don Toom Cooperative Group (DT), the Nakorn Prathom Cooperative Group (NP) and the Kampangsan Cooperative Group. Facing the same kinds of problems - poverty, low-income, lack of control of factors of production - they were determined to escape these problems. They formed a cooperatives group working on trust and moral code of conduct. The most important and needed factor of production was low cost capital for investment. All started as small groups of farmers setting up savings cooperatives for production. They have survived through trial and error, but it was difficult for them to gain higher income from farming alone. To gain higher income, they needed to expand and diversify into community business, i.e. to do marketing and distributing products to outsiders. To be able to do this, they needed outside help and cooperation.

In the old paradigm, business is about competitors, exploitation, profit and taking full advantage of others. This case study provides a new paradigm for business: strengthen the community, develop by sharing profit, train for local operation, management and employment; preserving the environment; developing reasonable business contracts for community business to grow, so that business will yield better returns to the community in the long run and contribute to its sustainable development. What has been learned from the case study is that the rural development process has to be step by step, according to the New Theory. Thus, sustainability can be achieved through interdependency, cooperating equally between community and business and a new "balancing" business paradigm.

Thailand adopted its First National Economic and Social Development Plan (NESDP) in 1961. From the First to the current Eighth Plan, it has undergone many changes in its economic and social structures. Thailand was formerly entirely agriculturally oriented, with more than 80 percent in farming. Now it has become quite industrialized with about 60 percent of the population in agricultural sector. The age share of agricultural product in GDP has declined while that of industrial product has substantially increased, and is now more than double the agricultural product. (Table 1) The rate of growth of the industrial sector is higher. (Table 2) In addition, the income from exporting industrial products has increased at a faster rate and is higher than that from agricultural products.

The overall economic growth rate has been maintained at a high level and reached double-digit levels during 1988-90, before the decline due to the present economic crisis. However, during the time, which seems to have been the country's primary growth period, the income gap between rural and urban sections worsened. Average incomein the farm sector declined, from one-sixth of the non-farm sector in 1990 to one-twelfth in 1995. The top 20 percent of households earned 58.74 percent of total income while the bottom 20 percent earned 3.48 percent in 1995 and expected to be even lower in the year 2000. (NESDB, Thailand 2000, 1997) Past development has clearly resulted in an increasingly dual society, caused by the centralization of economic and political decisions and the concentration of resources and benefits in Bangkok and a few big cities. Migration to big cities for higher income and social status has created problems in both rural and urban areas. In rural areas, families are disintegrating' workers are losing family ties. The market economy of big cities and consumerism extending into the village, falsely understood as development, has changed the value system and the way of life of the villagers. Rural areas are losing identity and the basic institution that underlies rural society, i.e. family and community ties. What is happening is that Thai society has changed from self-reliance to dependency, seeking employment instead of farming, buying instead of producing, making money at the cost of ecological degradation and exploitating natural resources instead of preserving resources for sustainable use.

Counter to this trend, some villagers realized the root of the problem and found a way out by creating a group and working on virtues of trust, sharing and cooperation and virtues of small-scale community business. Community business means businesses that are operated by local communities and benefits are shared among villagers in terms of membership and low interest loans for investment. To make this alternative sustainable, the villagers know that they have to be self-reliant. The real problem is the lack of control over productive resources. To overcome this problem, they have land and labour, what they need are low interest capital, technology, expertise in management at a low cost and low transaction costs. Various types of savings cooperatives have been set up, some have become very successful, proving the management capability of the villagers, but some have failed and need outside help to restore them. As for other productive resources, villagers have to seek from outside sources as well. The problem is where? And at what cost?

The purpose of this study is to look at one model of rural development, the process of which starts from the initiation of civil society organization, then getting help from a big corporation to become self-reliant and sustainable. The model follows the concept of the New Theory of Development, of H.E. King Bhumipol Adulyadej of Thailand and the Theory of Balance. The study illustrates that sustainable development can be achieved through self-reliance, and all agents involved in the process of development will profit by cooperation and benefit sharing in terms of co-investment, co-management and profit sharing between community and business. In the long run, with help and cooperation from business, the strength of the civil society organization will increase. Instead of being a threat to business corporations, this will expand corporate business and profit in the long run. This is the survival path of both agents in the long run and therefore the sustainable development

What is the problem in rural areas?

From the Socio-Economic Survey of Agricultural Households conducted by the Office of the Agricultural Economics, Ministry of Agriculture and Cooperatives in the crop year 1995-1996 we obtain the general characteristics of agricultural households as follows. The majorit

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการอื่นเพื่อการพัฒนา: กรณีศึกษาบางจากปั๊ม ดร.สุปรียาควรเดชะคุปต์ ไทยไทยนำมาใช้เป็นครั้งแรกแห่งชาติเศรษฐกิจและแผนพัฒนาของสังคม (NESDP) ใน 1961 จากนั้นแผนแปดปัจจุบัน ได้มีเปลี่ยนแปลงมากมายในโครงสร้างทางเศรษฐกิจ และสังคม ไทยเดิมเป็นสังคมการเกษตร ตอนนี้ มันมีบางส่วนอุตสาหกรรม อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศไทยยังคงอยู่ในระดับสูง และมีถึงระดับตัวเลขสองหลักใน 1988-90 ก่อนวิกฤติเศรษฐกิจปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น -ซึ่งดูเหมือนจะเป็นระยะการเจริญเติบโตของประเทศ - ช่องว่างรายได้ระหว่างเมือง และชนบทมีการกำเริบ พัฒนาที่ผ่านมามีผลอย่างชัดเจนในเศรษฐกิจสองเติบโต แม้ว่าสวัสดิการทั่วไปดีขึ้น ปัญหาสังคมได้ปรากฏเพิ่มขึ้นมาก และลดขวัญกำลังใจของสังคมน่าเป็นห่วงคือการเห็น ในพื้นที่ชนบท ครอบครัวที่กระจัดกระจาย ลดลงความสัมพันธ์ในครอบครัวเนื่องจากชนบทการเมืองโยกย้าย เศรษฐกิจตลาดหลักเมืองและบริโภคนิยมที่ขยายเข้า แอบเข้าใจว่าเป็นการพัฒนา มีการเปลี่ยนแปลงค่าและวิถีชีวิตของชาวบ้าน ชนบทมีการสูญเสียลักษณะเฉพาะของตนและสถาบันพื้นฐานที่สังคมชนบท เช่นครอบครัว underlies กำลังพัฒนา สังคมเปลี่ยนจากการพึ่งพาตนเองพึ่งพา ไม่จ้างแทนนา ซื้อผลิต ทำเงินค่าลดประสิทธิภาพของระบบนิเวศ และ exploiting ธรรมชาติแทนที่จะรักษาทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนใช้แทนเคาน์เตอร์เก็บแนวโน้มนี้ ชาวบ้านบางพบทางออก โดยการสร้างกลุ่ม และทำงานกับคุณค่าของความน่าเชื่อถือ การใช้ร่วมกัน และความร่วม มือ และคุณค่าของธุรกิจชุมชนระบุ ทางเลือกนี้ให้ยั่งยืน ชาวบ้านรู้ว่า พวกเขาต้องพึ่งตัวเอง ปัญหาคือ การขาดการควบคุมทรัพยากรที่มีประสิทธิภาพวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ดูที่รูปแบบหนึ่งของการพัฒนาชนบท ซึ่งเริ่มต้นจากการเริ่มต้นขององค์กรภาคประชาสังคม แล้ว ได้รับความช่วยเหลือจากองค์กรผู้บริจาคจะบรรลุการพัฒนาที่ยั่งยืนและพึ่งพาตนเอง รูปแบบตามแนวคิดของใหม่ทฤษฎีของพัฒนา โดยสมเด็จพระมหากษัตริย์ภูมิพลอดุลยเดชภูมิพลของไทยและทฤษฎีดุล สรุปการศึกษา ด้วยการสังเกตว่า สามารถบรรลุการพัฒนาที่ยั่งยืน โดยพึ่งพาตนเอง และตัวแทนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในกระบวนการพัฒนาจะกำไร โดยความร่วมมือซึ่งกันและกันและประโยชน์ร่วมลงทุนร่วม ร่วมจัดการ และแบ่งปันผลกำไรระหว่างชุมชนและธุรกิจ ในระยะยาว ด้วยความช่วยเหลือและความร่วมมือของธุรกิจ ความแข็งแรงขององค์กรภาคประชาสังคมจะเพิ่มขึ้น แทนที่จะถูกคุกคามเพื่อธุรกิจ นี้จะขยายธุรกิจและกำไรของพวกเขาในระยะยาวปั๊มชุมชนบางจากนครประถมจังหวัดเป็นกรณีศึกษา การศึกษาเปรียบเทียบ 4 บางจากชุมชนปั๊มและสี่เอกชนปั๊มในตำแหน่งเดียวกันโดยคู่ที่ดำเนินในปี 1997 ปั๊มชุมชนบางจากเป็นโครงการที่เปิดตัว โดยบริษัทปิโตรเลียมกับวัตถุประสงค์ของการทำธุรกิจ ตลอดจนการช่วยเหลือชุมชนในการพัฒนาตนเอง บริษัทร่วมลงทุนในปั๊ม ช่วยให้การฝึกอบรม และร่วมกำไร บริษัทแล้วให้สหกรณ์ซื้อออกหุ้นของบริษัท และกลุ่มชุมชนในที่สุดเจ้าของปั๊มสหกรณ์เกษตร 4 ที่กำลังศึกษาอยู่บางเลนสหกรณ์กลุ่ม (BL), ดอนตูมสหกรณ์กลุ่ม (DT), นครประถมสหกรณ์กลุ่ม (NP) และ กลุ่มสหกรณ์ Kampangsan หันหน้าไปทางเดียวกันชนิดของปัญหา -ความยากจน แนซ์ ขาดการควบคุมปัจจัยการผลิต - พวกเขาจะหนีปัญหาเหล่านี้ พวกเขาก่อตั้งกลุ่มสหกรณ์ที่ทำงานบนความน่าเชื่อถือและคุณธรรมจรรยาบรรณ ปัจจัยสำคัญ และจำเป็นมากที่สุดของการผลิตมีทุนต้นทุนต่ำสำหรับการลงทุน ทั้งหมดเริ่มต้นเป็นกลุ่มเกษตรกรที่ตั้งสหกรณ์ออมสำหรับการผลิต พวกเขามีชีวิตรอดผ่านการลองผิดลองถูก แต่ก็ยากที่จะได้รับรายได้สูงจากการทำฟาร์มเพียงอย่างเดียว รับรายได้สูง พวกเขาจำเป็นต้องขยาย และกระจายออกเป็นธุรกิจชุมชน เช่นการทำการตลาด และการกระจายสินค้าแก่บุคคลภายนอก สามารถทำเช่นนี้ พวกเขาต้องช่วยเหลือและความร่วมมือภายนอกในกระบวนทัศน์เก่า ธุรกิจจะเกี่ยวกับคู่แข่ง เอารัดเอาเปรียบ กำไร และทำประโยชน์อื่น ๆ กรณีศึกษานี้มีกระบวนทัศน์ใหม่สำหรับธุรกิจ: สร้างความเข้มแข็งของชุมชน พัฒนาร่วมกำไร รถไฟท้องถิ่นดำเนินการ จัดการ และจ้าง งาน รักษาสิ่งแวดล้อม สัญญาพัฒนาธุรกิจที่เหมาะสมสำหรับชุมชนธุรกิจเติบโต เพื่อที่จะคืนดีกับชุมชนผลตอบแทนในระยะยาว และนำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน สิ่งที่มีการเรียนรู้จากกรณีศึกษาได้ว่า การพัฒนาชนบทมีเป็น ขั้นตอน ตามทฤษฎีใหม่ ดังนั้น ความยั่งยืนสามารถบรรลุถึงความเชื่อมโยงกัน ร่วมมือกันระหว่างชุมชน และธุรกิจ และกระบวนทัศน์ใหม่ "ดุล" ธุรกิจไทยนำมาใช้เป็นครั้งแรกแห่งชาติเศรษฐกิจและแผนพัฒนาของสังคม (NESDP) ใน 1961 จากแรกแผนแปดปัจจุบัน ได้มีเปลี่ยนแปลงมากในโครงสร้างของเศรษฐกิจ และสังคม ไทยเดิมทั้งหมดเกษตรกรรมแนว มีมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ในการทำนาได้ ค่อนข้างตอนนี้มันได้ กลายเป็นอุตสาหกรรม ด้วยประมาณร้อยละ 60 ของประชากรในภาคเกษตร ร่วมอายุของสินค้าเกษตรใน GDP ได้ปฏิเสธใน ขณะที่ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมมีมากขึ้น เป็นมากกว่าสองผลิตภัณฑ์เกษตร (ตารางที่ 1) อัตราการเจริญเติบโตของภาคอุตสาหกรรมสูงกว่าได้ (ตาราง 2) รายได้จากการส่งออกสินค้าอุตสาหกรรมได้เพิ่มขึ้นในอัตราเร็วกว่า และสูงกว่าที่จากสินค้าเกษตรอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมได้รับการรักษาในระดับสูง และถึงระดับตัวเลขสองหลักในระหว่างปี 1988-90 ก่อนที่จะลดลงเนื่องจากวิกฤตเศรษฐกิจปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม เวลา ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีระยะเวลาเติบโตหลักของประเทศ ช่องว่างของรายได้ระหว่างเมือง และชนบทส่วน worsened Incomein เฉลี่ยภาคฟาร์มปฏิเสธ จากหนึ่งหกภาคเกษตรในปี 1990 ถึงหนึ่ง - twelfth ใน 1995 สูงสุด 20 เปอร์เซ็นต์ของครัวเรือนได้รับ 58.74 เปอร์เซ็นต์ของรายได้รวมขณะที่ต่ำกว่า 20 เปอร์เซ็นต์ได้ 3.48 เปอร์เซ็นต์ในปี 1995 และคาดว่าจะต่ำลงในปี 2000 (พัฒน์ฯ ไทย 2000, 1997) พัฒนาที่ผ่านมาได้ชัดเจนส่งผลให้เกิดในสังคมสองมากขึ้น เกิดจากชอบรวมศูนย์การตัดสินใจทางเศรษฐกิจ และการเมืองและความเข้มข้นของทรัพยากรและผลประโยชน์ในกรุงเทพฯ และเมืองใหญ่บาง ย้ายไปเมืองใหญ่สูงขึ้นรายได้และสถานะทางสังคมได้สร้างปัญหาในพื้นที่ชนบท และเมือง ในพื้นที่ชนบท disintegrating ครอบครัว ' แรงงานมีการสูญเสียความสัมพันธ์ในครอบครัว การตลาดและเศรษฐกิจของเมืองใหญ่และบริโภคนิยมที่ขยายเข้า แอบเข้าใจว่าเป็นการพัฒนา มีการเปลี่ยนแปลงระบบค่าและวิถีชีวิตของชาวบ้าน ชนบทมีการสูญเสียเอกลักษณ์และสถาบันพื้นฐานที่ underlies สังคมชนบท เช่นครอบครัวและความสัมพันธ์ชุมชน สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ว่า สังคมไทยได้เปลี่ยนจากการพึ่งพาตนเองอ้างอิง กำลังทำงานแทนการทำการเกษตร ซื้อแทนการผลิต ทำเงินค่าระบบนิเวศย่อยสลายและ exploitating ธรรมชาติแทนที่จะรักษาทรัพยากรสำหรับการใช้อย่างยั่งยืนเพื่อแนวโน้มนี้ ชาวบ้านบางรากของปัญหาที่เกิดขึ้นจริง และพบทางออก โดยการสร้างกลุ่ม และทำงานกับคุณค่าของความน่าเชื่อถือ การใช้ร่วมกัน และความร่วมมือและความประเสริฐของธุรกิจชุมชนที่ระบุ ธุรกิจชุมชนหมายถึง ธุรกิจที่ดำเนินการ โดยชุมชนท้องถิ่น และผลประโยชน์ร่วมระหว่างชาวบ้านเป็นสมาชิกและเงินกู้ยืมดอกเบี้ยต่ำการลงทุน ทางเลือกนี้ให้ยั่งยืน ชาวบ้านรู้ว่า พวกเขาต้องพึ่งตัวเอง ปัญหาแท้จริงคือ ขาดการควบคุมทรัพยากรที่มีประสิทธิภาพ เพื่อเอาชนะปัญหานี้ พวกเขามีที่ดิน และแรงงาน สิ่งที่พวกเขาต้องมีเงินทุนดอกเบี้ยต่ำ เทคโนโลยี ความเชี่ยวชาญในการจัดการที่มีต้นทุนธุรกรรมต่ำ และต้นทุนต่ำ ตั้งชนิดต่าง ๆ ของสหกรณ์ออม บางส่วนได้กลายเป็นที่ประสบความสำเร็จมาก พิสูจน์ความสามารถในการจัดการของชาวบ้าน แต่บางคนล้มเหลว และต้องอยู่นอกช่วยการ ส่วนทรัพยากรการผลิตอื่น ๆ ชาวบ้านต้องค้นหาจากแหล่งภายนอกเช่น ปัญหาอยู่ที่ไหน และค่าใช้จ่ายอะไรหรือไม่วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ดูที่รูปแบบหนึ่งของการพัฒนาชนบท กระบวนการซึ่งเริ่มจากการเริ่มต้นขององค์กรภาคประชาสังคม การช่วยเหลือจากบริษัทใหญ่เป็นแล้ว ยั่งยืน และพึ่งพา รูปแบบตามแนวคิดของใหม่ทฤษฎีของพัฒนา ฯพณฯ กษัตริย์ภูมิพลอดุลยเดชภูมิพลของไทยและทฤษฎีดุล การศึกษาแสดงให้เห็นว่า การพัฒนาที่ยั่งยืนสามารถทำได้ โดยพึ่งพาตนเอง และตัวแทนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในกระบวนการพัฒนาจะกำไร โดยความร่วมมือ และประโยชน์ร่วมลงทุนร่วม ร่วมจัดการ และแบ่งปันผลกำไรระหว่างชุมชนและธุรกิจ ในระยะยาว ด้วยความช่วยเหลือและความร่วมมือจากธุรกิจ ความแข็งแรงขององค์กรภาคประชาสังคมจะเพิ่มขึ้น แทนที่จะถูกคุกคามเพื่อธุรกิจ นี้จะขยายธุรกิจ และกำไรในระยะยาว นี่คือเส้นทางความอยู่รอดของทั้งตัวแทนในระยะยาว และการพัฒนาอย่างยั่งยืนปัญหาในชนบทคืออะไรจากเศรษฐกิจ Socio สำรวจของเกษตรครัวเรือนดำเนินการ โดยสำนักงาน เศรษฐกิจการเกษตร กระทรวงเกษตร และสหกรณ์ในปี 1995-1996 เรารับลักษณะทั่วไปของครัวเรือนเกษตรดังนั้น Majorit

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีทางเลือกในการพัฒนา: กรณีศึกษาของสถานีบริการน้ำมันบางจากดรสุปรียาควรเดชะคุปต์ประเทศไทยประเทศไทยเป็นลูกบุญธรรมเศรษฐกิจแห่งชาติครั้งแรกและแผนพัฒนาสังคม(NESDP) ในปี 1961 จากนั้นไปที่แปดแผนปัจจุบันก็มีการเปลี่ยนแปลงไปมากใน โครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคม ประเทศไทยเคยเป็นสังคมเกษตร ตอนนี้ก็เป็นอุตสาหกรรมบางส่วน อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมของไทยก็ยังคงอยู่ในระดับสูงและได้ถึงระดับตัวเลขสองหลักใน 1988-90 ก่อนที่จะเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานั้น -which ดูเหมือนจะเป็นช่วงการเจริญเติบโตของประเทศ - ช่องว่างรายได้ระหว่างส่วนชนบทและในเมืองได้รับการถดถอย การพัฒนาที่ผ่านมาได้ส่งผลอย่างชัดเจนในภาวะเศรษฐกิจที่เติบโตคู่ แม้ว่าสวัสดิการทั่วไปได้ดีขึ้นปัญหาสังคมได้ปรากฏตัวขึ้นที่จะเพิ่มขึ้นอย่างมากและลดลงที่น่ากลัวของกำลังใจในการทำงานของสังคมจะถูกเห็น ในพื้นที่ชนบทครอบครัวแยกส่วนความสัมพันธ์ในครอบครัวลดลงเนื่องจากการอพยพจากชนบทสู่เมือง เศรษฐกิจการตลาดของเมืองใหญ่และการคุ้มครองผู้บริโภคขยายเข้าไปในหมู่บ้านเข้าใจตู่กับการพัฒนามีการเปลี่ยนแปลงค่านิยมและวิถีชีวิตของชาวบ้าน พื้นที่ชนบทมีการสูญเสียตัวตนของพวกเขาและสถาบันพื้นฐานที่รองรับสังคมชนบทเช่นครอบครัว ในขั้นตอนของการพัฒนาสังคมไทยเปลี่ยนจากการพึ่งพาตนเองในการพึ่งพาหางานแทนการเลี้ยงซื้อแทนการผลิต, การทำเงินค่าใช้จ่ายในการย่อยสลายของระบบนิเวศและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรทางธรรมชาติแทนการรักษาทรัพยากรและสภาพแวดล้อมในการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนสวนทางกับแนวโน้มนี้ชาวบ้านบางส่วนพบวิธีการโดยการสร้างกลุ่มและการทำงานในคุณงามความดีของความไว้วางใจร่วมกันและความร่วมมือ และคุณธรรมของธุรกิจชุมชนขนาดเล็ก เพื่อให้ทางเลือกที่ยั่งยืนนี้ชาวบ้านรู้ว่าพวกเขาจะต้องพึ่งตนเอง ปัญหาคือพวกเขาขาดการควบคุมทรัพยากรการผลิต. วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการมองไปที่รูปแบบหนึ่งของการพัฒนาชนบทที่เริ่มต้นจากการเริ่มต้นขององค์กรภาคประชาสังคมจากนั้นได้รับความช่วยเหลือจาก บริษัท ผู้บริจาคที่จะบรรลุการพึ่งพาตนเองและ การพัฒนาที่ยั่งยืน. รูปแบบดังต่อไปนี้แนวคิดของทฤษฎีใหม่ของการพัฒนาโดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชแห่งประเทศไทยและทฤษฎีสมดุล ผลการศึกษาสรุปด้วยการสังเกตว่าการพัฒนาที่ยั่งยืนสามารถทำได้โดยการพึ่งพาตนเองและตัวแทนทุกคนที่เกี่ยวข้องในขั้นตอนของการพัฒนาจะได้กำไรจากความร่วมมือและการแบ่งปันผลประโยชน์ในแง่ของการร่วมลงทุนร่วมการบริหารจัดการและการแบ่งปันผลกำไรระหว่าง ชุมชนและธุรกิจ ในระยะยาวด้วยความช่วยเหลือและความร่วมมือของธุรกิจความแข็งแรงขององค์กรภาคประชาสังคมจะเพิ่มขึ้น แทนที่จะเป็นภัยคุกคามต่อองค์กรธุรกิจนี้จะขยายธุรกิจและกำไรของพวกเขาในระยะยาว. บางจากชุมชนของสถานีบริการน้ำมันในจังหวัดนครปฐมเป็นกรณีศึกษา การศึกษาเปรียบเทียบสี่สถานีบริการน้ำมันบางจากชุมชนและสี่เอกชนที่เป็นเจ้าของสถานีบริการน้ำมันในสถานที่เดียวกันโดยคู่ที่ได้ดำเนินการในปี 1997 บางจากชุมชนของสถานีบริการน้ำมันเป็นโปรแกรมที่เปิดตัวโดย บริษัท ปิโตรเลียมโดยมีวัตถุประสงค์ในการทำธุรกิจได้เป็นอย่างดีช่วยให้ ชุมชนที่จะพัฒนาตัวเอง บริษัท ร่วมลงทุนในสถานีบริการน้ำมันที่ให้การฝึกอบรมและหุ้นกำไร บริษัท จึงช่วยให้สหกรณ์ที่จะซื้อออกหุ้นของ บริษัท ฯ และกลุ่มชุมชนในที่สุดก็เป็นเจ้าของปั้มน้ำมัน. สี่สหกรณ์การเกษตรที่ได้รับการศึกษาที่มีบางเลนสหกรณ์กรุ๊ป (BL) ดอน Toom สหกรณ์กรุ๊ป (DT) นคร ชั้นประถมศึกษาปีสหกรณ์กรุ๊ป (NP) และกลุ่มสหกรณ์กำแพงแสน หันหน้าไปทางชนิดเดียวกันปัญหา - ความยากจนมีรายได้ต่ำขาดการควบคุมปัจจัยการผลิต - พวกเขาได้รับการพิจารณาที่จะหลบหนีปัญหาเหล่านี้ พวกเขากลายเป็นกลุ่มสหกรณ์ที่ทำงานเกี่ยวกับความไว้วางใจและศีลธรรมของการดำเนินการ ปัจจัยที่สำคัญที่สุดและจำเป็นของการผลิตเป็นเมืองหลวงที่มีต้นทุนต่ำสำหรับการลงทุน ทั้งหมดเริ่มต้นเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ของเกษตรกรการตั้งค่าการสหกรณ์ออมทรัพย์เพื่อการผลิต พวกเขาจะมีชีวิตรอดผ่านการทดลองและข้อผิดพลาด แต่มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะได้รับรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการทำการเกษตรเพียงอย่างเดียว ที่จะได้รับรายได้ที่สูงขึ้นพวกเขาจำเป็นต้องขยายและกระจายเข้าสู่ธุรกิจชุมชนคือการทำตลาดและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ให้กับบุคคลภายนอก เพื่อให้สามารถทำเช่นนี้พวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากภายนอกและความร่วมมือ. ในกระบวนทัศน์เก่าธุรกิจเกี่ยวกับคู่แข่ง, การแสวงหาผลประโยชน์กำไรและการใช้ประโยชน์จากคนอื่น ๆ กรณีศึกษานี้มีกระบวนทัศน์ใหม่สำหรับธุรกิจ: สร้างความเข้มแข็งของชุมชนในการพัฒนาด้วยการแบ่งปันผลกำไรรถไฟสำหรับการดำเนินงานในท้องถิ่นการจัดการและการจ้างงาน การรักษาสิ่งแวดล้อม การพัฒนาสัญญาทางธุรกิจที่เหมาะสมสำหรับธุรกิจของชุมชนในการเติบโตเพื่อให้ธุรกิจที่จะให้ผลตอบแทนที่ดีให้กับชุมชนในระยะยาวและนำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน สิ่งที่ได้รับการเรียนรู้จากกรณีศึกษาคือการพัฒนาชนบทจะต้องมีขั้นตอนโดยขั้นตอนตามทฤษฎีใหม่ ดังนั้นการพัฒนาอย่างยั่งยืนสามารถทำได้ผ่าน interdependency ร่วมมือเท่า ๆ กันระหว่างชุมชนและธุรกิจและใหม่ "สมดุล" กระบวนทัศน์ทางธุรกิจ. ไทยเศรษฐกิจแห่งชาตินำมาใช้ครั้งแรกและแผนพัฒนาสังคม (NESDP) ในปี 1961 จากก่อนที่จะแปดแผนปัจจุบันก็ มีการเปลี่ยนแปลงไปมากในโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคม ประเทศไทยเคยเป็นอู่ข้าวอู่น้ำที่มุ่งเน้นการทั้งหมดที่มีมากกว่าร้อยละ 80 ในการทำการเกษตร ตอนนี้มันได้กลายเป็นอุตสาหกรรมที่ค่อนข้างมีประมาณร้อยละ 60 ของประชากรในภาคเกษตร หุ้นอายุของสินค้าเกษตรใน GDP ได้ลดลงในขณะที่สินค้าอุตสาหกรรมได้เพิ่มขึ้นอย่างมากและขณะนี้เพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวสินค้าเกษตร (ตารางที่ 1) อัตราการเจริญเติบโตของภาคอุตสาหกรรมจะสูงกว่า (ตารางที่ 2) นอกจากนี้รายได้จากการส่งออกสินค้าอุตสาหกรรมได้เพิ่มขึ้นในอัตราที่เร็วขึ้นและสูงกว่าจากสินค้าเกษตร. อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมได้รับการรักษาในระดับสูงและถึงระดับเลขสองหลักในช่วง 1988-1990 ก่อนที่จะลดลงเนื่องจากวิกฤตเศรษฐกิจในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาที่ดูเหมือนว่าจะมีช่วงการเจริญเติบโตหลักของประเทศ, ช่องว่างรายได้ระหว่างส่วนชนบทและในเมืองแย่ลง เฉลี่ย incomein ภาคฟาร์มลดลงจากหนึ่งในหกของภาคนอกภาคเกษตรในปี 1990 ให้เป็นหนึ่งในสิบสองในปี 1995 อันดับแรกร้อยละ 20 ของผู้ประกอบการที่ได้รับร้อยละ 58.74 ของรายได้รวมในขณะที่ด้านล่างร้อยละ 20 ได้รับร้อยละ 3.48 ในปี 1995 และคาดว่า จะยิ่งลดลงในปี 2000 (สศชประเทศไทย 2000, 1997) การพัฒนาที่ผ่านมาได้ส่งผลอย่างชัดเจนในสังคมมากขึ้นคู่ที่เกิดจากการรวมศูนย์อำนาจในการตัดสินใจทางเศรษฐกิจและการเมืองและความเข้มข้นของทรัพยากรและผลประโยชน์ในกรุงเทพฯและเพียงไม่กี่ใหญ่ เมือง การโยกย้ายไปยังเมืองที่ยิ่งใหญ่สำหรับรายได้ที่สูงขึ้นและสถานะทางสังคมได้สร้างปัญหาทั้งในเขตเมืองและชนบท ในพื้นที่ชนบทครอบครัวจะพังคนงานมีการสูญเสียความสัมพันธ์ในครอบครัว เศรษฐกิจการตลาดของเมืองใหญ่และการคุ้มครองผู้บริโภคขยายเข้าไปในหมู่บ้านเข้าใจตู่กับการพัฒนามีการเปลี่ยนแปลงระบบคุณค่าและวิถีชีวิตของชาวบ้าน พื้นที่ชนบทมีการสูญเสียตัวตนและสถาบันพื้นฐานที่รองรับสังคมชนบทคือครอบครัวและความสัมพันธ์กับชุมชน สิ่งที่เกิดขึ้นคือการที่สังคมไทยได้เปลี่ยนจากการพึ่งพาตนเองในการพึ่งพาหางานแทนการเลี้ยงซื้อแทนการผลิต, การทำเงินค่าใช้จ่ายในการย่อยสลายของระบบนิเวศและ exploitating ทรัพยากรธรรมชาติแทนการรักษาทรัพยากรเพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน. เคาน์เตอร์นี้ แนวโน้มชาวบ้านบางส่วนได้ตระหนักถึงรากของปัญหาและพบทางออกโดยการสร้างกลุ่มและการทำงานในคุณค่าของความไว้วางใจและความร่วมมือร่วมกันและคุณธรรมของธุรกิจชุมชนขนาดเล็ก ธุรกิจชุมชนหมายถึงธุรกิจที่ดำเนินการโดยชุมชนท้องถิ่นและผลประโยชน์ร่วมกันระหว่างชาวบ้านในแง่ของการเป็นสมาชิกและเงินกู้ยืมดอกเบี้ยต่ำสำหรับการลงทุน เพื่อให้ทางเลือกที่ยั่งยืนนี้ชาวบ้านรู้ว่าพวกเขาจะต้องพึ่งตนเอง ปัญหาที่แท้จริงคือการขาดการควบคุมทรัพยากรการผลิต ที่จะเอาชนะปัญหานี้พวกเขามีที่ดินและแรงงานสิ่งที่พวกเขาต้องมีเงินทุนดอกเบี้ยต่ำ, เทคโนโลยีและความเชี่ยวชาญในการบริหารจัดการที่มีต้นทุนต่ำและต้นทุนการทำธุรกรรมที่ต่ำ ประเภทต่างๆของสหกรณ์ออมทรัพย์ที่ได้รับการตั้งค่าบางอย่างได้กลายเป็นที่ประสบความสำเร็จมากพิสูจน์ความสามารถในการจัดการของชาวบ้าน แต่มีบางคนล้มเหลวและต้องการความช่วยเหลือข้างนอกเพื่อเรียกคืนได้ ในฐานะที่เป็นทรัพยากรการผลิตอื่น ๆ ที่ชาวบ้านต้องขอจากแหล่งภายนอกได้เป็นอย่างดี ปัญหาคือที่ไหน และสิ่งที่มีค่าใช้จ่าย? วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการมองไปที่รูปแบบหนึ่งของการพัฒนาชนบทของกระบวนการที่เริ่มต้นจากการเริ่มต้นขององค์กรภาคประชาสังคมจากนั้นได้รับความช่วยเหลือจาก บริษัท ขนาดใหญ่ที่จะกลายเป็นพึ่งตนเองและยั่งยืน รูปแบบดังต่อไปนี้แนวคิดของทฤษฎีใหม่ของการพัฒนาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล ฯพณฯ อดุลยเดชแห่งประเทศไทยและทฤษฎีสมดุล ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาที่ยั่งยืนสามารถทำได้โดยการพึ่งพาตนเองและตัวแทนทุกคนที่เกี่ยวข้องในขั้นตอนของการพัฒนาจะได้กำไรจากความร่วมมือและการแบ่งปันผลประโยชน์ในแง่ของการร่วมลงทุนร่วมการบริหารจัดการและการแบ่งปันผลกำไรระหว่างชุมชนและธุรกิจ ในระยะยาวด้วยความช่วยเหลือและความร่วมมือจากธุรกิจความแข็งแรงขององค์กรภาคประชาสังคมจะเพิ่มขึ้น แทนที่จะเป็นภัยคุกคามต่อองค์กรธุรกิจนี้จะขยายธุรกิจขององค์กรและผลกำไรในระยะยาว นี่คือเส้นทางความอยู่รอดของตัวแทนทั้งในระยะยาวและทำให้การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่เป็นปัญหาในพื้นที่ชนบทคืออะไรจากการสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือนเกษตรที่จัดทำโดยสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตรกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ในปีการเพาะปลูก 1995-1996 เราได้รับลักษณะทั่วไปของครัวเรือนเกษตรดังต่อไปนี้ majorit

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางเลือกในการพัฒนา : กรณีศึกษาสถานีบริการน้ำมันบางจาก ดร. สุปรียา ตรีวิจิตรเกษม ประเทศไทย

ประเทศไทยประกาศใช้ครั้งแรกของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ( nesdp ) ในปี 1961 . จากแผน 8 ในปัจจุบัน มันมีการเปลี่ยนแปลงมากมายในการเศรษฐกิจ และสังคม โครงสร้าง ประเทศไทยเคยเป็นสังคมการเกษตรตอนนี้มันเป็นอุตสาหกรรมบางส่วน ประเทศไทยอัตราการเติบโตของเศรษฐกิจโดยรวมจะเติบโตในระดับสูงและมีถึงระดับตัวเลขสองหลักใน 1988-90 ก่อนวิกฤติเศรษฐกิจในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น ซึ่งดูเหมือนจะเป็นช่วงของการเจริญเติบโตของประเทศ - ช่องว่างรายได้ระหว่างเมืองและชนบท ส่วนที่เคยเลวร้ายการพัฒนาที่ผ่านมาได้ส่งผลให้เกิดการเติบโตแบบเศรษฐกิจ ถึงแม้ว่าสวัสดิการทั่วไปดีขึ้น ปัญหาสังคมมีปรากฏเพิ่มขึ้นอย่างมาก และลดการถ่างของขวัญของสังคมเป็นพยาน ในชนบทครอบครัวกระจัดกระจาย , อ่อนตัวลงเนื่องจากการโยกย้ายครอบครัวชนบทในเมืองตลาดเศรษฐกิจของเมืองใหญ่และบริโภคนิยมขยายเข้าไปในหมู่บ้าน แอบเข้าใจเป็น การพัฒนา มีการเปลี่ยนแปลงค่านิยมและวิถีชีวิตของชาวบ้าน ชนบทจะสูญเสียเอกลักษณ์ของพวกเขาและพื้นฐานสถาบันที่แผ่นอยู่ชนบท คือ ครอบครัว ในกระบวนการของการพัฒนา สังคมไทยเปลี่ยนจากการพึ่งพาตนเองเพื่อการพึ่งพาหางานแทนการซื้อแทนการผลิต ทำให้เงินที่ค่าใช้จ่ายของการย่อยสลายทางนิเวศวิทยาและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติแทนการอนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม เพื่อการใช้ประโยชน์ได้อย่างยั่งยืน

สวนทางกับแนวโน้มนี้ มีชาวบ้านพบทางออกโดยการสร้างกลุ่ม และทำงานเกี่ยวกับคุณธรรมของความไว้วางใจร่วมกันและความร่วมมือและจริยธรรมของธุรกิจชุมชนขนาดเล็ก สร้างทางเลือกที่ยั่งยืน ชาวบ้านรู้ว่าพวกเขาต้องพึ่งตนเอง . ปัญหาคือการขาดการควบคุมทรัพยากรการผลิต

จุดประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อดูที่รูปแบบของการพัฒนาชนบท ซึ่งเริ่มจากการเริ่มต้นขององค์กรประชาสังคมแล้วขอความช่วยเหลือจากผู้บริจาค บริษัท เพื่อให้บรรลุการพึ่งตนเองและการพัฒนาที่ยั่งยืน รูปแบบตามแนวคิดของทฤษฏีใหม่ของการพัฒนา โดยพระบาทสมเด็จพระภูมิพลอดุลยเดชแห่งประเทศไทยและทฤษฎีความสมดุล สรุปผลการศึกษาด้วยการสังเกตว่า การพัฒนาที่ยั่งยืนสามารถทำได้ผ่านการพึ่งตนเอง