Kano eventually found himself back

Kano eventually found himself back in his room after paying his condolences to your family. Your family invited him to attend your funeral since you talked a lot about him and were good friends, and he merely nodded. Words refused to leave his lips when his family talked about how close the two of you seemed from her conversations alone. Apparently you had died from a car accident. You were walking back home when a drunk driver slid off the road and collided with your unsuspecting body.

"I didn't even get a chance to tell her..." Kano lamented over the fact he was unable to tell you his true feelings.

Having grown tired of feeling pity for himself, the young man forced his legs to swing over the side of his bed and stand up. His legs mechanically moved themselves to the washroom where Kano washed his face to refresh himself. The moment Kano looked up to the mirror, he froze.

In front of him, instead of his own reflection being shown, it was your face peering back at him. The young man must've accidentally triggered his eye power as you were the only one that currently occupied his thoughts.

Kano smiled as your face reflected the same smile back at him. The young man bit his lip as he finally decided to speak the words he had kept hidden in his heart.

"...I lied, y'know," Kano started. "When you asked me if there was somebody I liked more than a friend. It was you. I wanted to say that you were the one I liked more than a friend."

When Kano looked up at the mirror again, he realized that tears were streaming down your face. He gave a small smile as he reached out his hand to touch your cheek, but he was only met with a cold surface; it didn't seem like Kano could tell the difference though.

"You're so cold..." Kano let out a small chuckle. "You shouldn't cry. You're way too beautiful to be crying like this. It's cute, I'll admit, but I think you're smiling face is much cuter."

Kano pressed his lips together in a firm line as he waited for you to answer, but you didn't. You couldn't. After all, you no longer existed in that world.

"I love you," Kano choked out as his legs gave up underneath him, causing him to topple down to the ground with a loud thud. Kano remained unmoving for a long time as he muffled his sobs.

If only he were more honest, then maybe things wouldn't have turned out this way. Maybe it wouldn't have been that sad, fake smile that Kano would've last seen you with, but rather a genuine happy one.

"I love you..." Kano repeated to no one in particular. He repeated it over and over again, hoping that it would heal the pain in his heart.

They say that the more you lie, the more likely that lie will eventually become the truth. But this wasn't a lie. Kano's feelings towards you were never a lie, and the fact that you were now gone from this world was not a lie either. This was the truth that Kano had hidden from himself and from you, and now he had no choice but to repeat it over and over again, because lying about this would be too painful for him.

Just this once, the lies hurt Kano more than the truth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุดพบตัวเองในห้องของเขาจ่ายรแสดงของเขาเพื่อครอบครัวของคุณกนก ครอบครัวของคุณได้รับเชิญไปร่วมงานศพของคุณตั้งแต่ที่คุณพูดเกี่ยวกับเขามากมาย และได้เพื่อนที่ดี และเขาเพียงพยักหน้า คำปฏิเสธที่จะออกจากริมฝีปากของเขาเมื่อครอบครัวพูดคุยเกี่ยวกับวิธีปิดสองคุณประจักษ์จากบทสนทนาของเธอคนเดียว เห็นได้ชัดคุณก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ คุณกำลังเดินกลับบ้านเมื่อโปรแกรมควบคุมเมาฝ่อปิดถนน และฮาล์กับร่างกายของคุณ unsuspecting"ฉันไม่ได้รับโอกาสที่จะบอกเธอ... " กนก lamented ผ่านความจริงที่เขาไม่สามารถบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเขามีโตเบื่อความรู้สึกสงสารตัวเอง ชายหนุ่มบังคับขาแกว่งผ่านด้านข้างของเตียงของเขา และยืน ขากลไกย้ายตัวเองไปหายใจที่กนกล้างหน้าที่ฟื้นฟูตัวเอง กนกขณะมองขึ้นกระจก เขา frozeหน้าเขา แทนสะท้อนตนแสดง ได้ทุกทีหน้าของคุณกลับมาที่เขา ชายหนุ่มต้องได้ตั้งใจทริกเกอร์อำนาจตา ตามที่คุณมีเพียงหนึ่งเดียวที่ครอบครองความคิดของเขาในปัจจุบันกนกยิ้มใบหน้าสะท้อนรอยยิ้มเดียวกันกับที่เขา ชายหนุ่มมาก lip ของเขาขณะที่เขาในที่สุดตัดสินใจที่จะพูดคำที่เขาได้เก็บซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา"... ฉันโกหก y'know กนกเริ่มต้น "เมื่อคุณถามผมถ้า มีใครสักคนที่ผมชอบมากกว่าเพื่อน มันเป็นคุณ อยากจะบอกว่า ครั้งหนึ่งที่ผมชอบมากกว่าเพื่อน"เมื่อเธอกับฉันมองขึ้นที่กระจกอีก เขารู้ว่า น้ำตาที่ส่งกระแสข้อมูลลงใบหน้าของคุณ เขาให้รอยยิ้มเล็ก ๆ กับเขาถึงออกมือสัมผัสแก้มของคุณ แต่เขาเท่านั้นได้พบกับพื้นผิวเย็น ไม่เหมือนเหมือนเธอกับฉันสามารถบอกความแตกต่างแม้ว่า"คุณเย็นมาก..." เธอกับฉันให้ออก chuckle เล็ก "คุณไม่ควรร้องไห้ คุณสวยเกินไปที่จะต้องร้องไห้แบบนี้ มันน่ารัก ฉันจะยอมรับ แต่ฉันคิดว่า คุณกำลังยิ้มหน้าจะน่ารักมากด้วย "กนกกดริมฝีปากของเขาในรายการของบริษัทกันเขารอคุณตอบ แต่คุณไม่ได้ คุณไม่ หลังจากที่ทุก คุณไม่อยู่ในโลกที่"ฉันรักคุณ กนกสำลักออกเป็นขาของเขาให้เขา ทำให้เขาล้มลงพื้นด้วยปึ่กเสียงใต้ กนกยังคง unmoving นานเป็นเขา muffled sobs ของเขาถ้าเพียงเขาได้ซื่อสัตย์มากขึ้น แล้วบางทีสิ่งไม่ได้เปิดออกทางนี้ บางทีมันจะไม่ได้ยิ้มที่เศร้า ปลอมที่ว่า กนกจะได้ล่าสุดเห็นคุณ ด้วย แต่ค่อนข้างเป็นของแท้ความสุขหนึ่ง"ฉันรักคุณ..." กนกซ้ำกับใครโดยเฉพาะ เขาซ้ำมันเล่า หวังว่า มันจะรักษาความเจ็บปวดในหัวใจของเขา พวกเขาบอกว่า ยิ่งคุณนอน การนอนนั้นก็จะกลายเป็น ความจริง แต่นี้ไม่มุสาวาท ความรู้สึกของเธอกับฉันต่อคุณเคยการโกหก และความจริงที่คุณมีตอนนี้หายไปจากโลกนี้ไม่ใช่การโกหกอย่างใดอย่างหนึ่ง นี่คือความจริงที่เธอกับฉันมาซ่อนไว้ จากตัวเอง และคุณ และตอนนี้ เขามีทางเลือกไม่ให้ซ้ำเล่า เพราะโกหกเกี่ยวกับเรื่องนี้จะเจ็บปวดเกินไปสำหรับเขาสักทีนี้ อยู่ที่เจ็บกนกมากกว่าความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาโนในที่สุดก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในห้องของเขาหลังจากจ่ายของเขาแสดงความเสียใจกับครอบครัวของคุณ ครอบครัวของคุณเชิญเขาไปร่วมงานศพของคุณตั้งแต่ที่คุณพูดคุยกันมากเกี่ยวกับเขาและเป็นเพื่อนที่ดีและเขาพยักหน้าเพียง คำปฏิเสธที่จะออกจากริมฝีปากของเขาเมื่อครอบครัวของเขาพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการปิดคุณสองคนดูเหมือนจากการสนทนาของเธอคนเดียว เห็นได้ชัดว่าคุณเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ คุณกำลังเดินกลับบ้านเมื่อเมาแล้วขับเลื่อนปิดถนนและชนกับร่างกายของคุณไม่สงสัย. "ผมไม่ได้รับโอกาสที่จะบอกเธอ ... " คาโนเสียใจมากกว่าความจริงที่เขาไม่สามารถที่จะบอกคุณความรู้สึกที่แท้จริงของเขา . มีการเติบโตเหนื่อยกับความรู้สึกสงสารตัวเองชายหนุ่มบังคับให้ขาของเขาที่จะแกว่งมากกว่าด้านข้างของเตียงของเขาและลุกขึ้นยืน ขาของเขากลย้ายตัวเองเข้าห้องน้ำที่คาโนล้างใบหน้าของเขาที่จะฟื้นฟูตัวเอง ขณะที่คาโนเงยหน้าขึ้นมองกระจกที่เขาแช่แข็ง. ในด้านหน้าของเขาแทนที่จะเป็นภาพสะท้อนของตัวเองการแสดงมันก็ใบหน้าของคุณหันกลับมาที่เขา ชายหนุ่มคงจะเรียกตั้งใจดวงตาของเขาในฐานะที่คุณเป็นคนเดียวที่กำลังยุ่งอยู่กับความคิดของเขา. คาโนยิ้มเป็นใบหน้าของคุณสะท้อนให้เห็นรอยยิ้มที่เหมือนกันกลับมาที่เขา ชายหนุ่มกัดริมฝีปากของเขาเป็นที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะพูดคำพูดที่เขาได้เก็บซ่อนไว้ในหัวใจของเขา. "... ฉันโกหก y รู้" คาโนเริ่มต้น "เมื่อคุณถามผมว่าถ้ามีใครสักคนที่ฉันชอบมากกว่าเพื่อน. มันเป็นคุณ. ฉันอยากจะบอกว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่ผมชอบมากกว่าเพื่อน." เมื่อคาโนเงยหน้าขึ้นมองไปที่กระจกอีกครั้งเขาตระหนักว่าน้ำตา ถูกสตรีมมิ่งลงใบหน้าของคุณ เขาให้รอยยิ้มเล็ก ๆ ในขณะที่เขามาถึงมือของเขาออกไปสัมผัสแก้มของคุณ แต่เขาก็พบเพียงที่มีพื้นผิวเย็น มันไม่ได้ดูเหมือนคาโนสามารถบอกความแตกต่างแม้ว่า. "คุณเย็นดังนั้น ... " คาโนให้ออกหัวเราะเล็ก ๆ "คุณไม่ควรร้องไห้. คุณวิธีที่สวยงามเกินไปที่จะร้องไห้เช่นนี้. มันน่ารักฉันจะยอมรับ แต่ฉันคิดว่าคุณกำลังยิ้มใบหน้าน่ารักมาก." คาโนกดริมฝีปากของเขาร่วมกันเป็นเส้นเป็น บริษัท เขารอสำหรับคุณที่จะตอบ แต่คุณไม่ได้ คุณไม่สามารถ หลังจากที่ทุกท่านไม่มีตัวตนในโลกว่า. "ผมรักคุณ" คาโนสำลักออกมาเป็นขาของเขาให้ขึ้นภายใต้เขาทำให้เขาล้มลงไปที่พื้นดินที่มี thud ดัง คาโนยังคง unmoving เป็นเวลานานในขณะที่เขาลำคอเสียงสะอื้นของเขา. ถ้าเพียง แต่เขาซื่อสัตย์มากขึ้นแล้วสิ่งที่อาจจะไม่ได้เปิดออกด้วยวิธีนี้ บางทีมันอาจจะไม่ได้รับที่น่าเศร้ายิ้มปลอมที่คาโนจะได้เห็นสุดท้ายที่คุณมี แต่ความสุขของแท้หนึ่ง. "ผมรักคุณ ... " คาโนซ้ำไม่มีใครโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกมันซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยหวังว่ามันจะรักษาความเจ็บปวดในหัวใจของเขา. พวกเขาบอกว่ายิ่งคุณอยู่มีโอกาสมากขึ้นที่โกหกก็จะกลายเป็นความจริง แต่นี้ไม่ได้โกหก ความรู้สึกที่มีต่อคาโนที่คุณไม่เคยโกหกและความจริงที่ว่าคุณก็หายไปในขณะนี้จากโลกนี้ไม่ได้เป็นความเท็จอย่างใดอย่างหนึ่ง นี่คือความจริงที่คาโนได้ซ่อนจากตัวเองและจากคุณและตอนนี้เขาก็ไม่มีทางเลือกที่จะทำซ้ำมันซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งเพราะโกหกเรื่องนี้จะเจ็บปวดเกินไปสำหรับเขา. เพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่โกหกทำร้ายคาโนมากกว่า ความจริง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาโนะ ในที่สุดก็พบว่าตัวเองกลับมาที่ห้องของเขา หลังจากจ่ายความเสียใจต่อครอบครัวของคุณ ครอบครัวเขาได้รับเชิญไปร่วมงานศพของคุณตั้งแต่ที่คุณพูดถึงเขา และเป็นเพื่อนที่ดี เขาเพียงพยักหน้า คำปฎิเสธที่จะออกจากริมฝีปากของเขา เมื่อครอบครัวของเขาพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการปิดคุณสองคนดูจากการสนทนาของเธอคนเดียว เห็นได้ชัดว่าคุณได้ตายไปแล้วจากอุบัติเหตุทางรถยนต์คุณกำลังเดินกลับบ้าน เมื่อเมาแล้วขับลื่นตกถนน และชนกับร่างกายของคุณหลอก

" ฉันยังไม่มีโอกาสได้บอกเธอ . . . . . . . " คาโนะ คร่ำครวญด้วยเรื่องที่ว่าเขาก็ไม่สามารถที่จะบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเขา

มีการเติบโตเหนื่อยของรู้สึกเวทนาตัวเอง ชายหนุ่ม บังคับขาแกว่งไปด้านข้างของเตียงของเขาและลุกขึ้นยืนขาของเขา การย้ายตัวเองไปเข้าห้องน้ำที่ คาโนะ ล้างหน้าเพื่อฟื้นฟูตัวเอง ขณะที่ คาโน มองไปที่กระจก เขาแข็งไปแล้ว

หน้าเขาแทนตัวเองสะท้อนถูกแสดงเป็นหน้าของคุณ peering กลับเขา ชายหนุ่มต้องเผลอเรียกพลังตาของเขาในขณะที่คุณเป็นคนเดียวที่กำลังอยู่ในห้วงคิดของเขา . . . . . .

คาโนะ ยิ้ม ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มกลับไปที่เขา ชายหนุ่มกัดริมฝีปากของเขาเมื่อเขาตัดสินใจที่จะพูดคำที่เขาเก็บซ่อนไว้ในใจของเขา . . . . . .

" . . . . . . . ผมโกหกนะ " เริ่ม " คาโน่ เมื่อถามว่า มีใครบางคนที่ฉันชอบเพื่อนมากกว่า มันคือคุณ ผมอยากจะบอกว่า คุณเป็นคนหนึ่งที่ชอบเพื่อนมากกว่า "

เมื่อคาโน่เงยหน้าขึ้นมองกระจกอีกครั้ง