Portugal and SpainA. Portugal In th

Portugal and Spain

A. Portugal

In the year 1498, Vasco da Gama reached India via the Cape of Good Hope, marking the Europeans, first contact by sea with the Far East. The Portuguese arrived in Malacca in 1509 and captured that city in 1511. As Malacca had been a part of the Thai Kingdom since the reign of King Ramkhamhaeng, Portugal decided to dispatch Duarte Fernandez to Ayutthaya. That same year, the Portuguese also sent Antonio de Miranda as their envoy to the Thai Kingdom. The Thais reciprocated by dispatching an embassy to Goa, a Portuguese settlement in India. In 1516, Portugal followed up by sending Duarte de Coelho as their third envoy to Ayutthaya and promised to supply the Thais with guns and ammunition. For their part, the Thais agreed to guarantee religious freedom as well as to facilitate the efforts of the Portuguese in establishing settlements and engaging in trade. Portugal also expressed her desire that Thais national be sent to settle down in Malacca in place of the Arab traders who had left the city following the Portuguese conquest. Moreover, the Portuguese praised the Thai Kingdom as being the most powerful and prosperous state in the region.

As many as 300 Portuguese nationals subsequently settled down in Ayutthaya some were traders and some were military experts. Portugal appointed a trade representative in Nakhon Si Thammarat and Pattani to conduct trade in rice, tin, ivory, gum benjamin, indigo, sticklac and sappan wood. In 1538, King Prajairaja (1534 - 1546) employed some 120 Portuguese as his body-guards. However, Ayutthaya was not the only place where Portuguese soldiers volunteered to serve. In 1549, when the Thais and the Burmese were at war, both sides used Portuguese volunteers and cannons. In 1606, Diege Lopes de Sequeira led a group of Portuguese Jesuit missionaries to Ayutthaya for the first time.

The Portuguese who came to Ayutthaya did not only seek to engage in TRADE ON a temporary basis but also took up permanent residence there. This made it more convenient for them to trade with the Thais. However, in 1624, it so happened that Portugal seized a Dutch vessel in Thai waters and in 1628, a Thai junk was sunk by a Portuguese ship. Such incidents were prompted by political factors, that is, the Dutch during that time had expanded into the Far East and were competing with the Portuguese for trade and ports in areas which were originally Portuguese trading centres. The armed clashed which ensued between the Thais and the Portuguese were therefore mainly a product of the above-mentioned competition between Portugal and the Netherlands.

The Portuguese were no match for the Dutch and the latter subsequently established themselves as a sea power in the Far East. The Portuguese in Ayutthaya, whether traders or missionaries, were allowed to live peacefully, although there were several incidents of foreigners being expelled from the Kingdom for interfering in Thai political affairs. This demonstrates that the Thais were always ready to reciprocate with an open-mind and to provide facilities whenever foreign countries desired merely to trade and to propagate their religion, but not to become involved in domestic politics. There was no discrimination against other religions and the door was always open to trade with other countries.

B. Spain

Spain and Portugal had divided up among themselves their sphere of expansionism outside Europe. The Spanish would expand to the West, while Portugal would focus on the East. Spain expanded her territory from the Atlantic to the Pacific, securing the Philippines Islands in 1598. Don Tello de Aguirre was then dispatched from Manila as Spain 's envoy to sign a Treaty of Friendship and Commerce with the Thais. Relations between the Thais and the Spanish were along the same lines as relations between the Thais and the Portuguese since Spain and Portugal at that time were on friendly terms.




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





Japan

Intercourse by sea between Thailand and other Asian nations had taken place since ancient times, particularly with India (Bengal and the Coromandel Coast) and Iran. During the period of European expansionism into the Far East, such intercourse was still taking place in the form of trade and exchanges of envoys. Since these ties did not have any impact on subsequent relations between Thailand and other countries, they will not be discussed here. Relations between Thailand and Japan, however, need to be mentioned.

In 1593, when King Naresuan defeated Phra Maha Uparaja, the Burmese Crown Prince, in a battle on elephant-back, his army was composed of 500 Japanese soldiers. This indicated that the Japanese had entered Thailand some time before that.

These Japanese consisted of volunteer soldiers, traders and seafarers. At the time, Japan placed restrictions on ITS TRADE with foreign countries, that is, prior permission had to be obtained for this purpose. The Japanese who left their country to become volunteer soldiers or traders were adventurers at heart, as were the Europeans who had journeyed to the Far East during the same period. Many of their actions, therefore, depicted this adventurous spirit. The Japanese volunteer corps performed well if they were kept under good supervision. However, whenever they were allowed to become involved in Thai politics, problems always arose. One case in point was Yamada Nagamasa, who was conferred the title of Okya Senabhimuk and given command over the Japanese volunteer corps during the reign of King Songtham (1610 - 1628). Yamada served King Songtham with loyalty, as evidenced by his role in supporting the King 's brother to assume the throne, as was His Majesty 's wish. Yamada also played a part in getting rid of Phya Silpa and in promoting Phra Arthityawong (August-September 1629) to the throne over King Prasattong (1629 -1656). All these actions were taken out of Yamada 's perception of what constituted loyalty. However, once he became too involved in domestic politics, which was totally unbefitting of a foreigner, disaster was to befall him and he was eventually poisoning.

The actions of Japanese citizens in Thailand during that period were entirely separate from the actions of the Japanese Government, which maintained friendly relations with Thailand. The Shokun had promoted cordial relations with the Thai Kingdom since the reign of King Ekatosarot (1605 - 1610). During King Songtham 's rule, ties between Japan and Thailand grew even closer. Thailand dispatched several envoys to Japan, namely, Khun Pichitsombat and Khun Prasert in 1621, Luang Thongsamut and Khun Sawat in 1623, and Khun Raksasittiphon in 1626. The Shogun always responded to Thai letters, such as one requesting Japan to refrain from involvement in any actions taken by Thailand to keep Cambodia in line. The Shogun replied that the Japanese in Thailand were basically traders who should not become involved in domestic affairs. Therefor, if ever they interfered in internal politics, Thai rulers were free to punish them as deemed appropriate.

The close relations between the two rulers were apparent from their correspondence. King Songtham, for example, once wrote : The existence of a sea separating Thailand and Japan has made contact between our two nations difficult. However, merchant ships of both nations now ply regularly between our two countries, causing relations to become even closer. It is now apparent that you (the Shogun) have sincere affection for us, an affection even stronger than that of our immediate kin. In reply, the Shogun 's letter said : The cordial relations between our two countries cannot be destroyed. Since we both have mutual trust, the existence of a sea between us is not of any significance.

The two sides exchanged a large number of gifts. Thai fire arms and ammunition were popular among the Japanese as being of high quality. The Thais, for their part, were fond of Japanese horses. In terms of trade, Japan purchased as many as 15,000 pieces of deer skin from Thailand each year, not to mention tin, teak, sappan wood, boards, sugar, coconut oil, lead, and other commodities. The Japanese offered SILVER BULLION and copper in exchange for the goods.

Trade between Thailand and Japan came to a halt during the reign of King Prasattong circa 1633. The main reason for this was Japan 's decision not to trade with foreign countries. The Netherlands and China, however, were allowed to carry on trade with Japan on the island of Deshima, near Nagasaki. Therefore, subsequent trade between Thailand and Japan had to pass through the Dutch and Chinese.

In sum, relations between Thailand and Japan during that period were cordial and close, although they were sometimes interrupted due to the actions of Japanese citizens in Thailand, which were unconnected to the Japanese Government. When trade relations subsequently came to a halt, this was a result of the Japanese Government 's policy of isolation caused by Japanese displeasure towards European missionaries. Thailand, however, continued to seek friendly relations with Japan, as evidence by the dispatch of envoys to that country in 1656 during the reign of King Chaiyaracha and in 1687 during the reign of King Narai (1656 - 1688).




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





Denmark

Trade between Denmark and Thailand first commenced in 1621 during the reign of King Songtham. On that occasion, Denmark 's East India Company, established in 1616, had sent a ship to Mergui and Tenasserim under the command of a Dutch captain named Crappe. He also bore a letter from Okya Tanausri, the Governor of Tenasserim, the contents of which are as follows :

Letter of Okya Chaiyathibodi Srironarongaluchai Aphaiphiriyahyarakromap

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรตุเกสและสเปนอ.โปรตุเกส ในปีเบง ไฟวาสโกดากามาถึงอินเดียผ่านแหลมกู๊ดโฮป ยุโรป การทำเครื่องหมายก่อนติดต่อทางทะเลกับตะวัน ที่โปรตุเกสมาถึงมะละกาใน 1509 และจับกุมตัวได้ 1511 มะละกาเคยเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรไทยตั้งแต่รัชกาลพ่อขุนรามคำแหง โปรตุเกสตัดสินใจเพื่อจัดส่งเฟอร์นานเด Duarte อยุธยา ในปีเดียวกัน โปรตุเกสที่ยังส่งอันโตนิโอเดอมิรันดาเป็นราชทูตของพวกเขาเพื่อราชอาณาจักรไทย คนไทย reciprocated โดยจัดสถานเอกอัครราชทูตสู่โกอา โปรตุเกสในอินเดีย ใน 1516 โปรตุเกสตามค่าส่งกระต่ายตุ๊กตาเกาหลีเด Duarte เป็นราชทูตสามของอยุธยา และสัญญาว่า จะจัดหาคนไทย ด้วยปืนและกระสุน ในส่วนของพวกเขา คนไทยตกลงรับประกันเสรีภาพที่ศาสนารวมทั้งเป็นช่วยในความพยายามของโปรตุเกสในการสร้างการชำระเงิน และในทางการค้า โปรตุเกสยังแสดงความปรารถนาของเธอที่ส่งชาติไทยไปปักในมะละกาแทนผู้ค้าอาหรับที่ได้ทิ้งเมืองต่อชัยชนะโปรตุเกส นอกจากนี้ โปรตุเกสที่ยกย่องราชอาณาจักรไทยเป็น รัฐที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด และเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค ชาวโปรตุเกสเป็น 300 มาแล้วลงในอยุธยาบางคนค้า และบางคนผู้เชี่ยวชาญทางทหาร โปรตุเกสแต่งตั้งตัวแทนค้าในนครศรีธรรมราชและปัตตานีเพื่อทำการค้าข้าว ดีบุก งาช้าง ไม้ sticklac และ sappan เบนจามิน คราม เหงือก ในไปรษณีย์ที่:, Prajairaja คิง (1534-1546) จ้างโปรตุเกสบาง 120 เป็นยามร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม อยุธยาไม่เดียวที่ทหารโปรตุเกส volunteered จะให้บริการ ใน 1549 เมื่อคนไทยและพม่าได้ที่สงคราม ทั้งสองด้านใช้อาสาสมัครที่โปรตุเกสและปืนใหญ่ ใน 1606, Diege Lopes de สตนำกลุ่มของโปรตุเกสนั้นอยุธยาเป็นครั้งแรก โปรตุเกสที่มาอยุธยาได้ไม่เพียงแสวงหาการมีส่วนร่วมในการค้าพื้นฐานชั่วคราว แต่ยัง ได้ตั้งถิ่นฐานถาวรมี นี้ทำให้มันสะดวกสำหรับพวกเขาการค้ากับคนไทย อย่างไรก็ตาม ใน 1624 มันจึงเกิดขึ้นว่า โปรตุเกสยึดเรือดัตช์ ในน่านน้ำของไทย และ ใน 1628 ขยะไทยถูกจม โดยเรือโปรตุเกส เหตุการณ์ดังกล่าวได้รับแจ้งจากปัจจัยทางการเมือง คือ ดัตช์ในช่วงเวลานั้นได้ขยายไปยังตะวันออกไกล และได้แข่งขันกับโปรตุเกสเพื่อการค้าและพอร์ตในพื้นที่ซึ่งเดิมโปรตุเกสศูนย์การค้า อาวุธที่กระทบที่ตามมาระหว่างคนไทย และโปรตุเกสที่ถูกดังนั้นสินค้าส่วนใหญ่ของการแข่งขันดังกล่าวระหว่างโปรตุเกสและเนเธอร์แลนด์ โปรตุเกสที่ได้ไม่ตรงกับที่เนเธอร์แลนด์ และหลังต่อมาก่อตั้งตัวเองเป็นกำลังทะเลในตะวันออกไกล โปรตุเกสในอยุธยา ว่า ผู้ค้าหรือผู้สอนศาสนา ได้รับอนุญาตให้อยู่อย่างสงบสุข แม้ว่าจะมีปัญหาต่าง ๆ ของชาวต่างชาติที่ถูกขับไล่ออกจากราชอาณาจักรสำหรับการแทรกแซงในกิจการทางการเมืองไทย นี้แสดงให้เห็นว่า คนไทยก็สลับกับการเปิดใจ และให้สิ่งอำนวยความสะดวกเมื่อใดก็ ตามต่างประเทศที่ต้องการเพียง เพื่อค้า และเผยแพร่ศาสนาของพวกเขา แต่ไม่พัวพันทางการเมืองภายในประเทศ มีไม่แบ่งแยกกับศาสนาอื่น ๆ และประตูจะเปิดการค้ากับประเทศอื่น ๆ B. สเปน สเปนและโปรตุเกสได้แบ่งค่าตัวของทรงกลมของ expansionism นอกยุโรป สเปนที่จะขยายไปทางตะวันตก ในขณะที่โปรตุเกสจะเน้นทิศตะวันออก สเปนขยายดินแดนของเธอจากมหาสมุทรแอตแลนติกกับแปซิฟิก รักษาความปลอดภัยหมู่เกาะฟิลิปปินส์ใน 1598 แล้วดอน Tello เด Aguirre ถูกส่งจากมะนิลาเป็นราชทูตสเปนลงสนธิสัญญามิตรภาพและพาณิชย์กับคนไทย ความสัมพันธ์ระหว่างคนไทยและสเปนที่ถูกตามบรรทัดเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างคนไทยและโปรตุเกสที่เนื่องจากสเปนและโปรตุเกสในขณะนั้นมาเป็นเงื่อนไข ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ญี่ปุ่น Intercourse by sea between Thailand and other Asian nations had taken place since ancient times, particularly with India (Bengal and the Coromandel Coast) and Iran. During the period of European expansionism into the Far East, such intercourse was still taking place in the form of trade and exchanges of envoys. Since these ties did not have any impact on subsequent relations between Thailand and other countries, they will not be discussed here. Relations between Thailand and Japan, however, need to be mentioned. In 1593, when King Naresuan defeated Phra Maha Uparaja, the Burmese Crown Prince, in a battle on elephant-back, his army was composed of 500 Japanese soldiers. This indicated that the Japanese had entered Thailand some time before that. ญี่ปุ่นเหล่านี้ประกอบด้วยทหารอาสาสมัคร ผู้ค้า และ seafarers เวลา ญี่ปุ่นวางข้อจำกัดบนมันเป็นการค้ากับต่างประเทศ คือ ก่อนก็จะได้รับสำหรับวัตถุประสงค์นี้ ญี่ปุ่นที่เหลือประเทศของพวกเขาเป็น ทหารอาสาสมัครหรือผู้ค้ามี adventurers ในหัวใจ เป็นชาวยุโรปที่มีอาจารย์ไปตะวันออกไกลในช่วงเวลาเดียวกัน ได้ นอกจากนี้หลายการกระทำของพวกเขา ดังนั้น แสดงวิญญาณนี้ผจญภัย ญี่ปุ่นอาสาสมัครหน่วยทำดีถ้าพวกเขาถูกเก็บไว้ภายใต้การดูแลที่ดี อย่างไรก็ตาม เมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาได้รับอนุญาตให้เข้ามาเกี่ยวข้องในเมืองไทย ปัญหามักจะเกิดขึ้น กรณีในจุดหนึ่งถูกมะดะ ที่ปรึกษาเรื่องของออกญา Senabhimuk และรับคำสั่งผ่านหน่วยอาสาสมัครญี่ปุ่นในรัชสมัยของพระมหากษัตริย์ทรงธรรม (1610-1628) บริการพระทรงธรรมกับสมาชิก ยามาดะเป็นหลักฐานตามบทบาทของเขาในการสนับสนุนน้องชายกษัตริย์สมมติราชบัลลังก์ เป็นได้ต้องของในหลวง ยามาดะเล่นเป็นส่วนหนึ่ง ในการกำจัดของเจ้าพระยาท่าน และ ในการส่งเสริมพระ Arthityawong (สิงหาคม 1629 กันยายน) บัลลังก์เหนือกษัตริย์ Prasattong (1629-1656) ทั้งหมดการดำเนินการเหล่านี้ถูกนำออกของยามาดะรู้ว่าทะลักสมาชิก อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากลายเป็นเกินไปเกี่ยวข้องกับการเมืองภายในประเทศ ซึ่งมี unbefitting ทั้งหมดของชาวต่างชาติ ภัยพิบัติคือการ befall เขา และในที่สุดถูกพิษ การกระทำของประชาชนญี่ปุ่นในประเทศไทยที่ถูกแยกต่างหากจากการกระทำของรัฐบาลญี่ปุ่น ซึ่งรักษาพระราชไมตรีกับประเทศไทยทั้งหมด Shokun ที่ได้ส่งเสริมความสัมพันธ์ฉันมิตรกับราชอาณาจักรไทยตั้งแต่รัชสมัยของกษัตริย์ Ekatosarot (ค.ศ. 1605-1610) ระหว่างพระมหากษัตริย์ทรงธรรมกฎ ความสัมพันธ์ระหว่างญี่ปุ่นและไทยโตได้ ไทยส่งทูตหลายประเทศญี่ปุ่น ได้แก่ คุณ Pichitsombat และคุณประเสริฐใน 1621 หลวง Thongsamut และคุณสวัสดิ์สถาปนา และ Raksasittiphon คุณใน 1626 โชกุนตอบสนองกับตัวอักษรไทย เช่นญี่ปุ่นหนึ่งขอละเว้นจากการมีส่วนร่วมในการดำเนินการ โดยประเทศไทยให้กัมพูชาในบรรทัดเสมอ โชกุนที่ตอบว่า ญี่ปุ่นในประเทศไทยได้โดยทั่วไปผู้ค้าที่จะไม่เข้ามาเกี่ยวข้องในกิจการภายในประเทศ ดังนั้น ถ้าเคยจะติดทางการเมืองภายใน ไม้ไทยมีอิสระที่จะลงโทษพวกเขาสมควร The close relations between the two rulers were apparent from their correspondence. King Songtham, for example, once wrote : The existence of a sea separating Thailand and Japan has made contact between our two nations difficult. However, merchant ships of both nations now ply regularly between our two countries, causing relations to become even closer. It is now apparent that you (the Shogun) have sincere affection for us, an affection even stronger than that of our immediate kin. In reply, the Shogun 's letter said : The cordial relations between our two countries cannot be destroyed. Since we both have mutual trust, the existence of a sea between us is not of any significance. The two sides exchanged a large number of gifts. Thai fire arms and ammunition were popular among the Japanese as being of high quality. The Thais, for their part, were fond of Japanese horses. In terms of trade, Japan purchased as many as 15,000 pieces of deer skin from Thailand each year, not to mention tin, teak, sappan wood, boards, sugar, coconut oil, lead, and other commodities. The Japanese offered SILVER BULLION and copper in exchange for the goods. Trade between Thailand and Japan came to a halt during the reign of King Prasattong circa 1633. The main reason for this was Japan 's decision not to trade with foreign countries. The Netherlands and China, however, were allowed to carry on trade with Japan on the island of Deshima, near Nagasaki. Therefore, subsequent trade between Thailand and Japan had to pass through the Dutch and Chinese. In sum, relations between Thailand and Japan during that period were cordial and close, although they were sometimes interrupted due to the actions of Japanese citizens in Thailand, which were unconnected to the Japanese Government. When trade relations subsequently came to a halt, this was a result of the Japanese Government 's policy of isolation caused by Japanese displeasure towards European missionaries. Thailand, however, continued to seek friendly relations with Japan, as evidence by the dispatch of envoys to that country in 1656 during the reign of King Chaiyaracha and in 1687 during the reign of King Narai (1656 - 1688). ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Denmark Trade between Denmark and Thailand first commenced in 1621 during the reign of King Songtham. On that occasion, Denmark 's East India Company, established in 1616, had sent a ship to Mergui and Tenasserim under the command of a Dutch captain named Crappe. He also bore a letter from Okya Tanausri, the Governor of Tenasserim, the contents of which are as follows : Letter of Okya Chaiyathibodi Srironarongaluchai Aphaiphiriyahyarakromap

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรตุเกสและสเปนเอ โปรตุเกสในปี 1498 วาสโกดากามาถึงอินเดียผ่านแหลมกู๊ดโฮเครื่องหมายยุโรปติดต่อครั้งแรกริมทะเลกับฟาร์อีสท์ โปรตุเกสเข้ามาในมะละกาใน 1509 และถูกจับที่เมืองมะละกา 1511 ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรไทยตั้งแต่รัชสมัยของพ่อขุนรามคำแหง, โปรตุเกสตัดสินใจที่จะส่งเฟอร์นันเดอาร์เตอยุธยา ในปีเดียวกันนั้นโปรตุเกสส่งอันโตนิโอเดอมิแรนดาเป็นนักการทูตของตนไปยังราชอาณาจักรไทย คนไทยเป็นการฝึกอบรมโดยสถานทูตกัวนิคมโปรตุเกสในอินเดีย ใน 1516, โปรตุเกสตามมาด้วยการส่งอาร์เตเดอ Coelho เป็นนักการทูตที่สามของพวกเขาเพื่ออยุธยาและสัญญาว่าจะจัดหาคนไทยด้วยปืนและกระสุน สำหรับในส่วนของคนไทยตกลงที่จะรับประกันเสรีภาพทางศาสนาเช่นเดียวกับการอำนวยความสะดวกในความพยายามของโปรตุเกสในการสร้างการตั้งถิ่นฐานและการมีส่วนร่วมในการค้า โปรตุเกสยังแสดงความปรารถนาของเธอที่คนไทยชาติถูกส่งไปยังปักหลักในมะละกาในสถานที่ของพ่อค้าชาวอาหรับที่ได้ออกจากเมืองดังต่อไปนี้พิชิตโปรตุเกส นอกจากนี้โปรตุเกสยกย่องราชอาณาจักรไทยเป็นรัฐที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค. เป็นจำนวนมากถึง 300 ชาติโปรตุเกสตัดสินต่อมาลงในอยุธยาผู้ค้าบางคนและบางส่วนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทหาร โปรตุเกสได้รับการแต่งตั้งเป็นตัวแทนการค้าในจังหวัดนครศรีธรรมราชและปัตตานีที่จะดำเนินการในการค้าข้าวดีบุกงาช้างเหงือกเบนจามิน, คราม sticklac และไม้ sappan ใน 1538 กษัตริย์ Prajairaja (1534-1546) การจ้างงาน 120 โปรตุเกสยามร่างกายของเขา แต่อยุธยาไม่ได้เป็นสถานที่เดียวที่ทหารโปรตุเกสอาสารับใช้ ใน 1549 เมื่อชาวไทยและชาวพม่ากำลังทำสงครามทั้งสองฝ่ายใช้อาสาสมัครโปรตุเกสและปืนใหญ่ ใน 1606, Diege เปสเดอ Sequeira นำกลุ่มมิชชันนารีนิกายเยซูอิตโปรตุเกสอยุธยาเป็นครั้งแรก. โปรตุเกสที่มาอยุธยาก็ไม่เพียง แต่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมในการค้าชั่วคราว แต่ยังหยิบขึ้นมามีถิ่นที่อยู่ถาวร นี่เองที่ทำให้มันสะดวกมากขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะค้าขายกับคนไทย อย่างไรก็ตามใน 1624 มันจึงเกิดขึ้นที่โปรตุเกสยึดเรือชาวดัตช์ในน่านน้ำไทยและ 1628, ขยะไทยจมเรือโปรตุเกส เหตุการณ์ดังกล่าวได้รับการแจ้งจากปัจจัยทางการเมืองที่เป็นชาวดัตช์ในช่วงเวลาที่มีการขยายตัวในภาคอีสานและแข่งขันกับโปรตุเกสเพื่อการค้าและท่าเรือในพื้นที่ซึ่งเป็นภาษาโปรตุเกสเดิมศูนย์ซื้อขาย อาวุธปะทะกันที่เกิดขึ้นระหว่างชาวไทยและชาวโปรตุเกสจึงส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์ของการแข่งขันดังกล่าวข้างต้นระหว่างโปรตุเกสและเนเธอร์แลนด์. โปรตุเกสตรงกับชาวดัตช์และหลังการจัดตั้งขึ้นภายหลังไม่ว่าตัวเองเป็นอำนาจทะเลในตะวันออกไกล . โปรตุเกสในอยุธยาไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการค้าหรือมิชชันนารีได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่อย่างสงบสุขแม้ว่าจะมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของชาวต่างชาติที่ถูกขับออกจากราชอาณาจักรเพื่อแทรกแซงในการเมืองไทย นี้แสดงให้เห็นว่าคนไทยมีความพร้อมเสมอที่จะตอบสนองด้วยใจที่เปิดและเพื่อให้สิ่งอำนวยความสะดวกต่างประเทศเมื่อใดก็ตามที่ต้องการเพียงเพื่อการค้าและการเผยแพร่ศาสนาของพวกเขา แต่ไม่ได้มีส่วนร่วมในทางการเมืองในประเทศ มีการเลือกปฏิบัติต่อศาสนาอื่น ๆ ไม่ได้และเป็นประตูมักจะเปิดการค้ากับประเทศอื่น ๆ . บี สเปนสเปนและโปรตุเกสได้แบ่งกันเองวงของพวกเขา expansionism นอกทวีปยุโรป สเปนจะขยายตัวไปทางทิศตะวันตกในขณะที่โปรตุเกสจะมุ่งเน้นไปทางทิศตะวันออก สเปนขยายอาณาเขตของเธอจากมหาสมุทรแอตแลนติกกับมหาสมุทรแปซิฟิก, การรักษาความปลอดภัยในหมู่เกาะฟิลิปปินส์ 1598 ดอน Tello เด Aguirre ถูกส่งแล้วจากกรุงมะนิลาเป็นทูตของสเปนจะลงนามในสนธิสัญญามิตรภาพและการพาณิชย์ที่มีคนไทย ความสัมพันธ์ระหว่างชาวไทยและชาวสเปนตามสายเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างชาวไทยและชาวโปรตุเกสตั้งแต่สเปนและโปรตุเกสในช่วงเวลาที่อยู่บนที่เป็นมิตร ริมทะเลระหว่างไทยและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยโบราณโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอินเดีย (เบงกอล Coromandel ชายฝั่ง) และอิหร่าน ในช่วงระยะเวลาของ expansionism ยุโรปเข้ามาในภาคอีสานที่มีเพศสัมพันธ์ดังกล่าวก็ยังคงเกิดขึ้นในรูปแบบของการค้าและการแลกเปลี่ยนของทูต ตั้งแต่ความสัมพันธ์เหล่านี้ไม่ได้มีผลกระทบใด ๆ ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ตามมาระหว่างไทยกับประเทศอื่น ๆ ที่พวกเขาจะไม่ได้รับการกล่าวถึงที่นี่ ความสัมพันธ์ระหว่างไทยและญี่ปุ่น แต่จะต้องมีการกล่าวถึง. ใน 1593 เมื่อสมเด็จพระนเรศวรมหาราชแพ้พระมหา Uparaja, พม่ามกุฎราชกุมารในศึกช้างกลับกองทัพของเขาประกอบด้วย 500 ทหารญี่ปุ่น แสดงให้เห็นว่าญี่ปุ่นได้เข้ามาประเทศไทยก่อนเวลาที่. เหล่านี้ญี่ปุ่นประกอบไปด้วยทหารอาสาสมัครผู้ค้าและชั่วลูกชั่วหลาน ในขณะที่ญี่ปุ่นวางข้อ จำกัด ในการค้ากับต่างประเทศที่เป็นที่ได้รับอนุญาตก่อนที่จะต้องได้รับเพื่อการนี้ ชาวญี่ปุ่นที่ออกจากประเทศของพวกเขาจะกลายเป็นทหารอาสาสมัครหรือผู้ค้าที่เป็นนักผจญภัยที่หัวใจเช่นเดียวกับชาวยุโรปที่ได้เดินทางไปภาคอีสานในช่วงเวลาเดียวกัน หลายคนมาจากการกระทำของพวกเขาดังนั้นภาพนี้จิตวิญญาณของการผจญภัย คณะอาสาสมัครญี่ปุ่นทำได้ดีถ้าพวกเขาถูกเก็บไว้ภายใต้การกำกับดูแลที่ดี แต่เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในการเมืองไทยปัญหามักจะเกิดขึ้น หนึ่งจุดในกรณีเป็นยามาดะ Nagamasa ที่ถูกหารือในเรื่องของ Okya Senabhimuk และคำสั่งที่ได้รับไปเป็นอาสาสมัครทหารญี่ปุ่นในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระทรงธรรม (1610 - 1628) ยามาดะทำหน้าที่กษัตริย์ทรงธรรมที่มีความจงรักภักดีเป็นหลักฐานโดยบทบาทของเขาในการสนับสนุนพระมหากษัตริย์ 'พี่ชายที่จะถือว่าบัลลังก์เช่นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว' s สินค้าที่ต้องการ ยามาดะยังเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการกำจัดพระยาและศิลปในการส่งเสริมพระ Arthityawong (เดือนสิงหาคมถึงกันยายน 1629) บัลลังก์กษัตริย์เหนือปราสาททอง (1629 -1656) การกระทำทั้งหมดเหล่านี้ถูกนำออกมาจากการรับรู้ของยามาดะ 's ของสิ่งที่ประกอบด้วยความจงรักภักดี แต่เมื่อเขาได้กลายเป็นส่วนร่วมในทางการเมืองมากเกินไปในประเทศซึ่งเป็นทั้งหมด unbefitting ของชาวต่างชาติภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นแก่เขาและเขาถูกวางยาพิษในที่สุด. การกระทำของพลเมืองญี่ปุ่นในประเทศไทยในช่วงระยะเวลาที่ถูกแยกจากการกระทำของรัฐบาลญี่ปุ่น ซึ่งรักษาความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรกับประเทศไทย ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง Shokun ความสัมพันธ์กับราชอาณาจักรไทยตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระ Ekatosarot (1605 - 1610) ในช่วงการปกครองของกษัตริย์ทรงธรรมของความสัมพันธ์ระหว่างญี่ปุ่นและไทยขยายตัวได้ใกล้ชิด ไทยส่งทูตไปยังประเทศญี่ปุ่นหลายคือคุณ Pichitsombat และคุณประเสริฐใน 1621 หลวง Thongsamut และคุณสวัสดิ์ใน 1623 และคุณ Raksasittiphon ใน 1626 โชกุนมักจะตอบสนองต่อตัวอักษรไทยเช่นญี่ปุ่นขอให้ละเว้นจากการมีส่วนร่วมในการใด ๆ การดำเนินการของไทยที่จะให้กัมพูชาในสาย โชกุนตอบว่าญี่ปุ่นในประเทศไทยเป็นพื้นผู้ค้าที่ไม่ควรมีส่วนร่วมในกิจการภายในประเทศ ดังนั้นถ้าพวกเขาเคยแทรกแซงในการเมืองภายในโมหะไทยมีอิสระที่จะลงโทษพวกเขาตามความเหมาะสม. ความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างสองผู้ปกครองเห็นได้ชัดจากการติดต่อของพวกเขา กษัตริย์ทรงธรรมเช่นเมื่อเขียน: การดำรงอยู่ของทะเลแยกไทยและญี่ปุ่นได้ทำให้การติดต่อระหว่างประเทศทั้งสองของเรายาก แต่เรือของทั้งสองประเทศบัดนี้ระหว่างสองประเทศที่ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ที่จะกลายเป็นได้ใกล้ชิด ตอนนี้มันเป็นที่ชัดเจนว่าคุณ (โชกุน) มีความรักความจริงใจสำหรับเราความรักที่แข็งแกร่งกว่าที่ของญาติพี่น้องของเราได้ทันที ตอบจดหมายโชกุน 's กล่าวว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศของเราจะไม่ถูกทำลาย เนื่องจากเราทั้งสองมีความไว้วางใจซึ่งกันและกันการดำรงอยู่ของทะเลระหว่างเราไม่ได้มีความสำคัญใด ๆ . ทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนจำนวนมากของของขวัญ อาวุธปืนและกระสุนไทยเป็นที่นิยมในหมู่ชาวญี่ปุ่นเป็นของที่มีคุณภาพสูง คนไทยส่วนของพวกเขามีความรักม้าญี่ปุ่น ในแง่ของการค้าญี่ปุ่นซื้อเป็นจำนวนมากถึง 15,000 ชิ้นของผิวกวางจากประเทศไทยในแต่ละปีไม่พูดถึงดีบุกไม้สัก, ไม้ sappan โต๊ะ, น้ำตาล, น้ำมันมะพร้าว, ตะกั่วและสินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆ ญี่ปุ่นเสนอเงินแท่งและทองแดงในการแลกเปลี่ยนสินค้า. การค้าระหว่างไทยและญี่ปุ่นมาหยุดในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระปราสาททองประมาณ 1633. เหตุผลหลักนี้คือการตัดสินใจของญี่ปุ่นไม่ได้เพื่อการค้ากับต่างประเทศ เนเธอร์แลนด์และจีน แต่ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการเกี่ยวกับการค้ากับญี่ปุ่นบนเกาะ Deshima ใกล้กับนางาซากิ ดังนั้นภายหลังการค้าระหว่างไทยและญี่ปุ่นจะต้องผ่านดัตช์และจีน. สรุปความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยและประเทศญี่ปุ่นในช่วงเวลาที่มีความจริงใจและใกล้ถึงแม้ว่าพวกเขาถูกขัดจังหวะบางครั้งเพราะการกระทำของประชาชนชาวญี่ปุ่นในประเทศไทยซึ่งเป็น ไม่เกี่ยวกับรัฐบาลญี่ปุ่น เมื่อความสัมพันธ์ทางการค้าต่อมามาหยุดนี้เป็นผลมาจากนโยบายของรัฐบาลญี่ปุ่น 's ของการแยกที่เกิดจากความไม่พอใจของชาวญี่ปุ่นที่มีต่อมิชชันนารีชาวยุโรป ประเทศไทย แต่ยังคงที่จะแสวงหาความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรกับญี่ปุ่นเป็นหลักฐานโดยการส่งทูตไปยังประเทศใน 1656 ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระ Chaiyaracha และ 1687 ในรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (1656 - ระหว่างเดนมาร์กและไทยเริ่มครั้งแรกในปี 1621 ในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระทรงธรรม. เนื่องในวโรกาสที่เดนมาร์กของ บริษัท อินเดียตะวันออกก่อตั้งขึ้นในปี 1616 ได้ส่งเรือมะริดและตะนาวศรีภายใต้คำสั่งของกัปตันชาวดัตช์ชื่อ Crappe. นอกจากนี้เขายัง เบื่อจดหมายจาก Okya Tanausri ผู้ว่าการรัฐตะนาวศรีเนื้อหาของซึ่งมีรายละเอียดดังนี้หนังสือ Okya Chaiyathibodi Srironarongaluchai Aphaiphiriyahyarakromap

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สเปนและโปรตุเกสโปรตุเกส
A

ในปี 1498 วาสโก ดา กามาถึง , อินเดียผ่านแหลมกู๊ดโฮป ขีดแรกติดต่อทางทะเลกับชาวยุโรปตะวันออก โปรตุเกสเข้ามาในแหลมมลายูใน 1933 และถูกจับที่เมือง 1 . ที่มะละกาเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรไทย ตั้งแต่สมัยพ่อขุนรามคําแหง , โปรตุเกส ตัดสินใจจะส่ง Duarte Fernandez ในพระนครศรีอยุธยา