“Ju… Junior Brother Yun!!”Cang Yue

“Ju… Junior Brother Yun!!”

Cang Yue immediately covered her lips, and looked at the figure that was easily within her reach in disbelief. Instantly, her vision became hazy, making her feel as if she had plummeted into the realm of dreams. Waves of dizziness had even emerged in her brain.

She took a step forward, and even though she forcefully endured the impulse to dive into his embrace, she could not suppress the tears on her face that gushed out no matter what. Looking at Yun Che and suppressing her weeping sound, she tried to speak; but she was already crying to the point of being unable to utter any sound, and couldn’t even voice out a coherent sentence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จู พี่ชายจูเนียร์ยุน!!"คาง Yue ทันทีครอบคลุมริมฝีปากของเธอ และมองไปที่รูปแบบที่ง่ายในการเข้าถึงของเธอในศรัทธา ทันที วิสัยทัศน์ของเธอก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมีตเพิ่มไปสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ฟ้าหลัว คลื่นของเวียนหัวก็โผล่ออกมาแม้แต่ในสมองของเธอเธอก้าวไปข้างหน้า และแม้ว่าเธอประทนแรงกระตุ้นการดำน้ำในอ้อมกอดของเขา เธออาจระงับน้ำตาที่หน้าของเธอที่ประดังไม่ว่าอะไร กำลังดูยุน Che และปราบปรามเธอร้องไห้เสียง เธอพยายามพูด แต่เธอร้องไห้แล้วไปยังจุดของการไม่ส่งเสียงใด ๆ และไม่เสียงออกจากประโยคเชื่อมโยงกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จูจูเนียร์บราเดอร์ ... ยุน !!" Cang Yue ทันทีปกคลุมริมฝีปากของเธอและมองไปที่ตัวเลขที่เป็นได้อย่างง่ายดายในการเข้าถึงของเธอในการปฏิเสธศรัทธา ทันทีวิสัยทัศน์ของเธอกลายเป็นหมอกทำให้เธอรู้สึกว่าเธอได้ลดลงเข้าไปในดินแดนแห่งความฝัน คลื่นของอาการวิงเวียนศีรษะโผล่ออกมาแม้จะอยู่ในสมองของเธอ. เธอก้าวไปข้างหน้าและแม้ว่าเธออย่างแข็งขันทนแรงกระตุ้นที่จะดำน้ำในอ้อมกอดของเขาเธอไม่สามารถปราบปรามน้ำตาบนใบหน้าของเธอที่ทะลักออกมาไม่ว่าสิ่งที่ มองไปที่ยุน Che และปราบปรามเสียงเธอร้องไห้เธอพยายามที่จะพูด แต่เธอก็ร้องไห้แล้วไปยังจุดที่ไม่สามารถเปล่งเสียงใด ๆ และไม่ได้แม้เสียงออกเป็นประโยคที่เชื่อมโยงกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ยุน พี่ชายน้องจู . . . . . . . ! "ฉางเยว่ทันทีครอบคลุมริมฝีปากของเธอ และมองไปที่รูปนั้นได้ง่ายในการเข้าถึงของเธอในการปฏิเสธศรัทธา ทันที การมองเห็นพร่ามัว ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมี plummeted ในดินแดนแห่งความฝัน คลื่นแห่งความยุ่งเหยิงก็โผล่ขึ้นมาในสมองของเธอเธอก้าวต่อไปข้างหน้า และถึงแม้เธอจะบังคับให้ทนแรงกระตุ้นที่จะกระโดดเข้าสู่อ้อมกอดของเขา เธอไม่อาจหยุดยั้งน้ำตาบนใบหน้าของเธอที่ทะลักออกมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มองยุนเช ปราบปราม เธอร้องไห้ เสียงที่เธอพยายามจะพูด แต่เธอร้องไห้แล้วถึงจุดที่ไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ และไม่สามารถ แม้แต่เสียงออกมาเป็นประโยคที่สอดคล้องกัน .