and the land-use pattern of its sta

and the land-use pattern of its station areas to verify the assumption that the ridership of transit stations at both ends of the range of urban structural hierarchy is more affected by density than by land use diversity, whereas the ridership of the stations in between are influenced more by land use diversity than by density. The station areas were classified and clustered according to an accessibility index, which refers to the position of the urban structural hierarchy of Seoul. A multiple regression model was applied to each cluster of the station areas. Finally, the estimated models for all station areas and for the clusters were compared to verify the assumption. The results show that the subway ridership at Seoul’s CBD and fringe areas is primarily influenced by density, whereas the sub-central area is generally affected by diversity. The intermodal connectivity by bus had an influence. The results provide policy implications for Transit-Oriented Development (TOD) strategies to increase subway ridership in metropolitan areas where a number of sub-centers exist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และรูปแบบการใช้ที่ดินของพื้นที่สถานีเพื่อตรวจสอบสมมติฐานที่สถานีผู้โดยสารของการขนส่งที่ปลายทั้งสองของช่วงของลำดับชั้นโครงสร้างเมือง มากกว่าผลกระทบจากความหนาแน่นมากกว่าใช้ที่ดินความหลากหลาย ในขณะที่ผู้โดยสารที่สถานีระหว่างมีอิทธิพลเพิ่มเติม โดยความหลากหลายในการใช้ที่ดินมากกว่าความหนาแน่น พื้นที่สถานีถูกจัด และคลัสเตอร์ตามดัชนีการเข้าถึง ซึ่งหมายถึงตำแหน่งของลำดับชั้นโครงสร้างเมืองของโซล มีใช้แบบจำลองถดถอยหลายแต่ละคลัสเตอร์ในพื้นที่สถานี ในที่สุด แบบประเมิน สำหรับพื้นที่สถานี และกลุ่มได้เปรียบเทียบเพื่อตรวจสอบสมมติฐาน ผลแสดงว่า ผู้โดยสารรถไฟใต้ดินที่โซล CBD และพื้นที่เพิ่มเติมเป็นหลักได้รับอิทธิพลจากความหนาแน่น ในขณะที่พื้นที่ส่วนกลางย่อยโดยทั่วไปได้รับผลกระทบจากความหลากหลาย สร้างการเชื่อมต่อ โดยรถประจำทางมีอิทธิพลต่อ ผลให้ผลกระทบนโยบายกลยุทธ์พัฒนา Transit-Oriented (TOD) เพื่อเพิ่มผู้โดยสารรถไฟใต้ดินในเขตเมืองซึ่งมีจำนวนศูนย์ย่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และรูปแบบการใช้ที่ดินในพื้นที่สถานีเพื่อตรวจสอบสมมติฐานที่ว่าผู้โดยสารของสถ​​านีขนส่งที่ปลายทั้งสองของช่วงของลำดับชั้นโครงสร้างเมืองได้รับผลกระทบมากขึ้นโดยมีความหนาแน่นกว่าโดยการใช้ประโยชน์ที่ดินมีความหลากหลายในขณะที่ผู้โดยสารที่สถานีในระหว่างที่มี อิทธิพลมากขึ้นโดยการใช้ประโยชน์ที่ดินหลากหลายกว่าความหนาแน่น พื้นที่สถานีถูกจัดและคลัสเตอร์ตามดัชนีการเข้าถึงซึ่งหมายถึงตำแหน่งของโครงสร้างลำดับชั้นในเมืองของกรุงโซล รูปแบบการถดถอยพหุคูณถูกนำไปใช้กับกลุ่มของพื้นที่สถานีแต่ละ สุดท้ายรุ่นโดยประมาณสำหรับพื้นที่ทุกสถานีและกลุ่มที่ถูกเมื่อเทียบกับการตรวจสอบสมมติฐาน ผลการศึกษาพบว่าผู้โดยสารที่สถานีรถไฟใต้ดินของกรุงโซล CBD และพื้นที่ชายขอบจะได้รับอิทธิพลหลักโดยมีความหนาแน่นในขณะที่พื้นที่ย่อยภาคกลางได้รับผลกระทบจากความหลากหลายโดยทั่วไป การเชื่อมต่อการขนส่งโดยรถบัสมีอิทธิพล ผลการให้ผลกระทบนโยบายเพื่อการพัฒนามุ่งเน้นการขนส่ง (TOD) กลยุทธ์ที่จะเพิ่มจำนวนผู้โดยสารที่สถานีรถไฟใต้ดินในเขตปริมณฑลซึ่งมีจำนวนศูนย์ย่อยอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และรูปแบบการใช้พื้นที่สถานีเพื่อตรวจสอบสมมติฐานที่ผู้โดยสารจากสถานีรถไฟฟ้าที่ปลายทั้งสองของช่วงของเมืองโครงสร้างลำดับชั้นมากขึ้น ผลกระทบจากความหนาแน่นของการใช้ที่ดินมากกว่า ส่วนผู้โดยสารที่สถานีระหว่างได้รับอิทธิพลมากขึ้นโดยความหลากหลายของการใช้ที่ดินมากกว่า โดยความหนาแน่น พื้นที่สถานี และเมื่อจำแนกตามการเข้าถึงดัชนี ซึ่งหมายถึงตำแหน่งของลำดับชั้นโครงสร้างเมืองของกรุงโซล เป็นแบบหลายขั้นตอนใช้แต่ละกลุ่มพื้นที่สถานี . ในที่สุด ประมาณรุ่นสำหรับพื้นที่สถานีทั้งหมดและกลุ่มเปรียบเทียบเพื่อตรวจสอบสมมุติฐาน พบว่าจำนวนผู้โดยสารรถไฟใต้ดินในกรุงโซลและพื้นที่ชายขอบตะวันตกได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดยมีความหนาแน่น ส่วนซับ กลาง พื้นที่โดยทั่วไปได้รับผลกระทบจากความหลากหลาย ที่เชื่อมต่อการขนส่งโดยรถบัสที่มีอิทธิพล ผลให้นโยบายสำหรับการขนส่งที่เอื้อต่อการพัฒนา ( TOD ) กลยุทธ์ในการเพิ่มจำนวนผู้โดยสารรถไฟใต้ดินในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ซึ่งมีจำนวนของศูนย์ย่อยอยู่