Ram Dass and the monkeyEvery mornin

Ram Dass and the monkey

Every morning, when Sara gave the birds their bread, she looked across to the attic window next door. But nobody opened it. Nobody called out ‘Good morning!’ across the roof, or gave Sara a friendly smile.
‘Perhaps the Indian gentleman’s servants all sleep downstairs,’ she thought sadly.
Her life was very lonely now. She saw Becky every day, of course, but they did not have much time for talking. The cook and the other servant were not friendly. Sometimes, at night, Ermengarde came up to Sara’s room, but it was not easy for her to come often.
Then one evening, Sara was in her attic when she heard a noise on the roof. She looked up-and there at the open window was a small monkey.
‘Oh, you dear little thing!’ cried Sara.
At once, the monkey jumped down and began to run round the room. Sara laughed. She got up on the table and looked out of her window, and at the next window she saw a face-the smling face of an Indian lascar.
‘Oh,’ cried Sara, ‘have you got a monkey? He’s in my room.’
The lascar’s name was Ram Dass, and yes, it was his monkey. He gave Sara a big smile.
‘I’m so sorry,’ he said. ‘Can I come and get him?’
‘Oh yes, please,’ said Sara. ‘I think he’s afraid of me. And he runs so fast! But can you get across the roof ?’
Yes, Ram Dass could, and a minute later he was in Sara’s room. Soon the monkey jumped into his arms, and Ram Dass thanked Sara again and again. Then he went away, across the roof, back into the house next door.
Sara went to the shops five or six times a day, and when she walked past the house next door, she often thought about the Indian gentleman.She felt sorry for him
He had no wife or family, and the doctor visited the house every day. MR Carmichael the lawyer often visited, too sometimes the Carmichael children went with him.
Sara was pleased about that. ‘It’s nice to see friendly faces when you are ill,’ she thought.
The Indian gentleman thought that, too. He liked children very much, but he was a vary unhappy man. MR Carmichael was his friend, and he talked to him a lot. But they talked about only one thing.
‘I must find the child,’ said the Indian gentleman (his name was MR Carrisford). ‘I must find her and take care of her. But where is she? Here I am, with all this money from the diamond mines-and half of it is Ralph Crewe’s mony. Oh, Carmichael, why did I leave my friend and run away when things looked bad? Why?’
‘You ran away because you were ill with a fever,’ said MR Carmichael. ‘It nearly killed you, remember?’
‘And it did kill poor Ralph,’ said MR Carrisford. ‘He put all his money into the mines because I was his friend. But at first we didn’t find any diamonds’ and all Ralph’s money was gone. I was afraid to tell him, so I ran away. And later, when we did find diamonds, Ralph was dead.’ He laughed, angrily. ‘What a brave friend I was!’
‘It’s not easy to be brave,’ MR Carmichael said quietly, ‘when you’re ill with a fever.’


MR Carrisford looked into the fire. ‘Ram Dass tells me,’ he said, ‘about a little servant-girl next door. The monkey ran away, and Ram Dass went across the roof to get him back from her room. The poor child sleeps in a cold, dirty attic, and works about sixteen hours a day. Is Ralph’s daughter living like that? I can’t stop thinking about it.’
‘We’re going to find her one day,’ said MR Carmichael.
‘But how?’ said MR Carrisford. He put his head in his hands. ‘I never saw her. I don’t know her name! Ralph always called her his ‘‘Little Missus’’. We talked all the time about the mines. He never told me the name of her school. Her mother was Faench, so did he talk her to a school in France? Or was it in England?’
‘Well, we know there was a child at a school in Paris,’ said MR Carmichael, ‘with the name of Carew or Crewe. Her father died suddenly, and a Russian family took her away with them, because she was a friend of their daughter. Perhaps this girl is Ralph Crewe’s child. Next week I’m going to Moscow to look for her.’
‘I want to go with you, but I’m not well,’ said MR Carrisford. ‘I must find her, Carmichael. I must. Every night, in my dreams, I see Ralph Crewe’s face, and he says: ‘‘Tom,Tom, where is my Little Missus?’’ And I have no answer for him.’ MR Carrisford took his friend’s hand. ‘Help me to find her. Help me.’
Winter came, with its short, dark days, and the attic rooms were very cold. There were no fires for servant-girls, and often Sara and Becky could not sleep because of the cold.Sara was taller now, and her old black dress was very short. Her shoes were old, and she had no warm coat for the winter weather. She was thin, too. She did not get very much to eat, and she was always hungry.
She carried big baskets of shopping through the rain and the snow. One day she found a sixpence in the snow, and she bought some hot new bread with it,
Then she saw a child by the door of the shop. The child had no shoes and no coat, and her thin face was blue with cold.
‘She is hungrier than I am,’ thought Sara. And she gave her hot new bread to the child.
When she got back to the school, Miss Minchin was angry. ‘Cook is waiting for you, Sara. Way are you late?.
‘I can’t walk quickly through the snow,’ said Sara.
‘My shoes are old, Miss Minchin, and my feet get very cold.’
Miss Minchin did not like to hear this. ‘Don’t speak to me like that!’ she said. ‘I am kind to you,
I’m giving you a home, but you never say ‘‘thank you’’ to me.’
Sara looked at her. ‘You are not kind,’ she said quietly. ‘And this is not a home.’
‘Go to your room at once!’ said Miss Minchin.
On the stairs Sara met Lavinia. Lainia looked at her and gave a little laugh. ‘Oh, here’s Princess Sara,’ she said, ‘in her old dress and her dirty shoes!’
In the attic, Sara sat down on the hair by her table.
‘I must be brave,’ she whispered. ‘A princess is always brave, so I must be, too. But it’s not easy.’ She put her head down on her arms. ‘Oh, Father, do you remember your little Missus? Can you see me now?
And in the house next door Mr Carrisford sat by a warm fire. Moscow is a long way from London, and he could only wait, but he thought about Ralph Crewe’s child every day. He thought about other children, too.
‘Ram Dass,’ he said. ‘How is that poor little servant-girl next door? Can we do something for her?’
‘I see her in the street every day,’ said Ram Dass.
‘I the rain, in the snow. She looks thin and hungry. But we can help her. I can easily get in through her attic window. Listen…’ And he talked for some minutes.
Mr Carrisford smiled. ‘Yes,’ he said to Ram Dass. ‘Yes, I like it. Let’s do it.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรม Dass และลิง

ทุกเช้าเมื่อ sara ให้นกขนมปังของพวกเขาที่เธอมองข้ามไปที่หน้าต่างห้องใต้หลังคาประตูถัดไป แต่ก็ไม่มีใครเปิดมัน ไม่มีใครที่เรียกว่าออกมาตอนเช้าดี! ข้ามหลังคาหรือให้ sara รอยยิ้มที่เป็นมิตร.
'บางทีคนรับใช้ของสุภาพบุรุษชาวอินเดียของชั้นล่างทั้งหมดนอน,' เธอคิดว่าเศร้า.
ชีวิตของเธอถูกโดดเดี่ยวมากในขณะนี้ เธอเห็น Becky ทุกวันแน่นอนแต่พวกเขาไม่ได้มีเวลามากสำหรับการพูดคุย ปรุงอาหารและคนรับใช้คนอื่น ๆ ไม่เป็นมิตร บางครั้งในเวลากลางคืนเออร์เมนการ์ดขึ้นมาไปที่ห้องของ sara แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะมักจะมา.
แล้วในเย็นวันหนึ่ง sara อยู่ในห้องใต้หลังคาของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงบนหลังคา เธอเงยหน้าขึ้นมองและมีที่หน้าต่างที่เปิดคือลิงเล็ก.
'โอ้ที่รักทุกท่านสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ! ร้องไห้ sara.
ในครั้งเดียวลิงที่กระโดดลงและเริ่มวิ่งไปรอบ ๆ ห้อง sara หัวเราะ เธอลุกขึ้นไปบนโต๊ะและมองออกไปนอกหน้าต่างของเธอและที่หน้าต่างถัดไปที่เธอเห็นใบหน้าใบหน้า smling ของชาวอินเดีย.
'โอ้' ร้องไห้ sara 'ที่คุณมีลิง? เขาอยู่ในห้องของฉัน. '
ชื่อ lascar เป็นแรม Dass และใช่มันเป็นลิงของเขา เขาให้ sara รอยยิ้มขนาดใหญ่.
'ฉันขอโทษ "เขากล่าวว่า'i สามารถมาและได้รับเขา'
'Oh yes, กรุณา,' Sara ที่บอกว่า 'ฉันคิดว่าเขากลัวฉัน และเขาวิ่งเร็วมาก! แต่คุณจะได้รับความนิยมหลังคา? '
ใช่แรม Dass สามารถ, และต่อมาเขาก็อยู่ในห้องของ sara ในไม่ช้าลิงที่กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขาและหน่วยความจำ Dass Sara อีกครั้งและอีกครั้ง แล้วพระองค์จึงเสด็จไปข้ามหลังคากลับเข้าไปในบ้านประตูถัดไป
sara ที่ไปที่ร้านห้าหรือหกครั้งต่อวันและเมื่อเธอเดินผ่านหน้าประตูบ้านเธอมักจะคิดเกี่ยวกับการ gentleman.she อินเดียรู้สึกเสียใจสำหรับเขา
เขาไม่มีภรรยาหรือคนในครอบครัวและแพทย์ไปเยี่ยมบ้านทุกคน วัน 'นายทนายเยี่ยม, บ่อยๆบางครั้งเด็ก Carmichael ที่ไปกับเขา.
sara ก็พอใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น'มันที่จะดูหน้าที่เป็นเพื่อนเมื่อคุณป่วย,' เธอคิดว่า.
สุภาพบุรุษชาวอินเดียที่คิดว่ามากเกินไป เขาชอบเด็กมาก แต่เขาก็แตกต่างกันไปคนที่ไม่มีความสุข 'นายที่เป็นเพื่อนของเขาและเขาได้พูดคุยกับเขามาก แต่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น.
'i ต้องค้นหาลูก,' สุภาพบุรุษชาวอินเดียกล่าวว่า (ชื่อของเขาคือนาย Carrisford) 'i จะต้องพบเธอและดูแลเธอแต่เธออยู่ที่ไหน? นี่ฉันมีเงินทั้งหมดจากเหมืองเพชรและครึ่งหนึ่งของมันนี้เป็น Mony Ralph คนของ โอ้คาร์ไมเคิผมไม่ออกไปเพื่อนของฉันทำไมและวิ่งหนีเมื่อสิ่งที่ดูไม่ดี? ทำไม? '
' คุณวิ่งหนีออกมาเพราะคุณป่วยกับไข้, 'นายที่บอกว่า Carmichael 'มันเกือบจะฆ่าคุณจำได้ไหม?'
'และมันฆ่าคนจน Ralph,' 'บอกว่านาย'เขาใส่เงินทั้งหมดของเขาลงไปในเหมืองเพราะผมเป็นเพื่อนของเขา แต่ตอนแรกเราไม่ค้นหาเพชร 'ใด ๆ และค่าใช้จ่ายทั้งหมดของราล์ฟก็หายไป ฉันกลัวที่จะบอกเขาดังนั้นฉันวิ่งหนีออกมา และต่อมาเมื่อเราค้นหาเพชร, ราล์ฟตาย. 'เขาหัวเราะด้วยความโกรธ คือสิ่งที่เพื่อนผมกล้าหาญ! '
' มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกล้าหาญ, '' นายที่บอกว่าความเงียบ, 'เมื่อคุณป่วยด้วยไข้.'


นาย Carrisford มองเข้าไปในกองไฟ 'แรม Dass บอกฉัน,' เขากล่าวว่า 'เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับประตูถัดไปคนรับใช้สาว ลิงวิ่งหนีไปและแรม Dass ที่ไปผ่านข้ามหลังคาที่จะได้เขากลับจากห้องของเธอ เด็กยากจนนอนในห้องใต้หลังคาเย็นสกปรกและทำงานเกี่ยวกับสิบหกชั่วโมงต่อวัน เป็นลูกสาวของราล์ฟที่อาศัยอยู่เช่นนั้น ฉันไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับมัน. '
' ที่เรากำลังจะไปหาวันหนึ่งเธอ'กล่าวว่า' นาย.
'แต่อย่างไร' 'บอกว่านาย เขาใส่หัวของเขาอยู่ในมือของเขา 'ฉันไม่เคยเห็นเธอ ฉันไม่ทราบว่าชื่อของเธอ! ราล์ฟเสมอเรียกเธอว่าคุณนายผู้หญิงของเขา'' น้อย'' เราได้พูดคุยเวลาทั้งหมดเกี่ยวกับการทำเหมืองแร่ เขาไม่เคยบอกชื่อของโรงเรียนของเธอ แม่ของเธอเป็น faench ดังนั้นเขาก็ไม่พูดคุยของเธอไปเรียนที่โรงเรียนในประเทศฝรั่งเศส? หรือว่าเป็นเรื่องที่อยู่ในประเทศอังกฤษ? '
' ดี,เรารู้ว่ามีเด็กที่โรงเรียนในปารีส, 'นายที่บอกว่า Carmichael,' ที่มีชื่อของคาริวหรือครูว์ พ่อของเธอเสียชีวิตทันทีและครอบครัวของรัสเซียพาเธอไปกับพวกเขาเพราะเธอเป็นเพื่อนของลูกสาวของพวกเขา บางทีเธอคนนี้เป็นเด็กของ Ralph คน สัปดาห์หน้าผมจะไปมอสโกที่จะมองหาเธอ. '
' ฉันต้องการที่จะไปกับคุณ แต่ฉันไม่ดี '' บอกว่านาย 'i จะต้องพบเธอคาร์ไมเคิ ฉันจะต้อง ทุกคืนอยู่ในความฝันของฉันฉันเห็นหน้า Ralph คนและเขาพูดว่า:'' ทอมทอมซึ่งเป็นนายผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน'' และฉันมีคำตอบสำหรับเขาไม่มี 'นาย Carrisford เอามือของเพื่อนของเขา. 'ช่วยให้ฉันพบเธอ ช่วยฉัน. 'ฤดูหนาว
มาด้วยระยะสั้นวันที่มืดของตนและห้องใต้หลังคาเย็นมาก มีไฟไหม้ไม่มีคนรับใช้สาวที่ถูกและมักจะ sara และ Becky นอนไม่หลับเพราะ cold.sara เป็นสูงในขณะนี้และชุดสีดำเก่าของเธอเป็นที่สั้นมาก รองเท้าเก่าของเธอและเธอก็ไม่เคยได้รับเสื้ออบอุ่นสำหรับฤดูหนาวอากาศ เธอผอมเกินไป เธอไม่ได้เป็นอย่างมากที่จะกิน, และเธอหิวตลอดเวลา.
เธอถือตะกร้าใหญ่ของการช้อปปิ้งผ่านฝนและหิมะ วันหนึ่งเธอพบเพนนีในหิมะ,และเธอซื้อขนมปังใหม่กับมัน
แล้วที่เธอเห็นเด็กโดยประตูของร้านค้า เด็กไม่มีรองเท้าและไม่ใช่เสื้อคลุม, และหน้าผอมของเธอก็คือสีฟ้ากับความหนาวเย็น.
'เธอคือหิวกว่าฉัน,' sara คิด และเธอให้ขนมปังใหม่ร้อนของเธอ.
เมื่อเธอได้กลับไปที่โรงเรียน, พลาด Minchin โกรธ 'แม่ครัวกำลังรอให้คุณซาร่า วิธีที่คุณปลาย.
'i ไม่สามารถเดินได้อย่างรวดเร็วผ่านหิมะ,' Sara ที่บอกว่า.
'รองเท้าคืออายุของฉัน, พลาด Minchin และเท้าของฉันได้รับความเย็นมาก.'
พลาด Minchin ไม่ชอบที่จะได้ยินเสียงนี้ 'ไม่ได้พูดว่าผมชอบว่า' เธอกล่าวว่า 'i am kind กับคุณ
ฉันให้บ้านคุณ แต่คุณไม่เคยพูด'' ขอบคุณ'' ให้ฉัน.'
sara มองไปที่เธอ 'คุณไม่ได้ชนิด,' เธอบอกว่าเงียบ ๆ และนี้ไม่ได้เป็นบ้าน. '
'ไปที่ห้องของคุณในครั้งเดียว!' พลาด Minchin กล่าว.
บนบันไดของ sara ได้พบกับลาวิเนีย lainia มองที่เธอและให้เสียงหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ 'โอ้นี่เจ้าหญิงซาร่า' เธอบอกว่า 'ในชุดเก่าของเธอและรองเท้าสกปรกของเธอ!'
ในห้องใต้หลังคา, Sara นั่งลงบนเส้นผมตามตารางของเธอ.
'i จะต้องกล้าหาญ,' เธอกระซิบ 'เจ้าหญิงผู้กล้าหาญอยู่เสมอดังนั้นฉันจะต้องมากเกินไป แต่มันไม่ง่าย'เธอใส่หัวของเธอลงบนแขนของเธอ 'โอ้พ่อทำคุณจำนายผู้หญิงน้อยของคุณ? ที่คุณสามารถเห็นฉันอยู่ตอนนี้
และในบ้านของนายประตูต่อไป Carrisford ที่นั่งโดยไฟอบอุ่น มอสโกเป็นทางยาวจากลอนดอนและเขาก็ทำได้เพียงรอ แต่เขาคิดเกี่ยวกับเด็ก Ralph คนทุกวัน เขาคิดว่าเกี่ยวกับเด็กอื่น ๆ ด้วย.
'แรม Dass' เขากล่าวว่า 'วิธีที่น้อยยากจนคนรับใช้สาวประตูถัดไปคืออะไร?เราสามารถทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับเธอ? '
' ฉันเห็นเธอในถนนทุกวัน 'แรม Dass กล่าว.
' i ฝนในหิมะ เธอดูผอมและหิว แต่เราสามารถช่วยเธอ ผมสามารถได้รับในผ่านหน้าต่างห้องใต้หลังคาของเธอ ฟัง ... 'และเขาพูดคุยสำหรับบางนาที.
นาย Carrisford ยิ้ม 'ใช่' เขาพูดกับแรม Dass 'ใช่, i like it ขอทำมัน. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ram Dass และลิง

ทุกเช้า เมื่อซาร่าให้นกของขนมปัง เธอมองข้ามไปยังถังห้องใต้หลังคาหน้าต่างประตูถัดไป แต่ไม่มีใครเปิด ไม่มีใครเรียก 'สวัสดีตอนเช้า ' ข้ามหลังคา หรือให้ซาร่าเป็นมิตรยิ้ม
'ทั้งหมดอาจเป็นบุรุษอินเดียเดือนนอนชั้นล่าง เธอคิดเศร้า.
ชีวิตถูกโดดเดี่ยวมากตอนนี้ เธอเห็น Becky ทุกวัน หลักสูตร แต่พวกเขาไม่มีเวลาสำหรับการพูดคุย คนครัวและคนรับใช้อื่น ๆ ไม่เป็นมิตร บางครั้ง ค่ำคืน Ermengarde มาห้องของซาร่า แต่มันไม่ง่ายสำหรับเธอมักจะมาด้วย
แล้วหนึ่งเย็น ซาร่าอยู่ในถังห้องใต้หลังคาของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงบนหลังคา เธอมองขึ้น- และมีที่หน้าต่างเปิดได้ตัวเล็กลิง
'Oh คุณรักสิ่งเล็กน้อย!' ร้องเรียกซาร่า
ครั้ง ลิงไปลง และเริ่มวิ่งรอบห้อง ซาร่าหัวเราะ เธอมีค่าบนโต๊ะ และมองออกหน้าต่างของเธอ และที่หน้าต่างถัดไป เธอเห็นใบหน้าหน้า smling ของอินเดีย lascar
ซาร่า 'โอ้ ร้อง ' คุณมีลิง เขาอยู่ในห้องของฉัน.'
ชื่อ lascar คือ Ram Dass และใช่ มันเป็นลิงของเขา เขาให้ซาร่าบิ๊กสไมล์.
'ผมจึงเสียใจ เขากล่าวว่า "สามารถฉันมา และเขา"
' โอ้ ใช่ กรุณา กล่าวว่า ซาร่า ' ผมคิดว่า คงจะกลัวผม และวิ่งอย่างรวดเร็ว แต่คุณได้ข้ามหลังคา?'
ใช่ Ram Dass สามารถ และนาทีต่อมาเขามาอยู่ในห้องพักซาร่า เร็ว ๆ นี้ ลิงไปเป็นแขนของเขา และ Ram Dass ขอบคุณซาร่าอีก แล้ว เขาไปเก็บ ข้ามหลังคา กลับเข้าบ้านประตูถัดไป
ซาร่าไปเวลาร้านห้าหรือหกวัน และ เมื่อเธอเดินผ่านบ้านประตูถัดไป เธอมักจะคิดเกี่ยวกับสุภาพบุรุษอินเดียเธอรู้สึกเสียใจที่เขา
เขาไม่มีภรรยาหรือครอบครัว และหมอเยี่ยมบ้านทุกวัน นาย Carmichael ที่ทนายความมักจะเข้าเยี่ยมชม เกินไปบางครั้งเด็ก Carmichael ไปกับเขา
ซาร่าดิฉันว่า 'มันจะดีจะดูเป็นมิตรหน้าเมื่อคุณป่วย เธอคิด
สุภาพบุรุษอินเดียคิดที่ เกินไป เขาชอบเด็กมาก แต่เขาเป็นคนไม่มีความสุขวารี นาย Carmichael คือ เพื่อนของเขา และเขาพูดกับเขามาก แต่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งเดียวกัน
'ต้องหาเด็ก กล่าวว่า สุภาพบุรุษอินเดีย (ชื่อของเขาถูกนาย Carrisford) ' ฉันต้องพบเธอ และดูแลเธอ แต่เธออยู่ไหน ที่นี่ฉัน ด้วยเงินทั้งหมดนี้จากเหมืองเพชร- และครึ่งหนึ่งของ Ralph ครีวี mony โอ้ Carmichael ทำไมไม่ฉันปล่อยเพื่อนฉัน และหนีเมื่อสิ่งที่ดูไม่ดี ทำไม?'
'คุณวิ่งออกไปเนื่องจากคุณมีมีอาการไข้ กล่าวว่า นาย Carmichael 'เกือบฆ่าคุณ อย่าลืม"
'และมันก็ฆ่าดี Ralph กล่าวว่า นาย Carrisford ' เขาใส่เงินของเขาในเหมืองเนื่องจากผมเพื่อนของเขา แต่ตอนแรก เราไม่ได้หาของเพชรใด ๆ และ Ralph ทั้งหมดเงินหายไป กลัวบอกเขา ดังนั้นฉันวิ่งหนีไป และต่อมา เมื่อเราได้ค้นหาเพชร ราล์ฟตาย.' เขาหัวเราะ angrily 'อะไรกล้าเพื่อนฉัน'
'ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกล้าหาญ นาย Carmichael กล่าวอย่างเงียบ ๆ 'เมื่อคุณมีอาการไข้ '


นาย Carrisford มองเข้ากองไฟ 'Ram Dass บอก เขากล่าวว่า, ' เกี่ยวกับน้อยข้าราชการสาวประตูถัดไป ลิงวิ่งหนีไป และ Ram Dass ไปข้ามหลังคาไปรับเขากลับจากห้องของเธอ เด็กดีนอนในถังห้องเย็น สกปรกใต้หลังคา และทำงานประมาณสิบหกชั่วโมงต่อวัน ลูกสาวของ Ralph อาศัยอยู่เช่นนั้น ฉันไม่สามารถหยุดคิดได้ '
' เรากำลังจะไปหาเธอวันหนึ่ง' กล่าวว่า นาย Carmichael.
กล่าวว่า 'แต่ว่า ' นาย Carrisford เขาใส่หัวเขาในมือของเขา ' ผมไม่เคยเห็นเธอ ไม่ทราบชื่อของเธอ ราล์ฟเสมอเรียกเธอเขา '' Missus เล็กน้อย '' เราคุยกันตลอดเวลาเกี่ยวกับเหมืองแร่ เขาไม่บอกชื่อโรงเรียนของเธอ แม่ของเธอถูก Faench เพื่อให้ได้เขาพูดเธอถึงโรงเรียนที่อยู่ในประเทศฝรั่งเศส หรืออยู่ในประเทศอังกฤษหรือไม่ '
' ดี เรารู้ว่า มีเด็กที่เรียนในปารีส กล่าวว่า นาย Carmichael, ' ด้วยชื่อของผู้หรือครีวี พ่อของเธอเสียชีวิตอย่างฉับพลัน และครอบครัวของรัสเซียเอาเธอกับพวกเขา เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนของลูกสาวของพวกเขา บางทีผู้หญิงคนนี้เป็นเด็ก Ralph ครีวี สัปดาห์หน้าฉันจะไปมอสโกเพื่อค้นหาของเธอ.'
กล่าวว่า นาย Carrisford 'อยากไปกับคุณ แต่ฉันไม่ดี ' ต้องพบเธอ Carmichael ฉันต้องการ ทุกคืน ในความฝันของฉัน ฉันเห็นหน้า Ralph ครีวี และเขากล่าวว่า: '' ทอม ทอม Missus เล็กน้อยของฉันอยู่ไหน?'' และมีการตอบรับเขา ' นาย Carrisford เอามือของเพื่อนของเขา "ช่วยฉันพบเธอ ช่วยฉันด้วย "
หนาว มา มีวันสั้น มืด และถังห้องใต้หลังคาห้องมีความเย็นมาก มีไฟไม่มีสำหรับข้าราชการหญิง และมักซาร่าและ Becky ห้ามหลับ เพราะความหนาวซาร่าถูกสูงขณะนี้ และชุดของเธอสีดำอายุสั้นมาก รองเท้าความสะดวก และเธอมีตราไม่อบอุ่นสำหรับอากาศหนาว เธอบาง เกินไป เธอไม่ได้มากกิน และเธอจะหิว
เธอทำตะกร้าใหญ่แหล่งช็อปปิ้งผ่านฝนและหิมะ วันหนึ่งเธอพบกับ sixpence ในหิมะ และเธอซื้อขนมปังใหม่บางร้อนกับ,
แล้วเธอเห็นเด็ก โดยประตูของร้าน เด็กมีรองเท้าไม่มีและไม่มีตรา และใบหน้าบางมีสีฟ้ากับเย็น
'เธอเป็น hungrier กว่าฉัน คิดว่า ซาร่า เธอให้เธอขนมปังใหม่ร้อนเพื่อเด็ก
เมื่อเธอได้กลับไปโรงเรียน พลาด Minchin โกรธ ' คุกรอให้คุณ ซาร่า วิธีคุณสาย
'ฉันไม่สามารถเดินได้อย่างรวดเร็วผ่านหิมะ กล่าวว่า ซาร่า.
'รองเท้าของฉันมีอายุ พลาด Minchin และเท้าของฉันได้รับมากเย็น'
ไม่พลาด Minchin ไม่อยากได้ยินแบบนี้ 'อย่าพูดกับฉันดังนั้น ' เธอบอกว่า ' ฉันเมตตาคุณ,
ฉันกำลังนำบ้าน แต่คุณว่า ''ขอบคุณ '' ผมไม่ '
ซาร่ามองที่เธอ 'คุณไม่ดี เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ "และนี่ไม่ใช่บ้าน"
'ไปห้องพักของคุณในครั้งเดียว ' กล่าวพลาด Minchin
บนบันได ซาร่าตามเนีย Lainia มองเธอ และให้เสียงหัวเราะเล็กน้อย 'โอ้ นี่คือเจ้าหญิงซารา เธอว่า, 'เธอแต่งตัวเก่าและรองเท้าของเธอสกปรก '
ในถังห้องใต้หลังคา ซาร่านั่งลงบนผม โดยตารางของเธอ
'ฉันต้องมีความกล้าหาญ เธอกระซิบ ' เจ้าหญิงจะกล้าหาญ ดังนั้นฉันต้องได้ เกินไป แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย' เธอใส่ศีรษะของเธอลงบนแขนของเธอ ' โอ้ พ่อ ทำคุณจำ Missus เล็กน้อยของคุณหรือไม่ คุณสามารถเห็นฉันตอนนี้?
และบ้านนาย Carrisford ข้าง ๆ ที่นั่ง โดยไฟอบอุ่น มอสโกเป็นทางยาวจากลอนดอน และเท่านั้นไม่สามารถรอ แต่เขาคิดว่า เกี่ยวกับ Ralph ครีวีเด็กทุกวัน เขาคิดว่า เกี่ยวกับเด็กอื่น ๆ เกินไป.
'Ram Dass ที่เขากล่าวว่า ' ว่าที่ไม่ดีคนใช้สาวประตูถัดไป เราสามารถทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับเธอ? "
'เห็นเธอในถนนทุกวัน กล่าว Ram Dass
' ฉันฝน ในหิมะ เธอมีลักษณะบาง และหิว แต่เราสามารถช่วยเธอ ฉันจะได้รับในเดินผ่านหน้าต่างถังห้องใต้หลังคาของเธอ ฟัง...' และเขาพูดสำหรับนาทีบาง.
นาย Carrisford ยิ้ม 'ใช่ เขากล่าวกับ Ram Dass ' ใช่ ฉันต้องการ ลองทำ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

RAM dass และ ลิง

ทุกเช้าเมื่อซาทำให้นกขนมปังของเธอมองไปที่หน้าต่างห้องใต้หลังคาที่ประตูถัดไป แต่ก็ไม่มีใครเปิดให้บริการได้ ไม่มีใครเรียกว่าออกไปว่า'ยามเช้าที่ดี!'ข้ามหลังคาหรือทำให้ซามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วย มิตรภาพ .
"อาจเป็นข้าราชการของชาวอินเดียคนที่นอนอยู่ทางด้านชั้นล่างทั้งหมด"เธอคิดว่าอย่างน่าเศร้า.
ชีวิตของเธออยู่โดดเดี่ยวในตอนนี้เป็นอย่างมาก เธอเห็น Becky Edington ทุกวันของหลักสูตรแต่เขาไม่มีเวลามากนักสำหรับพูด ทำอาหารและผู้รับใช้อื่นๆที่ไม่เป็นมิตร บางครั้งในยามค่ำคืน ermengarde ก็มาถึงห้องของ Sara ซึ่งดำรงตำแหน่งแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอจะมาบ่อยๆ.
จากนั้นเย็นวันหนึ่ง Sara อยู่ในห้องใต้หลังคาของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงอยู่บนชั้นหลังคา เธอมองขึ้นไปและมีหน้าต่างที่เปิดอยู่เป็นลิงขนาดเล็กที่.
'โอสิ่งเล็กๆน้อยๆที่รักคุณ!'ร้อง Sara .
ในครั้งเดียวลิงที่กระโดดลงมาและเริ่มการวิ่งไปรอบห้องได้ Sara หัวเราะ เธอลุกขึ้นบนโต๊ะและมองออกไปนอกหน้าต่างของเธอและที่หน้าต่างถัดไปให้เธอเห็นหน้าที่ - หน้า smling ของกะลาสีแขกอินเดีย.
'โอซา'ร้อง'มีลิง เขาเป็นห้องของฉัน'
Name ของกะลาสีแขกที่เป็น RAM dass และใช่มันเป็นลิงของเขา เขาทำให้ซามีรอยยิ้มขนาดใหญ่ที่.
'ผมขอ อภัย เพื่อให้"เขากล่าว"ฉันจะสามารถเข้ามาและทำให้เขาหรือไม่?'
"ค่ะโปรด" Sara "ผมคิดว่าเขากลัวว่าของฉัน และเขาจะทำงานอย่างรวดเร็ว แต่คุณสามารถทำให้ได้รับความนิยมบนชั้นหลังคาที่?"
ใช่ RAM dass ไม่สามารถและนาทีต่อมาเขาอยู่ในห้องของ Sara ซึ่งดำรงตำแหน่ง อีกไม่นานลิงที่กระโดดลงไปในอ้อมแขนของเขาและ RAM dass กล่าวขอบคุณ Sara อีกครั้งและอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เข้าไปอยู่บนชั้นหลังคาอยู่ห่างออกไปในระยะทางที่กลับเข้าไปในบ้านที่อยู่ถัดออกไป
Sara ไปยังร้านค้าต่างๆได้ห้าหรือหกครั้งต่อวันและเมื่อเธอเดินผ่านบ้านที่ประตูถัดไปก็มักจะคิดว่าเกี่ยวกับ สุภาพบุรุษ อินเดียที่.เธอรู้สึกว่าเสียใจกับเขา
ซึ่งจะช่วยเขาได้ไม่มีครอบครัวหรือ ภรรยา และแพทย์ที่มีการเข้าเยี่ยมชมบ้านทุกวัน นาย Carmichael ทนายความที่มักมากเกินไปบางครั้งเด็ก Carmichael ที่ไปกับเขา.
Sara ก็พอใจที่"เป็นที่สวยงามเพื่อดูหน้าที่เต็มไปด้วย มิตรภาพ เมื่อคุณยังมีโรคอยู่"เธอคิดว่า.
สุภาพบุรุษ อินเดียที่คิดว่าเกินไป เขาก็ชอบเด็กมากแต่เขาก็มีความสุขที่คนแตกต่างกันไป นาย Carmichael มีเพื่อนของเขาและเขาก็คุยกับเขามาก แต่พวกเขาพูดถึงสิ่งหนึ่งเท่านั้น.
"ผมจะต้องพบกับเด็กที่" สุภาพบุรุษ ชาวอินเดีย(ชื่อของเขาคือนาย carrisford ) "ผมจะต้องได้พบกับเธอและดูแลของเธอแต่เธอไปอยู่ที่ไหน ที่นี่ผมมีเงินทั้งหมดนี้จากเหมืองเพชร - และครึ่งหนึ่งของมันคือ mony ของ Ralph Crewe โอ Carmichael ทำไมผมออกจากหน้านี้ให้เพื่อนของฉันและเรียกใช้เมื่ออยู่ห่างออกไปในระยะทางหลายสิ่งหลายอย่างมองไม่ดี ทำไมจึงเป็นเช่นนี้?'
'คุณได้เข้าร่วมการวิ่งไปเพราะคุณว่าเธอป่วยหนักด้วยอาการไข้ที่"นาย Carmichael "มันเกือบจะฆ่าคุณจำได้หรือไม่?'
'และจะฆ่าผู้น่าสงสาร Ralph 'นาย carrisford"เขาเอาเงินทั้งหมดไปในเหมืองแร่ของเขาเพราะผมเป็นเพื่อนของเขา แต่ในช่วงแรกก็ไม่ได้พบกับ'ข้าวหลามตัดและเงินของร.ราล์ฟทั้งหมดไปแล้ว ผมกลัวที่จะบอกให้เขาดังนั้นผมก็วิ่งออกไป และหลังจากนั้นเมื่อเราพบเพชรร.ราล์ฟก็ตายไปแล้ว"เขาหัวเราะด้วยความโกรธ "สิ่งที่แสดงความกล้าหาญเพื่อนผม!'
'มันไม่ใช่เรื่องง่ายในการจะกล้า Carmichael 'นายพูดเสียงเบา'เมื่อคุณกำลังป่วยด้วยไข้.'


นาย carrisford มองไปที่กองไฟ ' RAM dass บอกให้ผม"เขากล่าวว่า"เรื่องผู้รับใช้ - หญิงสาวที่อยู่ถัดออกไป ลิงวิ่งและอยู่ห่างออกไปในระยะทางเดินข้าม RAM dass บนชั้นหลังคาที่ต้องการให้เขากลับมาจากห้องของเธอ เด็กที่น่าสงสารที่ใช้สำหรับนอนหลับพักผ่อนในห้องใต้หลังคาสกปรกหนาวและทำงานเกี่ยวกับสิบหกชั่วโมงวันที่ เป็นบุตรสาวของร.ราล์ฟอาศัยอยู่อย่างนั้น ฉันไม่สามารถหยุดความคิดเกี่ยวกับมัน.'
'เราจะได้พบกับหนึ่งวัน"นาย Carmichael .
'แต่ได้อย่างไร?""นาย carrisford เขาเอาหัวของเขาอยู่ในมือของเขา "ผมไม่เคยเห็นเธอ ผมไม่รู้ว่าชื่อของเธอ Ralph เสมอเรียกว่าเธอ"ให้ลูกเมียของเขา" เราคุยกันทุกครั้งที่เกี่ยวกับเหมืองแร่ เขาไม่เคยบอกผมชื่อของโรงเรียนของเธอ คุณแม่ของเธอเป็น faench ดังนั้นเขาพูดของเธอให้กับโรงเรียนในประเทศฝรั่งเศส หรือว่าเป็นในประเทศอังกฤษหรือไม่?'
'เป็นอย่างดีเราทราบดีว่ามีเด็กที่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน Paris "นาย Carmichael 'พร้อมด้วยชื่อของ carew หรือ Crewe พ่อของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหันและครอบครัวชาวรัสเซียซึ่งทำให้เธอไปกับเขาเพราะเธอมีเพื่อนของบุตรสาวของตน บางทีอาจเป็นหญิงสาวคนนี้เป็นลูกของร.ราล์ฟ Crewe ในสัปดาห์หน้าผมจะไปเพื่อไปยัง Moscow เพื่อหาเธอ.'
"ผมต้องการไปกับคุณได้แต่ผมไม่ได้เป็นอย่างดี"นาย carrisford "ผมจะต้องพบกับเธอCarmichael . ฉันจะต้อง ทุกคืนในความฝันของผมผมเห็นหน้าของร.ราล์ฟ Crewe และเขาบอกว่า"ทอมทอมที่มีขนาดเล็กให้ลูกเมียของฉันได้หรือไม่?"และผมก็ไม่มีคำตอบสำหรับเขา. carrisford "นายกุมมือของเพื่อน 'ช่วยให้ผมได้พบกับเธอ ช่วยฉัน.'
ฤดูหนาวมาเยือนพร้อมด้วยวันสีเข้มในระยะทางสั้นๆเพื่อไปและห้องใต้หลังคาที่มีความหนาวเย็นเป็นอย่างมาก ไม่มีไฟสำหรับผู้รับใช้ - หญิงและมัก Sara และ Becky Edington ไม่สามารถหลับเพราะของเย็น. Sara ก็สูงขึ้นในขณะนี้และเสื้อผ้าสีดำเก่าของเธอในระยะทางสั้นๆเป็นอย่างมาก รองเท้าของเธอและเธอก็ไม่มีเสื้อสำหรับ สภาพ อากาศฤดูหนาวที่ เธอเป็นบางเกินไป เธอไม่ได้รับเป็นอย่างมากเพื่อการรับประทานอาหารและเธอก็ยังเป็นหิว.
เธอนำกระเช้าขนาดใหญ่ของแหล่งช้อปปิ้งผ่านฝนและหิมะ วันหนึ่งเธอพบว่าผมพูดอย่างหนักแน่นที่อยู่บนหิมะและเธอซื้อขนมปังใหม่ร้อนบางห้องพร้อมด้วยมัน
จากนั้นเธอก็เห็นเด็กที่ประตูของร้าน เด็กที่ไม่มีรองเท้าและไม่มีเสื้อและใบหน้าผอมๆของเธอก็เป็นสีฟ้าพร้อมด้วยน้ำเย็น
'เธอคือหิวโหยกว่าผม Sara 'คิดว่า และเธอก็ทำให้เธอขนมปังใหม่ร้อนลูก.
เมื่อเธอกลับมาให้กับโรงเรียนที่พลาด minchin ก็โกรธ ' Cook รอคุณอยู่ Sara ทางคุณช่วงดึกหรือไม่?..
"ผมไม่สามารถเดินไปได้อย่างรวดเร็วผ่านทางหิมะ" Sara .รองเท้า
'ของเราจะมีมิส minchin และเท้าของฉันได้รับความหนาวเย็นเป็นอย่างมาก"
พลาด minchin ไม่ต้องการได้ยินเรื่องนี้ 'ไม่ได้พูดกับผมอย่างนั้น!"เธอกล่าว "ผมเป็นคุณ
ผมช่วยให้ท่านได้แต่คุณไม่เคยพูดคำว่า"ขอบคุณ"ให้"
Sara มองเธอ "คุณไม่ได้ ประเภท "เธอพูดเบาๆ "และนี่ไม่ใช่บ้านที่.'
"ไปยังห้องพักของท่านที่หนึ่งครั้ง!"ซามิ minchin .
บนบันไดที่พบกับลาวิเนีย lainia หันไปมองและทำให้หัวเราะออกมาจนได้ 'โอที่นี่ของเจ้าหญิงซา"เธอกล่าวว่า"ในชุดเก่าของเธอและรองเท้าสกปรกของเธอ!'
ในห้องใต้หลังคาที่ Sara นั่งบนเส้นผมโดยโต๊ะของเธอ.
"ผมจะต้องแสดงความกล้าหาญ"เธอกระซิบบอก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรง'ที่มีความกล้าหาญอยู่เสมอดังนั้นผมจะต้องเกินไป แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย"เธอใส่ศีรษะของนางลงบนแขนของเธอ 'โอบิดาของคุณโปรดจำไว้ว่าคุณนายเล็กๆของคุณ คุณสามารถดูที่ผมอยู่ตอนนี้หรือไม่?
และอยู่ในบ้านนาย carrisford ประตูถัดไปนั่งอยู่ด้วยไฟอุ่นเก็บความร้อนได้ มอสโกเป็นทางยาวจาก London และเขาไม่สามารถรอเท่านั้นแต่เขาคิดว่าเรื่องของเด็กร.ราล์ฟ Crewe ทุกวัน เขาคิดว่าเกี่ยวกับเด็กคนอื่นมากเกินไป. dass
' RAM "เขากล่าว 'ได้อย่างไรว่าผู้รับใช้น้อยผู้น่าสงสารเด็กสาวที่อยู่ถัดออกไปเราจะทำอะไรได้บ้าง?บางสิ่งบางอย่างสำหรับเธอหรือไม่?'
"ผมดูเธอในถนนทุกวัน," RAM dass .
'ผมที่ฝนตก,ในหิมะ. เธอมีลักษณะบางและหิว แต่เราสามารถช่วยให้เธอ ฉันจะได้รับผ่านทางหน้าต่างห้องใต้หลังคาของเธอได้อย่างง่ายดาย ฟัง......"และเขาพูดถึงสำหรับนาทีบางคน.
นาย carrisford ยิ้ม "ใช่"เขาพูดกับ RAM dass 'ใช่ฉันชอบ ปล่อยให้ทำได้'