I really wasn't expecting anything

I really wasn't expecting anything the day, earlier this year, when I sent an e-mail to a man whose name I had found on the Internet. I was looking for my father, and in some ways this man fit the bill. But I never thought I'd hit pay dirt on my first try. Then I got a reply -- with a picture attached.

From my computer screen, my own face seemed to stare back at me. And just like that, after 17 years, the missing piece of the puzzle snapped into place.

The puzzle of who I am.

I'm 18, and for most of my life, I haven't known half my origins. I didn't know where my nose or jaw came from, or my interest in foreign cultures. I obviously got my teeth and my penchant for corny jokes from my mother, along with my feminist perspective. But a whole other part of me was a mystery.

That part came from my father. The only thing was, I had never met him, never heard any stories about him, never seen a picture of him. I didn't know his name. My mother never talked about him -- because she didn't have a clue who he was.

ad_icon

When she was 32, my mother -- single, and worried that she might never marry and have a family -- allowed a doctor wearing rubber gloves to inject a syringe of sperm from an unknown man into her uterus so that she could have a baby. I am the result: a donor-conceived child.

And for a while, I was pretty angry about it.

I was angry at the idea that where donor conception is concerned, everyone focuses on the "parents" -- the adults who can make choices about their own lives. The recipient gets sympathy for wanting to have a child. The donor gets a guarantee of anonymity and absolution from any responsibility for the offspring of his "donation." As long as these adults are happy, then donor conception is a success, right?

Not so. The children born of these transactions are people, too. Those of us in the first documented generation of donor babies -- conceived in the late 1980s and early '90s, when sperm banks became more common and donor insemination began to flourish -- are coming of age, and we have something to say.

I'm here to tell you that emotionally, many of us are not keeping up. We didn't ask to be born into this situation, with its limitations and confusion. It's hypocritical of parents and medical professionals to assume that biological roots won't matter to the "products" of the cryobanks' service, when the longing for a biological relationship is what brings customers to the banks in the first place.

We offspring are recognizing the right that was stripped from us at birth -- the right to know who both our parents are.

And we're ready to reclaim it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจริง ๆ ไม่ได้คาดหวังอะไรวัน ก่อนปีนี้ เมื่อฉันส่งอีเมล์ไปเป็นคนที่มีชื่อที่ได้พบบนอินเทอร์เน็ต ฉันถูกมองหาพ่อ และวิธีบาง คนนี้เหมาะสมกับรายการ แต่ฉันไม่เคยคิดว่า ฉันจะกดชำระสิ่งสกปรกบนทดลองทำครั้งแรก แล้ว ผมมีคำตอบ - มีรูปภาพที่แนบจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ใบหน้าของตัวเองดูเหมือนจะ มองที่ฉัน และเพียงเช่นนั้น หลังจาก 17 ปี ชิ้นส่วนขาดหายไปของปริศนาจัดชิดเข้าที่ปริศนาที่ผมผม 18 และสำหรับส่วนใหญ่ของชีวิต ฉันยังไม่รู้จักต้นกำเนิดของฉันครึ่งหนึ่ง ไม่ทราบที่จมูกหรือขากรรไกรของฉันมาจาก หรือฉันสนใจในวัฒนธรรมต่างชาติ แน่นอนผมฟันและเอาใจใส่ของฉันสำหรับเรื่องตลก corny จากแม่ พร้อมกับมุมมองของฉัน feminist แต่ส่วนอื่น ๆ ทั้งหมดของฉันลึกลับที่ส่วนหนึ่งมาจากพ่อ สิ่งเดียวคือ ฉันก็ไม่เคยเจอ ไม่เคยได้ยินเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับพระองค์ ไม่เคยเห็นรูปของเขา ผมไม่ทราบชื่อของเขา แม่ไม่เคยพูดเกี่ยวกับเธอเนื่องจากเธอไม่มีเงื่อนงำที่เขาad_iconเมื่อเธอ 32 แม่ - เดี่ยว และกังวลว่า เธออาจไม่เคยแต่งงาน และมีครอบครัว - อนุญาตแพทย์สวมถุงมือยางเพื่อฉีดเข็มของอสุจิจากคนไม่รู้จักเข้าไปในมดลูกของเธอเพื่อให้เธอไม่สามารถมีลูก ฉันผล: เด็กผู้บริจาครู้สึกและในขณะ ผมสวยโกรธเลยผมโกรธคิดว่า เกี่ยวข้อง คิดบริจาคทุกคนเน้น "ผู้ปกครอง" - ผู้ใหญ่ที่สามารถทำการเลือกเกี่ยวกับชีวิตของตนเองที่ ผู้รับจะเห็นใจในการอยากมีบุตร ผู้บริจาคได้รับการรับประกันของไม่เปิดเผยชื่อและ absolution จากลูกหลานของเขา "บริจาค" รับผิดชอบ ตราบใดที่ผู้ใหญ่เหล่านี้มีความสุข แล้วผู้บริจาคความคิดคือ ความสำเร็จ ขวาไม่ใช่ ลูกที่เกิดมาของธุรกรรมเหล่านี้มีคน มากเกินไป พวกเราในการสร้างเอกสารแรกของทารกผู้บริจาค - รู้สึกในปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้น ' 90s เมื่อธนาคารสเปิร์มเป็นทั่วไป และผู้บริจาคผสมเทียมเริ่มงอกงาม - มีมาอายุ และเรามีสิ่งที่พูดฉันอยู่ที่นี่จะบอกว่า อารมณ์ จำนวนมากของเราจะไม่รักษาขึ้น เราไม่ขอเกิดในสถานการณ์นี้ มีข้อจำกัดและความสับสน หลอกผู้ปกครองและผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ถือว่า รากชีวภาพไม่เรื่อง "ผลิตภัณฑ์" ของ cryobanks บริการ เมื่อปรารถนาสำหรับความสัมพันธ์ทางชีวภาพคือ อะไรทำให้ลูกค้าธนาคารแรกได้เราลูกหลานได้จดจำด้านขวาที่ปล้นจากเราที่เกิด - สิทธิที่จะรู้ว่าพ่อแม่ของเราทั้งสองที่และเราพร้อมที่จะเรียกคืนได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่ได้คาดหวังอะไรวันที่ปีก่อนหน้านี้เมื่อผมส่ง e-mail มาที่ชายคนหนึ่งที่มีชื่อผมได้พบได้บนอินเทอร์เน็ต ผมกำลังมองหาพ่อของฉันและในบางวิธีที่ชายคนนี้พอดีใบเสร็จ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันต้องการสิ่งสกปรกตีการจ่ายเงินในครั้งแรกของฉัน จากนั้นผมได้รับการตอบกลับ. - มีภาพที่แนบมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉันใบหน้าของตัวเองดูเหมือนจะจ้องมองกลับมาที่ผม และเช่นเดียวกับว่าหลังจาก 17 ปีชิ้นส่วนที่ขาดหายไปของปริศนา snapped เข้าไปในสถานที่. ปริศนาของผู้ที่ผม. ผม 18 และมากที่สุดในชีวิตของฉันฉันไม่รู้จักต้นกำเนิดครึ่งของฉัน ผมไม่ทราบว่าที่จมูกหรือขากรรไกรของฉันมาจากหรือความสนใจของฉันในวัฒนธรรมต่างชาติ ผมเห็นได้ชัดว่ามีฟันและชอบของฉันของฉันสำหรับเรื่องตลกซ้ำซากจากแม่ของฉันพร้อมกับมุมมองของสตรีของฉัน แต่ส่วนอื่น ๆ ทั้งหมดของฉันเป็นความลึกลับ. ส่วนหนึ่งที่มาจากพ่อของฉัน มีเพียงสิ่งเดียวคือผมไม่เคยเจอเขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขาไม่เคยเห็นภาพของเขา ผมไม่ทราบว่าชื่อของเขา แม่ของฉันไม่เคยพูดคุยเกี่ยวกับเขา - เพราะเธอไม่ได้มีเงื่อนงำที่เขาเป็น. ad_icon เมื่อเธออายุได้ 32 แม่ของฉัน - เดี่ยวและกังวลว่าเธออาจไม่เคยแต่งงานและมีครอบครัว - ได้รับอนุญาตให้แพทย์ยางสวม ถุงมือที่จะฉีดเข็มฉีดยาของตัวอสุจิจากผู้ชายที่ไม่รู้จักเข้าไปในมดลูกของเธอเพื่อที่เธอจะมีลูกได้ ผมผลลัพธ์: เด็กผู้บริจาครู้สึก. และในขณะที่ผมเป็นคนน่ารักโกรธเกี่ยวกับเรื่องนี้. ฉันโกรธที่ความคิดที่ว่าความคิดของผู้บริจาคที่เป็นห่วงทุกคนมุ่งเน้นไปที่ "พ่อแม่" - ผู้ใหญ่ที่สามารถทำให้ ทางเลือกที่เกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง ผู้รับได้รับความเห็นอกเห็นใจเพื่อต้องการที่จะมีลูก ผู้บริจาคจะได้รับการรับประกันตัวตนและการอภัยโทษจากความรับผิดชอบใด ๆ สำหรับลูกหลานของเขาเป็น "บริจาค". ตราบใดที่ผู้ใหญ่เหล่านี้มีความสุขแล้วความคิดของผู้บริจาคคือความสำเร็จใช่ไหม? ไม่เช่นนั้น เด็กที่เกิดจากการทำธุรกรรมเหล่านี้เป็นคนมากเกินไป พวกเราในการสร้างเอกสารแรกของทารกผู้บริจาค - รู้สึกในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นยุค 90 เมื่อธนาคารสเปิร์มกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นและผสมเทียมบริจาคเริ่มเจริญ - ที่มาของอายุและเรามีสิ่งที่จะพูด. ฉัน 'm ที่นี่เพื่อบอกคุณว่าอารมณ์มากของเราจะไม่ได้รับการรักษา เราไม่ได้ขอให้เกิดมาในสถานการณ์เช่นนี้มีข้อ จำกัด และความสับสนของ มันเป็นเรื่องหลอกลวงของพ่อแม่และผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่จะคิดว่ารากทางชีวภาพจะไม่สำคัญไปที่ "ผลิตภัณฑ์" ของการบริการ cryobanks 'เมื่อความปรารถนาสำหรับความสัมพันธ์ทางชีวภาพเป็นสิ่งที่จะนำลูกค้าไปยังธนาคารในสถานที่แรก. เราลูกหลานจะตระหนักถึง ที่เหมาะสมที่ถูกปลดออกจากเราที่เกิด - สิทธิที่จะรู้ว่าใครเป็นพ่อแม่ทั้งสองของเรามี. และเราก็พร้อมที่จะเรียกคืนมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่ได้คาดหวังอะไรที่วัน เมื่อต้นปีนี้ เมื่อฉันส่งอีเมล์ถึงผู้ชายที่ชื่อฉันได้พบบนอินเทอร์เน็ต ฉันกำลังตามหาพ่อและในบางวิธีนี้เหมาะกับบิล แต่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะได้ประโยชน์ในการลองครั้งแรกของฉัน ผมได้ตอบกับ . . . รูปภาพที่แนบมา

จากหน้าจอคอมพิวเตอร์ หน้าของฉันเองดูเหมือนจะมองกลับมาที่ฉัน และมันก็เป็นอย่างนั้นหลังจาก 17 ปี ชิ้นที่ขาดหายไปของปริศนาที่หลุดเข้าไปในสถานที่

ปริศนาที่ผม

ผม 18 และ มากที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันยังไม่ได้รู้จัก ครึ่งนึงของต้นกำเนิด ไม่รู้ว่าจมูกหรือคางมา หรือความสนใจในวัฒนธรรมของต่างประเทศ ฉันมีฟันและความชอบของผมเชยเรื่องตลกจากแม่ของผม พร้อมกับมุมมองสตรีนิยมของฉัน แต่ส่วนอื่น ๆทั้งหมดของฉันคือความลึกลับ .

ส่วนที่มาจากพ่อ สิ่งเดียวที่ถูก ผมไม่เคยเจอเขา ไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขา ไม่เคยเห็น ภาพ ของ เขา ฉันไม่รู้ชื่อ แม่ไม่เคยพูดเกี่ยวกับเขา . . . เพราะเธอไม่ได้มีเงื่อนงำ เขาคือใคร

ad_icon

ตอนที่ 32 , แม่ของฉัน -- เดี่ยวและกังวลว่าเธออาจจะไม่เคยแต่งงานและมีครอบครัว -- อนุญาตให้หมอใส่ถุงมือยางฉีดเข็มของอสุจิจากผู้ชายที่ไม่รู้จักในมดลูกของเธอเพื่อที่เธอจะได้มีเด็ก ฉันผล : ผู้บริจาครู้สึกเด็ก

แล้วสักพัก ผมก็โกรธ

ผมโกรธความคิดที่ว่าความคิดผู้บริจาคที่เป็นกังวลทุกคนมุ่งเน้นไปที่ " พ่อแม่ " . . . ผู้ใหญ่ที่สามารถเลือกให้กับชีวิตของตนเอง ผู้รับได้รับความเห็นใจอยากจะมีลูก ผู้บริจาคจะได้รับการรับประกันของตัวตนและการอภัยโทษจากความรับผิดชอบใด ๆ สำหรับลูกหลานของบริจาคของเขา " " ตราบใดที่ผู้ใหญ่เหล่านี้มีความสุข แล้วความคิดของผู้บริจาค จะสำเร็จใช่มั้ย ?

ไม่ได้ดังนั้นเด็กที่เกิดจากธุรกรรมเหล่านี้เป็นคนด้วย พวกเราที่อยู่ในเอกสารรุ่นแรกของผู้บริจาคทารก -- รู้สึกในปลายทศวรรษ 1980 และต้นยุค 90 เมื่อธนาคารสเปิร์มกลายเป็นทั่วไปมากขึ้นและการผสมเทียมผู้บริจาคเริ่มงอกงาม . . . ที่มาของอายุ และเราก็มีอะไรจะบอก

ผมมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่า อารมณ์ คนเราไม่ได้รักษาขึ้นเราไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ มีข้อจำกัด และความสับสนของ มันหลอกลวงของพ่อแม่และแพทย์ผู้เชี่ยวชาญว่ารากทางชีววิทยาไม่สำคัญกับ " สินค้า " ของ cryobanks ' บริการเมื่อโหยหาความสัมพันธ์ทางชีวภาพเป็นสิ่งที่ทำให้ลูกค้าธนาคารในสถานที่แรก .

เราลูกหลานจะตระหนักถึงสิทธิที่ถูกปล้นจากเราตั้งแต่เกิด . . . จะได้รู้ใครพ่อแม่ของเราทั้งคู่ . . .

และเราก็พร้อมที่จะนำมันกลับมาให้ได้