“So you’re just going to leave like

“So you’re just going to leave like that?”

Murong Ye’s body shook from head to toe, and turned around with difficulty: “Yun Che, you better not bully intolerably… My cousin is the only son of the Northern Field’s Great General. You have competelely offended my cousin today. J… Just wait to regret it.”

Murong Ye had on a stern expression but his insides were soft; while he spoke maliciously, his body was cowering and trembling, and his heart was beating even more violently. Even though he didn’t want to admit it, the reality was, as one who had always bragged about being a genius, the disparity between him and Yun Che was no less than the distance between the sky and the earth. In front of Yun Che, let alone being arrogant, he didn’t even have the qualifications to lick his shoes.

“Senior Brother Murong, there’s no need to be so nervous. I only wanted to remind Murong Yi about something.” Yun Che smiled lightly: “Back then, when we scheduled the fight, we agreed in front of the crowd that, if I lost, you could punish me however you like, but if you lost, you would have to agree to three of my demands, and you definitely cannot decline any of these demands… Murong Yi, you couldn’t have forgotten about this, right? It’s alright if you did forget, any of those present at the time can help you remember; Palace Chief Qin also a witness at the time.”

“You… “ The heavily-wounded Murong Yi’s face suddenly turned purple, and his lips shivered. After, his eyes rolled upwards, and directly fainted out of anger.

A white silhouette flashed in front of Yun Che and Feng Baiyi appeared, standing between him and Murong Yi. To have ended this appointed battle with such a conclusion, Feng Baiyi’s expression was very ugly, but a cold smile still hung on the corners of his mouth: “Yun Che brat, not bad… Sadly, for a wild brat with no background like you to be so arrogant, you’ll pay bitterly later.”

Yun Che returned a similar cold smile: “There have been countless people who have wanted me to pay bitterly, but if they didn’t end up crippled, they ended up dead. I’m actually really looking forward to see, just who’ll be the next that wants me to pay bitterly?”

Feng Baiyi’s eyes narrowed ferociously and a strand of coldness flashed in his eyebrows. He turned around, and brought Murong Ye and the unconscious Murong Yi away.

“Brother-in-law… Brother-in-law!!”

Xia Yuanba wasted a considerable amount of energy to finally push through the layers of people, and charged in front of Yun Che. His face glowed red, and exclaimed with extreme emotion: “I just knew, brother-in-law would definitely win! Waaaah… brother-in-law! You’ve actually become this powerful now! I look up to you, look up to you so much that… Ahh ahh. In short, I really look up to you! If my sister knew that brother-in-law was no longer a person with crippled profound veins, and had become this strong, she would definitely be very shocked.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดังนั้นคุณเพิ่งจะออกเช่นเดียวกับที่" ร่างกาย Murong เยส่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าและหันไปรอบ ๆ ด้วยความยากลำบาก "ยุน Che คุณดีกว่าไม่พาลเหลือทน ... ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นบุตรชายคนเดียวของเขตภาคเหนือของสมัชชาใหญ่ . คุณได้โกรธเคือง competelely ลูกพี่ลูกน้องของฉันวันนี้ J ... เพียงแค่รอที่จะเสียใจมัน ". Murong ท่านทั้งหลายได้มีในการแสดงออกของสเติร์น แต่อวัยวะภายในของเขาก็อ่อน; ในขณะที่เขาพูดมีเจตนาร้ายร่างของเขาถูก cowering จนตัวสั่นและหัวใจของเขาถูกตีอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น แม้เขาจะไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับมันในความเป็นจริงก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ได้ก้อมักจะเกี่ยวกับการเป็นอัจฉริยะความแตกต่างระหว่างเขาและยุนเจ๊ก็ไม่น้อยกว่าระยะห่างระหว่างท้องฟ้าและแผ่นดิน ในด้านหน้าของหยุนเจ๊ให้อยู่คนเดียวเป็นหยิ่งเขาไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเลียรองเท้าของเขา. "บราเดอร์อาวุโส Murong มีไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นมาก ผมแค่อยากจะเตือน Murong ยี่เกี่ยวกับสิ่งที่ "ยุนเจ๊ยิ้มเบา ๆ ". กลับมาแล้วเมื่อเรากำหนดไว้ต่อสู้เราตกลงกันในด้านหน้าของฝูงชนว่าถ้าฉันหายไปคุณอาจจะลงโทษฉัน แต่คุณต้องการ แต่ถ้าคุณ หายไปคุณจะมีการตกลงที่จะสามของความต้องการของฉันและแน่นอนคุณไม่สามารถปฏิเสธใด ๆ ของความต้องการเหล่านี้ ... Murong Yi คุณอาจจะไม่ได้ลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่มั้ย? ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่ลืมใด ๆ ของผู้อยู่ในที่เวลาที่สามารถช่วยให้คุณจำ; พระราชวังหัวหน้าฉินยังเป็นพยานในเวลานั้น. " " คุณ ... "ใบหน้าได้รับบาดเจ็บหนัก Murong ยี่หันขวับสีม่วงและริมฝีปากของเขาสั่น หลังจากที่ดวงตาของเขารีดขึ้นโดยตรงและลมออกมาจากความโกรธ. เงาสีขาวประกายในด้านหน้าของหยุนและเจ๊ฮ Baiyi ปรากฏยืนอยู่ระหว่างเขาและ Murong ยี่ จะมีที่สิ้นสุดการต่อสู้นี้ได้รับการแต่งตั้งมีข้อสรุปดังกล่าวแสดงออกฮ Baiyi เป็นที่น่าเกลียดมาก แต่รอยยิ้มเย็นยังคงแขวนอยู่บนมุมปากของเขา: "ยุนเจ๊สารเลวไม่ได้เลวร้าย ... น่าเศร้าสำหรับเด็กเหลือขอป่าที่มีพื้นหลังเหมือนที่คุณไม่มี ที่จะหยิ่งดังนั้นคุณจะจ่ายขมขื่นภายหลัง ". Yun เจ๊กลับมามีรอยยิ้มเย็นที่คล้ายกัน:" มีคนมากมายที่ได้ต้องการให้ผมจ่ายขมขื่น แต่ถ้าพวกเขาไม่ได้จบลงพิการพวกเขาจบลงด้วยการตาย ฉันจริงจริงๆคอยที่จะเห็นเพียงแค่ใครจะเป็นต่อไปที่อยากให้ผมจ่ายขมขื่น? " ดวงตาฮ Baiyi ของลดลงอย่างรุนแรงและสาระของความหนาวเย็นประกายในคิ้วของเขา เขาหันไปรอบ ๆ และนำ Murong Ye และหมดสติ Murong ยี่ away. "น้องเขย ... บราเดอร์ในกฎหมาย !!" เซี่ย Yuanba สูญเสียเป็นจำนวนมากของพลังงานไปจนผลักดันผ่านชั้นของประชาชนและเรียกเก็บค่าบริการ ด้านหน้าของหยุน Che ใบหน้าของเขาส่องแสงสีแดงและอุทานออกมาด้วยอารมณ์ที่รุนแรง: "ผมเพิ่งรู้ว่าพี่ชายในกฎหมายแน่นอนจะชนะ! Waaaah ... พี่ชายในกฎหมาย! คุณได้กลายเป็นจริงนี้มีประสิทธิภาพในขณะนี้! ผมมองขึ้นอยู่กับคุณมองขึ้นอยู่กับคุณมากว่า ... อ่าอ่า ในระยะสั้นผมจริงๆมองขึ้นอยู่กับคุณ! หากน้องสาวของฉันรู้ว่ากฎหมายพี่ชายก็ไม่ได้เป็นคนที่มีความพิการเส้นเลือดที่ลึกซึ้งและได้กลายเป็นที่แข็งแกร่งนี้เธอแน่นอนจะตกใจมาก. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แล้วนายก็แค่จากไปแบบนั้น "ร่างของมู่หรงจงสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้า และหันกลับมาด้วยความยากลำบาก " ยุนเช คุณดีกว่าไม่ได้นี่มันรังแกกันชัดๆ . . . . . . . ญาติผมเป็นลูกชายคนเดียวของภาคเหนือ สนามดีทั่วไป คุณมี competelely เคืองลูกพี่ลูกน้องของฉันในวันนี้ เจ. . . . . . . . เดี๋ยวจะเสียใจ "มู่หรงจงมีสีหน้าเคร่งเครียด แต่ข้างในของเขานิ่ม ในขณะที่เขาพูดอย่างมุ่งร้าย ร่างกายของเขากลัวจนตัวสั่น และหัวใจของเขาก็เต้นแรงมากขึ้นอย่างรุนแรง แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ ความจริง เป็นคนที่มักจะพูดเกี่ยวกับการเป็นอัจฉริยะ ความต่างระหว่างเขากับยุนเชก็ไม่ได้น้อยไปกว่าระยะห่างระหว่างท้องฟ้าและแผ่นดิน หน้ายุนเช อย่าว่าแต่หยิ่ง เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเลียรองเท้าของเขา" รุ่นพี่พี่มู่หรง ไม่มีอะไรต้องกังวลมาก ฉันแค่อยากจะเตือน มู่หรงอีเรื่อง " ยุนเชยิ้มเบา ๆ " จากนั้น เมื่อเรากำหนดการต่อสู้ เราตกลงในด้านหน้าของฝูงชนนั้น ถ้าฉันหายไป คุณจะลงโทษฉันชอบคุณ แต่ถ้าคุณแพ้ คุณจะต้องเห็นด้วยกับสามของความต้องการของฉัน แน่นอนคุณไม่สามารถปฏิเสธใด ๆของความต้องการเหล่านี้ . . . มูรอง ยี คุณไม่สามารถลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใช่ไหม ? ไม่เป็นไร หากคุณลืมอะไรที่นำเสนอในเวลาที่สามารถช่วยให้คุณจำ ; วังหัวหน้าซินยังเป็นพยานในเวลา . "" คุณ . . . . . . . " บาดเจ็บสาหัสของมู่หรงอีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีม่วง และริมฝีปากของเขาก็ตัวสั่น หลังจากที่ ตาของเขารีดขึ้นและตรงเป็นลมจากความโกรธเงาสีขาวก็พุ่งหน้ายุนเช และฟง Baiyi ปรากฏยืนอยู่ระหว่างเขาและมูรอง ยี มีการต่อสู้สิ้นสุดนี้ด้วยเช่นสรุปการแสดงออกของฟง Baiyi ได้น่าเกลียดมาก แต่ยิ้มเย็นยังคงแขวนอยู่บนมุมปากของเขา : " ยุนเชบ้า ไม่เลว . . . . . . . เศร้า สำหรับป่าบ้าไม่มีพื้นหลังเหมือนคุณจะเป็นคนหยิ่ง คุณจะจ่ายที่หลัง " .ยุนเช กลับคล้ายเย็นยิ้ม : " มีคนมากมายที่อยากให้ฉันจ่ายอย่างขมขื่น แต่ถ้าพวกเขาไม่ได้จบลงที่พิการ เขาก็ตายไปแล้ว ฉันหวังจริงๆ ว่าจะได้เห็น แล้วจะต่อไปที่ต้องจ่ายอย่างขมขื่น ? "ของฟง Baiyi ตาแคบอย่างดุร้าย และสาระของความเย็นชาประกายในคิ้วของเขา เขาหันไปรอบ ๆและพามู่หรงท่านทั้งหลายและหมดสติ มู่หรงอี้ไป" พี่ชาย . . . พี่ชาย ! ! "เซี่ย yuanba เสียจำนวนมากของพลังงานจะผลักดันผ่านชั้นของคน และกำชับต่อหน้ายุนเช ใบหน้าของเขาเรืองแสงสีแดงและร้องด้วยอารมณ์รุนแรง : " ผมรู้แค่ว่า พี่เขยจะชนะอย่างแน่นอน waaaah . . . พี่เขย ! คุณจะได้กลายเป็นที่มีประสิทธิภาพนี้ในขณะนี้ ! ฉันมองไปที่เธอ มองเธอมาก . . . . . . . อ่า . . . อ่า ผมนับถือคุณจริงๆ ! ถ้าพี่สาวรู้ว่าพี่เขยก็ไม่มีคน พิการอีก ลึกซึ้ง และได้กลายเป็นที่แข็งแกร่งนี้ เธอจะต้องตกใจมาก "