Am J Respir Crit Care Med Vol 164.

Am J Respir Crit Care Med Vol 164. pp 225–230, 2001
Internet address: www.atsjournals.org
We designed a prospective multicenter randomized controlled
study in three long-term weaning units (LWU) to evaluate which
protocol, inspiratory pressure support ventilation (PSV) or spontaneous
breathing trials (SB), is more effective in weaning patients
with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) requiring mechanical
ventilation for more than 15 d. Fifty-two of 75 patients,
failing an initial T-piece trial at admission, were randomly assigned
to PSV or SB (26 in both groups). No significant difference was
found in weaning success rate (73% versus 77% in the PSV and SB
group, respectively), mortality rate (11.5% versus 7.6%), duration
of ventilatory assistance (181 161 versus 130 106 h), LWU (33
12 versus 35 19 d), or total hospital stay. The results of these defined
protocols were retrospectively compared with an “uncontrolled
clinical practice” in weaning historical control patients. The
overall 30-d weaning success rate was significantly greater (87%
versus 70%) and the time spent under mechanical ventilation by
survived and weaned patients was shorter in the patients in the
study than in historical control patients (103 144 versus 170
127 h). The LWU and hospital stays were also significantly shorter
(27 12 versus 38 18 and 38 17 versus 47 18 d). Spontaneous
breathing trials and decreasing levels of PSV are equally effective
in difficult-to-wean patients with COPD. The application of a
well-defined protocol, independent of the mode used, may result
in better outcomes than uncontrolled clinical practice.
Endotracheal intubation and mechanical ventilation are often
needed in patients with chronic obstructive pulmonary disease
(COPD) and acute respiratory failure who may undergo difficulties
in the weaning process and related need of tracheostomy.
A recent review of the literature (1) of patients in general
intensive care units (ICUs) (a minority with COPD) was unable
to identify a superior weaning technique among the three
most popular modes (T-piece, synchronized intermittent mandatory
ventilation [SIMV], or pressure support ventilation
[PSV]) (2, 3). Furthermore recent trials have demonstrated
that simply introducing a protocol or guideline for the weaning
process leads to a decrease in weaning time independent
of the mode used (4, 5).
Similar studies have not been performed in a long-term
weaning unit (LWU) setting yet, nor have studies been specifically
dedicated to patients with COPD. These patients are
characterized by a different response to ventilator disconnection
and weaning compared with patients in acute settings.
Therefore results of studies performed in the acute setting in
patients without COPD cannot be applied to difficult-to-wean
patients with COPD.
A better knowledge of the best weaning modality could
help improve the general management of such patients and,
ultimately, lead to a greater rate of discontinuation of mechanical
ventilation and closure of the tracheostomy with reduced
need of home ventilation and reduced human and financial
costs (6). Therefore, we designed a prospective, randomized
multicenter study to identify which modality (if any), spontaneous
breathing (SB) trials or decreasing levels of PSV, is superior
in weaning tracheostomized patients with COPD requiring
mechanical ventilation for more than 15 d. As a
secondary end point, we also performed a retrospective comparison
with historical control patients to determine whether a
well-defined protocol, independent of the mode used, is more
effective than uncontrolled clinical practice in weaning.
METHODS
Patients
We studied 75 consecutive tracheostomized difficult-to-wean patients
with COPD (7), mechanically ventilated for at least 15 d (range 15–
39) and transferred from 24 ICUs of other hospitals to three longterm
weaning units (LWUs).
Retrospective study. Fifty-five prospectively studied patients from
one LWU (Gussago) were retrospectively compared with 62 patients
admitted to the same LWU in the 2 yr preceding the study. In this
LWU, those patients had undergone an uncontrolled clinical practice
of weaning (4, 5). Comparability parameters were location, age, ideal
body weight (IBW), arterial blood gases under mechanical ventilation,
and the Acute Physiology and Chronic Health Evaluation
(APACHE) II score (8) within 24 h of admission to the LWU.
Measurements
The following data were recorded at admission: anthropometrics, activity
of daily life (ADL) scale (9), and location prior to ICU admission;
number of hospitalizations in the year before the study and referral;
ICU length of stay; APACHE II score; and presence of pneumonia at
admission to the LWU.
Lung function data in the last stable state before ICU admission or
assessed at discharge from the LWU and maximal inspiratory pressure
(MIP) during the first 5 min of the T-piece trial (10) were also recorded.
Breathing pattern (tidal volume [VT], respiratory frequency [fR])
and minute ventilation ( E) under mechanical ventilation were monitored
through the ventilator display.
Protocol
Before the T-piece trial, medical therapy was optimized, and patients’
airway secretions were frequently suctioned. The patients were ventilated
with an inspiratory pressure support (19 3 cm H2O) adjusted
V
· (Received in original form August 29, 2000 and in revised form November 27, 2000)
Correspondence and requests for reprints should be addressed to Michele Vitacca,
M.D., Fondazione S. Maugeri IRCCS, Istituto Scientifico di Gussago, Via
Pinidolo 23, 25064 Gussago (BS) Italy. E-mail: [e-mail]
This article has on online data supplement, which is accessible from this issue’s
tabel of contents online at www.atsjournals.org
Comparison of Two Methods for Weaning Patients
with Chronic Obstructive Pulmonary Disease
Requiring Mechanical Ventilation for
More Than 15 Days
MICHELE VITACCA, ANDREA VIANELLO, DANIELE COLOMBO, ENRICO CLINI, ROBERTO PORTA, LUCA BIANCHI,
GIOVANNA ARCARO, GIOVANNI VITALE, ENRICO GUFFANTI, ALBINO LO COCO, and NICOLINO AMBROSINO
Salvatore Maugeri Foundation, IRCCS, Scientific Institute of Gussago, Lung Function Unit, Gussago, Italy; Ospedale Civile, Padova, Italy;
INRCA Casatenovo, Italy; and Ospedale Civico, Palermo, Italy
226 AMERICAN JOURNAL OF RESPIRATORY AND CRITICAL CARE MEDICINE VOL 164 2001
to achieve pH 7.35, arterial oxygen saturation (SaO2
) 92%, fR 
10 and  25 breaths/min, and inspiratory oxygen fraction (FIO2
)  0.4.
An external positive end-expiratory pressure (PEEP)  6 cm H2O (4
1 cm H2O) was added when intrinsic PEEP (PEEPi
) was suspected on
a clinical basis.
T-piece trial. Patients were eligible to T-piece trial if they fulfilled
the conditions previously reported (4, 11): the T-piece trial was considered
unsuccessful if during 48 h of SB, the patient showed any sign
of poor tolerance (4, 11).
Randomization. All patients failing the T-piece trial were randomly
assigned to receive PSV or SB trials according to modified protocols
by Brochard and coworkers (3) with the ventilator set to require
the lowest patient effort to initiate a mechanical ventilator
breath.
For the purposes of the study, patients of both groups were considered
as successfully weaned when able to tolerate at least 48 consecutive
h of SB. Patients completing all the levels of either the PSV or SB
trial (2), but showing poor tolerance to SB within 48 h of ventilator
disconnection, were reconnected to the ventilator for at least 8 consecutive
h. Thereafter, the protocol was reinstituted starting from the
lowest tolerated level of PSV or from the longest tolerated duration
of SB.
Weaning Outcomes
The following parameters were recorded and compared in the two
groups and, in the retrospective study, in the study population and the
historical control patients: initial T-piece trial success rate, 10- and
30-d weaning success rate, time of weaning, LWU, and hospital length
of stay. Failure was a patient who died or who still needed mechanical
ventilation after at least 30 consecutive days of weaning protocol.
Statistical Analysis
Statistical analysis, as well as other additional METHODS sections, is shown
in the online data supplement to this article at www.atsjournals.org.
RESULTS
Prospective Study
During the study period 114 patients were admitted to the
three LWUs. Thirty-seven patients (15 with postcardiosurgical
sequelae, 9 neuromuscular, 9 neurological, and 4 with acute
respiratory distress syndrome [ARDS]) did not have COPD.
Two patients with COPD were excluded from the study due to
concomitant cancer.
Randomization. Twenty-three of the 75 eligible patients
(31%) had a successful early T-piece trial and were excluded
from randomization. Fifty-two (69%) patients failed the
T-piece trial after a mean time of 290 452 min (median: 120
min, range: 15–2145 min) and were randomly assigned to either
the PSV or SB group (26 patients in each group). Figure 1
shows the trial profile.
The anthropometric, functional, and clinical characteristics
of the two groups can be accessed in the Journal’s online repository.
There were no significant differences in anthropometrics,
lung function in stable state, clinical severity at admission,
breathing pattern, E, and arterial blood gases under
mechanical ventilation at randomization and MIP at the
T-piece trial. As shown in Table 1, the two groups were not
different as to location, ADL, hospitalizations in the year preceding
ICU admission, and length of ICU stay before LWU
admission. Comorbidities were present in 13 patients in the
PSV and 15 in the SB group. In the PSV group, the pathologies
were pneumonia (5 patients), arterial hypertension (10),
arrhythmia (2), congestive heart failure (1), and diabetes (5).
In the SB group, the pathologies were pneumonia (2), arterial
hypertension (11), arrhythmia (1), congestive heart failure (2),
and diabetes (7). Differences were not significant.
V
·
Outcomes. Figure 2 shows the percentage of pat

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น.เจ Respir ดูแล Crit Med Vol 164 pp 225-230, 2001ที่อยู่อินเทอร์เน็ต: www.atsjournals.orgเราออกแบบ multicenter อนาคตที่ randomized ควบคุมศึกษาในหน่วย weaning สามระยะยาว (LWU) การประเมินที่โพรโทคอล ความดัน inspiratory สนับสนุนการระบายอากาศ (PSV) หรือขาดหายใจการทดลอง (SB), จะมีประสิทธิภาพมากในการ weaning ผู้ป่วยด้วยโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค (แอนเดอรส์) ต้องใช้เครื่องจักรกลระบายอากาศมากกว่า 15 d. สิบสองของผู้ป่วย 75ล้มเหลวการทดลอง T-ชิ้นแรกที่เข้าชม ถูกสุ่มกำหนดPSV หรือ SB (26 ในกลุ่มทั้งสอง) ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้พบในการ weaning สำเร็จ (73% กับ 77% PSV และ SBกลุ่ม ตามลำดับ), ระยะเวลา (11.5% และ 7.6%), อัตราการตายความช่วยเหลือ ventilatory (181 161 เทียบกับ 130 106 h), LWU (3312 เทียบกับ 35 19 d), รวมพักรพ ผลลัพธ์เหล่านี้กำหนดไว้โปรโตคอลถูกย้อนหลังได้เมื่อเทียบกับที่ "แพงกว่าคลินิก"ในการ weaning อดีตควบคุมผู้ป่วย ที่อัตราความสำเร็จในการ weaning รวม 30 d มีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (87%เมื่อเทียบกับ 70%) และเวลาที่ใช้ภายใต้การระบายอากาศเครื่องจักรกลโดยผู้ป่วยที่รอดชีวิต และหย่านมถึงได้สั้นกว่าในผู้ป่วยในการศึกษาในผู้ป่วยที่ควบคุมประวัติศาสตร์ (103 144 เทียบกับ 170 กว่า127 h) พัก LWU และโรงพยาบาลก็ยังสั้นกว่าอย่างมีนัยสำคัญ(27 12 เทียบกับ 38 18 และ 38 17 กับ 47 18 d) ขาดทดลองการหายใจ และลดระดับของ PSV มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันในผู้ป่วยยากจะหย่ากับแอนเดอรส์ การประยุกต์การโดยโพรโทคอล ขึ้นอยู่กับโหมดที่ใช้ ผลในผลลัพธ์ที่ดีกว่าแพงกว่าคลินิกEndotracheal ท่อช่วยหายใจและระบายอากาศเครื่องจักรกลมักความจำเป็นในผู้ป่วยที่มีโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค(แอนเดอรส์) และความล้มเหลวในทางเดินหายใจเฉียบพลันที่อาจรับความยากลำบากในกระบวนการ weaning และจำเป็นต้องเกี่ยวข้อง tracheostomyจากการทบทวนวรรณกรรม (1) ของผู้ป่วยในทั่วไปล่าสุดหน่วยดูแลเร่งรัด (ICUs) (ชนกลุ่มน้อยกับแอนเดอรส์) ไม่สามารถระบุการ weaning เทคนิคระหว่างสามห้องวิธีที่นิยมมากที่สุด (T-ชิ้น บังคับให้ตรงกันไม่ต่อเนื่องระบาย [SIMV], หรือระบายความดันสนับสนุน[PSV]) (2, 3) นอกจากนี้ยัง มีสาธิตการทดลองล่าสุดที่เพียงแค่แนะนำโพรโทคอลหรือผลงานในการ weaningกระบวนการที่นำไปสู่การลดลงในเวลา weaning อิสระวิธีใช้ (4, 5)ไม่ได้ปฏิบัติศึกษาคล้ายกันในการหน่วย weaning (LWU) ตั้งได้ ไม่มีการศึกษาแล้วโดยเฉพาะทุ่มเทเพื่อผู้ป่วยที่มีแอนเดอรส์ ผู้ป่วยเหล่านี้มีโดยการตอบสนองที่แตกต่างกันกับ disconnection ระบายและ weaning เปรียบเทียบกับผู้ป่วยในการตั้งค่าที่เฉียบพลันผลการศึกษาดำเนินการเฉียบพลันในโดยแอนเดอรส์ที่ผู้ป่วยไม่สามารถใช้กับการหย่ายากผู้ป่วยที่ มีแอนเดอรส์ได้ความรู้ดีดีที่สุดในการ weaning modalityช่วยปรับปรุงการจัดการทั่วไปของผู้ป่วยเช่น และสุด นำไปสู่อัตราค่า discontinuation ของเครื่องจักรกลระบายอากาศและปิด tracheostomy กับลดลงความต้องการของการระบายอากาศภายในบ้าน และลดมนุษย์ และการเงินต้นทุน (6) ดังนั้น เราออกแบบอนาคต randomizedศึกษา multicenter ระบุ modality ที่ (ถ้ามี), ขาดหายใจ (SB) ทดลอง หรือลดระดับของ PSV มีห้องในผู้ป่วย tracheostomized แอนเดอรส์ต้องการ weaningระบายอากาศเครื่องจักรกลสำหรับมากกว่า 15 d เป็นการจุดสิ้นสุดรอง เรายังทำการเปรียบเทียบคาดมีผู้ป่วยควบคุมประวัติศาสตร์เพื่อกำหนดว่าเป็นโดยโพรโทคอล ขึ้นอยู่กับโหมดที่ใช้ จะเพิ่มมากขึ้นมีประสิทธิภาพกว่าทางคลินิกในการ weaningวิธีการผู้ป่วยเราศึกษา 75 ต่อ tracheostomized การหย่ายากผู้ป่วยกับแอนเดอรส์ (7), กลไกสม่ำเสมอสำหรับน้อย 15 d (ช่วง 15 –39) และโอนย้ายจาก 24 ICUs ของโรงพยาบาลอื่น ๆ เพื่อสามตนweaning หน่วย (LWUs)ศึกษาคาด ห้าสิบห้า prospectively ศึกษาผู้ป่วยจากLWU หนึ่ง (Gussago) ได้เปรียบเทียบกับผู้ป่วย 62 ย้อนหลังได้ยอมรับการ LWU เดียวกันในปี 2 ก่อนการศึกษา ในที่นี้LWU ผู้ป่วยเหล่านั้นได้เปลี่ยนเป็นประวัติการอพยพของ weaning (4, 5) ความพารามิเตอร์ถูกตำแหน่ง อายุ เหมาะน้ำหนัก (IBW), ก๊าซต้วเลือดภายใต้การระบายอากาศเครื่องจักรกลและสรีรวิทยาเฉียบพลันและเรื้อรังสุขภาพประเมิน(APACHE) II คะแนน (8) ภายใน 24 ชมเข้าไป LWUวัดข้อมูลต่อไปนี้ถูกบันทึกไว้ที่เข้าชม: anthropometrics กิจกรรมมาตราส่วน (ADL) ในชีวิตประจำวัน (9), และตำแหน่งก่อนเข้าฉุกเฉินจำนวน hospitalizations ในปีก่อนการศึกษาและอ้างอิงความยาวฉุกเฉินการ APACHE II คะแนน และสถานะของโรคที่เข้า LWUข้อมูลฟังก์ชันปอดในสถานะที่มั่นคงสุดท้ายก่อนเข้าฉุกเฉิน หรือประเมินที่ปล่อยจาก LWU และความดันสูงสุดที่ inspiratory(MIP) ในช่วง 5 นาทีแรกของ T-ชิ้น ทดลอง (10) ถูกบันทึกไว้การหายใจรูปแบบ (ดาลปริมาตร [VT], [fR] หายใจถี่)และระบายอากาศนาที (E) ภายใต้การระบายอากาศเครื่องจักรกลถูกตรวจสอบผ่านการแสดงระบายโพรโทคอลก่อน T-ชิ้นทดลอง แพทย์รักษาถูกปรับให้เหมาะสม และผู้ป่วยบ่อยครั้งที่ suctioned หลั่งจำกัด(มหาชน) ผู้ป่วยได้สม่ำเสมอด้วยการสนับสนุนความดัน inspiratory (19 3 cm H2O) ปรับปรุงV· (ได้รับ ในแบบฟอร์มเดิมที่ 29 สิงหาคม 2000 และ ในฟอร์มปรับปรุง 27 พฤศจิกายน 2000)ควรส่งจดหมายและคำขอชื่อถึง Michele Vitaccaนพ., Fondazione S. Maugeri IRCCS, Istituto Scientifico di Gussago ผ่านPinidolo 23, 25064 อิตาลี Gussago (BS) อีเมล์: [e-mail]บทความนี้มีข้อมูลออนไลน์เสริม ซึ่งสามารถเข้าถึงได้จากปัญหานี้tabel เนื้อหาออนไลน์ที่ www.atsjournals.orgเปรียบเทียบสองวิธีสำหรับ Weaning ผู้ป่วยมีอุปสรรคโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังต้องการระบายอากาศสำหรับเครื่องจักรกลมากกว่า 15 วันMICHELE VITACCA แอนเดรีย VIANELLO โคลอมโบ DANIELE สอร์ทส์ CLINI, ROBERTO ปอตา ลูกาเบียน ชีโจวันนาแห่ง ARCARO จิโอวานนี VITALE สอร์ทส์ GUFFANTI โค โค่โล ALBINO และ NICOLINO AMBROSINOมูลนิธิ Salvatore Maugeri, IRCCS สถาบันวิทยาศาสตร์ Gussago หน่วยฟังก์ชันปอด Gussago อิตาลี Ospedale Civile ปา อิตาลีINRCA Casatenovo อิตาลี และ Ospedale Civico ปาแลร์โม อิตาลีสมุดอเมริกัน 226 ของทางเดินหายใจ และที่สำคัญแพทย์ VOL 164 2001เพื่อให้ pH 7.35 ความอิ่มตัวออกซิเจนต้ว (SaO2) 92%, fR10 25 หายใจ/min และออกซิเจน inspiratory เศษ (FIO2) 0.4การภายนอกสิ้นสุด expiratory ความดันเป็นบวก (PEEP) 6 cm H2O (41 cm H2O) เพิ่มเมื่อ intrinsic PEEP (PEEPi) ถูกสงสัยในพื้นฐานทางคลินิกT-ชิ้นทดลอง ผู้ป่วยมีสิทธิทีชิ้นทดลองถ้าพวกเขาดำเนินตามเงื่อนไขที่รายงานก่อนหน้านี้ (4, 11): ถือเป็นการทดลองชิ้น Tสำเร็จในระหว่าง h 48 ของ SB ผู้ป่วยแสดงให้เห็นว่าเครื่องหมายใด ๆของดียอมรับ (4, 11)Randomization มีผู้ป่วยทั้งหมดล้มเหลวทดลอง T ชิ้นแบบสุ่มกำหนดรับ PSV หรือ SB ทดลองตามโปรโตคอลที่ปรับเปลี่ยนโดย Brochard และคณะ (3) มีการระบายอากาศที่ตั้งต้องสุดผู้ป่วยพยายามเริ่มระบายอากาศเครื่องจักรกลปากสำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษา ผู้ป่วยทั้งกลุ่มได้ถือas successfully weaned when able to tolerate at least 48 consecutiveh of SB. Patients completing all the levels of either the PSV or SBtrial (2), but showing poor tolerance to SB within 48 h of ventilatordisconnection, were reconnected to the ventilator for at least 8 consecutiveh. Thereafter, the protocol was reinstituted starting from thelowest tolerated level of PSV or from the longest tolerated durationof SB.Weaning OutcomesThe following parameters were recorded and compared in the twogroups and, in the retrospective study, in the study population and thehistorical control patients: initial T-piece trial success rate, 10- and30-d weaning success rate, time of weaning, LWU, and hospital lengthof stay. Failure was a patient who died or who still needed mechanicalventilation after at least 30 consecutive days of weaning protocol.Statistical AnalysisStatistical analysis, as well as other additional METHODS sections, is shownin the online data supplement to this article at www.atsjournals.org.RESULTSProspective StudyDuring the study period 114 patients were admitted to thethree LWUs. Thirty-seven patients (15 with postcardiosurgicalsequelae, 9 neuromuscular, 9 neurological, and 4 with acuterespiratory distress syndrome [ARDS]) did not have COPD.Two patients with COPD were excluded from the study due toconcomitant cancer.Randomization. Twenty-three of the 75 eligible patients(31%) had a successful early T-piece trial and were excludedfrom randomization. Fifty-two (69%) patients failed theT-piece trial after a mean time of 290 452 min (median: 120min, range: 15–2145 min) and were randomly assigned to eitherthe PSV or SB group (26 patients in each group). Figure 1shows the trial profile.The anthropometric, functional, and clinical characteristicsof the two groups can be accessed in the Journal’s online repository.There were no significant differences in anthropometrics,lung function in stable state, clinical severity at admission,breathing pattern, E, and arterial blood gases undermechanical ventilation at randomization and MIP at theT-piece trial. As shown in Table 1, the two groups were notdifferent as to location, ADL, hospitalizations in the year precedingICU admission, and length of ICU stay before LWUadmission. Comorbidities were present in 13 patients in thePSV and 15 in the SB group. In the PSV group, the pathologieswere pneumonia (5 patients), arterial hypertension (10),arrhythmia (2), congestive heart failure (1), and diabetes (5).In the SB group, the pathologies were pneumonia (2), arterialhypertension (11), arrhythmia (1), congestive heart failure (2),and diabetes (7). Differences were not significant.V·Outcomes. Figure 2 shows the percentage of pat

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Am J Respir Crit ดูแล Med ฉบับที่ 164 หน้า 225-230 2001
ที่อยู่อินเทอร์เน็ต: www.atsjournals.org
เราได้ออกแบบ multicenter
ในอนาคตควบคุมแบบสุ่มการศึกษาในสามหน่วยหย่านมระยะยาว(lwu)
เพื่อประเมินซึ่งโปรโตคอลดันหายใจระบายอากาศสนับสนุน(พีเอสวี)
หรือเกิดขึ้นเองทดลองหายใจ(SB)
มีประสิทธิภาพในการหย่านมผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง(COPD)
ที่ต้องใช้เครื่องจักรกลระบายอากาศมานานกว่า15 d ห้าสิบสองของ 75
ผู้ป่วยความล้มเหลวในคดีT-ชิ้นเริ่มต้นที่เข้ารับการรักษาได้รับการสุ่มเพื่อให้พีเอสวีหรือ SB (26 ในทั้งสองกลุ่ม)
ไม่มีความแตกต่างที่สำคัญที่พบในหย่านมอัตราความสำเร็จ (73% เมื่อเทียบกับ 77% ในพีเอสวีและ SB กลุ่มตามลำดับ) อัตราการตาย (11.5% เมื่อเทียบกับ 7.6%) ในช่วงระยะเวลาของความช่วยเหลือช่วยหายใจ(181 161 เมื่อเทียบกับ 130 106 เอช) lwu ( 33 12 35 เมื่อเทียบกับ 19 ง) หรือพักในโรงพยาบาลรวม ผลของการกำหนดเหล่านี้โปรโตคอลย้อนหลังเปรียบเทียบกับ"ไม่สามารถควบคุมการปฏิบัติทางคลินิก" ในผู้ป่วยที่ควบคุมหย่านมประวัติศาสตร์ โดยรวมอัตราความสำเร็จหย่านม 30 d อย่างมีนัยสำคัญ (87% เมื่อเทียบกับ 70%) และเวลาที่ใช้ภายใต้การใช้เครื่องช่วยหายใจโดยรอดชีวิตและหย่านมผู้ป่วยสั้นในผู้ป่วยในการศึกษากว่าในผู้ป่วยที่ควบคุมประวัติศาสตร์(103 144 เมื่อเทียบกับ 170 127 ชั่วโมง ) อยู่ lwu และโรงพยาบาลได้อย่างมีนัยสำคัญสั้น(27 12 เมื่อเทียบกับ 38 18 และ 38 17 47 เมื่อเทียบกับ 18 ง) ที่เกิดขึ้นเองทดลองการหายใจและการลดระดับพีเอสวีที่มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันในผู้ป่วยที่ยากต่อการผอมปอดอุดกั้นเรื้อรัง การประยุกต์ใช้การให้โปรโตคอลที่ดีที่กำหนดเป็นอิสระจากโหมดที่ใช้อาจส่งผลให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าการปฏิบัติทางคลินิกไม่สามารถควบคุมได้. ใส่ท่อช่วยหายใจและใช้เครื่องช่วยหายใจมักจะจำเป็นในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง(COPD) และความล้มเหลวทางเดินหายใจเฉียบพลันที่อาจได้รับ ความยากลำบากในกระบวนการหย่านมและความจำเป็นที่เกี่ยวข้องกับการtracheostomy. ทบทวนที่ผ่านมาของวรรณกรรม (1) ของผู้ป่วยในทั่วไปหน่วยดูแลผู้ป่วยหนัก(ICUs) (เป็นชนกลุ่มน้อยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง) ก็ไม่สามารถที่จะระบุเทคนิคหย่านมที่เหนือกว่าในสามรูปแบบที่นิยมมากที่สุด(T-ชิ้นตรงกันบังคับเนื่องระบายอากาศ [SIMV] ระบายอากาศหรือความดันสนับสนุน [PSV]) (2, 3) นอกจากนี้การทดลองที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าเพียงแค่การแนะนำโปรโตคอลหรือแนวทางในการหย่านมกระบวนการนำไปสู่การลดลงในการหย่านมเวลาที่เป็นอิสระจากโหมดที่ใช้(4, 5). การศึกษาที่คล้ายกันได้ไม่ได้รับการดำเนินการในระยะยาวหน่วยหย่านม (lwu) การตั้งค่ายังไม่ได้รับการศึกษาโดยเฉพาะการทุ่มเทให้กับผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง ผู้ป่วยเหล่านี้จะโดดเด่นด้วยการตอบสนองที่แตกต่างกันเพื่อช่วยหายใจขาดการเชื่อมต่อและการหย่านมเมื่อเทียบกับผู้ป่วยในการตั้งค่าเฉียบพลัน. ผลดังนั้นการศึกษาดำเนินการในการตั้งค่าเฉียบพลันในผู้ป่วยที่ไม่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ไม่สามารถนำไปใช้กับที่ยากต่อการผอมผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง. ความรู้ที่ดีขึ้นของ กิริยาหย่านมที่ดีที่สุดจะช่วยปรับปรุงการบริหารงานทั่วไปของผู้ป่วยดังกล่าวและในที่สุดนำไปสู่อัตราที่มากขึ้นของการหยุดของเครื่องจักรกลการระบายอากาศและการปิดtracheostomy กับการลดความจำเป็นของการระบายอากาศในบ้านและมนุษย์ลดลงและการเงินค่าใช้จ่าย(6) ดังนั้นเราจึงได้รับการออกแบบในอนาคตสุ่มศึกษา multicenter ที่จะระบุว่ากิริยา (ถ้ามี) ที่เกิดขึ้นเองหายใจ(SB) การทดลองหรือลดระดับของพีเอสวี, จะดีกว่าในผู้ป่วยที่หย่านมtracheostomized ปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจนานกว่า15 d ในฐานะที่เป็นจุดสิ้นสุดที่สองเรายังดำเนินการเปรียบเทียบย้อนหลังกับผู้ป่วยที่ควบคุมประวัติศาสตร์เพื่อตรวจสอบว่าโปรโตคอลที่ดีที่กำหนดเป็นอิสระจากโหมดที่ใช้มีมากขึ้นที่มีประสิทธิภาพมากกว่าที่ไม่สามารถควบคุมการปฏิบัติทางคลินิกในหย่านม. วิธีผู้ป่วยที่เราศึกษา75 ติดต่อกัน tracheostomized difficult- เพื่อผอมผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง(7) เครื่องช่วยหายใจเป็นเวลาอย่างน้อย 15 วัน (ช่วง 15- 39) และโอนตั้งแต่วันที่ 24 ICUs ของโรงพยาบาลอื่น ๆ ในระยะยาวถึงสามหน่วยหย่านม(LWUs). การศึกษาย้อนหลัง ห้าสิบห้าผู้ป่วยศึกษาทันทีตั้งแต่วันหนึ่ง lwu (Gussago) ถูกนำมาเปรียบเทียบย้อนหลังกับ 62 ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาlwu เดียวกันในปีก่อนหน้า 2 การศึกษา ในการนี้lwu, ผู้ป่วยที่ได้รับการปฏิบัติทางคลินิกที่ไม่สามารถควบคุมการหย่านม(4, 5) พารามิเตอร์การเปรียบเทียบเป็นสถานที่อายุเหมาะน้ำหนักตัว (IBW) ก๊าซเลือดแดงภายใต้การใช้เครื่องช่วยหายใจ, และสรีรวิทยาเฉียบพลันและการประเมินผลสุขภาพเรื้อรัง(APACHE) ครั้งที่สองคะแนน (8) ภายใน 24 ชั่วโมงของการเข้าสู่ lwu. วัดข้อมูลดังต่อไปนี้ที่ถูกบันทึกไว้ในการเข้าศึกษา: anthropometrics กิจกรรมในชีวิตประจำวัน(ADL) ขนาด (9) และสถานที่เข้ารับการรักษาก่อนที่จะมีห้องไอซียู; จำนวนโรงพยาบาลในปีก่อนการศึกษาและการอ้างอิง; ระยะเวลาในการเข้าพักห้องไอซียู; APACHE คะแนนครั้งที่สอง; และการปรากฏตัวของโรคปอดบวมที่เข้าสู่ lwu. ปอดข้อมูลฟังก์ชั่นในรัฐที่มีเสถียรภาพในช่วงก่อนที่จะรับเข้าห้องไอซียูหรือการประเมินที่ปล่อยจาก lwu และความดันหายใจสูงสุด (MIP) ในช่วงแรก 5 นาทีของการทดลอง T-ชิ้นส่วน (10) เป็น ยังบันทึก. รูปแบบการหายใจ (ปริมาตรน้ำขึ้นน้ำลง [VT] ความถี่ระบบทางเดินหายใจ [fr]) และการระบายอากาศนาที (E) ภายใต้การใช้เครื่องช่วยหายใจถูกตรวจสอบผ่านการแสดงผลที่เครื่องช่วยหายใจ. โพรโทคอก่อนที่จะมีการพิจารณาคดี T-ชิ้นส่วนการรักษาทางการแพทย์ที่ดีที่สุดและผู้ป่วย คัดหลั่งทางเดินหายใจถูกดูดเสมหะบ่อย ผู้ป่วยที่ได้รับการระบายอากาศที่มีแรงดันหายใจ (19 3 ซม H2O) ปรับ V · (ได้รับในรูปแบบเดิม 29 สิงหาคม 2000 และในรูปแบบปรับปรุง 27 พฤศจิกายน 2000) จดหมายและขออัดควรได้รับการแก้ไขไปที่ Michele Vitacca, MD, Fondazione เอส Maugeri IRCCS, Istituto di Scientifico Gussago, ทางPinidolo 23 25064 Gussago (BS) อิตาลี E-mail: [e-mail]~~V บทความนี้ที่มีต่อการเสริมข้อมูลออนไลน์ที่สามารถเข้าถึงได้จากปัญหานี้ตารางของเนื้อหาทางออนไลน์ที่ www.atsjournals.org เปรียบเทียบสองวิธีการในการหย่านมผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังโรคที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจสำหรับเพิ่มเติมกว่า 15 วันMICHELE VITACCA, ANDREA Vianello, DANIELE โคลัมโบ, ENRICO Clini, โร PORTA, LUCA BIANCHI, GIOVANNA อาร์คาโร, วานไวเทล ENRICO GUFFANTI, เผือก LO COCO และ Nicolino AMBROSINO Salvatore Maugeri มูลนิธิ IRCCS, สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ Gussago, ฟังก์ชั่นปอด หน่วย Gussago อิตาลี; โรงพยาบาล Civile ใน Padova อิตาลี; INRCA Casatenovo อิตาลี; และโรงพยาบาล Civico, ปาแลร์โมประเทศอิตาลี226 วารสารอเมริกันของทางเดินหายใจและการดูแลที่สำคัญยา VOL 164 2001 เพื่อให้บรรลุค่า pH 7.35, ความอิ่มตัวของออกซิเจนแดง (SaO2) 92%, FR? 10? หายใจ 25 / นาทีและส่วนออกซิเจนหายใจ (FiO2)? 0.4. บวกภายนอกดันสิ้นหายใจ (PEEP)? 6 ซม H2O (4 1 ซม H2O) ถูกบันทึกเมื่อ PEEP ที่แท้จริง (PEEPi) ถูกสงสัยว่าบนพื้นฐานทางคลินิก. ทดลองใช้ T-ชิ้น ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะทดลองใช้ T-ชิ้นถ้าพวกเขาปฏิบัติตามเงื่อนไขที่ได้รายงานไปแล้ว(4, 11): การทดลอง T-ชิ้นได้รับการพิจารณาไม่ประสบความสำเร็จถ้าในช่วง48 ชั่วโมงของ SB ผู้ป่วยมีสัญญาณใด ๆของความอดทนที่ไม่ดี (4, 11) การสุ่มตัวอย่าง ผู้ป่วยทุกรายที่ล้มเหลวในการทดลอง T-ชิ้นถูกสุ่มได้รับมอบหมายให้ได้รับการทดลองพีเอสวีหรือSB ตามโปรโตคอลการแก้ไขโดยBrochard และเพื่อนร่วมงาน (3) ที่มีการระบายอากาศที่กำหนดที่จะต้องใช้ความพยายามของผู้ป่วยต่ำสุดที่จะเริ่มต้นเครื่องช่วยหายใจลมหายใจ. สำหรับวัตถุประสงค์ของการที่ การศึกษาผู้ป่วยทั้งสองกลุ่มได้รับการพิจารณาเป็นหย่านมเมื่อประสบความสำเร็จสามารถทนต่ออย่างน้อย48 ติดต่อกันเป็นชั่วโมงSB ผู้ป่วยที่จบในทุกระดับของทั้งพีเอสวีหรือ SB ทดลอง (2) แต่แสดงให้เห็นถึงความอดทนยากจน SB ภายใน 48 ชั่วโมงของเครื่องช่วยหายใจขาดการเชื่อมต่อถูกเชื่อมไปยังเครื่องช่วยหายใจเป็นเวลาติดต่อกันอย่างน้อย8 ชั่วโมง หลังจากนั้นเป็นต้นมาโปรโตคอลถูก reinstituted เริ่มต้นจากระดับทนต่ำสุดของพีเอสวีหรือจากระยะเวลาการยอมรับที่ยาวที่สุดของSB. หย่านมผลพารามิเตอร์ต่อไปนี้ถูกบันทึกไว้และเมื่อเทียบกับในช่วงสองกลุ่มและในการศึกษาย้อนหลังในประชากรที่ศึกษาและประวัติศาสตร์ผู้ป่วยที่ควบคุม: เริ่มต้น T-ชิ้นส่วนอัตราความสำเร็จของการพิจารณาคดี 10 และ30 d หย่านมอัตราความสำเร็จเวลาของการหย่านม lwu และระยะเวลาในโรงพยาบาลในการเข้าพัก ความล้มเหลวเป็นผู้ป่วยที่เสียชีวิตหรือผู้ที่ยังคงจำเป็นต้องใช้เครื่องจักรกลระบายอากาศหลังอย่างน้อย 30 วันติดต่อกันของโพรโทคอหย่านม. การวิเคราะห์ทางสถิติการวิเคราะห์ทางสถิติเช่นเดียวกับวิธีการอื่น ๆ เพิ่มเติมส่วนที่แสดงให้เห็นในการเสริมข้อมูลออนไลน์กับบทความนี้ที่www.atsjournals org. ผลการศึกษาที่คาดหวังในช่วงระยะเวลาการศึกษา114 ผู้ป่วยเข้ารับการรักษากับสามLWUs ผู้ป่วยที่สามสิบเจ็ด (15 postcardiosurgical กับผลที่ตามมา, 9 ประสาทและกล้ามเนื้อระบบประสาท 9 และ 4 กับเฉียบพลันโรคระบบทางเดินหายใจความทุกข์[ARDS]) ไม่ได้มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง. สองผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังได้รับการยกเว้นจากการศึกษาเนื่องจากโรคมะเร็งไปด้วยกัน. การสุ่มตัวอย่าง ยี่สิบสามของผู้ป่วยที่มีสิทธิ์ 75 (31%) ประสบความสำเร็จในช่วงต้นของการพิจารณาคดี T-ชิ้นและได้รับการยกเว้นจากการสุ่ม ห้าสิบสอง (69%) ผู้ป่วยที่ล้มเหลวทดลองT-ชิ้นหลังจากที่เวลาเฉลี่ย 290 452 นาที (เฉลี่ย 120 นาทีช่วง: 15-2145 นาที) และถูกสุ่มให้ทั้งพีเอสวีหรือSB กลุ่ม (26 ผู้ป่วยใน แต่ละกลุ่ม) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงรายละเอียดการพิจารณาคดี. สัดส่วนของร่างกาย, การทำงานและลักษณะทางคลินิกของทั้งสองกลุ่มสามารถเข้าถึงได้ในพื้นที่เก็บข้อมูลออนไลน์ของวารสาร. ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน anthropometrics ได้การทำงานของปอดในสภาพที่มั่นคงความรุนแรงทางคลินิกที่เข้ารับการรักษารูปแบบการหายใจE, และก๊าซเลือดแดงภายใต้การใช้เครื่องช่วยหายใจที่สุ่มและMIP ที่ทดลองใช้T-ชิ้น ดังแสดงในตารางที่ 1 ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันไปยังสถานที่, ADL รักษาในโรงพยาบาลในปีก่อนรับเข้าห้องไอซียูและระยะเวลาในการเข้าพักห้องไอซียูก่อนที่จะlwu เข้ารับการรักษา ป่วยมีอยู่ใน 13 ผู้ป่วยในพีเอสวีและ15 ในกลุ่ม SB ในกลุ่มพีเอสวี, โรคเป็นโรคปอดบวม(5 ราย) ความดันโลหิตสูงเส้นเลือด (10) เต้นผิดปกติ (2), โรคหัวใจล้มเหลว (1) และโรคเบาหวาน (5). ในกลุ่มเอสบี, โรคเป็นโรคปอดบวม (2) , หลอดเลือดความดันโลหิตสูง(11) เต้นผิดปกติ (1), โรคหัวใจล้มเหลว (2), และโรคเบาหวาน (7) ความแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญ. วี·ผล รูปที่ 2 แสดงค่าร้อยละของการท่าเรือแห่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น respir Crit ดูแล Med J ฉบับที่ 164 . PP 225 – 230 , 2001
อินเทอร์เน็ตที่อยู่ : www.atsjournals . org
เราออกแบบและควบคุมอนาคตสหศึกษา
3 ในระยะหย่านมหน่วย ( lwu ) ประเมินโปรโตคอลที่สนับสนุนการระบายความดัน

( PSV ) หรือจากการทดลองหายใจ ( SB ) จะมีประสิทธิภาพในผู้ป่วย
หย่านมโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ
มากกว่า 15 วันห้าสิบสอง 75 ผู้ป่วย
ความล้มเหลวเริ่มต้น t-piece สุ่มเป็นกลุ่มทดลองที่เข้ารักษากับ PSV
หรือ SB ( 26 ทั้ง 2 กลุ่ม ) ความแตกต่างคือ
พบในการหย่า อัตราความสำเร็จ ( 73% เมื่อเทียบกับร้อยละ 77 ใน PSV SB
และกลุ่มตามลำดับ ) อัตราตาย ( 11.5% เมื่อเทียบกับ 7.6 %
) ระยะเวลาขอความช่วยเหลือช่วยหายใจ ( 181 161 เมื่อเทียบกับ 130 106 H ) lwu ( 33
12 และ 35 19 D ) หรือรวมอยู่โรงพยาบาล ผลเหล่านี้กำหนด
โปรโตคอลเป็นย้อนหลังเมื่อเทียบกับ " การปฏิบัติการวิจัยทางคลินิกในผู้ป่วยโรค
" เครื่องช่วยหายใจควบคุมประวัติศาสตร์
รวม 30-d หย่านมอัตราความสำเร็จอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น ( 87 %
เมื่อเทียบกับ 70% ) และเวลาที่ใช้ในการระบายอากาศโดย
เครื่องกลรอดชีวิตและหย่านมผู้ป่วยสั้นในผู้ป่วย ในการศึกษาผู้ป่วยควบคุมประวัติศาสตร์
กว่า 103 144 กับ 170
127 ชั่วโมง ) การ lwu และอยู่โรงพยาบาลก็อย่างสั้น
( 27 เทียบกับ 12 38 17 และ 18 และ 38 47 18 D ) จากการทดลองและการลดระดับของการหายใจ

ใน PSV เท่าเทียมกันมีประสิทธิภาพยาก wean ผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง . การประยุกต์ใช้
โปรโตคอลซึ่งเป็นอิสระของโหมดที่ใช้ อาจส่งผล
ในผลดีกว่าคลินิกโรค .
ใส่ท่อช่วยหายใจและแสดงเครื่องช่วยหายใจมักจะ
จำเป็นในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
( COPD ) และภาวะการหายใจล้มเหลวเฉียบพลันที่อาจเจอปัญหาในกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการหย่าและ

ต้องอสัญ .รีวิวล่าสุดของวรรณกรรม ( 1 ) ของผู้ป่วย ในหอผู้ป่วยวิกฤตทั่วไป
( เบื้องต้น ) ( ส่วนน้อย COPD ) ไม่สามารถ
ระบุ superior เทคนิคหย่านมระหว่างสามโหมด (
ที่ได้รับความนิยมมากที่สุด t-piece ตรงกันไม่บังคับ
การระบายอากาศ [ simv ] หรือความดันสนับสนุนการระบายอากาศ
[ PSV ] ) 2 , 3 ) นอกจากนี้ล่าสุดการทดลองได้แสดงให้เห็นถึง
เพียงแนะนำขั้นตอนหรือแนวทางหย่านม
กระบวนการนำไปสู่การลดลงในหย่านมเวลาอิสระ
ของโหมดที่ใช้ ( 4 , 5 ) .
การศึกษาเหมือนกันยังไม่ได้ดำเนินการในระยะยาว
หย่านม ( หน่วย lwu ) จัดเลย หรือได้ศึกษามาเฉพาะ
ทุ่มเทเพื่อผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง . ผู้ป่วยเหล่านี้มีลักษณะของการตอบสนองที่แตกต่างกัน

ไม่เกี่ยวกันกับเครื่องช่วยหายใจ