- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
of anticipated regret in the pre-ho
of anticipated regret in the pre-home purchase stage and its effects on experienced regret
and dissatisfaction in the post-home purchase stage.
In China, a survey showed that 30 per cent of residential consumers felt regret
(Sun, 2006). A recent online investigation conducted in 2009 by a well-known real estate
website (house.focus.cn) also found that 46 per cent of home buyers suffered regret.
In addition, a particularly famous website (sohu.com) carried out an online survey in 2009
involving more than 30 000 participants, and 77 per cent of them worried about quality
defects of houses they had bought. Moreover, according to a survey covering 12 of the
most important cities, including Beijing, Shanghai, Shenzhen and Chongqing conducted
by China’s consumers’ association (2007), the average housing satisfaction score was
merely 69 (on a scale of 1–100). Even worse, the average credibility score of the whole
real estate industry was only 59.
Similar phenomena also exist in developed countries. For example, the UK real estate
industry has long had an image problem and has difficulties in satisfying its customers
(Barlow & Ozaki, 2003). Public opinion surveys consistently show that UK estate agency
ranks as one of the lowest regarded of all occupations (Bishop, 2004). Real estate agents in
US also have a bad public image (Cahill, 1995). Moreover, with the recent housing slump,
US homebuilders have increasingly found themselves fending off complaints of shoddy
construction, unsavoury sales tactics and use of unsafe land (Hovanesian & Cady, 2007).
The investigations above indicate that level of customer satisfaction with real estate is
low in many countries. Negative emotions, such as regret and dissatisfaction, are
universally experienced by residential consumers. The bad reputation of the real estate
industry adds to customers’ perception of risk. Moreover, due to the dramatic variation in
real estate markets across countries, from boom to depression, home purchasers in these
years are more likely to perceive risks (e.g. price fall risk). Human decision is greatly
affected by regret (e.g. Janis & Mann, 1977) and perceived risk (e.g. Grewal et al., 1994;
Hoover, et al., 1978). Expectation of regret can even cause people to abandon property
purchases (Bell, 1982).
Although many types of perceived risk (e.g. performance and financial risks) are
generally reversibly associated with satisfaction in Eastern and Western cultures
(e.g. Keh & Sun, 2008, Yu¨ksel & Yu¨ksel, 2007), Keh & Sun (2008) found that for
Chinese consumers certain risk perceptions (social and psychological risks) could be
positively related to satisfaction. They also demonstrated that perceptions of risk affect
satisfaction via perceived value. Perceived risk may also influence satisfaction through
expectation. Sometimes risk perceptions may drive consumers to reduce the level of
expectations before making purchases (Roselius, 1971), which could alleviate possible
dissatisfaction after purchase. However, home buyers’ expectations are mainly
determined by residential (or investment) needs (Ga¨rling & Friman, 2002) rather than
the motives to improve satisfaction. This paper investigates the role of regret between
perceived risk and satisfaction. It is well documented that dis/satisfaction is a function
of regret (Inman et al., 1997; Taylor, 1997; Tsiros & Mittal, 2000). Furthermore, regret
is found to have significant effects on re-purchase intentions, complaint intentions
(via satisfaction) (Tsiros & Mittal, 2000), and word of mouth (Huang & Wang, 2007).
To gain a deeper understanding of home buyers’ satisfaction, this paper focuses on their
regret from the perspective of consumer behaviour. Such micro-perspectives on housing
markets are undergoing a renaissance, reflecting innovations in theory, method and data
and dissatisfaction in the post-home purchase stage.
In China, a survey showed that 30 per cent of residential consumers felt regret
(Sun, 2006). A recent online investigation conducted in 2009 by a well-known real estate
website (house.focus.cn) also found that 46 per cent of home buyers suffered regret.
In addition, a particularly famous website (sohu.com) carried out an online survey in 2009
involving more than 30 000 participants, and 77 per cent of them worried about quality
defects of houses they had bought. Moreover, according to a survey covering 12 of the
most important cities, including Beijing, Shanghai, Shenzhen and Chongqing conducted
by China’s consumers’ association (2007), the average housing satisfaction score was
merely 69 (on a scale of 1–100). Even worse, the average credibility score of the whole
real estate industry was only 59.
Similar phenomena also exist in developed countries. For example, the UK real estate
industry has long had an image problem and has difficulties in satisfying its customers
(Barlow & Ozaki, 2003). Public opinion surveys consistently show that UK estate agency
ranks as one of the lowest regarded of all occupations (Bishop, 2004). Real estate agents in
US also have a bad public image (Cahill, 1995). Moreover, with the recent housing slump,
US homebuilders have increasingly found themselves fending off complaints of shoddy
construction, unsavoury sales tactics and use of unsafe land (Hovanesian & Cady, 2007).
The investigations above indicate that level of customer satisfaction with real estate is
low in many countries. Negative emotions, such as regret and dissatisfaction, are
universally experienced by residential consumers. The bad reputation of the real estate
industry adds to customers’ perception of risk. Moreover, due to the dramatic variation in
real estate markets across countries, from boom to depression, home purchasers in these
years are more likely to perceive risks (e.g. price fall risk). Human decision is greatly
affected by regret (e.g. Janis & Mann, 1977) and perceived risk (e.g. Grewal et al., 1994;
Hoover, et al., 1978). Expectation of regret can even cause people to abandon property
purchases (Bell, 1982).
Although many types of perceived risk (e.g. performance and financial risks) are
generally reversibly associated with satisfaction in Eastern and Western cultures
(e.g. Keh & Sun, 2008, Yu¨ksel & Yu¨ksel, 2007), Keh & Sun (2008) found that for
Chinese consumers certain risk perceptions (social and psychological risks) could be
positively related to satisfaction. They also demonstrated that perceptions of risk affect
satisfaction via perceived value. Perceived risk may also influence satisfaction through
expectation. Sometimes risk perceptions may drive consumers to reduce the level of
expectations before making purchases (Roselius, 1971), which could alleviate possible
dissatisfaction after purchase. However, home buyers’ expectations are mainly
determined by residential (or investment) needs (Ga¨rling & Friman, 2002) rather than
the motives to improve satisfaction. This paper investigates the role of regret between
perceived risk and satisfaction. It is well documented that dis/satisfaction is a function
of regret (Inman et al., 1997; Taylor, 1997; Tsiros & Mittal, 2000). Furthermore, regret
is found to have significant effects on re-purchase intentions, complaint intentions
(via satisfaction) (Tsiros & Mittal, 2000), and word of mouth (Huang & Wang, 2007).
To gain a deeper understanding of home buyers’ satisfaction, this paper focuses on their
regret from the perspective of consumer behaviour. Such micro-perspectives on housing
markets are undergoing a renaissance, reflecting innovations in theory, method and data
0/5000
ของริเกร็ตคาดการณ์ไว้ในบ้านก่อนซื้อขั้นตอนและผลของริเกร็ตมีประสบการณ์และความไม่พอใจในขั้นตอนการซื้อบ้านหลังในประเทศจีน การสำรวจพบว่า ร้อยละ 30 ของผู้อยู่อาศัยรู้สึกเสียใจ(อาทิตย์ 2006) ตรวจสอบออนไลน์ล่าสุดดำเนินการในปี 2552 โดยมีอสังหาริมทรัพย์รู้จักเว็บไซต์ (house.focus.cn) พบว่า ร้อยละ 46 ของผู้ซื้อบ้านรับความเดือดร้อนริเกร็ตนอกจากนี้ (sohu.com) เว็บไซต์ชื่อดำเนินการสำรวจออนไลน์ในปี 2552ผู้เข้าร่วมกว่า 30 000 และร้อยละ 77 ของพวกเขากังวลเกี่ยวกับคุณภาพข้อบกพร่องของบ้านที่ได้ซื้อมา นอกจากนี้ จากการสำรวจที่ครอบคลุมของการเมืองสำคัญ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ เซินเจิ้น และฉงชิ่งดำเนินโดยสมาคมผู้บริโภคของจีน (2007), ค่าเฉลี่ยคะแนนความพึงพอใจที่อยู่อาศัยได้69 เพียง (ในระดับ 1 – 100) แม้เลว คะแนนความน่าเชื่อถือค่าเฉลี่ยของทั้งหมดอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ 59 เท่านั้นปรากฏการณ์ที่คล้ายกันมีอยู่ในประเทศพัฒนาแล้ว ตัวอย่าง UK อสังหาริมทรัพย์อุตสาหกรรมได้นานมีมีปัญหาภาพ และมีความยากลำบากในความพึงพอใจของลูกค้า(Barlow และโอซากิโซะ 2003) การสำรวจมติมหาชนอย่างสม่ำเสมอแสดงตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่ UKการจัดอันดับเป็นหนึ่งในสุดถือของทุกอาชีพ (โคน 2004) ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์จริงในสหรัฐอเมริกายังมีรูปภาพสาธารณะเสีย (Cahill, 1995) นอกจากนี้ กับตกต่ำที่อยู่อาศัยล่าสุดHomebuilders สหรัฐมากขึ้นพบเอง fending ปิดข้อร้องเรียนของตลอดก่อสร้าง กลยุทธ์การขาย unsavoury และใช้ที่ดินไม่ปลอดภัย (Hovanesian & Cady, 2007)ตรวจสอบข้างต้นบ่งชี้ว่า ระดับความพึงพอใจของลูกค้ากับอสังหาริมทรัพย์ต่ำสุดในประเทศ มีอารมณ์ลบ ริเกร็ตและความไม่พอใจแบบมีประสบการณ์ โดยผู้บริโภคที่อยู่อาศัย ชื่อเสียอสังหาริมทรัพย์อุตสาหกรรมเพิ่มการรับรู้ของลูกค้าความเสี่ยง นอกจากนี้ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในตลาดอสังหาริมทรัพย์ทั่วประเทศ จากบูมกับภาวะซึมเศร้า ผู้ซื้อบ้านในเหล่านี้ปีมีแนวโน้มที่สังเกตความเสี่ยง (เช่นราคาตกเสี่ยง) การตัดสินใจของมนุษย์เป็นอย่างมากได้รับผลกระทบ โดยริเกร็ต (เช่น Janis & มานน์ 1977) และรับรู้ความเสี่ยง (เช่น Grewal และ al., 1994ฮูเวอร์ et al., 1978) ความคาดหวังของริเกร็ตสามารถแม้สาเหตุคนสละทรัพย์สินซื้อ (เบลล์ 1982)ถึงแม้ว่าจะรับรู้ความเสี่ยง (เช่นประสิทธิภาพการทำงานและความเสี่ยงทางการเงิน) หลายชนิดโดยทั่วไป reversibly สัมพันธ์กับความพึงพอใจในวัฒนธรรมตะวันตกและตะวันออก(เช่นเคห์แอนด์ซัน 2008, Yu¨ksel & Yu¨ksel, 2007), เคห์แอนด์ซัน (2008) พบว่าในผู้บริโภคจีนอาจบางแนวความเสี่ยง (ความเสี่ยงทางสังคม และจิตใจ)บวกกับความพึงพอใจ นอกจากนี้ยังแสดงว่า การรับรู้ความเสี่ยงมีผลกระทบต่อความพึงพอใจผ่านมูลค่าการรับรู้ รับรู้ความเสี่ยงยังอาจมีผลต่อความพึงพอใจผ่านความคาดหวัง บางครั้งรับรู้ความเสี่ยงอาจขับผู้บริโภคเพื่อลดระดับของความคาดหวังก่อนการซื้อ (Roselius, 1971), ซึ่งสามารถบรรเทาได้ความไม่พอใจหลังจากการซื้อ อย่างไรก็ตาม ความคาดหวังของผู้ซื้อบ้านเป็นส่วนใหญ่ตามที่อยู่อาศัย (หรือลงทุน) ความต้องการ (Ga¨rling & Friman, 2002) rather กว่าสนคำครหาเพื่อปรับปรุงความพึงพอใจ บทบาทของริเกร็ตระหว่างตรวจสอบเอกสารนี้ความเสี่ยงที่รับรู้และความพึงพอใจ ทั้งจัดทำเอกสารที่ซ้ำเดิม/ความพึงพอใจคือ ฟังก์ชันของริเกร็ต (ใต้และ al., 1997 เทย์เลอร์ 1997 Tsiros และ Mittal, 2000) นอกจากนี้ เสียใจพบมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญใหม่ซื้อความตั้งใจ ความตั้งใจร้องเรียน(ผ่านความพึงพอใจ) (Tsiros & Mittal, 2000), และจากปาก (หวงและวัง 2007)เพื่อความเข้าใจที่ลึกซึ้งของความพึงพอใจของผู้ซื้อบ้าน กระดาษนี้เน้นของพวกเขาเสียใจจากมุมมองของพฤติกรรมผู้บริโภค ไมโครมุมดังกล่าวอยู่อาศัยตลาดอยู่ระหว่างเรอเนสซองส์ สะท้อนให้เห็นถึงนวัตกรรมในทฤษฎี วิธีการ และข้อมูล
การแปล กรุณารอสักครู่..
of anticipated regret in the pre-home purchase stage and its effects on experienced regret
and dissatisfaction in the post-home purchase stage.
In China, a survey showed that 30 per cent of residential consumers felt regret
(Sun, 2006). A recent online investigation conducted in 2009 by a well-known real estate
website (house.focus.cn) also found that 46 per cent of home buyers suffered regret.
In addition, a particularly famous website (sohu.com) carried out an online survey in 2009
involving more than 30 000 participants, and 77 per cent of them worried about quality
defects of houses they had bought. Moreover, according to a survey covering 12 of the
most important cities, including Beijing, Shanghai, Shenzhen and Chongqing conducted
by China’s consumers’ association (2007), the average housing satisfaction score was
merely 69 (on a scale of 1–100). Even worse, the average credibility score of the whole
real estate industry was only 59.
Similar phenomena also exist in developed countries. For example, the UK real estate
industry has long had an image problem and has difficulties in satisfying its customers
(Barlow & Ozaki, 2003). Public opinion surveys consistently show that UK estate agency
ranks as one of the lowest regarded of all occupations (Bishop, 2004). Real estate agents in
US also have a bad public image (Cahill, 1995). Moreover, with the recent housing slump,
US homebuilders have increasingly found themselves fending off complaints of shoddy
construction, unsavoury sales tactics and use of unsafe land (Hovanesian & Cady, 2007).
The investigations above indicate that level of customer satisfaction with real estate is
low in many countries. Negative emotions, such as regret and dissatisfaction, are
universally experienced by residential consumers. The bad reputation of the real estate
industry adds to customers’ perception of risk. Moreover, due to the dramatic variation in
real estate markets across countries, from boom to depression, home purchasers in these
years are more likely to perceive risks (e.g. price fall risk). Human decision is greatly
affected by regret (e.g. Janis & Mann, 1977) and perceived risk (e.g. Grewal et al., 1994;
Hoover, et al., 1978). Expectation of regret can even cause people to abandon property
purchases (Bell, 1982).
Although many types of perceived risk (e.g. performance and financial risks) are
generally reversibly associated with satisfaction in Eastern and Western cultures
(e.g. Keh & Sun, 2008, Yu¨ksel & Yu¨ksel, 2007), Keh & Sun (2008) found that for
Chinese consumers certain risk perceptions (social and psychological risks) could be
positively related to satisfaction. They also demonstrated that perceptions of risk affect
satisfaction via perceived value. Perceived risk may also influence satisfaction through
expectation. Sometimes risk perceptions may drive consumers to reduce the level of
expectations before making purchases (Roselius, 1971), which could alleviate possible
dissatisfaction after purchase. However, home buyers’ expectations are mainly
determined by residential (or investment) needs (Ga¨rling & Friman, 2002) rather than
the motives to improve satisfaction. This paper investigates the role of regret between
perceived risk and satisfaction. It is well documented that dis/satisfaction is a function
of regret (Inman et al., 1997; Taylor, 1997; Tsiros & Mittal, 2000). Furthermore, regret
is found to have significant effects on re-purchase intentions, complaint intentions
(via satisfaction) (Tsiros & Mittal, 2000), and word of mouth (Huang & Wang, 2007).
To gain a deeper understanding of home buyers’ satisfaction, this paper focuses on their
regret from the perspective of consumer behaviour. Such micro-perspectives on housing
markets are undergoing a renaissance, reflecting innovations in theory, method and data
and dissatisfaction in the post-home purchase stage.
In China, a survey showed that 30 per cent of residential consumers felt regret
(Sun, 2006). A recent online investigation conducted in 2009 by a well-known real estate
website (house.focus.cn) also found that 46 per cent of home buyers suffered regret.
In addition, a particularly famous website (sohu.com) carried out an online survey in 2009
involving more than 30 000 participants, and 77 per cent of them worried about quality
defects of houses they had bought. Moreover, according to a survey covering 12 of the
most important cities, including Beijing, Shanghai, Shenzhen and Chongqing conducted
by China’s consumers’ association (2007), the average housing satisfaction score was
merely 69 (on a scale of 1–100). Even worse, the average credibility score of the whole
real estate industry was only 59.
Similar phenomena also exist in developed countries. For example, the UK real estate
industry has long had an image problem and has difficulties in satisfying its customers
(Barlow & Ozaki, 2003). Public opinion surveys consistently show that UK estate agency
ranks as one of the lowest regarded of all occupations (Bishop, 2004). Real estate agents in
US also have a bad public image (Cahill, 1995). Moreover, with the recent housing slump,
US homebuilders have increasingly found themselves fending off complaints of shoddy
construction, unsavoury sales tactics and use of unsafe land (Hovanesian & Cady, 2007).
The investigations above indicate that level of customer satisfaction with real estate is
low in many countries. Negative emotions, such as regret and dissatisfaction, are
universally experienced by residential consumers. The bad reputation of the real estate
industry adds to customers’ perception of risk. Moreover, due to the dramatic variation in
real estate markets across countries, from boom to depression, home purchasers in these
years are more likely to perceive risks (e.g. price fall risk). Human decision is greatly
affected by regret (e.g. Janis & Mann, 1977) and perceived risk (e.g. Grewal et al., 1994;
Hoover, et al., 1978). Expectation of regret can even cause people to abandon property
purchases (Bell, 1982).
Although many types of perceived risk (e.g. performance and financial risks) are
generally reversibly associated with satisfaction in Eastern and Western cultures
(e.g. Keh & Sun, 2008, Yu¨ksel & Yu¨ksel, 2007), Keh & Sun (2008) found that for
Chinese consumers certain risk perceptions (social and psychological risks) could be
positively related to satisfaction. They also demonstrated that perceptions of risk affect
satisfaction via perceived value. Perceived risk may also influence satisfaction through
expectation. Sometimes risk perceptions may drive consumers to reduce the level of
expectations before making purchases (Roselius, 1971), which could alleviate possible
dissatisfaction after purchase. However, home buyers’ expectations are mainly
determined by residential (or investment) needs (Ga¨rling & Friman, 2002) rather than
the motives to improve satisfaction. This paper investigates the role of regret between
perceived risk and satisfaction. It is well documented that dis/satisfaction is a function
of regret (Inman et al., 1997; Taylor, 1997; Tsiros & Mittal, 2000). Furthermore, regret
is found to have significant effects on re-purchase intentions, complaint intentions
(via satisfaction) (Tsiros & Mittal, 2000), and word of mouth (Huang & Wang, 2007).
To gain a deeper understanding of home buyers’ satisfaction, this paper focuses on their
regret from the perspective of consumer behaviour. Such micro-perspectives on housing
markets are undergoing a renaissance, reflecting innovations in theory, method and data
การแปล กรุณารอสักครู่..
เสียใจที่คาดการณ์ไว้ในขั้นตอนก่อนซื้อบ้านและผลกระทบที่มีประสบการณ์ และความไม่พอใจในกระทู้เสียใจ
ซื้อบ้านเวที ในประเทศจีน มีการสำรวจพบว่าร้อยละ 30 ของผู้พักอาศัยรู้สึกเสียใจ
( Sun , 2006 ) ออนไลน์ล่าสุดสอบสวนดำเนินการในปี 2009 โดยเว็บไซต์อสังหาริมทรัพย์
รู้จักกันดี ( บ้าน โฟกัส cn ) นอกจากนี้ยังพบว่าร้อยละ 46 ของผู้ซื้อบ้านได้รับความเดือดร้อนเสียใจ .
นอกจากนี้ เว็บไซต์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีชื่อเสียง ( SOHU . com ) ทำการสำรวจออนไลน์ใน 2009
เกี่ยวข้องกับมากกว่า 30 , 000 คน และร้อยละ 77 ของพวกเขากังวลเกี่ยวกับข้อบกพร่องที่มีคุณภาพ
บ้านพวกเขาได้ซื้อ นอกจากนี้ จากการสํารวจครอบคลุม 12 ของเมืองที่สำคัญที่สุด
รวมถึงปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้ , เซินเจิ้นและฉงชิ่ง )
โดยสมาคมผู้บริโภคจีน ( 2007 )คะแนนความพึงพอใจที่อยู่อาศัยเฉลี่ย
เพียง 69 ( ในระดับของ 1 - 100 ) แม้แต่เลว , เครดิตคะแนนเฉลี่ยของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด
เป็นเพียงปรากฏการณ์ที่คล้ายกัน 59 ยังมีชีวิตอยู่ในประเทศที่พัฒนา ตัวอย่างเช่น UK อสังหาริมทรัพย์
อุตสาหกรรมได้มีปัญหาภาพและมีความยากลำบากในความพึงพอใจของลูกค้า
( Barlow & โอซากิ , 2003 )มติมหาชนการสำรวจอย่างต่อเนื่อง แสดงให้เห็นว่าหน่วยงาน
อสังหาริมทรัพย์ UK จัดอันดับเป็นหนึ่งในสุด ถือว่าทุกอาชีพ ( โคน , 2004 ) ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ใน
เรายังไม่ดี ภาพสาธารณะ ( เคฮิลล์ , 1995 ) นอกจากนี้ ด้วย slump ล่าสุด
เรา homebuilders มีมากขึ้นพบตัวเองมิดหัวป้องกันข้อร้องเรียนของการก่อสร้างกระจอก
,กลยุทธ์การขายที่ไม่น่าพอใจ และการใช้ที่ดิน ( hovanesian ไม่ปลอดภัย&เคธี่ , 2007 ) .
สืบสวนข้างต้น พบว่า ระดับความพึงพอใจของลูกค้ากับอสังหาริมทรัพย์
ต่ำในหลายประเทศ อารมณ์ด้านลบ เช่น เสียใจ ไม่พอใจ จะสามารถมีประสบการณ์
โดยผู้บริโภคที่อยู่อาศัย ชื่อเสียงที่ไม่ดีของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์
เพื่อเพิ่มการรับรู้ของลูกค้าของความเสี่ยง นอกจากนี้เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากใน
ตลาดอสังหาริมทรัพย์ข้ามประเทศจากบูมกับภาวะซึมเศร้า ผู้ซื้อบ้านในปีนี้มีโอกาสที่จะรับรู้ความเสี่ยง
( ตกเสี่ยง เช่น ราคา ) การตัดสินใจของมนุษย์เป็นอย่างมาก
ผลกระทบจากเสียใจ ( เช่น เจนิส & Mann , 1977 ) และการรับรู้ความเสี่ยง ( เช่น Grewal et al . , 1994 ;
ฮูเวอร์ , et al . , 1978 ) ความคาดหวังของความเสียใจสามารถทำให้ผู้คนละทิ้งทรัพย์สิน
ซื้อ ( ระฆัง , 1982 ) .
ถึงแม้ว่าหลายประเภทของการรับรู้ความเสี่ยง ( เช่นประสิทธิภาพและความเสี่ยงทางการเงิน )
โดยทั่วไปซึ่งพลิกกลับได้เกี่ยวข้องกับความพึงพอใจในตะวันออกและวัฒนธรรมตะวันตก
( เช่น keh & Sun , 2008 , ยูตั้ง ksel &ยูตั้ง ksel , 2007 ) , keh & Sun ( 2551 ) พบว่า
จีน ผู้บริโภครับรู้ของความเสี่ยงบางอย่าง ( ความเสี่ยงทางสังคมและจิตวิทยา ) อาจจะเป็น
มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความพึงพอใจพวกเขายังพบว่า การรับรู้ความเสี่ยงต่อ
ความพึงพอใจผ่านการรับรู้ค่า การรับรู้ความเสี่ยง นอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อความพึงพอใจผ่าน
ความคาดหวัง บางครั้งการรับรู้ความเสี่ยงที่อาจจะทำให้ผู้บริโภคลดระดับ
ความคาดหวังก่อนตัดสินใจซื้อสินค้า ( roselius 1971 ) , ซึ่งจะช่วยบรรเทาไปได้
ไม่พอใจหลังจากการซื้อ อย่างไรก็ตาม ความคาดหวังของผู้ซื้อบ้านส่วนใหญ่
กำหนดโดยความต้องการที่อยู่อาศัย ( หรือลงทุน ) ( กาตั้ง rling & friman , 2002 ) มากกว่า
แรงจูงใจที่จะปรับปรุงความพึงพอใจ บทความนี้เป็นการศึกษาบทบาทของความเสียใจระหว่าง
การรับรู้ความเสี่ยง และความพึงพอใจ มันเป็นเอกสารที่ดีที่ dis / ความพึงพอใจเป็นฟังก์ชัน
เสียใจ ( อินเมิน et al . , 1997 ; เทย์เลอร์ , 1997 ; tsiros & Mittal , 2000 ) นอกจากนี้ เสียดาย
พบว่ามีความสัมพันธ์กับความตั้งใจจะซื้อขอให้ความตั้งใจ
( ผ่านความพึงพอใจ ) ( tsiros & Mittal , 2000 ) และคำพูดจากปาก ( หวง&วัง , 2007 ) .
เพื่อให้ได้รับความเข้าใจลึกของความพึงพอใจของผู้ซื้อบ้าน กระดาษนี้จะเน้นที่เสียใจของพวกเขา
จากมุมมองของผู้บริโภค มุมมอง micro เช่นในตลาดที่อยู่อาศัย
อยู่ระหว่างยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาสะท้อนให้เห็นถึงนวัตกรรมในทางทฤษฎีวิธีการและข้อมูล
ซื้อบ้านเวที ในประเทศจีน มีการสำรวจพบว่าร้อยละ 30 ของผู้พักอาศัยรู้สึกเสียใจ
( Sun , 2006 ) ออนไลน์ล่าสุดสอบสวนดำเนินการในปี 2009 โดยเว็บไซต์อสังหาริมทรัพย์
รู้จักกันดี ( บ้าน โฟกัส cn ) นอกจากนี้ยังพบว่าร้อยละ 46 ของผู้ซื้อบ้านได้รับความเดือดร้อนเสียใจ .
นอกจากนี้ เว็บไซต์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีชื่อเสียง ( SOHU . com ) ทำการสำรวจออนไลน์ใน 2009
เกี่ยวข้องกับมากกว่า 30 , 000 คน และร้อยละ 77 ของพวกเขากังวลเกี่ยวกับข้อบกพร่องที่มีคุณภาพ
บ้านพวกเขาได้ซื้อ นอกจากนี้ จากการสํารวจครอบคลุม 12 ของเมืองที่สำคัญที่สุด
รวมถึงปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้ , เซินเจิ้นและฉงชิ่ง )
โดยสมาคมผู้บริโภคจีน ( 2007 )คะแนนความพึงพอใจที่อยู่อาศัยเฉลี่ย
เพียง 69 ( ในระดับของ 1 - 100 ) แม้แต่เลว , เครดิตคะแนนเฉลี่ยของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด
เป็นเพียงปรากฏการณ์ที่คล้ายกัน 59 ยังมีชีวิตอยู่ในประเทศที่พัฒนา ตัวอย่างเช่น UK อสังหาริมทรัพย์
อุตสาหกรรมได้มีปัญหาภาพและมีความยากลำบากในความพึงพอใจของลูกค้า
( Barlow & โอซากิ , 2003 )มติมหาชนการสำรวจอย่างต่อเนื่อง แสดงให้เห็นว่าหน่วยงาน
อสังหาริมทรัพย์ UK จัดอันดับเป็นหนึ่งในสุด ถือว่าทุกอาชีพ ( โคน , 2004 ) ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ใน
เรายังไม่ดี ภาพสาธารณะ ( เคฮิลล์ , 1995 ) นอกจากนี้ ด้วย slump ล่าสุด
เรา homebuilders มีมากขึ้นพบตัวเองมิดหัวป้องกันข้อร้องเรียนของการก่อสร้างกระจอก
,กลยุทธ์การขายที่ไม่น่าพอใจ และการใช้ที่ดิน ( hovanesian ไม่ปลอดภัย&เคธี่ , 2007 ) .
สืบสวนข้างต้น พบว่า ระดับความพึงพอใจของลูกค้ากับอสังหาริมทรัพย์
ต่ำในหลายประเทศ อารมณ์ด้านลบ เช่น เสียใจ ไม่พอใจ จะสามารถมีประสบการณ์
โดยผู้บริโภคที่อยู่อาศัย ชื่อเสียงที่ไม่ดีของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์
เพื่อเพิ่มการรับรู้ของลูกค้าของความเสี่ยง นอกจากนี้เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากใน
ตลาดอสังหาริมทรัพย์ข้ามประเทศจากบูมกับภาวะซึมเศร้า ผู้ซื้อบ้านในปีนี้มีโอกาสที่จะรับรู้ความเสี่ยง
( ตกเสี่ยง เช่น ราคา ) การตัดสินใจของมนุษย์เป็นอย่างมาก
ผลกระทบจากเสียใจ ( เช่น เจนิส & Mann , 1977 ) และการรับรู้ความเสี่ยง ( เช่น Grewal et al . , 1994 ;
ฮูเวอร์ , et al . , 1978 ) ความคาดหวังของความเสียใจสามารถทำให้ผู้คนละทิ้งทรัพย์สิน
ซื้อ ( ระฆัง , 1982 ) .
ถึงแม้ว่าหลายประเภทของการรับรู้ความเสี่ยง ( เช่นประสิทธิภาพและความเสี่ยงทางการเงิน )
โดยทั่วไปซึ่งพลิกกลับได้เกี่ยวข้องกับความพึงพอใจในตะวันออกและวัฒนธรรมตะวันตก
( เช่น keh & Sun , 2008 , ยูตั้ง ksel &ยูตั้ง ksel , 2007 ) , keh & Sun ( 2551 ) พบว่า
จีน ผู้บริโภครับรู้ของความเสี่ยงบางอย่าง ( ความเสี่ยงทางสังคมและจิตวิทยา ) อาจจะเป็น
มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความพึงพอใจพวกเขายังพบว่า การรับรู้ความเสี่ยงต่อ
ความพึงพอใจผ่านการรับรู้ค่า การรับรู้ความเสี่ยง นอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อความพึงพอใจผ่าน
ความคาดหวัง บางครั้งการรับรู้ความเสี่ยงที่อาจจะทำให้ผู้บริโภคลดระดับ
ความคาดหวังก่อนตัดสินใจซื้อสินค้า ( roselius 1971 ) , ซึ่งจะช่วยบรรเทาไปได้
ไม่พอใจหลังจากการซื้อ อย่างไรก็ตาม ความคาดหวังของผู้ซื้อบ้านส่วนใหญ่
กำหนดโดยความต้องการที่อยู่อาศัย ( หรือลงทุน ) ( กาตั้ง rling & friman , 2002 ) มากกว่า
แรงจูงใจที่จะปรับปรุงความพึงพอใจ บทความนี้เป็นการศึกษาบทบาทของความเสียใจระหว่าง
การรับรู้ความเสี่ยง และความพึงพอใจ มันเป็นเอกสารที่ดีที่ dis / ความพึงพอใจเป็นฟังก์ชัน
เสียใจ ( อินเมิน et al . , 1997 ; เทย์เลอร์ , 1997 ; tsiros & Mittal , 2000 ) นอกจากนี้ เสียดาย
พบว่ามีความสัมพันธ์กับความตั้งใจจะซื้อขอให้ความตั้งใจ
( ผ่านความพึงพอใจ ) ( tsiros & Mittal , 2000 ) และคำพูดจากปาก ( หวง&วัง , 2007 ) .
เพื่อให้ได้รับความเข้าใจลึกของความพึงพอใจของผู้ซื้อบ้าน กระดาษนี้จะเน้นที่เสียใจของพวกเขา
จากมุมมองของผู้บริโภค มุมมอง micro เช่นในตลาดที่อยู่อาศัย
อยู่ระหว่างยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาสะท้อนให้เห็นถึงนวัตกรรมในทางทฤษฎีวิธีการและข้อมูล
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันขอยืมเครื่องสแกน
- For trial IV(under farm conditions),
- รายการ CMU Openประเภทสูงอายุ 45 ปีขึ้น
- เวรี่มัชคริสต์มาส
- ผู้จัดการอยู่
- I care about you very much.
- คอนเฟิร์มว่า
- เลิกกี่โมงคะ
- วันศุกร์
- ฉันมีลูกแล้ว
- ต้องคิดถึงคุณมากแน่ๆ
- you really mean a lot in my life honey'
- ฉันรู้คำตอบมานานแล้วยิ่งเข้มแข็งมากเท่าไ
- You do not say to go home
- ศึกษาโปรแกรมการลดไขมันสะสมของนักศึกษาเพศ
- คุณวางแผนว่าจะมีลูกตอนไหนyou have a baby
- หย่าร้าง
- ฉันรู้คำตอบมานานแล้วยิ่งเข้มแข็งมากเท่าไ
- ความเป็นอยู่ที่ดี
- โน้มน้าวยังไง?
- We evaluated the antioxidant, antibacter
- คุณวางแผนว่าจะมีลูกตอนไหนyou have a baby
- ฉันต้อกการจะบิน
- Cafufifip
