Is fiction good for us? We spend hu

Is fiction good for us? We spend huge chunks of our lives immersed in novels, films, TV shows, and other forms of fiction. Some see this as a positive thing, arguing that made-up stories cultivate our mental and moral development. But others have argued that fiction is mentally and ethically corrosive. It’s an ancient question: Does fiction build the morality of individuals and societies, or does it break it down?

This controversy has been flaring up — sometimes literally, in the form of book burnings — ever since Plato tried to ban fiction from his ideal republic. In 1961, FCC chairman Newton Minow famously said that television was not working in “the public interest” because its “formula comedies about totally unbelievable families, blood and thunder, mayhem, violence, sadism, murder, western bad men, western good men, private eyes, gangsters, more violence, and cartoons” amounted to a “vast wasteland.” And what he said of TV programming has also been said, over the centuries, of novels, theater, comic books, and films: They are not in the public interest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นนิยายที่ดีสำหรับเราหรือไม่ เราใช้จ่ายก้อนใหญ่ของชีวิตไปในนวนิยาย ภาพยนตร์ โทรทัศน์ และแบบฟอร์มอื่น ๆ ของนิยาย บางคนสามารถเห็นได้เป็นสิ่งเป็นบวก โต้เถียงว่า สมมติเรื่องปลูกฝังพัฒนาจิตใจ และคุณธรรม แต่คนอื่นได้โต้เถียงว่า นิยายคือกาย และใจอย่างมีจริยธรรมกร่อน มันเป็นคำถามโบราณ: ไม่นิยายสร้างจริยธรรมของบุคคลและสังคม หรือมันไม่ทำลายมันลงนี้ถกเถียงได้ชุดบานท่อทองค่า — บางครั้งอักษร ในรูปแบบของหนังสือเผา — ตั้งแต่เพลโตพยายามบ้านนิยายจากสาธารณรัฐสำรองห้องพักของเขา 1961, FCC ประธาน Minow นิวตันซึ่งกล่าวว่า ที่ นี่ไม่ทำงานใน "ประโยชน์สาธารณะ" เนื่องจากมีความ "comedies ที่สูตรเกี่ยวกับครอบครัวไม่น่าเชื่อทั้งหมด เลือดฟ้าร้อง ทำร้ายร่างกาย ความรุนแรง ซาดิสม์ ฆาตกรรม ชายเลว ชายดี ตาส่วนตัว อันธพาล รุนแรงมาก และการ์ตูน" "ใหญ่ wasteland" และสิ่งที่เขากล่าวว่า ทีวีโปรแกรมยังได้ตรัส ผ่านศตวรรษ นวนิยาย ภาพยนตร์ หนังสือการ์ตูน และภาพยนตร์: ไม่ได้อยู่ในประโยชน์สาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเรานิยาย? เราใช้ชิ้นใหญ่ของชีวิตของเราแช่อยู่ในนวนิยาย, ภาพยนตร์, รายการโทรทัศน์และรูปแบบอื่น ๆ ของนิยาย บางคนเห็นว่านี่เป็นสิ่งที่ดีเถียงว่าเรื่องราวที่แต่งขึ้นปลูกฝังการพัฒนาจิตและศีลธรรมของเรา แต่คนอื่น ๆ ได้ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นนิยายที่มีฤทธิ์กัดกร่อนจิตใจและจริยธรรม มันเป็นคำถามที่โบราณ: นิยายไม่สร้างศีลธรรมอันดีของประชาชนและสังคม, หรือไม่ก็ทำลายมันลง? ความขัดแย้งนี้ได้รับการวูบวาบขึ้น - บางครั้งตัวอักษรในรูปแบบของการเผาหนังสือ - นับตั้งแต่เพลโตพยายามที่จะห้ามนิยายจากสาธารณรัฐอุดมคติของเขา . ในปี 1961, FCC ประธานนิวตันมินโนว์ที่มีชื่อเสียงกล่าวว่าโทรทัศน์ที่ไม่ได้ทำงานใน "ประโยชน์สาธารณะ" เพราะ "คอเมดี้สูตรที่เกี่ยวกับครอบครัวไม่น่าเชื่อโดยสิ้นเชิงเลือดและฟ้าร้อง, ทำร้ายร่างกาย, ความรุนแรง, ซาดิสม์ฆาตกรรมผู้ชายเลวตะวันตกคนดีตะวันตก ดวงตาส่วนตัวคนร้ายความรุนแรงมากขึ้นและการ์ตูน "จำนวนเงิน" ดินแดนที่กว้างใหญ่ "และสิ่งที่เขากล่าวว่าในการเขียนโปรแกรมทีวียังได้รับการกล่าวว่าตลอดหลายศตวรรษ, นวนิยาย, ละคร, หนังสือการ์ตูนและภาพยนตร์:. พวกเขาไม่ได้อยู่ใน ความสนใจของประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นนิยายที่ดีสำหรับเรา เราใช้ชิ้นใหญ่ของชีวิตของเราที่แช่ในนวนิยาย ภาพยนตร์ รายการโทรทัศน์ และรูปแบบอื่น ๆของนิยาย บางคนเห็นนี้เป็นสิ่งที่เป็นบวก เถียงว่าแต่งเรื่องฝึกฝนจิตของเราและการพัฒนาคุณธรรม แต่คนอื่น ๆได้ถกเถียงกันอยู่ว่านิยายคือจิตใจและกัดกร่อน จริยธรรม มันเป็นคำถามโบราณ : นิยายสร้างจริยธรรมของบุคคลและสังคมหรือไม่ก็ทำลายมันลง

การโต้เถียงนี้ได้วูบวาบขึ้น  -  บางครั้งหมาย ในรูปแบบของหนังสือ เผา  -  ตั้งแต่เพลโตพยายามบ้านนิยายจากสาธารณรัฐในอุดมคติของเขา ในปี 1961 , FCC ประธานนิวตัน มินาวที่มีชื่อเสียงกล่าวว่าทีวีมันไม่ทำงานใน " ประโยชน์สาธารณะ " เพราะ " สูตรตลกเกี่ยวกับครอบครัว ไม่น่าเชื่อเลย เลือด และ ธันเดอร์ ประทุษร้ายความรุนแรง , ซาดิสม์ , ฆาตกรรม , ชายเลวตะวันตก ตะวันตก ผู้ชายดีๆ ตา ส่วนอันธพาล ความรุนแรงมากขึ้น และการ์ตูน " จาก " ดินแดนที่กว้างใหญ่ และสิ่งที่เขาพูดของการเขียนโปรแกรมโทรทัศน์ยังได้กล่าวว่า กว่าศตวรรษ นิยาย ละคร หนังสือ การ์ตูน และภาพยนตร์ : พวกเขาไม่ได้อยู่ใน ความสนใจของประชาชน