A rich man's wife became sick, and

A rich man's wife became sick, and when she felt that her end was drawing near, she called her only daughter to her bedside and said, "Dear child, remain pious and good, and then our dear God will always protect you, and I will look down on you from heaven and be near you." With this she closed her eyes and died.

The girl went out to her mother's grave every day and wept, and she remained pious and good. When winter came the snow spread a white cloth over the grave, and when the spring sun had removed it again, the man took himself another wife.

This wife brought two daughters into the house with her. They were beautiful, with fair faces, but evil and dark hearts. Times soon grew very bad for the poor stepchild.

"Why should that stupid goose sit in the parlor with us?" they said. "If she wants to eat bread, then she will have to earn it. Out with this kitchen maid!"

They took her beautiful clothes away from her, dressed her in an old gray smock, and gave her wooden shoes. "Just look at the proud princess! How decked out she is!" they shouted and laughed as they led her into the kitchen.

There she had to do hard work from morning until evening, get up before daybreak, carry water, make the fires, cook, and wash. Besides this, the sisters did everything imaginable to hurt her. They made fun of her, scattered peas and lentils into the ashes for her, so that she had to sit and pick them out again. In the evening when she had worked herself weary, there was no bed for her. Instead she had to sleep by the hearth in the ashes. And because she always looked dusty and dirty, they called her Cinderella.

One day it happened that the father was going to the fair, and he asked his two stepdaughters what he should bring back for them.

"Beautiful dresses," said the one.

"Pearls and jewels," said the other.

"And you, Cinderella," he said, "what do you want?"

"Father, break off for me the first twig that brushes against your hat on your way home."

So he bought beautiful dresses, pearls, and jewels for his two stepdaughters. On his way home, as he was riding through a green thicket, a hazel twig brushed against him and knocked off his hat. Then he broke off the twig and took it with him. Arriving home, he gave his stepdaughters the things that they had asked for, and he gave Cinderella the twig from the hazel bush.

Cinderella thanked him, went to her mother's grave, and planted the branch on it, and she wept so much that her tears fell upon it and watered it. It grew and became a beautiful tree.

Cinderella went to this tree three times every day, and beneath it she wept and prayed. A white bird came to the tree every time, and whenever she expressed a wish, the bird would throw down to her what she had wished for.

Now it happened that the king proclaimed a festival that was to last three days. All the beautiful young girls in the land were invited, so that his son could select a bride for himself. When the two stepsisters heard that they too had been invited, they were in high spirits.

They called Cinderella, saying, "Comb our hair for us. Brush our shoes and fasten our buckles. We are going to the festival at the king's castle."

Cinderella obeyed, but wept, because she too would have liked to go to the dance with them. She begged her stepmother to allow her to go.

"You, Cinderella?" she said. "You, all covered with dust and dirt, and you want to go to the festival?. You have neither clothes nor shoes, and yet you want to dance!"

However, because Cinderella kept asking, the stepmother finally said, "I have scattered a bowl of lentils into the ashes for you. If you can pick them out again in two hours, then you may go with us."

The girl went through the back door into the garden, and called out, "You tame pigeons, you turtledoves, and all you birds beneath the sky, come and help me to gather:

The good ones go into the pot,
The bad ones go into your crop."
Two white pigeons came in through the kitchen window, and then the turtledoves, and finally all the birds beneath the sky came whirring and swarming in, and lit around the ashes. The pigeons nodded their heads and began to pick, pick, pick, pick. And the others also began to pick, pick, pick, pick. They gathered all the good grains into the bowl. Hardly one hour had passed before they were finished, and they all flew out again.
The girl took the bowl to her stepmother, and was happy, thinking that now she would be allowed to go to the festival with them.

But the stepmother said, "No, Cinderella, you have no clothes, and you don't know how to dance. Everyone would only laugh at you."

Cinderella began to cry, and then the stepmother said, "You may go if you are able to pick two bowls of lentils out of the ashes for me in one hour," thinking to herself, "She will never be able to do that."

The girl went through the back door into the garden, and called out, "You tame pigeons, you turtledoves, and all you birds beneath the sky, come and help me to gather:

The good ones go into the pot,
The bad ones go into your crop."
Two white pigeons came in through the kitchen window, and then the turtledoves, and finally all the birds beneath the sky came whirring and swarming in, and lit around the ashes. The pigeons nodded their heads and began to pick, pick, pick, pick. And the others also began to pick, pick, pick, pick. They gathered all the good grains into the bowls. Before a half hour had passed they were finished, and they all flew out again.
The girl took the bowls to her stepmother, and was happy, thinking that now she would be allowed to go to the festival with them.

But the stepmother said, "It's no use. You are not coming with us, for you have no clothes, and you don't know how to dance. We would be ashamed of you." With this she turned her back on Cinderella, and hurried away with her two proud daughters.

Now that no one else was at home, Cinderella went to her mother's grave beneath the hazel tree, and cried out:

Shake and quiver, little tree,
Throw gold and silver down to me.
Then the bird threw a gold and silver dress down to her, and slippers embroidered with silk and silver. She quickly put on the dress and went to the festival.
Her stepsisters and her stepmother did not recognize her. They thought she must be a foreign princess, for she looked so beautiful in the golden dress. They never once thought it was Cinderella, for they thought that she was sitting at home in the dirt, looking for lentils in the ashes.

The prince approached her, took her by the hand, and danced with her. Furthermore, he would dance with no one else. He never let go of her hand, and whenever anyone else came and asked her to dance, he would say, "She is my dance partner."

She danced until evening, and then she wanted to go home. But the prince said, "I will go along and escort you," for he wanted to see to whom the beautiful girl belonged. However, she eluded him and jumped into the pigeon coop. The prince waited until her father came, and then he told him that the unknown girl had jumped into the pigeon coop.

The old man thought, "Could it be Cinderella?"

He had them bring him an ax and a pick so that he could break the pigeon coop apart, but no one was inside. When they got home Cinderella was lying in the ashes, dressed in her dirty clothes. A dim little oil-lamp was burning in the fireplace. Cinderella had quickly jumped down from the back of the pigeon coop and had run to the hazel tree. There she had taken off her beautiful clothes and laid them on the grave, and the bird had taken them away again. Then, dressed in her gray smock, she had returned to the ashes in the kitchen.

The next day when the festival began anew, and her parents and her stepsisters had gone again, Cinderella went to the hazel tree and said:

Shake and quiver, little tree,
Throw gold and silver down to me.
Then the bird threw down an even more magnificent dress than on the preceding day. When Cinderella appeared at the festival in this dress, everyone was astonished at her beauty. The prince had waited until she came, then immediately took her by the hand, and danced only with her. When others came and asked her to dance with them, he said, "She is my dance partner."
When evening came she wanted to leave, and the prince followed her, wanting to see into which house she went. But she ran away from him and into the garden behind the house. A beautiful tall tree stood there, on which hung the most magnificent pears. She climbed as nimbly as a squirrel into the branches, and the prince did not know where she had gone. He waited until her father came, then said to him, "The unknown girl has eluded me, and I believe she has climbed up the pear tree.

The father thought, "Could it be Cinderella?" He had an ax brought to him and cut down the tree, but no one was in it. When they came to the kitchen, Cinderella was lying there in the ashes as usual, for she had jumped down from the other side of the tree, had taken the beautiful dress back to the bird in the hazel tree, and had put on her gray smock.

On the third day, when her parents and sisters had gone away, Cinderella went again to her mother's grave and said to the tree:

Shake and quiver, little tree,
Throw gold and silver down to me.
This time the bird threw down to her a dress that was more splendid and magnificent than any she had yet had, and the slippers were of pure gold. When she arrived at the festival in this dress, everyone was so astonished that they did not know what to say. The prince danced only with her, and whenever anyone else asked her to dance, he would say, "She is my dance partner."
When evening came Cinderella wanted to leave, and the prince tried to escort her, but she ran away from him so quickly that he could not follow her. The prince, however, had set a trap. He had had the entire stairway smeared with pitch. When she ran down the stairs, her left slipper stuck in the pitch. The prince picked it up. It was small a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภรรยาผู้ร่ำรวยกลายเป็นป่วย และเมื่อเธอรู้สึกว่า เธอสิ้นสุดถูกวาดใกล้ เธอเรียกลูกสาวเดียวข้างเตียงของเธอ และกล่าว ว่า "ยังคงรักเด็ก ดี และผู้ศรัทธาแล้ว พระเจ้าของเราท่านจะปกคุณ และฉันจะมองลงมาดูคุณจากสวรรค์ และอยู่ใกล้คุณ" นี้ เธอปิดตาเธอ และเสียชีวิตสาวไปศพของแม่ของเธอทุกวันร้องไห้ และเธอยังคงดี และผู้ศรัทธาด้วย เมื่อหนาว หิมะราดผ้าขาวไม้ใกล้ฝั่ง และเมื่อดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิมีออกอีก คนเอาภรรยาอื่นภรรยานี้มาสองสาวเข้าบ้านกับเธอ พวกเขามีความสวยงาม พร้อมหน้าธรรม แต่หัวใจความมืด และความชั่วร้าย เวลาเร็ว ๆ นี้โตดีสำหรับ stepchild ไม่ดี"ทำไมควรห่านโง่ที่นั่งในห้องนั่งเล่นกับเรา" พวกเขากล่าวว่า "ถ้าเธออยากจะกินขนมปัง แล้วเธอจะได้รับมัน ออกพร้อมทำความสะอาดห้องครัวนี้ "พวกเขาเอาเสื้อผ้าของเธอสวยงามจากเธอ แต่งตัวของเธอในการ smock สีเทาเก่า และให้รองเท้าไม้ "เพียงแค่ดูที่เจ้าหญิงภูมิใจ วิธีประดับออกเป็น "พวกเขาตะโกน และหัวเราะพวกเขานำเธอเข้าไปในครัวมีเธอได้ทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนเย็น ลุกก่อนเดย์เบรก มีน้ำ ไฟ อาหาร และล้าง นอกจากนี้ น้องสาวทำทุกอย่างเท่าที่จะทำร้ายเธอ พวกเขาทำสนุกของเธอ กระจาย lentils และถั่วลันเตาเป็นขี้เถ้า เธอเพื่อให้เธอได้นั่ง และเลือกพวกเขาอีกด้วย ในตอนเย็นเมื่อเธอได้ทำงานตัวเอง เหน็ดเหนื่อย มีไม่มีเตียงสำหรับเธอ แต่ เธอมีกระเป๋าพื้นเตาในขี้เถ้า และเนื่องจากเธอมักจะดูสกปรก และฝุ่น พวกเขาเรียกเธอซินเดอเรลล่าวันหนึ่งมันเกิดว่า พ่อกำลังจะยุติธรรม และเขาถาม stepdaughters ที่สองของเขาว่าเขาควรนำกลับมานั้น"ชุดสวยงาม กล่าวว่า ได้"ไข่มุกและอัญมณี กล่าวว่า อีก"และ คุณ ซินเดอเรลล่า เขากล่าวว่า "คุณต้องสิ่งใด""พ่อ แบ่งออกสำหรับฉัน twig แรกที่แปรงกับหมวกของคุณบนเส้นทางบ้าน"ดังนั้น เขาซื้อชุดสวย ไข่มุก และอัญมณีสำหรับ stepdaughters ที่สองของเขา บนเขาบ้าน เขาก็ขี่ผ่านดงเขียว twig ททาสีเขา และโบว์ลิ่งปิดหมวกของเขา เขาหยุดลง twig แล้วเอากับเขาด้วย มาถึงหน้าแรก เขาให้ stepdaughters ของเขาสิ่งที่พวกเขาได้ขอ และเขาให้ซินเดอเรลล่า twig จากบุชทซินเดอเรลล่าขอบคุณเขา ไปศพของแม่ของเธอ และปลูกสาขาบน และเธอร้องไห้มากเธอน้ำตาตกเมื่อนั้น และผู้นั้น มันเติบโต และกลายเป็น ต้นไม้สวยงามCinderella went to this tree three times every day, and beneath it she wept and prayed. A white bird came to the tree every time, and whenever she expressed a wish, the bird would throw down to her what she had wished for.Now it happened that the king proclaimed a festival that was to last three days. All the beautiful young girls in the land were invited, so that his son could select a bride for himself. When the two stepsisters heard that they too had been invited, they were in high spirits.They called Cinderella, saying, "Comb our hair for us. Brush our shoes and fasten our buckles. We are going to the festival at the king's castle."Cinderella obeyed, but wept, because she too would have liked to go to the dance with them. She begged her stepmother to allow her to go."You, Cinderella?" she said. "You, all covered with dust and dirt, and you want to go to the festival?. You have neither clothes nor shoes, and yet you want to dance!"However, because Cinderella kept asking, the stepmother finally said, "I have scattered a bowl of lentils into the ashes for you. If you can pick them out again in two hours, then you may go with us."The girl went through the back door into the garden, and called out, "You tame pigeons, you turtledoves, and all you birds beneath the sky, come and help me to gather:The good ones go into the pot, The bad ones go into your crop."Two white pigeons came in through the kitchen window, and then the turtledoves, and finally all the birds beneath the sky came whirring and swarming in, and lit around the ashes. The pigeons nodded their heads and began to pick, pick, pick, pick. And the others also began to pick, pick, pick, pick. They gathered all the good grains into the bowl. Hardly one hour had passed before they were finished, and they all flew out again.The girl took the bowl to her stepmother, and was happy, thinking that now she would be allowed to go to the festival with them.But the stepmother said, "No, Cinderella, you have no clothes, and you don't know how to dance. Everyone would only laugh at you."Cinderella began to cry, and then the stepmother said, "You may go if you are able to pick two bowls of lentils out of the ashes for me in one hour," thinking to herself, "She will never be able to do that."The girl went through the back door into the garden, and called out, "You tame pigeons, you turtledoves, and all you birds beneath the sky, come and help me to gather:The good ones go into the pot, The bad ones go into your crop."Two white pigeons came in through the kitchen window, and then the turtledoves, and finally all the birds beneath the sky came whirring and swarming in, and lit around the ashes. The pigeons nodded their heads and began to pick, pick, pick, pick. And the others also began to pick, pick, pick, pick. They gathered all the good grains into the bowls. Before a half hour had passed they were finished, and they all flew out again.The girl took the bowls to her stepmother, and was happy, thinking that now she would be allowed to go to the festival with them.But the stepmother said, "It's no use. You are not coming with us, for you have no clothes, and you don't know how to dance. We would be ashamed of you." With this she turned her back on Cinderella, and hurried away with her two proud daughters.Now that no one else was at home, Cinderella went to her mother's grave beneath the hazel tree, and cried out:Shake and quiver, little tree,Throw gold and silver down to me.Then the bird threw a gold and silver dress down to her, and slippers embroidered with silk and silver. She quickly put on the dress and went to the festival.Her stepsisters and her stepmother did not recognize her. They thought she must be a foreign princess, for she looked so beautiful in the golden dress. They never once thought it was Cinderella, for they thought that she was sitting at home in the dirt, looking for lentils in the ashes.The prince approached her, took her by the hand, and danced with her. Furthermore, he would dance with no one else. He never let go of her hand, and whenever anyone else came and asked her to dance, he would say, "She is my dance partner."She danced until evening, and then she wanted to go home. But the prince said, "I will go along and escort you," for he wanted to see to whom the beautiful girl belonged. However, she eluded him and jumped into the pigeon coop. The prince waited until her father came, and then he told him that the unknown girl had jumped into the pigeon coop.
The old man thought, "Could it be Cinderella?"

He had them bring him an ax and a pick so that he could break the pigeon coop apart, but no one was inside. When they got home Cinderella was lying in the ashes, dressed in her dirty clothes. A dim little oil-lamp was burning in the fireplace. Cinderella had quickly jumped down from the back of the pigeon coop and had run to the hazel tree. There she had taken off her beautiful clothes and laid them on the grave, and the bird had taken them away again. Then, dressed in her gray smock, she had returned to the ashes in the kitchen.

The next day when the festival began anew, and her parents and her stepsisters had gone again, Cinderella went to the hazel tree and said:

Shake and quiver, little tree,
Throw gold and silver down to me.
Then the bird threw down an even more magnificent dress than on the preceding day. When Cinderella appeared at the festival in this dress, everyone was astonished at her beauty. The prince had waited until she came, then immediately took her by the hand, and danced only with her. When others came and asked her to dance with them, he said, "She is my dance partner."
When evening came she wanted to leave, and the prince followed her, wanting to see into which house she went. But she ran away from him and into the garden behind the house. A beautiful tall tree stood there, on which hung the most magnificent pears. She climbed as nimbly as a squirrel into the branches, and the prince did not know where she had gone. He waited until her father came, then said to him, "The unknown girl has eluded me, and I believe she has climbed up the pear tree.

The father thought, "Could it be Cinderella?" He had an ax brought to him and cut down the tree, but no one was in it. When they came to the kitchen, Cinderella was lying there in the ashes as usual, for she had jumped down from the other side of the tree, had taken the beautiful dress back to the bird in the hazel tree, and had put on her gray smock.

On the third day, when her parents and sisters had gone away, Cinderella went again to her mother's grave and said to the tree:

Shake and quiver, little tree,
Throw gold and silver down to me.
This time the bird threw down to her a dress that was more splendid and magnificent than any she had yet had, and the slippers were of pure gold. When she arrived at the festival in this dress, everyone was so astonished that they did not know what to say. The prince danced only with her, and whenever anyone else asked her to dance, he would say, "She is my dance partner."
When evening came Cinderella wanted to leave, and the prince tried to escort her, but she ran away from him so quickly that he could not follow her. The prince, however, had set a trap. He had had the entire stairway smeared with pitch. When she ran down the stairs, her left slipper stuck in the pitch. The prince picked it up. It was small a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภรรยาคนที่อุดมไปด้วยกลายเป็นป่วยและเมื่อเธอรู้สึกว่าจุดสิ้นสุดของเธอถูกวาดภาพใกล้ที่เธอเรียกว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียวไปที่เตียงของเธอและกล่าวว่า "เด็กที่รักยังคงอยู่ที่เคร่งศาสนาและดีและจากนั้นพระเจ้าที่รักของเราจะปกป้องคุณและฉัน จะมองลงมาจากสวรรค์คุณและจะอยู่ใกล้คุณ. " ด้วยเหตุนี้เธอปิดตาของเธอและเสียชีวิต. หญิงสาวที่เดินออกไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอทุกวันและร้องไห้และเธอยังคงอยู่และเคร่งศาสนาที่ดี เมื่อฤดูหนาวหิมะมาแพร่กระจายผ้าขาวเหนือหลุมฝังศพและเมื่อดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิได้ออกอีกครั้งคนที่เอาตัวเองภรรยาอีกคนหนึ่ง. ภรรยานี้ทำให้ลูกสาวสองคนเข้าไปในบ้านกับเธอ พวกเขามีความสวยงามด้วยใบหน้าที่เป็นธรรม แต่หัวใจของความชั่วร้ายและความมืด ไทม์สในไม่ช้าก็เลวร้ายมากสำหรับลูกของสามีหรือภรรยาที่ไม่ดี. "ทำไมห่านโง่ที่ควรจะนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับเรา?" พวกเขาพูดว่า. "ถ้าเธออยากจะกินขนมปังแล้วเธอจะต้องได้รับมัน. ออกกับแม่บ้านห้องครัวนี้" พวกเขาเอาเสื้อผ้าที่สวยงามของเธออยู่ห่างจากเธอแต่งตัวของเธอในผ้ากันเปื้อนสีเทาเก่าและให้รองเท้าไม้ของเธอ "เพียงแค่มองไปที่เจ้าหญิงความภาคภูมิใจวิธีประดับออกเธอเป็น!" พวกเขาตะโกนหัวเราะและขณะที่พวกเขาพาเธอเข้าไปในห้องครัว. มีเธอต้องทำงานอย่างหนักตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาเย็นได้รับการขึ้นก่อนรุ่งสางพกน้ำให้ไฟ, การปรุงอาหารและการล้าง นอกจากนี้น้องสาวทำทุกอย่างเท่าที่จะทำร้ายเธอ พวกเขาทำให้ความสนุกของเธอกระจัดกระจายถั่วและถั่วลงไปในกองขี้เถ้าสำหรับเธอเพื่อที่เธอจะได้ไปนั่งและเลือกพวกเขาออกมาอีกครั้ง ในตอนเย็นเมื่อเธอได้ทำงานที่ตัวเองเบื่อที่มีเตียงไม่มีเธอ แต่เธอต้องนอนโดยครอบครัวในกองขี้เถ้า และเพราะเธอมักจะมองเต็มไปด้วยฝุ่นและสกปรกพวกเขาเรียกเธอว่า Cinderella. วันหนึ่งมันเกิดขึ้นว่าพ่อกำลังจะยุติธรรมและเขาถามสอง stepdaughters ของเขาสิ่งที่เขาควรจะนำกลับมาสำหรับพวกเขา. "ชุดที่สวยงาม" กล่าวว่าหนึ่ง"ไข่มุกและอัญมณี" กล่าวว่าคนอื่น ๆ . "และคุณลูกเมียน้อย" เขากล่าวว่า "สิ่งที่คุณต้องการ?" "พ่อแตกออกสำหรับฉันกิ่งแรกที่แปรงกับหมวกของคุณในแบบของคุณบ้าน." ดังนั้นเขา ซื้อชุดสวยไข่มุกและอัญมณีสำหรับสอง stepdaughters เขา ระหว่างทางกลับบ้านของเขาในขณะที่เขากำลังขี่ผ่านพุ่มไม้สีเขียวสีน้ำตาลแดงกิ่งแปรงกับเขาและเคาะหมวกของเขา จากนั้นเขาก็หยุดกิ่งและเอามันกับเขา มาถึงบ้านเขาให้ stepdaughters เขาในสิ่งที่พวกเขาได้ถามหาและเขาให้ Cinderella กิ่งไม้จากพุ่มไม้สีน้ำตาลแดงที่. Cinderella ขอบคุณเขาไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอและปลูกสาขาในนั้นและเธอร้องไห้มากเพื่อให้เธอ น้ำตาลดลงเมื่อมันและรดน้ำมัน มันขยายตัวและกลายเป็นต้นไม้ที่สวยงาม. Cinderella ไปต้นไม้นี้สามครั้งทุกวันและใต้มันเธอร้องไห้และอธิษฐาน นกสีขาวมากับต้นไม้ทุกครั้งและเมื่อใดก็ตามที่เธอแสดงความปรารถนาที่นกจะโยนลงไปในสิ่งที่เธออยากได้. ตอนนี้มันเกิดขึ้นที่กษัตริย์ประกาศเทศกาลที่กำลังจะมีอายุการใช้งานสามวัน ทั้งหมดหญิงสาวที่สวยงามในที่ดินที่ได้รับเชิญเพื่อให้ลูกชายของเขาอาจจะเลือกเจ้าสาวให้กับตัวเอง เมื่อทั้งสองพี่เลี้ยงได้ยินว่าพวกเขาก็ได้รับเชิญพวกเขาอยู่ในสุราสูง. พวกเขาเรียก Cinderella ว่า "หวีผมของเราสำหรับเรา. แปรงรองเท้าของเราและยึดหัวเข็มขัดของเรา. เราจะไปงานเทศกาลที่ปราสาทของกษัตริย์ "Cinderella เชื่อฟัง แต่ร้องไห้เพราะเธอก็จะชอบที่จะไปเต้นรำกับพวกเขา เธอขอร้องแม่เลี้ยงของเธอเพื่อให้เธอไป. "คุณ Cinderella?" เธอพูด. "คุณทั้งหมดที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรกและคุณต้องการที่จะไปงานเทศกาล ?. คุณมีเสื้อผ้ามิได้รองเท้าและยังคุณต้องการที่จะเต้น!" อย่างไรก็ตามเนื่องจาก Cinderella เก็บไว้ขอให้แม่เลี้ยงในที่สุดก็กล่าวว่า "ผมมี กระจัดกระจายชามถั่วลงไปในกองขี้เถ้าสำหรับคุณ. ถ้าคุณสามารถเลือกพวกเขาออกมาอีกครั้งในอีกสองชั่วโมงแล้วคุณอาจจะไปกับเรา. "หญิงสาวที่เดินผ่านประตูกลับเข้ามาในสวนและร้องออกมาว่า" คุณเชื่องนกพิราบ คุณนกเขาและสิ่งที่คุณนกใต้ท้องฟ้ามาและช่วยให้ผมที่จะรวบรวม: คนดีไปลงในหม้อ. คนที่ไม่ดีเข้าไปในพืชของคุณ "สองนกพิราบสีขาวเดินเข้ามาในทางหน้าต่างห้องครัวแล้วนกเขาและในที่สุดนกทั้งหมดภายใต้ท้องฟ้าหึ่งมาและปีนป่ายในและรอบไฟขี้เถ้า นกพิราบพยักหน้าหัวของพวกเขาและเริ่มที่จะเลือกรับเลือกให้เลือก และคนอื่น ๆ ก็เริ่มที่จะเลือกรับเลือกให้เลือก พวกเขารวมตัวกันทุกเมล็ดที่ดีลงในชาม แทบจะเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาก่อนที่พวกเขาเสร็จสิ้นแล้วและพวกเขาทั้งหมดบินออกมาอีกครั้ง. หญิงสาวเอาชามไปแม่เลี้ยงของเธอและก็มีความสุขคิดว่าตอนนี้เธอจะได้รับอนุญาตให้ไปงานเทศกาลกับพวกเขา. แต่แม่เลี้ยงกล่าวว่า "ไม่ Cinderella คุณมีเสื้อผ้าไม่และคุณไม่ทราบวิธีการเต้น. ทุกคนจะหัวเราะเยาะคุณ." Cinderella เริ่มที่จะร้องไห้แล้วแม่เลี้ยงกล่าวว่า "คุณอาจจะไปถ้าคุณมีความสามารถที่จะรับทั้งสอง ชามถั่วออกมาจากกองขี้เถ้าสำหรับฉันในหนึ่งชั่วโมง "คิดกับตัวเองว่า" เธอจะไม่สามารถที่จะทำ. "หญิงสาวที่เดินผ่านประตูกลับเข้ามาในสวนและร้องออกมาว่า" คุณเชื่องนกพิราบคุณ นกเขาและสิ่งที่คุณนกใต้ท้องฟ้ามาและช่วยให้ผมที่จะรวบรวม: คนดีไปลงในหม้อคนไม่ดีเข้าไปในพืชของคุณ ". สองนกพิราบสีขาวเดินเข้ามาในทางหน้าต่างห้องครัวแล้วนกเขาและ ในที่สุดนกทั้งหมดภายใต้ท้องฟ้าหึ่งมาและปีนป่ายในและรอบไฟขี้เถ้า นกพิราบพยักหน้าหัวของพวกเขาและเริ่มที่จะเลือกรับเลือกให้เลือก และคนอื่น ๆ ก็เริ่มที่จะเลือกรับเลือกให้เลือก พวกเขารวมตัวกันทุกเมล็ดที่ดีเข้ามาในชาม ก่อนที่ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาพวกเขาเสร็จสิ้นแล้วและพวกเขาทั้งหมดบินออกมาอีกครั้ง. หญิงสาวเอาชามเพื่อแม่เลี้ยงของเธอและก็มีความสุขคิดว่าตอนนี้เธอจะได้รับอนุญาตให้ไปงานเทศกาลกับพวกเขา. แต่แม่เลี้ยงกล่าวว่า "มันไม่มีประโยชน์. คุณจะไม่ได้มากับเราสำหรับคุณมีเสื้อผ้าไม่และคุณไม่ทราบวิธีการเต้น. เราก็จะละอายใจของคุณ." ด้วยเหตุนี้เธอหันกลับมาของเธอใน Cinderella และรีบออกไปพร้อมกับลูกสาวสองคนมีความภาคภูมิใจของเธอ. ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน, Cinderella ไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธออยู่ใต้ต้นไม้สีน้ำตาลแดงและร้องออกมา: สั่นและสั่นต้นไม้เล็ก ๆ น้อย ๆโยน ทองและเงินลงให้ฉัน. จากนั้นนกโยนแต่งตัวทองคำและเงินลงไปที่เธอและรองเท้าแตะปักด้วยผ้าไหมและสีเงิน เธอก็รีบวางบนชุดและไปงานเทศกาล. พี่เลี้ยงของเธอและแม่เลี้ยงของเธอไม่รู้จักเธอ พวกเขาคิดว่าเธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงต่างประเทศเพื่อให้เธอดูสวยงามในชุดสีทอง พวกเขาไม่เคยเคยคิดว่ามันเป็นลูกเมียน้อยเพราะพวกเขาคิดว่าเธอกำลังนั่งอยู่ที่บ้านในสิ่งสกปรกที่กำลังมองหาถั่วในขี้เถ้า. เจ้าชายเดินเข้ามาใกล้เธอพาเธอด้วยมือและเต้นกับเธอ นอกจากนี้เขาจะเต้นรำกับไม่มีใคร เขาไม่เคยปล่อยให้ไปจากมือของเธอและเมื่อใดก็ตามที่คนอื่นมาขอให้เธอเต้นเขาจะพูดว่า "เธอเป็นคู่เต้นรำของฉัน." เธอเต้นจนถึงเวลาเย็นแล้วเธออยากจะกลับบ้าน แต่เจ้าชายกล่าวว่า "ผมจะไปพร้อมและพาคุณ" เขาอยากจะเห็นผู้ที่สาวสวยเป็น อย่างไรก็ตามเธอ eluded เขาและกระโดดลงไปในกระชังปลานกพิราบ เจ้าชายรอจนกระทั่งพ่อของเธอมาแล้วเขาบอกให้เขารู้ว่าหญิงสาวที่ไม่รู้จักได้กระโดดลงไปในกระชังปลานกพิราบ. ชายชราคิดว่า "มันอาจจะเป็นลูกเมียน้อย?" เขามีพวกเขานำเขาขวานและเลือกเพื่อให้เขาสามารถทำได้ ทำลายสุ่มนกพิราบออกจากกัน แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน Cinderella กำลังนอนอยู่ในกองขี้เถ้าในชุดเสื้อผ้าที่สกปรกของเธอ โคมไฟน้ำมันเล็ก ๆ น้อย ๆ สลัวถูกเผาไหม้ในเตาผิง Cinderella ได้กระโดดลงอย่างรวดเร็วจากด้านหลังของกระชังปลานกพิราบและได้วิ่งไปที่ต้นไม้สีน้ำตาลแดง ที่นั่นเธอได้นำตัวออกจากเสื้อผ้าที่สวยงามของเธอและพวกเขาวางบนหลุมฝังศพและนกได้นำพวกเขาออกไปอีกครั้ง . แล้วในชุดผ้ากันเปื้อนสีเทาของเธอเธอได้กลับไปเป็นเถ้าถ่านในห้องครัวในวันถัดไปเมื่อเทศกาลที่จะเริ่มต้นใหม่และผู้ปกครองและพี่เลี้ยงของเธอได้หายไปอีกครั้งCinderella ไปต้นไม้สีน้ำตาลแดงและกล่าวว่าสั่นและสั่น, ต้นไม้เล็ก ๆ น้อย ๆโยนทองคำและเงินลงให้ฉัน. จากนั้นนกโยนลงแม้แต่การแต่งกายที่สวยงามกว่าในวันก่อนหน้า เมื่อ Cinderella ปรากฏตัวในงานเทศกาลในชุดนี้ทุกคนประหลาดใจในความงามของเธอ เจ้าชายจะต้องรอจนกว่าเธอมาแล้วเอาของเธอทันทีด้วยมือและเต้นกับเธอเท่านั้น เมื่อคนอื่น ๆ เข้ามาและขอให้เธอเต้นกับพวกเขาเขากล่าวว่า "เธอเป็นคู่เต้นรำของฉัน." เมื่อตอนเย็นมาเธอต้องการที่จะออกและเจ้าชายของเธอตามที่ต้องการที่จะเห็นเป็นที่บ้านของเธอไป แต่เธอวิ่งหนีออกมาจากเขาและเข้าไปในสวนหลังบ้านที่ ต้นไม้สูงสวยงามยืนอยู่ที่นั่นที่แขวนลูกแพร์ที่สวยงามที่สุด เธอปีนขึ้นไปเป็นอย่างว่องไวเป็นกระรอกเข้าไปในสาขาและเจ้าชายไม่ได้รู้ว่าที่เธอได้หายไป เขารอจนกระทั่งพ่อของเธอมาแล้วพูดกับเขาว่า "หญิงสาวที่ไม่รู้จักได้เลือนหายฉันและฉันเชื่อว่าเธอได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ลูกแพร์. พ่อคิดว่า" มันอาจจะเป็นลูกเมียน้อย? "เขามีขวานนำมาให้เขาและ โค่นต้นไม้ลง แต่ไม่มีใครอยู่ในนั้น. เมื่อพวกเขามาถึงห้องครัว, Cinderella กำลังนอนอยู่ที่นั่นในขี้เถ้าตามปกติเพราะเธอได้กระโดดลงมาจากด้านอื่น ๆ ของต้นไม้ได้รับการแต่งกายที่สวยงามกลับไปที่ นกในต้นไม้สีน้ำตาลแดงและได้วางอยู่บนผ้ากันเปื้อนของเธอสีเทา. ในวันที่สามเมื่อพ่อแม่และน้องสาวของเธอได้หายไปลูกเมียน้อยไปอีกครั้งที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอและพูดกับต้นไม้: สั่นและสั่นต้นไม้เล็ก ๆ น้อย ๆโยนทอง และเงินลงให้ฉัน. คราวนี้นกโยนลงไปที่เธอแต่งกายที่ได้มากขึ้นที่สวยงามและงดงามกว่าที่เธอยังมีน้ำและรองเท้าแตะเป็นทองคำบริสุทธิ์. เมื่อเธอมาถึงในงานเทศกาลในชุดนี้ทุกคนจึง ประหลาดใจที่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด. เจ้าชายเต้นเพียงกับเธอและเมื่อใดก็ตามที่คนอื่นขอให้เธอเต้นเขาจะพูดว่า "เธอเป็นคู่เต้นรำของฉัน." เมื่อตอนเย็นมา Cinderella อยากจะออกไปและเจ้าชายพยายาม จะพาเธอ แต่เธอวิ่งหนีออกมาจากเขาอย่างรวดเร็วว่าเขาไม่สามารถทำตามเธอ เจ้าชาย แต่ได้วางกับดัก เขามีบันไดทั้งป้ายด้วยสนาม เมื่อเธอวิ่งลงบันได, รองเท้าซ้ายของเธอติดอยู่ในสนาม เจ้าชายหยิบมันขึ้นมา มันเป็นขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภรรยาของคนรวยป่วย และเมื่อเธอรู้สึกว่าปลายของเธอถูกวาดอยู่ใกล้เธอโทรหาลูกสาวคนเดียวของเธอไปข้างเตียงเธอ และพูดว่า " ลูกรัก ยังคงศรัทธา และดี และพระเจ้าที่รักของเราจะปกป้องคุณเสมอ และผมจะมองคุณจากสวรรค์ และอยู่ใกล้คุณ " นี่เธอปิดตาของเธอและตาย

สาวไปเคารพหลุมศพแม่ทุกวัน และร้องไห้และเธอยังคงเคร่งศาสนา และ ดี เมื่อฤดูหนาวมาถึง หิมะ เอาผ้าขาวบนหลุมศพ และเมื่อดวงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ ได้ออกอีกครั้ง เขาจึงเอาตัวภรรยาอีก

ภรรยานี้นำลูกสาวสองคนในบ้านกับเธอ พวกเขามีความสวยงาม กับใบหน้าขาว แต่ความชั่วร้ายและหัวใจมืด ครั้งๆ เร็ว ๆ นี้ไม่ดีสำหรับลูก

น่าสงสาร ." ทำไมห่านโง่นั่งในห้องรับกับเรา ? " พวกเขากล่าวว่า ถ้าเธออยากจะกินขนมปัง แล้วเธอจะได้รับมัน จากครัวนี้แม่บ้าน !

เขาเอาเสื้อผ้าที่สวยงามของเธอไปจากเธอ เธอแต่งตัวในเสื้อคลุมหลวมๆสีเทาเก่า และให้รองเท้าไม้ของเธอ " . ดูเจ้าหญิงภูมิใจ ! วิธีประดับเธอ ! " พวกเขาตะโกนและหัวเราะเมื่อเขาพาเธอเข้าไปในครัว

เธอต้องทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนเย็น ตื่นก่อนรุ่งสาง แบกน้ำ ให้ไฟ , ทำอาหาร , และล้าง นอกจากนี้ น้องๆ ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำให้เธอเจ็บ พวกเขาทำให้ความสนุกสนานของเธอกระจายถั่วและถั่วลงในขี้เถ้าของเธอเพื่อที่เธอจะได้นั่งและหยิบมันออกมาอีกครั้ง ในตอนเย็น เมื่อเธอได้ทำงานจนเหนื่อยล้า ไม่มีเตียงของเธอแต่เธอต้องนอน โดยเตาในขี้เถ้า และเพราะว่าเธอมักจะมองฝุ่นและสกปรก พวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่าเธอ

วันนึงเกิด พ่อก็ต้องยุติธรรม และเขาขอ 2 เยื่อบุโพรงมดลูกว่าเขาควรจะนำกลับมาให้

" ชุดสวย , " กล่าวว่าหนึ่ง

" ไข่มุกและอัญมณี กล่าวว่า อื่น ๆ

" และคุณ Cinderella , " เขากล่าวว่า " คุณต้องการอะไร ? พ่อ

"