3. ASEAN’s Democracy Agenda: Constr

3. ASEAN’s Democracy Agenda: Constraints
and Opportunities
Despite the normative nature of the measures listed in both the ASCPA and the
VAP, it is important to recognize that ASEAN has in principle committed itself to
becoming a democratic entity. As is mentioned above, the ASC clearly calls for ASEAN
to promote ‘a just, democratic and harmonious environment’ so that ‘countries in the
region live at peace with one another and with the world at large.’ In a more explicit
manner, the ASCPA even calls for ‘the strengthening of democratic institutions and
popular participation’ in political development. This commitment is also included in
the ASEAN Charter, signed by ASEAN leaders in December 2007 and ratified by
all member states in late 2008. The ASEAN Charter clearly obliges its members ‘to
strengthen democracy, enhance good governance and the rule of law, and to promote
and protect human rights and fundamental freedoms.’7
The problem, however, lies in the willingness and the ability of ASEAN to implement
this commitment. The extent to which ASEAN will be able to promote democracy in
the region is open to question. It was acknowledged by the Eminent Persons Group,
the group of prominent ASEAN citizens who provided inputs into the drafting of the
ASEAN Charter, that ‘ASEAN’s problem is not one of lack of vision, ideas, and action
plans. The real problem is one of ensuring compliance and effective implementation of
decisions.’8
ASEAN has also been criticized as ‘a hopeless powwow, meandering from
one headline meeting to another’ that ‘has a left a mile-long paper trail of declared
intents with little effective follow-up’ (Suryodiningrat 2004). If past practices are any
guide, there remains considerable doubt over the successful implementation of the
democracy agenda envisaged in the ASC and the ASEAN Charter. It is likely that the
implementation of a democracy agenda for ASEAN will be hampered by a number of
limitations.9
First, there is the tension between the objective of promoting democracy, on the one
hand, and the principle of non-interference, on the other. Democracy building as a
collective regional objective implies that all ASEAN member states should become
democracies. That would require peer pressure on non-democratic member states –
a requirement that contradicts ASEAN’s principle of strict non-interference in the
domestic affairs of a member state. For ASEAN, inter-state relations should be based
on the recognition of ‘the right of every state to lead its national existence free from
external interference, subversion or coercion and non-interference in the internal affairs
of one another.’10 If the democracy agenda is constrained
by the principle of non-interference, democracy can be
promoted within the national boundary of a member state
only if that state sees fit to democratize on its own initiative.
External pressure is deemed a breach of the principle of noninterference.

Second, ASEAN is still an inter-governmental association
rather than a regional organization. Unlike the EU, it lacks
a strong sense of regional community and a strong legal
personality. Its agreement and declarations are not legally
binding. The ASEAN Charter, which fails to address the problem of non-compliance
by member states, is not much help in this regard. ASEAN rejects the notion of a
supranational power that could impose compliance on member states, and it is clear
that ASEAN member states will shy away from such a notion for the foreseeable future.
In such circumstances, accepting democracy as an objective of ASEAN does not have
any legal consequence for member states.
Third, most ASEAN member states still treat democracy only as a norm, rather than a
concrete type of political system with distinct and fundamental characteristics that they
need to adopt. No member state, including Myanmar, has any objection to rhetorically
accepting democracy as a norm (Emmerson 2005: 180). This problem is aggravated by
the absence of a mechanism to enforce compliance within ASEAN. A member state can
easily agree on the need to make democracy an objective of ASEAN, but it cannot be
forced to achieve or practice it in reality.
Fourth, the political reality in contemporary South East Asia poses a problem for any
region-wide attempt to promote democracy. The language employed in the ASC, the ASCPA, the VAP and the ASEAN Charter clearly registers an expectation on and the
intent of ASEAN countries to become democracies. In reality, there is still ‘a faultline
between members who adopt a more open political system and a more closed one’
(Suryodiningrat 2004). ASEAN member states remain diverse in terms of their political
characteristics. Thailand and, to a lesser degree, the Philippines are still struggling
to consolidate democracy. Myanmar is under military rule. Malaysia and Singapore
continue to provide successful examples of soft-authoritarianism. Vietnam and Laos
are Leninist states. Cambodia, which continues to exercise one-man rule, is hardly a
democracy and Brunei Darussalam is a sultanate. Only Indonesia could be considered
a more stable democracy in the region.
Fifth, the tension between declared intentions and a lack of implementation has long
been a key characteristic of ASEAN. This was well-demonstrated in the case of the
military coup in Thailand in September 2006. The Chairperson’s Statement of the
12th ASEAN Summit in January 2007, for example, was silent on the coup. Nor did it
express any misgivings about the situation in Myanmar. The commitment that ‘ASEAN
Member countries shall not condone unconstitutional and undemocratic change of
government’ clearly enshrined in the ASEAN Concord II and the Kuala Lumpur
Declaration of 2005 was ignored. There is nothing constitutional or democratic about a
coup, but ASEAN had no intention of expressing collective displeasure over the events
in Thailand, let alone preventing them.
Sixth, the nature of democracy in the region, which is still weak and in the early stages
of consolidation, makes it difficult for more democratic ASEAN states to stand on
solid ground to serve as exemplars of democracy. Neither Indonesia nor the Philippines
can claim that they have become fully fledged democracies. Democracy in Indonesia
and the Philippines, the only remaining democracies in the region, is still fraught
with problems and defects. Indonesia and the Philippines have not yet acquired moral
credibility strong enough to call on others to adopt democracy. Some ASEAN states
have repeatedly criticized the messy situation in both countries since they embraced
democracy. For countries like Malaysia and Vietnam, democracy à la Indonesia and the
Philippines is not an attractive alternative to their existing political system.
Seventh, ASEAN member states differ with regard to their perceptions of the nature
of security threats. No ASEAN member state can take it for granted that its internal
security and stability have been assured. All ASEAN states continue to place most
importance on internal stability and security. They also strongly believe that internal
stability is a prerequisite for regional stability. Moreover,
ASEAN member states have reiterated their commitment
‘to ensure their stability and security from external
interference in any form or manner in order to preserve
their national interest in accordance with the ideals and
aspirations of their people.’11 In this context, proponents of
the democracy agenda would be faced with the argument
that domestic political change should be postponed in the
greater interests of stability

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. อาเซียนวาระประชาธิปไตย: ข้อจำกัดและโอกาสทั้ง ๆ ที่ธรรมชาติ normative มาตรการแสดงอยู่ในทั้ง ASCPA และโกวัป สิ่งสำคัญคือต้องรู้จักว่า อาเซียนได้ในหลักการมุ่งมั่นเพื่อเป็นเอนทิตีแบบประชาธิปไตย ดังกล่าวข้างต้น ASC ชัดเจนเรียกสำหรับอาเซียนเพื่อส่งเสริม 'เพียง ประชาธิปไตย และกลมกลืนสภาพแวดล้อมการ' ให้ ' ประเทศในการภูมิภาคที่อยู่ในความสงบ ด้วยกัน และ กับโลก " ในชัดเจนขึ้นลักษณะ ASCPA แม้เรียกสำหรับ ' เสริมสร้างสถาบันประชาธิปไตย และโรงแรมยอดนิยมในการมีส่วนร่วม ' ในการพัฒนาทางการเมือง ความมุ่งมั่นนี้จะรวมอยู่ในกฎบัตรอาเซียน ลงนาม โดยผู้นำอาเซียนในเดือน 2007 ธันวาคม และสำคัญด้วยรัฐสมาชิกทั้งหมดในปลายปี 2008 กฎบัตรอาเซียนอย่างชัดเจน obliges สมาชิก ' เพื่อเสริมสร้างประชาธิปไตย การเสริมสร้างธรรมาภิบาลและกฎกฎหมาย และส่งเสริมและปกป้องสิทธิมนุษยชนและพื้นฐานเสรีภาพ.'7ปัญหา อย่างไรก็ตาม อยู่ที่ความตั้งใจและความสามารถของอาเซียนในการนำไปความมุ่งมั่นนี้ ขอบเขตที่อาเซียนจะต้องส่งเสริมประชาธิปไตยในภูมิภาคเปิดคำถามอยู่ มันไม่ยอมรับกลุ่มคนอีกกลุ่มของพลเมืองอาเซียนเด่นที่มีอินพุตเป็นร่างของ กฎบัตรอาเซียน ที่ ' ปัญหาของอาเซียนไม่ขาดวิสัยทัศน์ ความคิด และการดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งแผนการ ปัญหาแท้จริงเป็นหนึ่งของการปฏิบัติและผลการดำเนินงานของตัดสินใจ ' 8 อาเซียนยังมีการวิพากษ์วิจารณ์เป็น ' powwow ตา meandering จากหนึ่งพาดหัวข่าวการประชุมอื่น ' ที่ ' มีซ้ายมีทางกระดาษไมล์ยาวของประกาศว่า มีการติดตามผลน้อย ' (Suryodiningrat 2004) ถ้าปฏิบัติที่ผ่านมาใด ๆแนะนำ มียังคงสงสัยมากไปปฏิบัติประสบความสำเร็จวาระประชาธิปไตย envisaged ASC และกฎบัตรอาเซียน มีแนวโน้มที่จะดำเนินงานวาระประชาธิปไตยในอาเซียนจะ hampered โดยlimitations.9ก่อน มีความตึงเครียดระหว่างวัตถุประสงค์ของการส่งเสริมประชาธิปไตย ในหนึ่งมือ และหลักการของไม่มี- อื่น ๆ ประชาธิปไตยที่สร้างเป็นแบบวัตถุประสงค์ระดับภูมิภาครวมหมายถึงการที่รัฐสมาชิกอาเซียนทั้งหมดควรจะเหมือน ๆ กัน ที่จะต้องมีความดันที่รัฐสมาชิกที่ไม่ใช่ประชาธิปไตย – เพื่อนความต้องการที่หลักการของอาเซียนอย่างเข้มงวดไม่ใช่สัญญาณรบกวนในทุกกิจการภายในประเทศของรัฐสมาชิก ควรจะใช้สำหรับอาเซียน ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในการรับรู้ของ ' ด้านขวาของทุกรัฐเพื่อนำดำรงอยู่ของชาติจากสัญญาณรบกวนภายนอก โค่นล้ม หรือแกมบังคับ และไม่แทรกแซงในกิจการภายในกัน ' 10 ถ้าจำกัดวาระประชาธิปไตยโดยหลักการไม่แทรกแซง ประชาธิปไตยได้การส่งเสริมภายในขอบเขตแห่งชาติของรัฐสมาชิกเมื่อรัฐนั้นเห็นพอดีกับ democratize ในความคิดริเริ่มของตนเองความดันภายนอกจะถือว่าการละเมิดหลักการ noninterferenceสอง อาเซียนจะยังคงความสัมพันธ์ inter-governmentalแทนที่เป็นองค์กรระดับภูมิภาค ซึ่งแตกต่างจากยุโรป มันขาดความรู้ความสามารถของชุมชนในภูมิภาคและเป็นกฎหมายแรงบุคลิกภาพ ของข้อตกลงและประกาศไม่ถูกต้องตามกฎหมายผูก กฎบัตรอาเซียน ซึ่งไม่สามารถแก้ไขปัญหาของการไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบโดยที่รัฐสมาชิก ไม่ได้ช่วยมากในเรื่องนี้ อาเซียนปฏิเสธแนวคิดของการอำนาจองค์กรเหนือรัฐที่สามารถกำหนดสอดคล้องกับสมาชิกรัฐ และเป็นที่ชัดเจนให้รัฐสมาชิกอาเซียนจะอายจากแนวคิดดังกล่าวสำหรับในอนาคตอันใกล้ในสถานการณ์ ยอมรับประชาธิปไตยเป็นวัตถุประสงค์ของอาเซียนได้มีสัจจะตามกฎหมายของรัฐสมาชิกสาม อาเซียนส่วนใหญ่รัฐสมาชิกยังคงรักษาประชาธิปไตยเท่าบรรทัดฐาน แทนคอนกรีตชนิดของระบบการเมืองมีลักษณะแตกต่างกัน และพื้นฐานที่พวกเขาจำเป็นต้องนำมาใช้ ไม่มีรัฐสมาชิก พม่า รวมถึงมีมรดกใด ๆ rhetoricallyยอมรับประชาธิปไตยเป็นบรรทัดฐาน (Emmerson 2005:180) ปัญหานี้มี aggravated โดยการขาดงานของกลไกการบังคับให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบภายในอาเซียน รัฐสมาชิกสามารถเห็นด้วยกับประชาธิปไตยทำให้วัตถุประสงค์ของอาเซียนได้ แต่ก็ยังไม่บังคับให้บรรลุ หรือฝึกในความเป็นจริงสี่ ความเป็นจริงทางการเมืองในเอเชียอาคเนย์ร่วมสมัยซึ่งทำให้เกิดปัญหาใด ๆความพยายามทั้งภูมิภาคเพื่อส่งเสริมประชาธิปไตย ลูกจ้าง ASC การ ASCPA โกวัปที่ และกฎ บัตรอาเซียนภาษาทะเบียนซึ่งความคาดหวังอย่างชัดเจนบนและเจตนาของประเทศอาเซียนจะเป็น เหมือน ๆ ในความเป็นจริง ยังมี ' faultline เป็นเปิดระบบการเมืองระหว่างสมาชิกที่นำมาใช้มากขึ้น และมากขึ้นปิดหนึ่ง '(Suryodiningrat 2004) รัฐสมาชิกอาเซียนยังคงมีความหลากหลายในแง่ของการเมืองลักษณะการ ไทย และ ระดับน้อย ฟิลิปปินส์ยังคงดิ้นรนการรวมประชาธิปไตย พม่าอยู่ภายใต้การปกครองโดยทหาร มาเลเซียและสิงคโปร์ทำให้ประสบความสำเร็จอย่างอ่อนอำนาจนิยม เวียดนามและลาวเป็น Leninist อเมริกา กัมพูชา ซึ่งยังคงออกกำลังกายกฎ one-man แทบไม่มีการประชาธิปไตยและบรูไนดารุสซาลามได้เป็นสุลต่าน อาจจะพิจารณาเฉพาะอินโดนีเซียประชาธิปไตยที่มั่นคงในภูมิภาคห้า ความตึงเครียดระหว่างประกาศความตั้งใจและขาดการใช้งานได้ยาวนานลักษณะสำคัญของอาเซียนแล้ว นี้มีห้องสาธิตในกรณีของการประหารในประเทศไทยในเดือน 2006 กันยายน รายงานของประธานการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 12 มกราคม 2550 ตัวอย่าง ได้เงียบในการทำรัฐประหาร หรือไม่ได้เอ็กซ์เพรสที่น่าเคลือบแคลงใด ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ในพม่า ความมุ่งมั่นที่ ' อาเซียนประเทศสมาชิกจะ condone เปลี่ยน unconstitutional และคอรัปชั่นรัฐบาล ' ประดิษฐานชัดเจนอาเซียนคอนคอร์ดทูและกัวลาลัมเปอร์รายงาน 2005 ถูกละเว้น มีสิ่งใดที่รัฐธรรมนูญ หรือประชาธิปไตยเกี่ยวกับการรัฐประหาร แต่อาเซียนมีความตั้งใจไม่เป็นไม่พอใจรวมผ่านเหตุการณ์ในประเทศไทย ปล่อยให้คนเดียวป้องกันได้หก ลักษณะของประชาธิปไตย ใน ภูมิภาค ซึ่งยังคงอ่อนแอ และ ในขั้นต้นของรวม ทำให้มันยากสำหรับอเมริกาอาเซียนประชาธิปไตยขึ้นไปยืนบนพื้นดินที่แข็งเป็น exemplars ประชาธิปไตย ไม่อินโดนีเซียหรือฟิลิปปินส์สามารถอ้างว่า พวกเขาได้กลายเป็นเต็ม fledged เหมือน ๆ ประชาธิปไตยในอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ เหมือน ๆ เหลือเฉพาะในภูมิภาค ยังเต็มไปปัญหาและข้อบกพร่อง อินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ได้ไม่ยังมาแรงเงินแข็งแรงพอที่จะเรียกคนอื่นเพื่อนำประชาธิปไตย บางรัฐอาเซียนมีซ้ำ ๆ วิพากษ์วิจารณ์สถานการณ์ยุ่งทั้งประเทศเนื่องจากพวกเขากอดประชาธิปไตย สำหรับประเทศมาเลเซียและเวียดนาม ลาàประชาธิปไตยอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ไม่ได้เป็นทางเลือกที่น่าสนใจของระบบการเมืองที่มีอยู่เจ็ด รัฐสมาชิกอาเซียนแตกต่างกันตามความเข้าใจของธรรมชาติจน รัฐสมาชิกอาเซียนไม่สามารถใช้มันสำหรับรับของภายในที่ได้แล้วมั่นใจความปลอดภัยและความมั่นคง อเมริกาอาเซียนทั้งหมดยังทำส่วนใหญ่ความสำคัญกับความมั่นคงภายในและความปลอดภัย นอกจากนี้ยังขอเชื่อว่าภายในความมั่นคงเป็นช่วงเวลาและเสถียรภาพในภูมิภาค นอกจากนี้รัฐสมาชิกอาเซียนได้ย้ำความมุ่งมั่นของพวกเขา' ให้ความเสถียรภาพและความปลอดภัยจากภายนอกสัญญาณรบกวนในรูปแบบหรือวิธีการรักษาใด ๆสนใจของชาติตามอุดมคติ และความปรารถนาของผู้คน ' 11 ในบริบทนี้ proponents ของวาระการประชุมประชาธิปไตยจะต้องเผชิญหน้ากับอาร์กิวเมนต์ว่า ควรเลื่อนการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองภายในประเทศในการสนใจมากของความมั่นคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. อาเซียนประชาธิปไตยวาระข้อ จำกัด
และโอกาสแม้จะมีลักษณะเชิงบรรทัดฐานของมาตรการที่ระบุไว้ในทั้ง ASCPA และ VAP มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่าอาเซียนได้ในหลักการที่มุ่งมั่นที่จะกลายเป็นกิจการที่เป็นประชาธิปไตย เป็นที่กล่าวถึงข้างต้น ASC อย่างชัดเจนเรียกร้องให้อาเซียนเพื่อส่งเสริม'เพียงประชาธิปไตยและสภาพแวดล้อมที่มีความสามัคคี' เพื่อให้ 'ประเทศในภูมิภาคมีชีวิตอยู่อย่างสงบกับคนอื่นและกับโลกที่มีขนาดใหญ่. ในการที่ชัดเจนมากขึ้นลักษณะที่ ASCPA แม้กระทั่งเรียกร้องให้ 'เสริมสร้างความเข้มแข็งของสถาบันประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมที่เป็นที่นิยมในการพัฒนาทางการเมือง ความมุ่งมั่นนี้ยังเป็นที่รวมอยู่ในกฎบัตรอาเซียนลงนามโดยผู้นำอาเซียนในเดือนธันวาคมปี 2007 และเป็นที่ยอมรับจากทุกประเทศสมาชิกในช่วงปลายปี 2008 กฎบัตรอาเซียนอย่างชัดเจนบังคับสมาชิก 'เพื่อเสริมสร้างประชาธิปไตยเสริมสร้างการกำกับดูแลที่ดีและกฎของกฎหมายและส่งเสริมและปกป้องสิทธิมนุษยชนและ freedoms.'7 พื้นฐานปัญหาแต่อยู่ในความตั้งใจและความสามารถของอาเซียนที่จะใช้ความมุ่งมั่นนี้ ขอบเขตที่อาเซียนจะสามารถที่จะส่งเสริมประชาธิปไตยในภูมิภาคนี้จะเปิดให้ถาม มันได้รับการยอมรับจากบุคคลที่ประสบความสำเร็จกลุ่มกลุ่มที่โดดเด่นพลเมืองอาเซียนที่ให้ปัจจัยการผลิตเข้ามาในร่างที่กฎบัตรอาเซียนที่'ปัญหาของอาเซียนไม่ได้เป็นหนึ่งขาดวิสัยทัศน์ความคิดและการกระทำของแผน ปัญหาที่แท้จริงเป็นหนึ่งในการสร้างความมั่นใจการปฏิบัติตามและมีประสิทธิภาพในการดำเนินงานของdecisions.'8 อาเซียนยังได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่า 'a ประชุมกันสิ้นหวังคดเคี้ยวจากการประชุมพาดหัวหนึ่งไปยังอีกว่า' ได้ที่เหลือทางกระดาษไมล์ยาวของการประกาศเจตนาด้วย เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีประสิทธิภาพติดตาม (Suryodiningrat 2004) หากที่ผ่านมาการปฏิบัติใด ๆ ที่แนะนำยังคงมีข้อสงสัยมากขึ้นในการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของวาระการประชุมประชาธิปไตยวาดภาพในASC และกฎบัตรอาเซียน มันเป็นไปได้ว่าการดำเนินการตามระเบียบวาระการประชุมประชาธิปไตยอาเซียนจะได้รับการขัดขวางจากจำนวนของlimitations.9 แรกมีความตึงเครียดระหว่างวัตถุประสงค์ของการส่งเสริมประชาธิปไตยในด้านหนึ่งมือและหลักการของการไม่แทรกแซงบนอื่น ๆ อาคารประชาธิปไตยเป็นวัตถุประสงค์ร่วมกันในระดับภูมิภาคก็หมายความว่าทุกประเทศสมาชิกอาเซียนควรจะเป็นประชาธิปไตย ที่จะต้องมีแรงกดดันในประเทศสมาชิกไม่ใช่ประชาธิปไตย - ความต้องการที่ขัดแย้งกับหลักการของอาเซียนของการรบกวนที่ไม่เข้มงวดในการเป็นกิจการภายในของรัฐสมาชิก สำหรับอาเซียน, ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐควรจะขึ้นอยู่กับการรับรู้ของ'สิทธิของทุกรัฐจะนำไปสู่การดำรงอยู่ของชาติเป็นอิสระจากการรบกวนจากภายนอกโค่นล้มหรือการข่มขู่และการไม่แทรกแซงในกิจการภายในของ another.'10 ถ้าประชาธิปไตย วาระการประชุมเป็นข้อ จำกัด ตามหลักการของการไม่แทรกแซงประชาธิปไตยสามารถเลื่อนตำแหน่งภายในขอบเขตแห่งชาติของรัฐสมาชิกเท่านั้นหากรัฐที่เห็นสมควรเพื่อประชาธิปไตยในความคิดริเริ่มของตัวเอง. ความดันภายนอกจะถือว่าละเมิดหลักการของการไม่เกี่ยวข้องได้. ประการที่สอง อาเซียนยังคงเป็นความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลมากกว่าที่จะเป็นองค์กรระดับภูมิภาค ซึ่งแตกต่างจากสหภาพยุโรปมันขาดความรู้สึกที่เข้มแข็งของชุมชนในระดับภูมิภาคและกฎหมายที่แข็งแกร่งบุคลิกภาพ ข้อตกลงและประกาศจะไม่ถูกต้องตามกฎหมายที่มีผลผูกพัน กฎบัตรอาเซียนซึ่งล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาของการไม่ปฏิบัติตามโดยประเทศสมาชิกที่ไม่ได้ช่วยมากในเรื่องนี้ อาเซียนปฏิเสธความคิดของการที่อำนาจเหนือรัฐที่จะกำหนดปฏิบัติในประเทศสมาชิกและก็เป็นที่ชัดเจนว่าประเทศสมาชิกอาเซียนจะอายไปจากความคิดดังกล่าวในอนาคตอันใกล้. ในกรณีดังกล่าวยอมรับประชาธิปไตยเป็นวัตถุประสงค์ของอาเซียนไม่ได้มีผลทางกฎหมายใด ๆ สำหรับประเทศสมาชิก. ประการที่สามประเทศสมาชิกอาเซียนส่วนใหญ่ยังคงรักษาระบอบประชาธิปไตยเป็นเพียงบรรทัดฐานมากกว่าชนิดที่เป็นรูปธรรมของระบบการเมืองที่มีลักษณะที่แตกต่างกันและพื้นฐานที่พวกเขาจำเป็นต้องนำมาใช้ ไม่มีประเทศสมาชิกรวมทั้งพม่ามีการคัดค้านใด ๆ ที่จะรำพึงยอมรับประชาธิปไตยเป็นบรรทัดฐาน(Emmerson 2005: 180) ปัญหานี้จะกำเริบจากการขาดกลไกในการบังคับใช้การปฏิบัติตามภายในอาเซียน รัฐสมาชิกสามารถได้อย่างง่ายดายเห็นด้วยกับความจำเป็นที่จะทำให้ประชาธิปไตยวัตถุประสงค์ของอาเซียนแต่ก็ไม่สามารถบังคับให้บรรลุหรือปฏิบัติได้ในความเป็นจริง. ประการที่สี่ความเป็นจริงทางการเมืองในแบบร่วมสมัยเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ poses ปัญหาสำหรับการใด ๆพยายามภูมิภาคกว้าง ส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตย ภาษาที่ใช้ในการ ASC ที่ ASCPA ที่ VAP และกฎบัตรอาเซียนลงทะเบียนอย่างชัดเจนบนความคาดหวังและความตั้งใจของประเทศในกลุ่มอาเซียนที่จะกลายเป็นประชาธิปไตย ในความเป็นจริงยังมี 'Faultline ระหว่างสมาชิกที่นำมาใช้เป็นระบบการเมืองที่เปิดกว้างมากขึ้นและปิดหนึ่งเพิ่มเติม' (Suryodiningrat 2004) ประเทศสมาชิกอาเซียนยังคงมีความหลากหลายในแง่ของการเมืองลักษณะ ประเทศไทยและในระดับน้อย, ฟิลิปปินส์ยังคงดิ้นรนที่จะรวมการปกครองระบอบประชาธิปไตย พม่าอยู่ภายใต้การปกครองของทหาร มาเลเซียและสิงคโปร์ยังคงให้ตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จของระบอบนุ่ม เวียดนามและลาวเป็นรัฐนิสต์ ประเทศกัมพูชาซึ่งยังคงออกกำลังกายกฎชายคนหนึ่ง, แทบจะไม่ประชาธิปไตยและบรูไนเป็นสุลต่าน เฉพาะอินโดนีเซียอาจจะพิจารณาประชาธิปไตยมีเสถียรภาพมากขึ้นในภูมิภาค. ประการที่ห้าความตึงเครียดระหว่างความตั้งใจของการประกาศและการขาดการดำเนินงานมีความยาวได้เป็นลักษณะที่สำคัญของอาเซียน นี้เป็นที่แสดงให้เห็นในกรณีของการที่ทหารทำรัฐประหารในประเทศไทยในเดือนกันยายนปี 2006 งบประธานของประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่12 ในเดือนมกราคม 2007 เช่นเงียบในการทำรัฐประหาร หรือไม่ก็แสดงความวิตกเกี่ยวกับสถานการณ์ในพม่า ความมุ่งมั่นที่อาเซียนประเทศสมาชิกจะไม่เอาผิดการเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยของรัฐบาลประดิษฐานอยู่อย่างชัดเจนในอาเซียนสามัคคีครั้งที่สองและกัวลาลัมเปอร์ประกาศของปี2005 ก็ไม่สนใจ ไม่มีอะไรที่รัฐธรรมนูญหรือประชาธิปไตยเกี่ยวกับการเป็นรัฐประหารแต่อาเซียนมีความตั้งใจในการแสดงความไม่พอใจโดยรวมไม่เกินเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศไทยให้อยู่คนเดียวป้องกันพวกเขา. หกลักษณะของการปกครองระบอบประชาธิปไตยในภูมิภาคที่ยังคงอ่อนแอและในขั้นเริ่มต้นของการควบรวมกิจการทำให้มันยากสำหรับอาเซียนประชาธิปไตยมากขึ้นไปยืนบนพื้นดินแข็งเพื่อทำหน้าที่เป็นโคลงของระบอบประชาธิปไตย ทั้งอินโดนีเซียหรือฟิลิปปินส์สามารถอ้างว่าพวกเขาได้กลายเป็นประชาธิปไตยเต็มเปี่ยม ประชาธิปไตยในอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ประชาธิปไตยเดียวที่เหลืออยู่ในภูมิภาคที่ยังคงเต็มไปด้วยปัญหาและข้อบกพร่อง อินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ยังไม่ได้มาทางศีลธรรมความน่าเชื่อถือแข็งแรงพอที่จะเรียกร้องให้คนอื่น ๆ ที่จะนำประชาธิปไตย ในบางรัฐของอาเซียนได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ซ้ำสถานการณ์ยุ่งในทั้งสองประเทศตั้งแต่พวกเขากอดประชาธิปไตย สำหรับประเทศเช่นมาเลเซียและเวียดนามประชาธิปไตยอาหารอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ไม่ได้เป็นทางเลือกที่น่าสนใจให้กับระบบการเมืองที่มีอยู่ของพวกเขา. เจ็ดประเทศสมาชิกอาเซียนที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการรับรู้ของพวกเขาของธรรมชาติของภัยคุกคามความปลอดภัย ไม่มีประเทศสมาชิกอาเซียนสามารถใช้มันเพื่อรับที่ภายในของการรักษาความปลอดภัยและความมั่นคงได้รับการยืนยัน ทุกประเทศอาเซียนยังคงวางส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับความมั่นคงภายในและการรักษาความปลอดภัย พวกเขายังเชื่อมั่นว่าภายในความมั่นคงเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อความมั่นคงในระดับภูมิภาค นอกจากนี้ประเทศสมาชิกอาเซียนได้ย้ำความมุ่งมั่นของพวกเขา'เพื่อให้มั่นใจเสถียรภาพและความปลอดภัยของพวกเขาจากภายนอกรบกวนในรูปแบบหรือลักษณะใด ๆ เพื่อที่จะรักษาผลประโยชน์ของชาติของพวกเขาสอดคล้องกับอุดมการณ์และแรงบันดาลใจของpeople.'11 ของพวกเขาในบริบทนี้เสนอของวาระการประชุมประชาธิปไตยจะต้องเผชิญกับการโต้แย้งว่าการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในประเทศควรจะเลื่อนออกไปในความสนใจมากขึ้นของความมั่นคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . วาระการประชุมประชาธิปไตยอาเซียน : โอกาสและอุปสรรค

แม้จะมีลักษณะเชิงบรรทัดฐานของมาตรการที่จดทะเบียนทั้งในและ ascpa
แว๊บ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำว่าอาเซียนมีหลักการในความมุ่งมั่นตัวเอง

เป็นองค์กรประชาธิปไตย เป็นที่กล่าวถึงข้างต้น , ASC ชัดเจนเรียกร้องให้อาเซียน
' เพื่อส่งเสริมสภาพแวดล้อมที่เป็นประชาธิปไตยและความสามัคคี ' เพื่อให้ ' ประเทศใน
เขตมีชีวิตที่สงบสุขกับคนอื่นและกับโลกที่ใหญ่ ในลักษณะที่ชัดเจน
เพิ่มเติม ascpa แม้แต่เรียก ' สร้างความเข้มแข็งของสถาบันประชาธิปไตย และการมีส่วนร่วมในการพัฒนา
นิยมทางการเมือง ความมุ่งมั่นนี้ยังรวมอยู่ใน
กฎบัตรอาเซียน ลงนามโดยผู้นำอาเซียนในเดือนธันวาคม 2007 และให้สัตยาบันโดย
ประเทศสมาชิกทุกประเทศในปลายปี 2008กฎบัตรอาเซียนให้ชัดเจน สมาชิกของ
เสริมสร้างประชาธิปไตย เพิ่มพูนธรรมาภิบาลและหลักนิติธรรม และเพื่อส่งเสริม
และคุ้มครองสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน . ' 7
ปัญหา อย่างไรก็ตาม อยู่ที่ความตั้งใจและความสามารถของอาเซียนที่จะใช้
ความมุ่งมั่นนี้ ขอบเขตที่อาเซียนจะสามารถส่งเสริมประชาธิปไตยในภูมิภาค
เปิดคำถามมันได้รับการยอมรับโดยกลุ่มบุคคลเด่น
กลุ่มอาเซียนให้ข้อมูลประชาชนที่โดดเด่นในการร่างกฎบัตรอาเซียน
, ' ปัญหาของอาเซียนเป็นหนึ่ง ขาดวิสัยทัศน์ แนวคิด และแผนปฏิบัติการ

ปัญหาที่แท้จริงคือหนึ่งของการรับประกันมาตรฐานและมีประสิทธิภาพการ

' 8 การตัดสินใจของ อาเซียนยังได้รับการวิจารณ์เป็น ' ประชุมด้วยสิ้นหวัง จาก
คดเคี้ยวหนึ่งหัวข้อการประชุมอื่น ' ' มีซ้ายยาวเป็นกิโล ตามรายงานของเจตนา ติดตามผลประกาศ
' ( suryodiningrat 2004 ) ถ้าการปฏิบัติที่ผ่านมามี
คู่มือ , ยังคงมีข้อสงสัยมากกว่าการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของ
ประชาธิปไตยวาระ envisaged ใน ASC และกฎบัตรอาเซียน มันเป็นโอกาสที่
การพัฒนาประชาธิปไตยการประชุมอาเซียนจะถูกขัดขวางโดยหมายเลข 9

ข้อจํากัด แรกมีความตึงเครียดระหว่างวัตถุประสงค์ของการส่งเสริมประชาธิปไตย ในหนึ่ง
มือและหลักการไม่แทรกแซงในอื่น ๆ ประชาธิปไตยสร้างเป็น
รวมภูมิภาควัตถุประสงค์บางประเทศสมาชิกอาเซียนควรเป็น
ประชาธิปไตย .ที่จะต้องมีความกดดันไม่ประชาธิปไตยรัฐสมาชิก–
ความต้องการที่ขัดแย้งกับหลักการที่เข้มงวดของอาเซียนไม่แทรกแซงในกิจการภายในของรัฐสมาชิก
. สำหรับอาเซียน ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐควรใช้
ในการรับรู้ของ ' ขวา ทุกสภาพ เพื่อนำไปสู่การดำรงอยู่ของชาติของฟรีจาก
การแทรกแซงจากภายนอกการโค่นล้มหรือการบีบบังคับ และหลักการไม่แทรกแซงกิจการภายในของกันและกัน
. ' 10 ถ้าประชาธิปไตยการประชุมบริษัท
โดยหลักการไม่แทรกแซง ประชาธิปไตยสามารถ
เลื่อนภายในเขตแดนของรัฐสมาชิก
ถ้ารัฐเห็นสมควร เพื่อความเป็นประชาธิปไตยในความคิดริเริ่มของตนเอง .
ความดันภายนอกถือว่าเป็นช่องโหว่ของ หลักการของการไม่รุกราน .

2อาเซียนยังคงเป็นอินเตอร์ของรัฐสมาคม
แทนที่จะเป็นองค์กรระดับภูมิภาค ซึ่งแตกต่างจาก EU มันขาด
ความรู้สึกที่เข้มแข็งของชุมชนในภูมิภาคและบุคลิกภาพทางกฎหมาย
แข็งแรง ของข้อตกลง และยืนยันจะไม่ถูกต้องตามกฎหมาย
ผูกพัน กฎบัตรอาเซียน ซึ่งล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาของการไม่ปฏิบัติตาม
โดยประเทศสมาชิก คือ ไม่ได้ช่วยอะไรในเรื่องนี้ อาเซียนปฏิเสธความคิดของ
อำนาจ ซึ่งเกี่ยวพันกับหลายๆ ประเทศที่สามารถกำหนดความสอดคล้องในประเทศสมาชิก และมันชัดเจน
ที่ประเทศสมาชิกอาเซียนจะขี้อายออกไปจากความคิดสำหรับอนาคต .
ในสถานการณ์เช่น การยอมรับประชาธิปไตยเป็นเป้าหมายของอาเซียนไม่มีผลทางกฎหมายใด ๆ สำหรับสมาชิก
.
3 ประเทศสมาชิกอาเซียนส่วนใหญ่ยังคงรักษาระบอบประชาธิปไตย เพียงเป็นบรรทัดฐานมากกว่า
คอนกรีตชนิดของระบบการเมืองที่มีลักษณะแตกต่างกัน และพื้นฐานที่พวกเขา
ต้องอุปการะ สมาชิกของรัฐ รวมทั้งพม่า มีวัตถุประสงค์เพื่อ rhetorically
ยอมรับประชาธิปไตยเป็นบรรทัดฐาน ( เอ็มเมอร์สัน ปี 2548 : 180 ) ปัญหานี้เป็น aggravated โดย
ขาดกลไกบังคับใช้ตามภายในอาเซียน สมาชิกของรัฐสามารถ
ได้อย่างง่ายดาย ตกลงต้องการให้ประชาธิปไตยเป็นเป้าหมายของอาเซียน แต่ก็ไม่สามารถบังคับให้บรรลุหรือฝึก

ที่สี่ ในความเป็นจริง ความเป็นจริงทางการเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ร่วมสมัย poses ปัญหาสำหรับ
พื้นที่กว้างพยายามที่จะส่งเสริมประชาธิปไตย ภาษาที่ใช้ใน CODE , ascpa , แว็ปและกฎบัตรอาเซียนชัดเจนทะเบียนความคาดหวังและ
เจตนาของประเทศในกลุ่มอาเซียนเป็นประเทศประชาธิปไตย . ในความเป็นจริงแล้ว ยังมี ' faultline
ระหว่างสมาชิกที่ใช้ระบบการเมืองเปิด และปิดอีก '
( suryodiningrat 2004 ) รัฐสมาชิกอาเซียนยังคงมีความหลากหลายในแง่ของลักษณะการเมือง
. ประเทศไทยและในระดับน้อย ฟิลิปปินส์ยังคงดิ้นรน
รวมประชาธิปไตยพม่าอยู่ภายใต้การปกครองของทหาร มาเลเซียและสิงคโปร์
ต่อไปเพื่อให้ตัวอย่างความสำเร็จของนุ่มเผด็จการ . เวียดนามและลาว
เป็น leninist สหรัฐอเมริกา กัมพูชา ซึ่งยังคงใช้กฎชายคนหนึ่ง แทบไม่มี
ประชาธิปไตยและบรูไนเป็นสุลต่าน . แต่อินโดนีเซียถือเป็น
ประชาธิปไตยที่มั่นคงมากขึ้นในภูมิภาค .
5 ,ความตึงเครียดระหว่างประกาศความตั้งใจและการขาดการใช้งานมานาน
เป็นลักษณะสำคัญของอาเซียน นี่ก็แสดงให้เห็นในกรณีของ
รัฐประหารในไทยในเดือนกันยายน 2549 ของประธานของการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 12 งบ
ในเดือนมกราคม 2007 , ตัวอย่างเช่น , เงียบในการรัฐประหาร มันมิได้
แสดง misgivings ใด ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ในพม่าความมุ่งมั่นที่ประเทศสมาชิกอาเซียน
จะไม่ยอมเปลี่ยนรัฐบาลและรัฐธรรมนูญประชาธิปไตย
' อย่างชัดเจน ประดิษฐานอยู่ในอาเซียน Concord II และกัวลาลัมเปอร์
ประกาศ 2005 ถูกละเว้น ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับรัฐธรรมนูญหรือประชาธิปไตย
รัฐประหาร แต่อาเซียนไม่ได้มีเจตนาแสดงความไม่พอใจผ่านรวมเหตุการณ์
ในประเทศไทยให้คนเดียว
ป้องกันไม่ให้6 ธรรมชาติของประชาธิปไตยในภูมิภาค ซึ่งยังคงอ่อนแอ และในช่วงแรก
คายน้ำ ทำให้มันยากสำหรับประชาธิปไตยประเทศอาเซียนจะยืนอยู่บน
พื้นดินแข็งเพื่อเป็น Exemplars ของประชาธิปไตย ทั้ง อินโดนีเซีย หรือฟิลิปปินส์
สามารถเรียกร้องว่าพวกเขาจะกลายเป็นประชาธิปไตยเต็มเปี่ยม . ประชาธิปไตยในประเทศอินโดนีเซีย
และฟิลิปปินส์คงเหลือแต่เพียงประชาธิปไตยในภูมิภาคที่ยังคงเต็มไปด้วยปัญหา
กับปัญหาและข้อบกพร่อง อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ยังได้รับความน่าเชื่อถือทางศีลธรรม
แข็งแรงพอที่จะเรียกให้คนอื่นยอมรับประชาธิปไตย บางประเทศอาเซียน
ดื้อด้านวิพากษ์วิจารณ์สถานการณ์วุ่นวายในประเทศทั้งสองตั้งแต่พวกเขาสวมกอด
ประชาธิปไตย สำหรับประเทศอย่างมาเลเซียและเวียดนามประชาธิปไตยล่าสุด ลา อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ ไม่ใช่
ทางเลือกที่น่าสนใจของพวกเขาที่มีอยู่ระบบการเมือง .
7 ประเทศสมาชิกอาเซียนที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการ รับรู้ธรรมชาติ
ภัยคุกคามความปลอดภัย ไม่มีประเทศสมาชิกอาเซียนสามารถใช้มันเพื่อรับการรักษาความปลอดภัยภายใน
และเสถียรภาพได้มั่นใจ ประเทศอาเซียนทั้งหมดยังคงให้มากที่สุด
ความสำคัญต่อความมั่นคงภายในและการรักษาความปลอดภัย พวกเขายังเชื่อว่าเสถียรภาพภายใน
เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความมั่นคงในภูมิภาค นอกจากนี้ ประเทศสมาชิกอาเซียนได้ย้ำ

To ให้ความมุ่งมั่นของเสถียรภาพและความมั่นคงจากภายนอก
รบกวนในรูปแบบหรือลักษณะใดๆ ในการรักษา
ผลประโยชน์แห่งชาติของตนตามอุดมคติและ
ปรารถนาของผู้คนของตน ร่างในบริบทนี้ ผู้เสนอ
ประชาธิปไตยวาระจะต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในประเทศ

ควรเลื่อนออกไปในผลประโยชน์ของความมั่นคงมากกว่า