In December of 2001, my hometown in

In December of 2001, my hometown in New York was hit by one of the worst
“winter storms” in its history. Blinding Snowstorms attacked Buffalo and its
surrounding suburb for four consecutive days. The snow fell so hard that I
could not see my car parked in my driveway or my neighbor’s house across the
street. When I tried to drive to a friend’s house during a temporary lull in the
storm, I had to drive with my head out the side window because I could not
see through the foggy windshield. The snow hit my face like miniature bullets,
and icicles formed in my hair. In fact, the snow fell so hard that, while most
storms are measured in inches, this one was measured in feet. By the time the
storm finally let up four days later, more than seven feet of snow had fallen.
What I saw when I opened my second story bedroom window shocked me. My
entire neighborhood had disappeared under a thick white blanket of snow! As
I looked out the window, my breath visible in the cool, crisp air, I could not see
a single car or bush. Everything was completely buried in the serene
landscape. In sum, what was left after the storm obviously made it one of the
worst winter storms in the New York’s history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเดือน 2001 ธันวาคม บ้านของฉันในนิวยอร์กถูกตี โดยร้ายอย่างใดอย่างหนึ่ง "หนาวพายุ" ในประวัติศาสตร์ของการ Blinding Snowstorms โจมตีบัฟฟาโลและ ปริมณฑลโดยรอบสำหรับสี่วันติดต่อกัน หิมะตกหนักมากที่ฉัน ไม่เห็นรถจอดในลานของฉันหรือบ้านของเพื่อนบ้านของฉันในการ ถนน เมื่อฉันพยายามจะขับรถไปที่บ้านของเพื่อน lull ชั่วคราวในระหว่าง พายุ ผมขับ มีหน้าต่างด้านข้างหัวของฉัน เพราะฉันไม่ ดูผ่านทางกระจกหน้ารถมีหมอก ใบหน้าของฉันเช่นกระสุนขนาดเล็ก การเข้าชมหิมะ และ icicles ที่เกิดขึ้นใน หิมะตกหนักดังนั้นในความเป็นจริง ว่า ส่วนใหญ่ พายุจะวัดเป็นนิ้ว นี้ถูกคิดเป็นฟุต โดยในครั้งนี้ สุดท้าย ให้ขึ้นสี่วันต่อมาพายุ ได้ตกลงกว่า 7 ฟุตของหิมะ สิ่งที่ผมเห็นเมื่อเปิดหน้าต่างห้องนอนเรื่องราวของฉันที่สอง shocked ผม ของฉัน พื้นที่ใกล้เคียงทั้งหายภายใต้ผ้าห่มหนาสีขาวของหิมะ เป็น ผมมองออกหน้าต่าง ลมหายใจของฉันมองเห็นในเย็น โต๊ะ ฉันไม่สามารถเห็น รถเดี่ยวหรือบุช ทุกอย่างถูกฝังอยู่ในสงบสมบูรณ์ แนวนอน ในผล สิ่งที่เหลือหลังจากพายุชัดทำให้มันหนึ่ง พายุฤดูหนาวที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ของนิวยอร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนธันวาคมของปี 2001 บ้านเกิดของฉันในนิวยอร์กถูกตีโดยหนึ่งในที่เลวร้ายที่สุด
"พายุฤดูหนาว" ในประวัติศาสตร์
ทำให้ไม่เห็นพายุหิมะโจมตีของบัฟฟาโลและชานเมืองโดยรอบสี่วันติดต่อกัน หิมะร่วงลงอย่างหนักเพื่อที่ฉันไม่สามารถมองเห็นรถของฉันที่จอดอยู่ในถนนของฉันหรือบ้านของเพื่อนบ้านของฉันข้ามถนน เมื่อฉันพยายามที่จะขับรถไปที่บ้านเพื่อนในระหว่างการขับกล่อมชั่วคราวในพายุผมต้องขับรถด้วยความหัวของฉันออกไปนอกหน้าต่างด้านข้างเพราะผมไม่สามารถมองผ่านกระจกหน้ารถเต็มไปด้วยหมอก หิมะตีใบหน้าของฉันเหมือนกระสุนขนาดเล็กและหยาดเกิดขึ้นในผมของฉัน ในความเป็นจริงมีหิมะตกอย่างหนักเพื่อที่ว่าในขณะที่ส่วนใหญ่พายุที่วัดในนิ้วหนึ่งนี้วัดเป็นฟุต เมื่อถึงเวลาที่พายุในที่สุดก็ปล่อยให้ขึ้นสี่วันต่อมามากกว่าเจ็ดฟุตของหิมะได้ลดลง. สิ่งที่ผมเห็นเมื่อผมเปิดหน้าต่างห้องนอนชั้นสองของฉันฉันตกใจ ฉันพื้นที่ใกล้เคียงทั้งหมดได้หายไปภายใต้ผ้าห่มหนาสีขาวของหิมะ! ในฐานะที่ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง, ลมหายใจของฉันมองเห็นได้ในเย็นอากาศที่คมชัดผมไม่สามารถมองเห็นรถที่เดียวหรือพุ่มไม้ ทุกอย่างถูกฝังอยู่ในที่เงียบสงบภูมิทัศน์ โดยสรุปสิ่งที่เหลืออยู่หลังจากที่พายุอย่างเห็นได้ชัดทำให้มันเป็นหนึ่งในที่เลวร้ายที่สุดพายุฤดูหนาวในประวัติศาสตร์ของนิวยอร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนธันวาคมของปี 2001 บ้านเกิดของฉันในนิวยอร์กถูกตีโดยหนึ่งใน
" พายุฤดูหนาวที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ ควายพายุหิมะ blinding โจมตีและ
รอบชานเมือง 4 วันติดต่อกัน หิมะที่ตกลงมาอย่างหนักเพื่อที่ฉันสามารถเห็นรถฉันจอดอยู่
ในถนนรถแล่นหรือบ้านเพื่อนบ้าน ข้าม
Street เมื่อฉันพยายามจะขับไปที่บ้านเพื่อน ระหว่างกล่อมชั่วคราวใน
พายุผมต้องขับรถด้วยสมองออกไปนอกหน้าต่างข้างเพราะผมไม่สามารถ
ดูผ่านกระจกมัว หิมะหน้าของฉันเหมือนกระสุนขนาดเล็ก
น้ำแข็งที่เกิดขึ้นในเส้นผมของฉัน ในความเป็นจริง หิมะ ตกอย่างหนัก ในขณะที่พายุที่สุด
เป็นวัดในนิ้วหนึ่งนี้เป็นวัดในฟุต โดยเวลา
พายุในที่สุดให้ขึ้นสี่วันต่อมากว่าเจ็ดฟุตของหิมะได้ตกลงมา
สิ่งที่ฉันได้เห็นเมื่อฉันเปิดหน้าต่างห้องนอน เรื่องที่สองของฉันฉันช็อค เพื่อนบ้านของฉัน
ทั้งหมดได้หายไปภายใต้ผ้าห่มสีขาวหนาของหิมะ โดย
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นลมหายใจในอากาศสดชื่นเย็นของผม ผมไม่อาจเห็น
รถคันเดียว หรือ บุช ทุกอย่างมันฝังอยู่ในภูมิอัน

สรุปที่เหลืออยู่หลังจากพายุชัดทำให้หนึ่งของ
พายุฤดูหนาวที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์นิวยอร์ก