2. Sustainable economic welfareOver

2. Sustainable economic welfare
Over the last 30 years, major concern has been raised in
relation to long-term rates of natural resource depletion and
environmental degradation, and its perceived impact on sustainable
development [19]. Seeking to address this in national
accounting, proponents of alternative measures of economic welfare,
which tend to incorporate wider quality of life considerations,
generally consider the incorporation of an array of additions to and
deductions from GDP [6,20]. At the core of ‘green’ national
accounting approaches is the notion of netting out from investment
in new durable capital goods the drawdown in items of
natural capital [21]. Although there remains no single accepted
interpretation of the term sustainable development, essentially
the concept considers a single choice: should natural capital be
afforded special protection, or can it be substituted by other forms
of capital, especially produced capital [22].
Predominantly economic approaches to sustainability frame the
dilemma in terms of welfare via the concept of utility and its
maximisation. Hamilton highlights that current income and consumption
expenditure data alone is an inadequate measure of economic
welfare, and draws upon the work of Samuelson [24] to support his
assertion [23]. Samuelson argued that economic welfare measures
need to integrate present and future consumption expenditure, with
the only approximation to a measure of welfare derived from a
quantification of wealth-like magnitudes, not income [24]. This idea
is broadly akin to Fisher’s depiction of current wealth as the present
value of future consumption streams, sourced from three asset types:
immovable wealth (land and the fixed structures upon it), movable
assets, and human beings [25]. Fisher’s main argument was that
income is the yield from society’s capital stocks, and that income was
the flow of services streaming from all human-made products [26].
The total sum of services represented a form of national dividend [27].
Although Fisher referred to the term ‘psychic income’, the terms
‘utility satisfaction’ or simply ‘utility’ are more commonly applied by
modern economists.
2.1. The weak sustainability paradigm
Neumayer describes a straight-forward intergenerational rule
whereby economic development is sustainable “if it does not decrease
the capacity to provide non-declining per capita utility for infinity”
[28] (p. 7). Utility can be sourced from four forms of capital: produced,
natural, human and social [29]. The creation of wealth is the process
and interactions of using the four types of capital to give rise to flows
of goods and services demanded by consumers, and in so doing
maintain or enhance capital stocks [22]. If a specific capital stock is not
maintained, then at some future point the goods and services derived
from it will decrease or cease altogether [22]. On this basis, each of the
four capital stocks may be linked to a type of sustainability—a denuded
natural capital stock is indicative of some level of environmental
‘unsustainability’ [30]. Where different capital stocks are considered to
be substitutes for one another, the declining stock of one can be
compensated by increases to another [28]. This is the essence of the
weak sustainability concept, whereas strong sustainability advocates
argue that both capital classes must be non-declining separately.
The weak sustainability approach initially developed in the
1970s, furnishing neoclassical theories of economic growth with
the additional consideration of non-renewable resource extraction
as a factor of production [31]. Solow [31] contemplated the
optimal use of income generated from the extraction of a nonrenewable
resource, seeking to establish rules on how to much to
consume now and how much to invest in produced capital to
increase consumption later. He also posed a third and more
underlying question related to whether economic growth could
be sustained to allow non-declining economic welfare in perpetuity,
and showed that this was very unlikely in a model inclusive
of non-renewable resources as factors of production. Instead, he
believed that consumption of non-renewable resources converges
to zero in the long run, unless very optimistic assumptions were
taken about how little an economy is constrained by the finite
nature of natural resources.
2.2. The strong sustainability paradigm
In contrast to proponents of weak sustainability, strong sustainability
advocates believe that natural capital is to a greater or
lesser extent non-substitutable [32]. In order to comprehend this
argument, it is necessary to examine the functions of natural
capital. Pearce and Turner consider four distinct functions of
natural capital [33]. First, it provides the raw materials for consumption, production, including food harvests, timber products
and non-renewable energy sources. Second, natural capital
acts as a waste assimilative sink from production and consumption
activities. Third, it provides largely intangible amenity services,
such as the indefinable visual quality of a landscape. Fourth,
natural capital delivers life-support functions on which human
beings depend for survival, such as air purification, pollination of
crops, and flood mitigation.
The strong sustainability approach is grounded in the acknowledgement
that some or all of the functions of natural capital –
waste assimilation, for example – cannot be replaced by produced
capital [34]. Moreover, complex natural systems, such as the global
carbon cycle, are only partially understood, and humanity cannot
be sure of the damaging effects that might stem from polluting
activities. In the most extreme precautionary approach to strong
sustainability, no substitution would be permitted, even to provide
some produced capital and associated waste assimilation. On a
global scale this view seems to be too strict as eco-resilience is not
necessarily achieved via a static view of nature, but could be
achieved through a sustainable evolution of natural and human
systems [35]. However, for some of the features determining the
healthiness of vital ecosystem services, such a strict approach
could be necessary since vital life support systems such as food,
clean air and a stable climate are almost certainly impossible to
substitute 2.3. GPI and sustainability
In order to move the strong sustainability paradigm from
philosophy to practice, Goodland and Daly [35] have advocated
specific global management rules:
The use of non-renewable resources should be reduced as far as
possible and replaced with renewable resources;
Renewable resources should be used such that their stocks do
not deteriorate i.e. they are harvested at their maximum
sustainable yield;
The efficiency and recycling of resources should be maximised;
The environment should be used as a sink for pollution only so
far as its natural assimilative capacity does not deteriorate over
time [35].
During the middle of the 1990s, the Index of Sustainable
Economic Welfare (ISEW) was revised by the Redefining Progress
think tank to become the GPI [3]. Although both methodologies
are very similar, still in use and endeavouring to measure sustainable
economic welfare in monetary terms, the GPI is now more
commonly assessed at the national level. The GPI calculation
embeds Goodland and Daly’s global management rules for strong
sustainability in its calculation processes. Beginning with the main
constituent of GDP, private consumption expenditure, this aggregate
value is weighted according to income inequality. The next
step is to add or subtract a monetary valuation for activities that
either contribute to or diminish economic welfare [36]. Costanza
et al. describe the calculation process as a weighting for income
distribution followed by adjustments related to household expenditures
and work, mobility, social capital, pollution, land loss,
natural capital and net investment [37]. According to Posner and
Costanza [36], the most common basic formula for calculating the
GPI is:
GPI ¼ Cadj þGnd þW–D–E–N
where Cadj is personal consumption expenditures adjusted for
inflation; Gnd is non-defensive government expenditures; W is
non-market contributions to welfare; D is defensive private
D. , it provides the raw materials for
consumption, production, including food harvests, timber products
and non-renewable energy sources. Second, natural capital
acts as a waste assimilative sink from production and consumption
activities. Third, it provides largely intangible amenity services,
such as the indefinable visual quality of a landscape. Fourth,
natural capital delivers life-support functions on which human
beings depend for survival, such as air purification, pollination of
crops, and flood mitigation.
The strong sustainability approach is grounded in the acknowledgement
that some or all of the functions of natural capital –
waste assimilation, for example – cannot be replaced by produced
capital [34]. Moreover, complex natural systems, such as the global
carbon cycle, are only partially understood, and humanity cannot
be sure of the damaging effects that might stem from polluting
activities. In the most extreme precautionary approach to strong
sustainability, no substitution would be permitted, even to provide
some produced capital and associated waste assimilation. On a
global scale this view seems to be too strict as eco-resilience is not
necessarily achieved via a static view of nature, but could be
achieved through a sustainable evolution of natural and human
systems [35]. However, for some of the features determining the
healthiness of vital ecosystem services, such a strict approach
could be necessary since vital life support systems such as food,
clean air and a stable climate are almost certainly impossible to
substitute [19].
2.3. GPI and sustainability
In order to move the strong sustainability paradigm from
philosophy to practice, Goodland and Daly [35] have advo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. สวัสดิการทางเศรษฐกิจยั่งยืนปี 30 ได้มีการยกความกังวลหลักในความสัมพันธ์กับอัตราการลดลงของทรัพยากรธรรมชาติระยะยาว และสร้างสิ่งแวดล้อม และการรับรู้ผลกระทบอย่างยั่งยืนการพัฒนา [19] หาที่อยู่นี้ในชาติบัญชี proponents วัดสวัสดิการทางเศรษฐกิจ ทางเลือกซึ่งมักจะรวมการพิจารณาคุณภาพชีวิตกว้าง,โดยทั่วไปพิจารณาประสานของอาร์เรย์เพิ่มไป และหักจากจีดีพี [6,20] ของชาติ 'สีเขียว'วิธีการบัญชีเป็นแนวคิดของด้านหลังออกจากเงินลงทุนในสินค้าประเภททุนทนทานใหม่เบิกเงินในรายการธรรมชาติทุน [21] แม้ว่ายังคงมีเดียวไม่ยอมรับการตีความของการพัฒนาอย่างยั่งยืนคำ หลักทางเลือกเดียวพิจารณาแนวความคิด: ทุนธรรมชาติควรนี่ป้องกัน หรือสามารถจะใช้ทดแทนตามแบบฟอร์มอื่น ๆของทุน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลิตทุน [22]กรอบความยั่งยืนทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่วิธีการลำบากใจในสวัสดิการผ่านแนวคิดของอรรถประโยชน์และmaximisation แฮมิลตันเน้นว่ารายได้ปัจจุบันและการใช้ข้อมูลรายจ่ายเพียงอย่างเดียวเป็นการวัดไม่เพียงพอของเศรษฐกิจสวัสดิการ และรางวัลตามงานของ Samuelson [24] การสนับสนุนเขายืนยัน [23] Samuelson โต้เถียงว่า วัดสวัสดิการทางเศรษฐกิจต้องรวมรายจ่ายปัจจุบัน และในอนาคต มีประมาณเดียวกับการวัดสวัสดิการที่ได้รับจากการนับของให้เลือกมากมายเช่น magnitudes รายได้ไม่ [24] ความคิดนี้อยู่ทั่วไปนั่นแสดงให้เห็นการของฟิชเชอร์ของปัจจุบันอีกมากมายให้เป็นปัจจุบันค่าของปริมาณการใช้ในอนาคตกระแส มาจากสามชนิดสินทรัพย์:สมบัติทั่วไป (ที่ดินและโครงสร้างที่ถาวรไว้) สามารถสินทรัพย์ และมนุษย์ [25] ฟิชเชอร์ของอาร์กิวเมนต์หลักนะรายได้คือ ผลตอบแทนจากหุ้นทุนของสังคม และมีรายได้ที่การไหลของกระแสจากผลิตภัณฑ์ทั้งหมดที่ทำมนุษย์ [26]ผลรวมของบริการแสดงรูปแบบของเงินปันผลแห่งชาติ [27]แม้ว่า Fisher อ้างถึงคำว่า 'รายได้ psychic' เงื่อนไข'อรรถประโยชน์ความพึงพอใจ' หรือเพียงมากกว่าปกติจะใช้ 'โปรแกรม'นักเศรษฐศาสตร์สมัยใหม่2.1.กระบวนทัศน์ความยั่งยืนอ่อนแอNeumayer อธิบายกฎ intergenerational ตรงไปข้างหน้าโดยพัฒนาเศรษฐกิจได้อย่างยั่งยืน "ถ้ามันไม่ลดกำลังการผลิตเพื่อให้ปฏิเสธไม่ต่อหัวยูทิลิตี้สำหรับว่าย"[28] (p. 7) ยูทิลิตี้ที่สามารถมาจากฟอร์มสี่ทุน: ผลิตธรรมชาติ มนุษย์ และสังคม [29] การสร้างอีกมากมายให้เป็นกระบวนการและการโต้ตอบการใช้สี่ประเภททุนเพื่อก่อให้เกิดการไหลสินค้าและบริการต้องการผู้บริโภค และทำรักษา หรือเพิ่มทุนหุ้น [22] ถ้าไม่มีการจดทะเบียนเฉพาะรักษา แล้วในอนาคตบางจุดสินค้าและบริการที่ได้รับจากนั้นจะลดลง หรือหยุดทั้งหมด [22] ตามนี้ แต่ละหุ้นทุนสี่อาจจะเชื่อมโยงกับชนิดของความยั่งยืนเช่นการ denudedหุ้นทุนธรรมชาติเป็นส่อบางระดับของสิ่งแวดล้อม'unsustainability' [30] ที่ถือหุ้นทุนแตกต่างกันไปสามารถทดแทนกันได้ หุ้นหนึ่งลดลงได้ชดเชย โดยเพิ่มขึ้นไปอีก [28] นี่คือหัวใจของการแนวคิดความยั่งยืนอ่อนแอ ในขณะที่สนับสนุนความยั่งยืนแข็งแรงโต้แย้งว่า เรียนทั้งทุนต้องไม่ลดลงต่างหากวิธีการพัฒนาอย่างยั่งยืนอ่อนเริ่มพัฒนาในการทศวรรษ 1970 ตกแต่งฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีการเติบโตทางเศรษฐกิจด้วยการพิจารณาเพิ่มเติมของสกัดทรัพยากรไม่หมุนเวียนเป็นปัจจัยการผลิต [31] Solow [31] ไตร่ตรองการใช้ประโยชน์สูงสุดของรายได้ที่สร้างขึ้นจากการสกัดแบบ nonrenewableทรัพยากร การแสวงหาการสร้างกฎในการให้มากไปตอนนี้ใช้ และทุนจำนวนการลงทุนในการผลิตเพิ่มปริมาณการใช้ในภายหลัง เขายังอึ้งที่สามและอื่น ๆคำถามพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับว่าสามารถเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจจะยั่งยืนให้การปฏิเสธไม่ใช่สวัสดิการเศรษฐกิจใน perpetuityและแสดงให้เห็นว่า นี้คือยากมากในรูปแบบที่รวมทรัพยากรไม่หมุนเวียนเป็นปัจจัยการผลิต แทน เขาเชื่อว่า ปริมาณการใช้ทรัพยากรไม่หมุนเวียน convergesเป็นศูนย์ในระยะยาว ถ้าสมมติฐานในเชิงบวกมากขึ้นดำเนินการเกี่ยวกับเศรษฐกิจน้อยวิธีถูกจำกัดโดยการจำกัดธรรมชาติของทรัพยากรธรรมชาติ2.2.กระบวนทัศน์ความยั่งยืนแข็งแรงตรงข้าม proponents อย่างยั่งยืนอ่อนแอ ความยั่งยืนแข็งแรงสนับสนุนเชื่อว่า ธรรมชาติของทุนจะมีมากกว่า หรือน้อยกว่าขอบเขตไม่ใช่ substitutable [32] เพื่อที่จะเข้าใจนี้อาร์กิวเมนต์ จำเป็นต้องตรวจสอบหน้าที่ของธรรมชาติทุน Pearce และ Turner พิจารณาฟังก์ชันแตกต่างกัน 4ธรรมชาติทุน [33] ขั้นแรก ให้ดิบสำหรับปริมาณการใช้ การผลิต รวมทั้งอาหาร harvests ผลิตภัณฑ์ยางพาราและแหล่งพลังงานทดแทนไม่ เมืองหลวงที่สอง ธรรมชาติทำหน้าที่เป็นอ่างล้างจาน assimilative เสียจากการผลิตและกิจกรรม 3 จะให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนใหญ่ไม่มีตัวตนเช่นคุณภาพภาพเคร่งเครียดของแนวนอน สี่ทุนธรรมชาติให้ชีวิตสนับสนุนฟังก์ชันในบุคคลใดมีขึ้นเพื่อความอยู่รอด ฟอกอากาศ เช่น pollination ของพืชไร่ และท่วมแนวทางความยั่งยืนแข็งแรงเป็นสูตรในการยอมรับที่บางส่วนหรือทั้งหมดของฟังก์ชั่นของทุนธรรมชาติ –เสียอัน ตัวอย่าง – ไม่ถูกแทนที่โดยผลิตทุน [34] นอกจากนี้ ซับซ้อนระบบธรรมชาติ เช่นโลกวัฏจักรคาร์บอน มีเพียงบางส่วนที่เข้าใจ และมนุษย์ไม่สามารถได้ของผลกระทบความเสียหายที่อาจเกิดจาก pollutingกิจกรรม ในแนวทางบริษัทฯ มากที่สุดจะแข็งแรงความยั่งยืน ไม่แทนที่จะได้รับอนุญาต ได้ให้บางทุนผลิต และเชื่อมโยงอันเสีย ในการทั่วโลกนี้ดูเหมือนจะเข้มงวดเกินไปกับสิ่งแวดล้อมความยืดหยุ่นไม่จำเป็นต้องทำผ่านมุมมองแบบธรรมชาติ แต่อาจได้รับผ่านการวิวัฒนาการอย่างยั่งยืนของธรรมชาติ และมนุษย์ระบบ [35] อย่างไรก็ตาม สำหรับของกำหนดในเลิศของระบบนิเวศที่สำคัญบริการ วิธีเข้มงวดไม่มีความจำเป็นเนื่องจากระบบสนับสนุนชีวิตสำคัญเช่นอาหารอากาศที่สะอาดและสภาพอากาศที่มีเสถียรภาพจะเกือบแน่นอนไปแทน 2.3 GPI และความยั่งยืนการย้ายกระบวนทัศน์ความยั่งยืนแข็งแรงจากมี advocated ปรัชญาการฝึก Goodland และ Daly [35]กฎการจัดการเฉพาะส่วนกลาง: การใช้ทรัพยากรไม่หมุนเวียนควรจะลดลงเท่าเป็นไปได้ และแทนที่ ด้วยทรัพยากรทดแทน ควรใช้ทรัพยากรหมุนเวียนเช่นให้หุ้นของพวกเขาทำไม่เสื่อมเช่นพวกเขาจะเก็บเกี่ยวผลผลิตที่สูงสุดของพวกเขาผลตอบแทนยั่งยืน ประสิทธิภาพและการรีไซเคิลทรัพยากรควรจะ maximised สิ่งแวดล้อมควรใช้อ่างมลพิษเท่านั้นไกลเป็นผลิต assimilative ของธรรมชาติไม่เสื่อมสภาพไปเวลา [35]ในช่วงกลางปี 1990 ดัชนีอย่างยั่งยืนสวัสดิการทางเศรษฐกิจ (ISEW) ถูกแก้ไข โดยดำเนินการกำหนดถังคิดเป็น GPI [3] แม้ว่าทั้งสองวิธีจะมีลักษณะคล้าย ยังใช้ และ endeavouring การวัดอย่างยั่งยืนสวัสดิการทางเศรษฐกิจในแง่เงิน GPI มีเพิ่มมากขึ้นโดยทั่วไปประเมินในระดับชาติ การคำนวณ GPIฝัง Goodland และของ Daly สากลจัดการกฎสำหรับการแข็งแรงความยั่งยืนในกระบวนการของการคำนวณ เริ่มต้น ด้วยหลักวิภาคของ GDP รายจ่ายการบริโภคภาคเอกชน การรวมนี้ค่าถ่วงน้ำหนักตามความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ ถัดไปขั้นตอนคือการ บวก หรือลบค่าเงินสำหรับกิจกรรมที่แบบมีส่วนร่วม หรือลดสวัสดิการทางเศรษฐกิจ [36] Costanzaร้อยเอ็ด al. อธิบายการคำนวณเป็นน้ำหนักสำหรับรายได้กระจายตาม ด้วยการปรับปรุงที่เกี่ยวข้องกับรายจ่ายในครัวเรือนและทำ งาน เคลื่อน ทุนสังคม มลพิษ การสูญ เสียดินแดนทุนธรรมชาติและทุนสุทธิ [37] ตาม Posner และ[36] costanza สูตรพื้นฐานทั่วไปสำหรับการคำนวณGPI เป็น:GPI ¼ Cadj þGnd þW – D – E – NCadj มี ค่าใช้จ่ายการใช้ปรับปรุงเงินเฟ้อ Gnd เป็นรายจ่ายของรัฐบาลไม่ใช่ตั้งรับ W เป็นผลงานไม่ใช่ตลาดเพื่อสวัสดิการ D เป็นตัวป้องกันD. ให้ดิบสำหรับปริมาณการใช้ การผลิต รวมทั้งอาหาร harvests ผลิตภัณฑ์ยางพาราและแหล่งพลังงานทดแทนไม่ เมืองหลวงที่สอง ธรรมชาติทำหน้าที่เป็นอ่างล้างจาน assimilative เสียจากการผลิตและกิจกรรม 3 จะให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนใหญ่ไม่มีตัวตนเช่นคุณภาพภาพเคร่งเครียดของแนวนอน สี่ทุนธรรมชาติให้ชีวิตสนับสนุนฟังก์ชันในบุคคลใดมีขึ้นเพื่อความอยู่รอด ฟอกอากาศ เช่น pollination ของพืชไร่ และท่วมแนวทางความยั่งยืนแข็งแรงเป็นสูตรในการยอมรับที่บางส่วนหรือทั้งหมดของฟังก์ชั่นของทุนธรรมชาติ –เสียอัน ตัวอย่าง – ไม่ถูกแทนที่โดยผลิตทุน [34] นอกจากนี้ ซับซ้อนระบบธรรมชาติ เช่นโลกวัฏจักรคาร์บอน มีเพียงบางส่วนที่เข้าใจ และมนุษย์ไม่สามารถได้ของผลกระทบความเสียหายที่อาจเกิดจาก pollutingกิจกรรม ในแนวทางบริษัทฯ มากที่สุดจะแข็งแรงความยั่งยืน ไม่แทนที่จะได้รับอนุญาต ได้ให้บางทุนผลิต และเชื่อมโยงอันเสีย ในการทั่วโลกนี้ดูเหมือนจะเข้มงวดเกินไปกับสิ่งแวดล้อมความยืดหยุ่นไม่จำเป็นต้องทำผ่านมุมมองแบบธรรมชาติ แต่อาจได้รับผ่านการวิวัฒนาการอย่างยั่งยืนของธรรมชาติ และมนุษย์ระบบ [35] อย่างไรก็ตาม สำหรับของกำหนดในเลิศของระบบนิเวศที่สำคัญบริการ วิธีเข้มงวดไม่มีความจำเป็นเนื่องจากระบบสนับสนุนชีวิตสำคัญเช่นอาหารอากาศที่สะอาดและสภาพอากาศที่มีเสถียรภาพจะเกือบแน่นอนไปทดแทน [19]2.3. GPI และความยั่งยืนการย้ายกระบวนทัศน์ความยั่งยืนแข็งแรงจากปรัชญาการฝึก Goodland และ Daly [35] ได้ advo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.
สวัสดิการทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนในช่วง30 ปีที่ผ่านมากังวลที่สำคัญได้รับการยกในความสัมพันธ์กับอัตราในระยะยาวของการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและผลกระทบที่มีต่อการรับรู้อย่างยั่งยืนการพัฒนา[19] ที่กำลังมองหาที่อยู่นี้ในชาติบัญชีผู้เสนอมาตรการทางเลือกของการจัดสวัสดิการทางเศรษฐกิจที่มีแนวโน้มที่จะรวมที่มีคุณภาพมากขึ้นของการพิจารณาชีวิตโดยทั่วไปพิจารณารวมตัวกันของอาร์เรย์ของเพิ่มเติมและการหักเงินจากจีดีพี[6,20] ที่แกนหลักของ 'สีเขียว' ชาติวิธีการทางบัญชีที่เป็นความคิดของตาข่ายออกจากการลงทุนในสินค้าทุนคงทนเบิกใหม่ในรายการของทุนทางธรรมชาติ[21] แม้ว่าจะมียังคงไม่ได้รับการยอมรับเดียวความหมายของคำว่าการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นหลักแนวคิดพิจารณาเป็นทางเลือกเดียว: ควรทุนทางธรรมชาติได้รับการคุ้มครองเป็นพิเศษหรือสามารถใช้แทนโดยรูปแบบอื่น ๆ ของเงินทุนที่ผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินทุน [22]. ส่วนใหญ่วิธีการทางเศรษฐกิจ กรอบการพัฒนาอย่างยั่งยืนภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในแง่ของสวัสดิการผ่านแนวคิดของสาธารณูปโภคและที่สูงสุด แฮมิลตันไฮไลท์ที่รายได้ในปัจจุบันและการใช้ข้อมูลค่าใช้จ่ายเพียงอย่างเดียวเป็นวัดที่ไม่เพียงพอของเศรษฐกิจสวัสดิการและเสมอเมื่อการทำงานของแซมวลเมื่อ[24] ในการสนับสนุนของเขายืนยัน[23] แซมวลที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามาตรการสวัสดิการทางเศรษฐกิจที่ต้องรวมค่าใช้จ่ายในการบริโภคในปัจจุบันและอนาคตที่มีประมาณเท่านั้นที่จะชี้วัดของการจัดสวัสดิการที่ได้จากการที่ปริมาณของขนาดความมั่งคั่งเหมือนไม่ได้รายได้[24] ความคิดนี้เป็นวงกว้างคล้ายกับภาพของฟิชเชอร์ของความมั่งคั่งในปัจจุบันเช่นในปัจจุบันมูลค่าของกระแสการบริโภคในอนาคตที่มาจากสามประเภทสินทรัพย์: ความมั่งคั่งอสังหาริมทรัพย์ (ที่ดินและโครงสร้างพื้นฐานเมื่อมัน) ที่สามารถเคลื่อนย้ายทรัพย์สินและมนุษย์[25] เหตุผลหลักฟิชเชอร์คือการที่รายได้ผลตอบแทนจากหุ้นทุนของสังคมและรายได้ที่ได้รับการไหลของการให้บริการสตรีมมิ่งจากผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของมนุษย์สร้างขึ้น[26]. ผลรวมของการให้บริการเป็นตัวแทนของรูปแบบของเงินปันผลชาติ [27]. แม้ว่าฟิชเชอร์ อ้างถึงคำว่า 'รายได้กายสิทธิ์' คำว่า'ความพึงพอใจของยูทิลิตี้' หรือ 'ยูทิลิตี้' ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายโดยนักเศรษฐศาสตร์ที่ทันสมัย. 2.1 กระบวนทัศน์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอNeumayer อธิบายตรงไปข้างหน้ากฎฝึกโดยการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน"ถ้ามันไม่ได้ลดลงความสามารถในการให้บริการที่ไม่ได้ลดลงต่อหัวสำหรับยูทิลิตี้อินฟินิตี้" [28] (น. 7) ยูทิลิตี้สามารถที่มาจากสี่รูปแบบของเงินทุน: ผลิตตามธรรมชาติของมนุษย์และสังคม[29] การสร้างความมั่งคั่งเป็นกระบวนการและการมีปฏิสัมพันธ์ของการใช้สี่ประเภทของเงินทุนที่จะก่อให้เกิดกระแสของสินค้าและบริการที่ต้องการของผู้บริโภคและทำเพื่อรักษาหรือเพิ่มหุ้นทุน[22] ถ้าหุ้นทุนแบบเฉพาะเจาะจงไม่ได้รับการบำรุงรักษาแล้วที่บางจุดในอนาคตสินค้าและบริการที่ได้มาจากมันจะลดลงหรือหยุดโดยสิ้นเชิง[22] บนพื้นฐานนี้แต่ละหุ้นสี่ทุนอาจจะเชื่อมโยงกับประเภทของการพัฒนาอย่างยั่งยืนแบบโล่งหุ้นทุนทางธรรมชาติที่บ่งบอกถึงระดับของสิ่งแวดล้อม'unsustainability' [30] ในกรณีที่หุ้นทุนที่แตกต่างกันจะถือว่าเป็นสารที่ใช้แทนอีกคนหนึ่งสำหรับหุ้นที่ลดลงของหนึ่งสามารถชดเชยโดยการเพิ่มขึ้นไปอีก[28] นี่คือสาระสำคัญของแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอในขณะที่การสนับสนุนการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งยืนยันว่าทั้งสองเรียนทุนจะต้องไม่ลดลงแยกต่างหาก. แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอพัฒนาครั้งแรกในปี 1970, การตกแต่งทฤษฎีนีโอคลาสสิของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีการพิจารณาเพิ่มเติมจากที่ไม่หมุนเวียนสกัดทรัพยากรที่เป็นปัจจัยการผลิต [31] โซโลว์ [31] ครุ่นคิดการใช้งานที่ดีที่สุดของรายได้ที่เกิดจากการสกัดของnonrenewable ทรัพยากรที่กำลังมองหาที่จะสร้างกฎระเบียบที่เกี่ยวกับวิธีการมากที่จะใช้ในขณะนี้และวิธีการมากที่จะลงทุนในทุนการผลิตที่จะเพิ่มการบริโภคในภายหลัง นอกจากนี้เขายังถูกวางที่สามและอื่น ๆคำถามพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจไม่ว่าจะยั่งยืนเพื่อให้การที่ไม่ได้ลดลงสวัสดิการทางเศรษฐกิจในความเป็นอมตะ, และแสดงให้เห็นว่านี่เป็นโอกาสน้อยมากที่รวมรูปแบบของทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนเป็นปัจจัยการผลิต แต่เขาเชื่อว่าการบริโภคทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนลู่ให้เป็นศูนย์ในระยะยาวเว้นแต่สมมติฐานในแง่ดีมากได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับวิธีการเล็กๆ น้อย ๆ ที่เศรษฐกิจมีการ จำกัด ขอบเขตโดยธรรมชาติของทรัพยากรทางธรรมชาติ. 2.2 กระบวนทัศน์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งในทางตรงกันข้ามกับผู้เสนอของการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอ, การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งสนับสนุนเชื่อว่าทุนทางธรรมชาติคือการที่สูงหรือระดับที่น้อยกว่าที่ไม่ได้ทดแทน[32] เพื่อที่จะเข้าใจนี้โต้แย้งก็เป็นสิ่งจำเป็นในการตรวจสอบการทำงานของธรรมชาติทุน เพียร์ซและเทอร์เนอพิจารณาสี่ฟังก์ชั่นที่แตกต่างของทุนทางธรรมชาติ [33] ก่อนจะให้วัตถุดิบสำหรับการบริโภคการผลิตรวมทั้งการเก็บเกี่ยวอาหารผลิตภัณฑ์ไม้และแหล่งพลังงานที่ไม่หมุนเวียน ประการที่สองทุนทางธรรมชาติทำหน้าที่เป็นอ่างล้างจานเหมือนกันเสียจากการผลิตและการบริโภคกิจกรรม ประการที่สามไม่มีตัวตนที่จะให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนใหญ่, เช่นคุณภาพไม่แน่นอนภาพของภูมิทัศน์ ประการที่สี่การทุนทางธรรมชาติให้ฟังก์ชั่นสนับสนุนชีวิตที่มนุษย์สิ่งมีชีวิตขึ้นเพื่อความอยู่รอดเช่นการฟอกอากาศ, การผสมเกสรของพืชและบรรเทาอุทกภัย. แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งเป็นเหตุผลในการรับรู้ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดของฟังก์ชั่นของทุนธรรมชาติ - การดูดซึมของเสียเช่น - ไม่สามารถถูกแทนที่ด้วยการผลิตทุน[34] นอกจากนี้ระบบธรรมชาติที่ซับซ้อนเช่นโลกรอบคาร์บอนที่มีความเข้าใจเพียงบางส่วนเท่านั้นและมนุษย์ไม่สามารถตรวจสอบของผลกระทบความเสียหายที่อาจเกิดจากการก่อให้เกิดมลพิษกิจกรรม ข้อควรระวังในวิธีการที่รุนแรงมากที่สุดในการที่แข็งแกร่งอย่างยั่งยืนทดแทนไม่มีจะได้รับอนุญาตแม้จะให้ทุนการผลิตบางส่วนและการดูดซึมของเสียที่เกี่ยวข้อง ในระดับโลกในมุมมองนี้น่าจะเป็นที่เข้มงวดเกินไปในขณะที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมความยืดหยุ่นไม่ได้ประสบความสำเร็จจำเป็นต้องผ่านมุมมองคงที่ของธรรมชาติแต่อาจจะประสบความสำเร็จผ่านวิวัฒนาการที่ยั่งยืนของธรรมชาติและมนุษย์ระบบ[35] แต่สำหรับบางส่วนของคุณสมบัติการกำหนดสุขภาพของบริการของระบบนิเวศที่สำคัญเช่นวิธีการที่เข้มงวดอาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นตั้งแต่ระบบสนับสนุนที่สำคัญในชีวิตเช่นอาหารอากาศที่สะอาดและสภาพภูมิอากาศที่มีเสถียรภาพจะเป็นไปไม่ได้เกือบจะแน่นอนที่จะทดแทน2.3 GPI และความยั่งยืนในการย้ายกระบวนทัศน์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งจากปรัชญาในการฝึก, กู๊ดแลนด์และเดลี [35] มีการสนับสนุนกฎเฉพาะการบริหารจัดการทั่วโลก: การใช้ทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนควรจะลดลงเท่าที่เป็นไปได้และแทนที่ด้วยทรัพยากรหมุนเวียนทดแทนทรัพยากรที่ควรจะใช้ดังกล่าวว่าหุ้นของพวกเขาไม่ได้เสื่อมลงคือพวกเขามีการเก็บเกี่ยวที่สูงสุดของพวกเขาผลผลิตอย่างยั่งยืนประสิทธิภาพและการรีไซเคิลของทรัพยากรที่ควรจะขยาย; สภาพแวดล้อมที่ควรจะใช้เป็นอ่างล้างจานมลพิษเพียงเท่าที่กำลังการผลิตเหมือนกันตามธรรมชาติของมันไม่ไม่ได้ลดลงในช่วงเวลา [35]. ในช่วงกลางปี ​​1990 ที่ดัชนียั่งยืนสวัสดิการเศรษฐกิจ(ISEW) ได้รับการแก้ไขโดยความคืบหน้า Redefining ว่ารถถังที่จะกลายเป็น GPI [3] แม้ว่าวิธีการที่ทั้งสองจะคล้ายกันมากยังคงอยู่ในการใช้งานและพยายามที่จะวัดความยั่งยืนสวัสดิการทางเศรษฐกิจในแง่การเงินGPI อยู่ในขณะนี้มากขึ้นมีการประเมินกันทั่วไปในระดับชาติ การคำนวณ GPI ฝังกู๊ดแลนด์และกฎการจัดการดาลี่ที่แข็งแกร่งทั่วโลกสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนในกระบวนการคำนวณ เริ่มต้นด้วยการหลักที่เป็นส่วนประกอบของ GDP ค่าใช้จ่ายการบริโภคภาคเอกชนนี้รวมค่าถ่วงน้ำหนักตามความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ ถัดไปขั้นตอนคือการเพิ่มหรือลบการประเมินมูลค่าทางการเงินสำหรับกิจกรรมที่ทั้งนำไปสู่การลดลงหรือสวัสดิการทางเศรษฐกิจ[36] Costanza et al, อธิบายขั้นตอนการคำนวณเป็นน้ำหนักสำหรับรายได้ที่กระจายตามด้วยการปรับค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการใช้ในครัวเรือนและการทำงานคล่องตัวทุนทางสังคม, มลพิษ, การสูญเสียที่ดินทุนทางธรรมชาติและการลงทุนสุทธิ[37] ตามที่ Posner และCostanza [36] สูตรพื้นฐานที่พบมากที่สุดสำหรับการคำนวณGPI คือGPI ¼ Cadj þGnd THW-D-E-N ที่ Cadj เป็นค่าใช้จ่ายในการบริโภคส่วนบุคคลปรับอัตราเงินเฟ้อ; Gnd เป็นค่าใช้จ่ายของรัฐบาลที่ไม่ได้ป้องกัน; W เป็นผลงานที่ไม่ใช่การตลาดเพื่อสวัสดิการ D เป็นส่วนตัวการป้องกันดี ก็มีวัตถุดิบสำหรับการบริโภคการผลิตรวมทั้งการเก็บเกี่ยวอาหารผลิตภัณฑ์ไม้และแหล่งพลังงานที่ไม่หมุนเวียน ประการที่สองทุนทางธรรมชาติทำหน้าที่เป็นอ่างล้างจานเหมือนกันเสียจากการผลิตและการบริโภคกิจกรรม ประการที่สามไม่มีตัวตนที่จะให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนใหญ่, เช่นคุณภาพไม่แน่นอนภาพของภูมิทัศน์ ประการที่สี่การทุนทางธรรมชาติให้ฟังก์ชั่นสนับสนุนชีวิตที่มนุษย์สิ่งมีชีวิตขึ้นเพื่อความอยู่รอดเช่นการฟอกอากาศ, การผสมเกสรของพืชและบรรเทาอุทกภัย. แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งเป็นเหตุผลในการรับรู้ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดของฟังก์ชั่นของทุนธรรมชาติ - การดูดซึมของเสียเช่น - ไม่สามารถถูกแทนที่ด้วยการผลิตทุน[34] นอกจากนี้ระบบธรรมชาติที่ซับซ้อนเช่นโลกรอบคาร์บอนที่มีความเข้าใจเพียงบางส่วนเท่านั้นและมนุษย์ไม่สามารถตรวจสอบของผลกระทบความเสียหายที่อาจเกิดจากการก่อให้เกิดมลพิษกิจกรรม ข้อควรระวังในวิธีการที่รุนแรงมากที่สุดในการที่แข็งแกร่งอย่างยั่งยืนทดแทนไม่มีจะได้รับอนุญาตแม้จะให้ทุนการผลิตบางส่วนและการดูดซึมของเสียที่เกี่ยวข้อง ในระดับโลกในมุมมองนี้น่าจะเป็นที่เข้มงวดเกินไปในขณะที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมความยืดหยุ่นไม่ได้ประสบความสำเร็จจำเป็นต้องผ่านมุมมองคงที่ของธรรมชาติแต่อาจจะประสบความสำเร็จผ่านวิวัฒนาการที่ยั่งยืนของธรรมชาติและมนุษย์ระบบ[35] แต่สำหรับบางส่วนของคุณสมบัติการกำหนดสุขภาพของบริการของระบบนิเวศที่สำคัญเช่นวิธีการที่เข้มงวดอาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นตั้งแต่ระบบสนับสนุนที่สำคัญในชีวิตเช่นอาหารอากาศที่สะอาดและสภาพภูมิอากาศที่มีเสถียรภาพจะเป็นไปไม่ได้เกือบจะแน่นอนที่จะใช้แทน[19]. 2.3 GPI และความยั่งยืนในการย้ายกระบวนทัศน์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งจากปรัชญาในการฝึก, กู๊ดแลนด์และเดลี [35] มี advo