ISSTH – Book 4 – Chapter 609Previou

ISSTH – Book 4 – Chapter 609

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 609 (Click to show)

Chapter 609: Three-eyed Concubine


“The restrictive spell… is actually opening on its own!!”

“Could it be that Meng Hao was right about the spirit in the underworld?”

“If that’s what’s really happening, then wouldn’t it mean that we could use the personal relationships we forged in the Second Plane to open other restrictive spells!?”

Everyone was shocked and almost couldn’t believe what was happening.

This matter exceeded their imaginations, and in fact, their comprehension. The whole matter didn’t seem complicated, and yet, if you analyzed it deeply, there was clearly some incredibly complex cycle of Karma at work.

After all, the Second Plane… was illusory!

And yet, things that had occurred in the Second Plane, and people met there, had apparently created a resonance with reality. It was bizarre to the extreme!

Even as everyone stood there in their fear and shock, Meng Hao looked back at the rift in the restrictive spell. After a moment of thought, a look of decisiveness appeared in his eyes. As everyone watched, panting, he strode forward toward the restrictive spell. His body almost flickered as he… entered inside of it.

The instant he entered, the rift twisted and then rapidly closed up. As for Meng Hao, he now stood there inside of the restrictive spell.

He was now fully separated from the outside world, and the onlookers.

Completely ignoring how shocked everyone was, he looked at Yi Xuanzi’s corpse, then silently approached it. He stood there for a moment, then clasped hands and bowed deeply. Then he began to dig a hole next to the house.

He carefully placed Yi Xuanzi’s corpse into the deep hole. As for the flute and the drum, he did not take them for himself, but instead, placed them in the pit next to the body.

“Yi Xuanzi, whether or not you recognize me, in my memories, we are friends…. I hope that you can rest in peace. If there is a reincarnation… I hope that we can meet again.” He looked at the corpse in the deep hole, and his eyes filled with a look of reminiscence. He thought back to the Second Plane, his silkpants friends from the other mountain peaks, and how they had all been whipped together.

After a long moment, he let out a soft sigh. Just as he was about to begin filling the hole up with dirt, the violet-colored drum suddenly let out a thump. The sound was like that of a heartbeat, clear and distinct as it echoed around.

Meng Hao’s brows furrowed in concentration. He watched as the violet drum, which was emanating a slight violet-colored glow, slowly floated up out of the hole to hover in front of him.

The drum was about the size of a head. The drum head itself was black, and the sides were violet. Just barely visible were countless faint magical symbols rising up from the drum head. Also visible on the the drum head was a totem.

The totem was that of a black toad with a vicious appearance. Its long tongue was sticking out of its mouth to wrap around a black dragon!

The black dragon was struggling, but apparently it was powerless to fight back against the toad.

It was obviously a totem, but when he looked at it, Meng Hao felt almost as if it were moving. On the other side of the drum head was another totem.

This totem was an enormous crocodile with vicious looking scales. Its appearance was ferocious to the extreme, and its mouth was open to emit a soundless roar….

This drum was extremely extraordinary!

Meng Hao was silent for a long moment before reaching out his hand. The violet drum flickered a few times, then slowly landed onto his palm.

As soon as it touched him, he heard a buzzing sound in his mind. It was like the call of a toad, the shriek of a black dragon, and the coldness of the crocodile.

A moment passed, and then everything went back to normal. However, as everything faded away, Meng Hao realized that the method of how to use the drum now existed in his mind.

When everyone on the outside saw what was happening, their eyes went wide with astonishment. Although they were completely envious and jealous, they didn’t allow it to show on their faces.

The fearsomeness Meng Hao had just displayed was now indelibly branded onto their minds. The impression he had left was something that was deeply imprinted within them, and could never be wiped away.

Meng Hao quietly put away the violet-colored drum. Then he looked at the corpse, and once more clasped hands and bowed.

“Many thanks for your help, Fellow Daoist,” he said. “I will not allow anything unworthy to occur to this object.” As he spoke, a warm wind seemed to blow through the area. Meng Hao’s hair lifted up, and it almost seemed like a murmuring voice could be heard within the wind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

issth – 4 –หนังสือบทก็ได้ก่อนหน้าบทบทถัดไปบทที่ 24 ( คลิกเพื่อแสดง )บทที่ 24 : 3 ตา ." คาถา . . . . . . . กัดแล้วเปิดด้วยตัวของมันเอง ! "" อาจเป็นไปได้ว่า เมิ่งฮ่าวถูกเกี่ยวกับวิญญาณในนรก ? "" ถ้านั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ แล้ว มันไม่ได้หมายความว่าเราสามารถใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัวเราปลอมแปลงในระนาบที่สองเปิดสกิล จำกัด อื่น ๆ ? "ทุกคนตกใจมาก และแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นเรื่องนี้เกินจินตนาการของพวกเขาและในความเป็นจริง ความเข้าใจของตนเอง ทั้งเรื่องไม่ได้ดูเหมือนซับซ้อน แต่ถ้าคุณวิเคราะห์ได้ลึกซึ้ง มีอย่างชัดเจน บางชิ้นที่ซับซ้อนวงจรแห่งกรรมในการทำงานหลังจากทั้งหมด เครื่องบิน . . . . . . . ที่สองคือไม่จริง !แต่สิ่งที่ได้เกิดขึ้นในเครื่องบิน 2 คนเจอกัน คงสร้างเสียงสะท้อนกับความเป็นจริง มันแปลกประหลาดที่สุด !เช่นเดียวกับทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความกลัวและตกใจของตน เมิ่งฮ่าวมองไปที่รอยแยกของคาถาจำกัด . หลังจากช่วงเวลาของความคิด เห็นความเด็ดขาดที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา อย่างที่ทุกคนเห็น หอบ เขา strode ไปข้างหน้าต่อคาถาที่เข้มงวด . ร่างกายของเขาแทบจะริบหรี่ลงเขา . . . . . . . เข้ามาข้างในทันทีที่เขาเข้ามา รอยแยกปิดบิดแล้วเร็วขึ้น สำหรับเมิงเฮา ตอนนี้เขายืนอยู่ด้านในของคาถาจำกัด .ขณะนี้เขาพร้อมแยกจากโลกภายนอก และสร้างสรรค์ไม่สนว่าทุกคนตกใจ เค้ามองอี xuanzi ศพแล้วเงียบเข้าหามัน เขายืนอยู่ที่นั่นสักครู่ จากนั้นประสานมือคำนับ และลึกซึ้ง แล้วเขาก็เริ่มขุดหลุมข้างบ้านเขารอบคอบวางศพ อี xuanzi เป็นหลุมลึก เป็นขลุ่ย และกลอง เขาไม่ใช้พวกเขาสำหรับตัวเอง แต่วางไว้ในหลุมถัดไป เพื่อให้ร่างกาย" อี xuanzi หรือไม่ คุณจำฉันได้ ในความทรงจำของฉัน เราเป็นเพื่อนกัน . . . . . . . ฉันหวังว่าคุณสามารถพักผ่อนในความสงบ ถ้าไม่มีชาติหน้า . . . . . . . ผมหวังว่าเราจะได้พบกันอีก " เขามองดูศพในหลุมลึก , และตาของเขาเต็มไปด้วยลักษณะของความจํา เขาคิดว่ากลับไปที่เครื่องบินลำที่สองของเขา silkpants เพื่อนจากยอดภูเขาอื่น ๆและวิธีการที่พวกเขาทั้งหมดถูกตีด้วยกันหลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ เช่นเดียวกับเขาได้เกี่ยวกับการเริ่มต้นกรอกหลุมด้วยดิน สีม่วงสีกลองก็ปล่อยออกมาอย่างแรง เสียงเหมือนการเต้นของหัวใจ ที่ชัดเจนและแตกต่าง มันสะท้อนอยู่รอบๆเหม็ง เฮาคิ้วมีรอยย่นในความเข้มข้น เขาดูเป็นสีม่วงกลองที่เล็ดลอดออกมาเล็กน้อยสีม่วงเรืองแสงสีค่อยๆลอยออกมาจากหลุมไปโฉบหน้าเขากลองเกี่ยวกับขนาดของหัว หัวกลองตัวเองเป็นสีดำ และด้านข้างเป็นสีม่วง เพิ่งจะเห็นมีนับไม่ถ้วนเป็นลมวิเศษสัญลักษณ์ขึ้นมาจากหัว กลอง ยังสามารถมองเห็นได้บนกลองหัวเป็นรูปสลักตุ๊กตาเหมือนคางคกสีดำที่มีลักษณะหิน ลิ้นยาวของมันยื่นออกมานอกปากห่อ มังกรดำมังกรดำกำลังดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถสู้กับคางคกมันก็เห็นได้ชัดว่ารูปสลัก แต่ตอนที่เค้ามองมัน เมิ่งฮ่าวรู้สึกเหมือนกับว่ามันกำลังเคลื่อนที่ ในด้านอื่น ๆของกลองเป็นรูปสลักหัวอีกรูปสลักนี้เป็นจระเข้ใหญ่กับหินมองเกล็ด ลักษณะของมันคือดุร้ายให้สุดโต่ง และอ้าปากแผดเสียงคำราม . . .กลองนี้เป็นแสนพิเศษ !เมิ่งเฮ่าเงียบสักครู่ก่อนถึงออกมือของเขา สีม่วงกลอง flickered หลายครั้ง แล้วค่อยๆ ลงจอดลงบนฝ่ามือของเขาทันทีที่มันสัมผัสกับเขา เขาได้ยินเสียงหึ่งในจิตใจของเขา มันเหมือนเรียกของคางคก เสียงกรีดร้องของมังกรดำ และความหนาวเย็นของจระเข้เวลาผ่านไป แล้วทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างเลือนหายไป เมิ่งฮ่าวคิดได้ว่าวิธีที่ใช้กลองตอนนี้อยู่ในจิตใจของเขาเมื่อทุกคนที่เห็นภายนอกว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของเขาก็กว้างด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าพวกเขาจะอิจฉาและอิจฉา พวกเขาไม่อนุญาตให้แสดงบนใบหน้าของพวกเขาส่วนความน่ากลัว เมิ่งฮ่าวเพิ่งแสดงตอนนี้ indelibly ตราลงในจิตใจของพวกเขา ความประทับใจที่เขาเหลืออยู่คือบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้งตราตรึงอยู่ภายใน และไม่เคยถูกเช็ดออกไปเมิ่งเฮ่าเงียบเก็บกลองสีม่วง แล้วเขาก็มองไปที่ศพ และอีกมือที่กุม และโค้งงอ" ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ , เพื่อน daoist " เขากล่าว " ผมจะไม่ยอมให้มีอะไรที่ไม่สมควรจะเกิดขึ้นกับวัตถุนี้ . " เขาพูด ลมอุ่นที่ดูเหมือนจะพัดผ่านพื้นที่ เหม็ง เฮาผมยกขึ้น และมันเกือบจะดูเหมือนพึมพำเสียงอาจจะได้ยินในลม