The rice subsidy policy, known dome

The rice subsidy policy, known domestically as the rice-pledging scheme, had two objectives. First, the price offered to Thai rice farmers was to be raised through direct government purchase to levels about 50 per cent above the prevailing market price. Second, the international price was to be raised by reducing Thai exports. Roughly one half of Thailand’s annual rice crop of 20 million tonnes is normally exported.

When the scheme was outlined in the Pheu Thai Party’s 2011 election platform economists inside and outside the Thai public service pointed to serious flaws.

First, the two halves of the policy were in conflict. A subsidy to domestic producers would be sure to induce increased supply. But if exports were restricted, a gap would exist between total supply and total demand. How was the government to dispose of the additional output in addition to the rice that was no longer being exported? If this rice were sold domestically, the internal price would collapse, defeating the price-supporting objective. If it were sold abroad, the international price would similarly be forced downwards, defeating the second objective.

Second, critics argued, the budgetary cost of the subsidies needed to purchase Thai rice at above the market price could be enormous. If the rice was not sold, as seemed likely, the government would have a huge and expensive stockpile of rice. And the potential for corruption in the purchase, milling, storage and disposal of the rice was significant.

In addition, the government’s direct purchase of rice was sure to destroy the country’s existing, highly efficient private sector rice export marketing industry. And the quality of Thai rice available for export was likely to decline if farmers were offered a subsidy for rice offered for sale regardless of quality because farmers would have an incentive to switch production from premium fragrant rice varieties to lower-cost, higher-yielding varieties less favoured on the international market.

It was also predicted that rice would be smuggled from neighbouring rice-producing countries, especially Cambodia, to take advantage of the above-market prices being offered by the Thai government.

Finally, attempts to manipulate international commodity markets have a long and sobering history of failure. With the partial exception of the OPEC petroleum cartel, supply restrictions are almost always countered by increased supply from other countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายของเงินสมทบข้าว ที่รู้จักกันในประเทศเป็นข้าวกองแผนงาน มีวัตถุประสงค์ 2 ครั้งแรก ราคาแก่เกษตรกรข้าวถูกจะขึ้นผ่านรัฐบาลโดยตรงซื้อระดับประมาณ 50 ร้อยละสูงกว่าราคาตลาดปัจจุบัน สอง นานาชาติราคาถูกจะขึ้น โดยการลดการส่งออกของไทย ประมาณครึ่งหนึ่งของข้าวของประเทศไทยประจำปี ของ 20 ล้านตันโดยปกติออกเมื่อโครงร่างระบุไว้ในพรรคเพื่อไทยของ 2011 เลือกตั้งเวทีนักเศรษฐศาสตร์ภายใน และภาย นอกราชการไทยชี้เป็นข้อบกพร่องร้ายแรงครั้งแรก สองซีกของนโยบายมีข้อขัดแย้ง เงินสมทบกับผู้ผลิตภายในประเทศจะต้องก่อให้เกิดอุปทานเพิ่มขึ้น แต่ถ้าส่งออกจำกัด จะมีช่องว่างระหว่างอุปทานรวมและอุปสงค์รวม วิธีรัฐบาลจะจำหน่ายผลผลิตเพิ่มเติมนอกเหนือจากข้าวที่ไม่มีการส่งออกหรือไม่ ถ้าข้าวนี้ถูกขายในประเทศ ราคาภายในจะยุบ วัตถุประสงค์สนับสนุนราคาเอาชนะ ถ้ามันมีขายต่างประเทศ ราคานานาชาติจะคล้ายถูกบังคับลง เอาชนะแผ่นสอง วิจารณ์โต้เถียง ต้นทุนงบประมาณเงินอุดหนุนที่ต้องซื้อข้าวไทยที่สูงกว่าราคาตลาดอาจได้มหาศาล ถ้าข้าวถูกไม่ขาย ดูเหมือนแนวโน้ม รัฐบาลจะมีคลังอาวุธขนาดใหญ่ และราคาแพงของข้าว และโอกาสของการทุจริตในการซื้อ มิลลิ่ง จัดเก็บ และการกำจัดของข้าวสำคัญแห่ง ของรัฐบาลโดยตรงซื้อข้าวถูกเพื่อทำลายประเทศที่มีอยู่ มีประสิทธิภาพสูงภาคเอกชนส่งออกข้าวตลาดอุตสาหกรรม และคุณภาพของข้าวที่พร้อมสำหรับการส่งออกมีแนวโน้มที่จะปฏิเสธหากเกษตรกรมีเสนอเงินสมทบสำหรับข้าวที่เสนอขายโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพเนื่องจากเกษตรกรจะมีการจูงใจให้เปลี่ยนจากพันธุ์ข้าวหอมของพรีเมี่ยมการผลิตต้น ทุนต่ำ สูงผลผลิตพันธุ์น้อย favoured ในตลาดต่างประเทศมันยังถูกคาดการณ์ว่า จะเปิดข้าวผลิตข้าวประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกัมพูชา การใช้ประโยชน์จากของราคาสูงกว่าตลาดที่เสนอ โดยรัฐบาลไทยสุดท้าย ความพยายามในการควบคุมตลาดสินค้านานาชาติมีประวัติยาวนาน และ sobering ล้มเหลว ยกเว้นบางส่วนของกงสีปิโตรเลียมน้ำมัน ซัพพลายจำกัดกำลังเกือบเสมอสามารถ countered โดยอุปทานเพิ่มขึ้นจากประเทศอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายเงินอุดหนุนข้าวเป็นที่รู้จักกันในประเทศเช่นโครงการรับจำนำข้าวมีวัตถุประสงค์ ครั้งแรกที่ราคาเสนอขายให้กับเกษตรกรผู้ปลูกข้าวไทยก็จะถูกยกขึ้นผ่านการซื้อโดยตรงของรัฐบาลให้อยู่ในระดับประมาณร้อยละ 50 สูงกว่าราคาตลาดแลกเปลี่ยน ประการที่สองในราคาที่ต่างประเทศก็จะได้รับการเลี้ยงดูโดยการลดการส่งออกของไทย ประมาณครึ่งหนึ่งของการเพาะปลูกข้าวประจำปีของไทยจาก 20 ล้านตันมีการส่งออกได้ตามปกติ. เมื่อโครงการได้รับการระบุไว้ในพรรคเพื่อไทยปี 2011 นักเศรษฐศาสตร์แพลตฟอร์มการเลือกตั้งภายในและภายนอกบริการสาธารณะไทยชี้ไปที่ข้อบกพร่องร้ายแรง. ครั้งแรกที่ทั้งสองส่วนของนโยบาย อยู่ในความขัดแย้ง เงินอุดหนุนให้กับผู้ผลิตในประเทศจะต้องแน่ใจว่าจะทำให้เกิดอุปทานที่เพิ่มขึ้น แต่ถ้าการส่งออกถูก จำกัด ช่องว่างจะอยู่ระหว่างอุปทานและอุปสงค์รวมทั้งหมด วิธีที่ถูกรัฐบาลในการกำจัดของการส่งออกที่เพิ่มขึ้นนอกเหนือไปจากข้าวที่ไม่ได้ถูกส่งออก? ถ้าข้าวนี้มียอดขายในประเทศในราคาที่ภายในจะยุบชนะวัตถุประสงค์ราคาสนับสนุน ถ้ามันถูกนำไปขายในต่างประเทศราคาต่างประเทศในทำนองเดียวกันจะถูกบังคับให้ลงชนะวัตถุประสงค์ที่สอง. ประการที่สองนักวิจารณ์ที่ถกเถียงกันอยู่, ค่าใช้จ่ายงบประมาณของเงินอุดหนุนที่จำเป็นในการสั่งซื้อข้าวไทยที่สูงกว่าราคาในตลาดอาจจะมหาศาล ถ้าข้าวไม่ได้ขายเป็นดูเหมือนรัฐบาลจะมีคลังสินค้าขนาดใหญ่และมีราคาแพงข้าว และศักยภาพในการทุจริตในการจัดซื้อ, มิลลิ่ง, การจัดเก็บและการกำจัดของข้าวอย่างมีนัยสำคัญ. นอกจากนี้ซื้อโดยตรงของรัฐบาลของข้าวก็มั่นใจว่าจะทำลายของประเทศที่มีอยู่ในภาคเอกชนที่มีประสิทธิภาพสูงการส่งออกข้าวอุตสาหกรรมการตลาด และคุณภาพของข้าวไทยที่มีอยู่สำหรับการส่งออกมีแนวโน้มที่จะลดลงถ้าเกษตรกรได้เสนอเงินอุดหนุนสำหรับข้าวที่เสนอขายโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพเพราะเกษตรกรจะมีแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนการผลิตจากพรีเมี่ยมพันธุ์ข้าวหอมที่จะลดค่าใช้จ่ายที่สูงกว่าพันธุ์ที่ให้ผลผลิต ได้รับการสนับสนุนน้อยลงในตลาดต่างประเทศ. มันก็ยังคาดการณ์ว่าข้าวจะมีการลักลอบนำเข้ามาจากประเทศเพื่อนบ้านที่ผลิตข้าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศกัมพูชาเพื่อใช้ประโยชน์จากราคาที่สูงกว่าตลาดที่นำเสนอโดยรัฐบาลไทย. ในที่สุดความพยายามที่จะจัดการกับตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ต่างประเทศ มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและสติของความล้มเหลว ด้วยข้อยกเว้นบางส่วนของพันธมิตรปิโตรเลียมโอเปกข้อ จำกัด อุปทานเกือบโต้เสมอโดยอุปทานที่เพิ่มขึ้นจากประเทศอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าวอุดหนุน นโยบาย ที่รู้จักกันในประเทศเป็นรับจํานําข้าว มีวัตถุประสงค์หลัก 2 ประการ แรก ราคาที่เสนอ ชาวนาไทยถูกเลี้ยงโดยซื้อรัฐบาลโดยตรงในระดับประมาณร้อยละ 50 สูงกว่าราคาตลาด . ประการที่สองราคาระหว่างประเทศถูกยกโดยการลดการส่งออกของไทยประมาณครึ่งหนึ่งของประเทศไทยปีการเพาะปลูกข้าว 20 ล้านตัน ส่งออกได้ตามปกติ

เมื่อโครงการถูกระบุในพรรคเพื่อไทย 2011 แพลตฟอร์มการเลือกตั้งนักเศรษฐศาสตร์ภายในและภายนอกบริการประชาชนไทยชี้ข้อบกพร่องร้ายแรง .

แรก ทั้งสองส่วนของนโยบายอยู่ในความขัดแย้ง อุดหนุนผู้ผลิตในประเทศจะต้องก่อให้เกิดอุปทานที่เพิ่มขึ้น .แต่ถ้าส่งออกมี จำกัด จะอยู่ระหว่างช่องว่างอุปทานรวมและอุปสงค์รวม วิธีการ คือ รัฐบาลต้องกำจัดออกเพิ่มเติม นอกเหนือไปจากข้าว ที่ ไม่มี การ ส่งออก ? ถ้าข้าวถูกขายในประเทศ ราคาภายในจะถล่มเอาชนะราคาสนับสนุนวัตถุประสงค์ ถ้ามันขายต่างประเทศราคาที่ต่างประเทศจะเหมือนกับถูกบังคับลง ชัยวัตถุประสงค์ที่สอง

2 , วิจารณ์ถกเถียงกันอยู่ , ค่าใช้จ่ายงบประมาณของเงินอุดหนุนต้องซื้อข้าวไทยสูงกว่าราคาตลาดอาจจะใหญ่หลวง ถ้าข้าวไม่ขาย เป็นเหมือนโอกาส รัฐบาลก็มีขนาดใหญ่และราคาแพง ตุนข้าว และศักยภาพในการซื้อ การกัดการจัดเก็บและการกำจัดของข้าวอย่างมีนัยสำคัญ

นอกจากนี้โดยตรงของรัฐบาลซื้อข้าวถูกแน่ใจเพื่อทำลายประเทศที่มีอยู่มีประสิทธิภาพสูงเอกชนส่งออกข้าวการตลาดอุตสาหกรรมและคุณภาพของข้าวไทยสามารถส่งออกมีแนวโน้มลดลง หากเกษตรกรได้รับเงินอุดหนุนสำหรับข้าวที่เสนอขาย โดยไม่คำนึงถึงคุณภาพ เพราะเกษตรกรจะต้องมีแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนการผลิตจากพรีเมี่ยมหอมข้าวเพื่อลดต้นทุน ที่สูงกว่าผลผลิตพันธุ์น้อย เป็นที่ยอมรับในตลาดต่างประเทศ .

นอกจากนี้ยังคาดการณ์ว่า ข้าวจะถูกลักลอบนำเข้าจากประเทศเพื่อนบ้าน โดยเฉพาะข้าวที่ผลิต ประเทศ กัมพูชา เพื่อใช้ประโยชน์จากตลาดราคาข้างต้นได้ถูกเสนอโดยรัฐบาล

ในที่สุด ความพยายามที่จะจัดการตลาดสินค้าระหว่างประเทศได้ยาวถึงประวัติของความล้มเหลว มีข้อยกเว้นบางส่วนของโอเปกปิโตรเลียมตกลงข้อ จำกัด จัดหามักจะตอบโต้โดยอุปทานที่เพิ่มขึ้นจากประเทศอื่น ๆ