Called on Account of DarknessCynthi

Called on Account of Darkness

Cynthia Kim
Mary Daley, a loyal fan of the Cooper City Little League, understood the value of calling a game (even a close one) on account of darkness. "No sense playing when it's too dark to see the ball," she always said. "The field will still be there tomorrow."
There was a game most every summer evening in Cooper City. Mary never missed one. Her big old Victorian overlooked Cooper City Memorial Field; her back yard, the perfect spot to park a lawn chair. She cheered for the boys and girls on both teams, even when the littlest ones ran to third base after whacking the ball off the tee.

She cheered for nearly forty-five years, until, as often happens to women of a certain age, she fell and broke her hip.

"No sense keeping the old Duster. You won't be driving with that hip," said son William, visiting between business tips.

"You'll love Golden Heights. It's much safer than being alone in that old house," said daughter Natalie, up from Boston for the weekend. "Aren't you tired of that racket from the ball field all summer? And those kids! Every time I call, you've got a bunch of them at the door looking for Popsicles and candy."

And so Mary sits in a stiff blue chair by the window of her darkened room in Golden Heights and watches the end of a sunset, while somewhere in Cooper City a crowd cheers the last play of a game that is about to be called on account of darkness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียกว่าในบัญชีแห่งความมืดซินเทียคิมแมรี่เลย์เป็นแฟนที่ซื่อสัตย์ของคูเปอร์เมืองลิตเติลลีกเข้าใจคุณค่าของการเรียกเกม(แม้หนึ่งปิด) ในบัญชีของความมืด "การเล่นความรู้สึกเมื่อมันมืดเกินไปที่จะเห็นลูก" เธอมักจะกล่าวว่า "สนามจะยังคงมีวันพรุ่งนี้." มีเกมมากที่สุดทุกเย็นในช่วงฤดูร้อนในเมืองคูเปอร์ แมรี่ไม่เคยพลาดอย่างใดอย่างหนึ่ง วิคตอเรียเก่าของเธอใหญ่มองข้ามคูเปอร์เมือง Memorial Field; สนามหลังบ้านของเธอจุดที่สมบูรณ์แบบที่จะจอดเก้าอี้สนามหญ้า เธอให้กำลังใจสำหรับเด็กหญิงและเด็กชายทั้งสองทีมแม้ในขณะที่คนเล็กวิ่งไปที่ฐานที่สามหลังจากหวดลูกออกที. เธอเชียร์เกือบสี่สิบห้าปีที่ผ่านมาจนเป็นมักจะเกิดขึ้นกับผู้หญิงบางกลุ่มอายุเธอ ลดลงและยากจนสะโพกของเธอ. "ความรู้สึกไม่มีการรักษาแปรงเก่า. คุณจะไม่ได้ขับรถที่มีสะโพกที่" กล่าวว่าลูกชายของวิลเลียมเยี่ยมระหว่างเคล็ดลับทางธุรกิจ. "คุณจะรักโกลเด้นไฮ. มันมากปลอดภัยกว่าอยู่คนเดียวในการที่ บ้านเก่า "นาตาลีกล่าวว่าลูกสาวเพิ่มขึ้นจากบอสตันสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ "คุณไม่เหนื่อยของไม้จากสนามบอลว่าในช่วงฤดูร้อนหรือไม่และเด็กเหล่านั้นเวลาที่ผมเรียกว่าทุกท่านได้มีพวงของพวกเขาที่ประตูมองหา Popsicles และลูกอม." และเพื่อให้แมรี่นั่งอยู่ในแข็ง เก้าอี้สีฟ้าริมหน้าต่างของห้องมืดของเธอในไฮทองคำและนาฬิกาในตอนท้ายของพระอาทิตย์ตกในขณะที่บางแห่งในเมืองคูเปอร์เชียร์ฝูงชนเล่นสุดท้ายของเกมที่เกี่ยวกับการถูกเรียกในบัญชีของความมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อในบัญชีของความมืด

ซินคิม
แมรี่ดาลีย์ เป็นแฟนที่ซื่อสัตย์ของคูเปอร์เมืองลีกเล็กๆ เข้าใจคุณค่าของการเรียกเกม ( แม้แต่นิดเดียว ) ในบัญชีของความมืด” ไม่มีเหตุผลการเล่นเมื่อมันมืดเกินไปที่จะเห็นลูก " เธอพูดอยู่เสมอว่า " สนามจะยังคงมีวันพรุ่งนี้ "
มีเกมมากที่สุด ทุกเย็นในฤดูร้อนใน Cooper City แมรี่ ไม่เคยพลาดวิคตอเรียเก่าของเธอใหญ่มองข้ามอนุสรณ์เมืองคูเปอร์ทุ่งนาหลังบ้านของเธอ จุดที่สมบูรณ์แบบที่จอดรถสนามหญ้าเก้าอี้ เธอให้กำลังใจสำหรับเด็กชายและเด็กหญิงทั้งสองทีม แม้ที่เล็กน้อยวิ่งไปฐานที่สามหลังใหญ่บอลออกที

เธอเชียร์มาเกือบปี จนกระทั่ง มักจะเกิดขึ้นกับผู้หญิงมีอายุหน่อยๆ เธอล้มลงและสะโพกหัก

" ไม่มีเหตุผลการรักษาแปรงเก่า คุณจะไม่ต้องขับรถด้วย ที่สะโพก กล่าวว่า ลูกชายของวิลเลียม เยี่ยมชมระหว่างธุรกิจเคล็ดลับ

" คุณจะรักโกลเด้นไฮท์ มันปลอดภัยมากกว่าการอยู่คนเดียวในบ้านหลังเก่าที่กล่าวว่า " ลูกสาวของนาตาลี ขึ้นจากบอสตันสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ . เธอเหนื่อยไหมที่แร็กเกตจากสนามบอลตลอดหน้าร้อน และเด็กพวกนั้น ทุกครั้งที่ฉันโทรหาคุณมีพวงของพวกเขาที่ประตูหาไอติมและขนม "

แล้วแมรี่ ตั้งอยู่ในแข็งสีฟ้าเก้าอี้ริมหน้าต่างของห้องเธอมืดลงในทองและนาฬิกาสุดความสูงของพระอาทิตย์ตก ขณะที่บางแห่งในเมือง คูเปอร์ ฝูงชนเชียร์เล่นสุดท้ายของเกมที่เกี่ยวกับ ถูกเรียกในบัญชีของความมืด