The Second Plan was similarly succe

The Second Plan was similarly successful,
although the growth of real GDP was less impressive
than it had been during the First Plan. The average
growth rate of real GDP was 7.5 percent. The industrial
sector, infrastructure and services maintained a steady
growth rate, averaging 10.1 percent per year. The
slowdown in overall economic performance was partly
related to the slowdown in foreign investment and U.S.
spending5 (Warr and Bhanupong 1996, 72), and global
conditions (Dixon 1999, 83). However, the production
structure began to diversify and growth was
accompanied by structural changes. Within theagricultural sector, the provision of infrastructure, in
particular an improved road network, led to the
expansion of the area under cultivation. In a way this
was a reason for increased agricultural output, i.e.,
through an expansion of the land base rather than gains
from increased production efficiency (Abonyi and
Bunyaraks 1989, 27). The agricultural sector during this
period did not show satisfactory performance, growing
at an average annual rate of only 4.5 percent. However,
the slow growth was due partly to the droughts in 1967
and 1968, and partly to the fluctuations in the global
prices of major export commodities. Besides, this was
also a period when expansion of the agricultural land
base almost ceased (Warr and Bhanupong 1996, 72).
Some studies maintained that Thailand remained
dependent on a narrow range of primary exports with
uncertain price levels and, for agricultural commodities,
very variable production levels (Dixon 1999, 83). Partly
because of these uncertainties, from 1968 the Plan was
supplemented by annual plans, which updated targets
and budget allocations to correspond changing
situations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองแผนประสบความสำเร็จในทำนองเดียวกันแม้ว่าการเติบโตของ real GDP ได้ประทับใจน้อยกว่าจะได้รับในระหว่างการวางแผนแรก ค่าเฉลี่ยอัตราการเติบโตของ real GDP เป็นร้อยละ 7.5 ภาคอุตสาหกรรมภาค โครงสร้างพื้นฐาน และบริการรักษาความมั่นคงอัตราการเจริญเติบโต เฉลี่ยร้อยละ 10.1 ต่อปี การชะลอตัวของเศรษฐกิจโดยรวมได้บางส่วนที่เกี่ยวข้องกับการชะลอตัวในการลงทุนต่างประเทศและสหรัฐอเมริกาspending5 (เกรและ Bhanupong 1996, 72), และระดับโลกเงื่อนไข (ดิกสัน 1999, 83) อย่างไรก็ตาม การผลิตโครงสร้างเริ่ม และเติบโตมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ภายใน theagricultural ภาค การจัดโครงสร้างพื้นฐาน ในเฉพาะเครือข่ายที่มีถนนที่ดีขึ้น นำไปสู่การการขยายพื้นที่การเพาะปลูก ในทางนี้เป็นเหตุผลที่สำหรับเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร เช่นผ่านการขยายตัวของแผ่นดินฐานมากกว่ากำไรจากประสิทธิภาพการผลิตเพิ่มขึ้น (Abonyi และBunyaraks 1989, 27) ภาคการเกษตรในช่วงนี้ระยะเวลาไม่ได้แสดงประสิทธิภาพที่น่าพอใจ เติบโตที่มีอัตราเฉลี่ยต่อปีร้อยละ 4.5 เท่านั้น อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตช้าเป็นบางส่วนต้องการภัยแล้งในปี 1967และ 1968 และ การความผันผวนของโลกราคาของสินค้าส่งออกสำคัญ นอกจากนี้ นี้เป็นนอกจากนี้ระยะเวลาเมื่อการขยายตัวของการเกษตรฐานเกือบหยุด (เกรและ Bhanupong 1996, 72)บางการศึกษารักษาประเทศไทยยังคงขึ้นอยู่กับช่วงแคบของภาคส่งออกหลักระดับราคาไม่แน่นอนและ สินค้า โภคภัณฑ์เกษตรผลิตผันแปรมากระดับ (ดิกสัน 1999, 83) บางส่วนเนื่องจากความไม่แน่นอนเหล่านี้ จาก แผนการแก้ไขเสริม ด้วยแผนประจำปี ซึ่งเป้าหมายการปรับปรุงและการปันส่วนงบประมาณให้ตรงการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนสองก็ประสบความสำเร็จในทำนองเดียวกัน
แม้ว่าการเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงเป็นที่น่าประทับใจน้อย
กว่าที่เคยเป็นมาในช่วงแผนแรก ค่าเฉลี่ยของ
อัตราการเติบโตของ GDP ที่แท้จริงก็คือร้อยละ 7.5 อุตสาหกรรม
ภาคโครงสร้างพื้นฐานและการบริการรักษาความมั่นคง
อัตราการเจริญเติบโตเฉลี่ยร้อยละ 10.1 ต่อปี
การชะลอตัวในการปฏิบัติงานโดยรวมทางเศรษฐกิจบางส่วน
ที่เกี่ยวข้องกับการชะลอตัวของการลงทุนต่างประเทศและสหรัฐอเมริกา
spending5 (Warr และภาณุพงศ์ปี 1996 72) และระดับโลก
เงื่อนไข (Dixon 1999 83) อย่างไรก็ตามการผลิต
โครงสร้างเริ่มที่จะกระจายการลงทุนและการเจริญเติบโตเป็นที่
มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ภายในภาค theagricultural บทบัญญัติของโครงสร้างพื้นฐานใน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครือข่ายถนนที่ดีขึ้นนำไปสู่การ
ขยายตัวของพื้นที่เพาะปลูก ในลักษณะนี้
เป็นเหตุผลสำหรับการส่งออกทางการเกษตรเพิ่มขึ้นกล่าวคือ
ผ่านการขยายตัวของฐานที่ดินมากกว่ากำไร
จากประสิทธิภาพการผลิตที่เพิ่มขึ้น (Abonyi และ
Bunyaraks ปี 1989, 27) ภาคเกษตรในช่วง
ระยะเวลาที่ไม่ได้แสดงผลการดำเนินงานที่น่าพอใจในการเจริญเติบโต
ในอัตราประจำปีเฉลี่ยเพียงร้อยละ 4.5 อย่างไรก็ตาม
การเจริญเติบโตช้าเป็นเพราะส่วนหนึ่งที่จะภัยแล้งในปี 1967
และปี 1968 และอีกส่วนหนึ่งจากการผันผวนในโลก
ราคาของสินค้าส่งออกที่สำคัญ นอกจากนี้ก็
ยังมีช่วงเวลาที่การขยายตัวของที่ดินเพื่อเกษตรกรรม
ฐานเกือบหยุด (Warr และภาณุพงศ์ปี 1996 72).
การศึกษาบางคนยืนยันว่าประเทศไทยยังคง
ขึ้นอยู่กับช่วงแคบ ๆ ของการส่งออกหลักที่มี
ระดับราคาที่ไม่แน่นอนและสำหรับสินค้าเกษตร
มาก ระดับการผลิตตัวแปร (Dixon 1999 83) ส่วนหนึ่งเป็น
เพราะความไม่แน่นอนเหล่านี้ 1968 จากแผนถูก
เสริมด้วยแผนประจำปีซึ่งการปรับปรุงเป้าหมาย
และการจัดสรรงบประมาณให้สอดคล้องการเปลี่ยนแปลง
สถานการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผนสองประสบความสำเร็จเช่นกันแม้ว่าการเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงคือที่น่าประทับใจน้อยกว่ากว่าจะได้ ในแผนแรก โดยเฉลี่ยอัตราการเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงคือ 7.5 เปอร์เซ็นต์ . อุตสาหกรรมภาคบริการโครงสร้างพื้นฐานและยังคงมั่นคงอัตราการเติบโตเฉลี่ยร้อยละ 10.1 ต่อปี ที่ชะลอตัวลงในประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจโดยรวมเป็นบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับการชะลอตัวของการลงทุนจากต่างประเทศ และสหรัฐฯspending5 ( วอร์ และ bhanupong 1996 , 72 ) , และโลกเงื่อนไข ( ดิกสัน 1999 , 83 ) อย่างไรก็ตาม การผลิตโครงสร้างการกระจายและการเริ่มต้นมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ในภาคเกษตร จัดหาโครงสร้างพื้นฐานในโดยเฉพาะการปรับปรุงถนนเครือข่ายนำไปสู่การขยายตัวของพื้นที่ในการเพาะปลูก ในวิธีนี้คือเหตุผลเพื่อเพิ่มผลผลิต เช่นผ่านการขยายตัวของฐานมากกว่ากำไรที่ดินจากการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต ( abonyi และbunyaraks 1989 , 27 ) ภาคเกษตรกรรมในช่วงนี้ระยะเวลาที่ไม่ได้แสดงประสิทธิภาพที่น่าพอใจมากขึ้นอัตราโดยเฉลี่ยของ 4.5 เปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตช้าเนื่องจากบางส่วนเพื่อภัยแล้งในปี 1967และ ปี 1968 และบางส่วนเพื่อความผันผวนในระดับโลกราคาของสินค้าที่ส่งออกที่สำคัญ นอกจาก นี้ คือยังเป็นช่วงเวลาที่การขยายตัวของที่ดินทางการเกษตรฐานเกือบหยุด ( วอร์ และ bhanupong 1996 , 72 )บางการศึกษายืนยันว่าไทยยังคงขึ้นอยู่กับช่วงแคบของการส่งออกหลักกับไม่แน่นอน ระดับราคา และสินค้าทางการเกษตรระดับการผลิตตัวแปรมาก ( ดิกสัน 1999 , 83 ) บางส่วนเพราะความไม่แน่นอนเหล่านี้ จาก 1968 แผนคือเสริมด้วยแผนประจำปี ซึ่งการปรับปรุงเป้าหมายการจัดสรรงบประมาณให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงและสถานการณ์